ระบบวีรชนข้ามโลกนินจา

ลำดับตอนที่ #30 : ตอนที่ 30

เรนยะได้เริ่มลงมือใช้ระเบิดควันในการพรางตัวทันที

ฟุบ !!! ตู้ม !!!

ระเบิดที่เรนยะโยนใส่พวกกลุ่มตระกูลยาโตะเมื่อมันกระทบกับพื้นก็ได้แตกออกกลายเป็นม่านควันสีขาวบดบังสายตาของทั้งสองฝ่ายทันที

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายใช้ระเบิดควันพวกตระกูลยาโตะก็ได้เกาะกลุ่มกันเอาไว้แต่เจ้าคนอารมณ์ร้อนที่เข้าโจมตีเรนยะก่อนในตอนแรกกลับไม่ได้ไปรวมกลุ่มกับอีกสามคนเพราะมั่นใจในเกราะของตัวเอง

ด้วยความที่ตระกูลยาโตะไม่ได้ตรวจสอบข้อมูลของเรนยะดีๆทำให้พวกเขาไม่รู้เลยว่าเรนยะสามารถโจมตีทะลุเกราะของชินเรนได้ง่ายๆในการประลองสอบจูนินรู้แค่ฉายาที่ผู้คนเรียกตัวของเรนยะว่าจ้าวศาสตราวุธเพียงแค่นั้นแถม4คนนี้ก็ยังไม่รู้ด้วยว่าเกราะของนายน้อยชินเรนของพวกเขาที่เป็นขีดจำกัดสายเลือดคัดสรรนั้นพิเศษกว่าขีดจำกัดสายเลือดเกราะดำธรรมดาของพวกเขาเพราะเหล่าผู้อาวุโสในตระกูลต้องการที่จะป้องกันการรั่วไหลของข้อมูลความสามารถของชินเรนทำให้ไม่มีใครในตระกูลยาโตะรู้เลยว่าเกราะของชินเรนนั้นแข็งแกร่งและพิเศษกว่าของพวกเขาทุกคนในตระกูล

และนั้นก็เป็นสาเหตุที่ข้อมูลของ ยาโตะ ชินเรนที่เรนยะได้รับมาจากตลาดมืดนั้นมีน้อยมากๆเพราะขนาดคนในตระกูลยังแทบจะไม่มีใครรู้เลยด้วยซ้ำ

เรนยะที่ใช้คาถาตรวจจับสำรวจดูในม่านควันเมื่อเห็นว่ามีคนแตกกลุ่มก็ไม่รอช้าใช้หอก เก โบลก์ในมือวิ่งเข้าแทงหอกใส่เจ้ายาโตะที่แตกฝูงคนนี้ทันที

เพล้ง !!! ฉึก !!!

ถึงเรนยะจะปลดปล่อยความสามารถของหอก เก โบลก์เล่มนี้ไม่ได้ก็ตามแต่ความแข็งแกร่งของอาวุธชิ้นนี้ก็เพียงพอที่จะทะลวงเกราะดำของเจ้าพวกยาโตะได้แล้ว

เจ้าคนแตกกลุ่มคนนี้พอรู้ตัวอีกทีก็ถูกหอกสีแดงแทงทะลุหัวใจตายคาที่ทั้งที่ยังไม่ทันได้กรีดร้องเสียด้วยซำ้

ตุบ !!! ฉึบ !!!

เมื่อเห็นว่าร่างของนินจายาโตะคนนี้ล้มลงไปแล้วเรนยะก็ได้ดึงหอกออกมาทันทีซึ่งหลังจากที่ดึงหอก เก โบลก์เล่นนี้ออกมาจากร่างที่แน่นิ่งเรนยะก็พบว่าไม่มีเลือดติดตัวหอกเลยแม้แต่น้อย

เรนยะ : (แบบนี้ก็ดีจะได้ไม่หลุดมือตอนใช้สู้ เกราะของพวกนี้ไม่แข็งเท่ากับเจ้าชินเรนอย่างที่เราคิดจริงๆด้วยสินะ)

เมื่อสรุปได้ดังนั้นเรนยะก็หันไปยังทิศทางที่อีก3คนร่วมกลุ่มกันอยู่เรนยะได้ใช้หอกปักกับพื้นไว้ก่อนจะใช้สองมือผสานอินทันที

เรนยะ : (คาถานำ้กระสุนนำ้)

เรนยะได้พ่นกระสุนนำ้ออกมาจากปากโจมตีใส่กลุ่มยาโตะทั้ง3คนทันที

ยาโตะ 1 : “หลบเร็ว !!!”

แต่ดูเหมือนจะมีคนรู้ตัวก็เลยรีบบอกให้อีก2คนข้างๆหลบทันทีแต่ดูเหมือนว่าจะมีอีกคนหนึ่งที่ไม่ยอมหลบและเรียกใช้เกราะเพื่อป้องกันคาถานำ้นี้แทน

ซ่า !!!

คาถานำ้ของเรนยะเมื่อโจมตีโดนเกราะก็กระจายกลายเป็นนำ้ขังอยู่ตามพื้นส่วนที่เกราะของเจ้ายาโตะคนนั้นถึงจะไม่ได้รับความเสียหายก็ตามแต่ก็เปียกนำ้ตามที่เรนยะต้องการ

เรนยะที่เห็นดังนั้นก็ไม่รอช้าหยิบหอกและพุ่งใช้หอกแทงใส่กลางลำตัวของนินจายาโตะคนนั้นทันที

ทางอีกฝ่ายที่โดนคาถานำ้ไปเมื่อเห็นหอกพุ่งแทงเข้ามาก็ใช้ทั้งสองมือรับจับหอกเอาไว้

กีก !!!

เรนยะที่เห็นว่าอีกฝ่ายรับหอกของตนเอาไว้ได้ก็ออกแรงเพิ่มใช้มือดันหอกใส่อีกฝ่ายทันที

ยาโตะ 3 : “ฮึ่ย !!!” (เจ้าเด็กบ้านี่ทำไมมันแรงเยอะขนาดนี้)

เรนยะ : “ไม่เลวเลยนะครับ . . แต่ว่า”

ฉับพลันที่เรนยะพูดเสร็จอีกฝ่ายที่ใช้สองมือต้านคมหอกที่กำลังจะแทงที่หัวใจของเขาก็ได้เห็นเรนยะปล่อยมือซ้ายที่ใช้ดันหอกใส่ตัวของเขาเหลือเพียงมือขวาข้างเดียวที่เรนยะใช้ออกแรงดันคมหอก

ยาโตะ 3 : (เจ้าเด็กนี่มันจะทำอะไรกันแน่)

แต่ภาพต่อมามันทำให้นินจายาโตะคนนี้ตกใจมากเลยทีเดียวเพราะเขาได้เห็นว่าเจ้าเด็กตรงหน้าได้ใช้มือซ้ายข้างเดียวเริ่มผสานอินเพื่อใช้คาถานินจา

!!!

สำหรับนินจาแล้วการประสานอินด้วยมือข้างเดียวเป็นอะไรที่ยากมากเพราะการจะใช้อินมือเดียวจำเป็นจะต้องควบคุมจักระให้ดีพอในการให้คาถาแสดงผลออกมาได้

เรนยะ : “คาถานำ้แข็งโลงศพเยือกแข็ง”

ฟู่ !!! แกร๊ก !!!

นินจายาโตะพบว่าเกราะบนตัวของเขาที่เปียกนำ้เริ่มที่จะกลายเป็นนำ้แข็งเกาะตามตัวขึ้นมาเรื่อยๆแล้ว

ยาโตะ 3 : “ไม่นึกเลยว่าแกจะเป็นนินจาที่มีขีดจำกัดสายเลือดแบบนี้แต่มันก็เปล่าประโยชน์ถึงแกจะแช่แข็งฉันมันก็ทำอะไรเกราะของฉันไม่ได้หรอก”

เรนยะที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาก่อนจะบอกอะไรบ้างอย่างกับอีกฝ่ายไป

เรนยะ : “ถึงเกราะคุณจะทนได้ . . . แต่ร่างกายของคุณมันจะทนความเย็นจากคาถาน้ำแข็งได้สักแค่ไหนกันเชียวละ ?”

!!!

ยาโตะ 3 : “ช่ว . . . !!!”

นินจายาโตะยังไม่ทันที่จะร้องขอความช่วยเหลือก็ได้กลายเป็นแท่งนำ้แข็งเสียแล้ว

เมื่อม่านควันได้จางหายไปนินจายาโตะอีกสองคนที่เหลือก็ได้เห็นภาพที่ทำให้พวกเขาโกรธสุดขีด

เพื่อนของพวกเขาคนหนึ่งมีรูที่กลางหน้าอกจากการถูกหอกแทงทะลุนอนร่างแน่นิ่งที่พื้นส่วนอีกคนก็กลายเป็นแท่งนำ้แข็งทั้งที่ยังจับหอกสีแดงของเด็กหัวทองตรงหน้า

ยาโตะ 1 : “ไอ้เด็กปีศาจ !!!”

ยาโตะ 2 : “แก !!!”

เรนยะได้ยิ้มให้กับทั้งสองคนก่อนจะตวัดหอก เก โบลก์ฟาดใส่นินจายาโตะที่เป็นก้อนน้ำแข็งจนแตกกระจายกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อย

เพล้ง !!!

เรนยะได้ควงหอกก่อนหนึ่งรอบก่อนจะพูดกับนินจายาโตะอีกสองคนว่า

เรนยะ : “ต่อไปก็เป็นตาของพวกคุณสองคนแล้วละนะ”

เมื่อทั้งสองฝ่ายเตรียมที่จะปะทะกันแต่จู่ๆก็มีเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งได้ดังขึ้น

สกาฮะ : “ช้าก่อน Master”

เบื้องหน้าของเรนยะได้มีผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นจากความว่างเปล่าทำให้พวกนินจายาโตะตกใจกันมากเพราะพวกเขาทั้งหมดก็เห็นกันชัดๆว่าเรนยะนั้นได้มาคนเดียวไม่มีวี่แววของคนอื่นเลยแม้แต่น้อย (เรนยะบอกเสียใจด้วยอ้ายมาอีก4คน)

เรนยะ : “แหม ~ อาจารย์สกาฮะคันไม้คันมืออยากจะสู้แล้วเหรอครับ ~”

โป๊ก !!!

เรนยะ : “โอ๊ย ! อิไต๊ อิไต”

สกาฮะที่เห็นว่าเรนยะแหย่เธอเล่นก็เลยแก้เขินโดยการเอาหอก เก โบลก์ เคาะกระโหลกเรนยะไปเบาๆ(?)ทีหนึ่ง

สกาฮะ : “ข้าแค่จะลองวัดความสามารถของนินจาพวกนี้ดูจะได้รู้ว่าข้าควรจะฝึกให้กับท่านยังไงดีก็เท่านั้นแหละ Master”

เมื่อสกาฮะเธอพูดเสร็จเธอก็ได้หายไปทิ้งไว้เพียงภาพติดตาให้นินจายาโตะทั้งสองเห็นเท่านั้น

!!!

ยาโตะ 1 : “เธอ ห . . หายไปแล้ว”

ผัวะ !!! เพล้ง !!!

สกาฮะได้โผล่มาอยู่ข้างหลังของนินจายาโตะทั้งสองแล้วฟาดหอก เกโบลก์ใส่นินจายาโตะคนหนึ่งจนเกราะอีกฝ่ายได้แตกกระจายแถมนินจาคนนั้นยังกระเด็นออกไปกระแทกกับต้นไม้อีกด้วย

!!!

ยาโตะ 1 : “ยัยบ้านี่ !!!

นินจายาโตะอีกคนที่เห็นสกาฮะโผล่มาด้านหลังและใช้หอกสีแดงฟาดพวกเขาคนหนึ่งจนกระเด็นไปก็ได้กระโดดถอยออกมาแล้วเริ่มผสานอินทันที

ยาโตะ 1 : “คาถาดินแผ่นดินแยก !!!”

ตึง !!!

หลังจากผสานอินเสร็จนินจาคนนั้นก็ได้ทำการต่อยที่พื้นทำให้เกิดพื้นแยกและรอยพื้นแยกนั้นก็ได้ค่อยลามไปยังทิศทางที่สกาฮะยืนอยู่

ทางด้านสกาฮะที่เห็นแผ่นดินแยกกำลังเคลื่อนเข้าหาตัวเธอก็ได้ทำการกระทุ้งหอกลงกับพื้นหนึ่งครั้งทำให้รอยแยกหยุดลงทันที

!!!

ยาโตะ 1 : “อะไรกันคาถาของฉัน ?!!”

เรนยะที่เห็นแบบนั้นก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไรเพราะความสามารถเฉพาะClassของสกาฮะนั่นก็คือ

Magic Resistance A / การต้านทานเวทย์ ระดับ A
-ทำให้สามารถยกเลิกเวทย์/คาถา ระดับ A ลงมาได้ทั้งหมดและทำให้มันไร้ผลได้ตามที่เธอต้องการ

ซึ่งนั่นก็หมายความว่าถ้าจะโจมตีสกาฮะด้วยคาถานินจาละก็จะต้องใช้คาถานินจาระดับAขึ้นไปเท่านั้น

นินจายาโตะอีกคนที่ถูกหอกฟาดไปตอนแรกก็ได้ลุกขึ้นมาและได้ตะโกนบอกกับพวกเขาอีกคนที่กำลังช็อคทันที

ยาโตะ 2 : “มัวยืนบื้ออะไรอยู่เล่า ! โจมตีเข้าไปสิ !!!”

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนนินจายาโตะคนนั้นก็ได้ตื่นจากภวังค์และก็พุ่งใส่ผู้หญิงตรงหน้าทันที

โดยระหว่างที่นินจายาโตะกำลังพุ่งมาสกาฮะเธอก็ได้หันไปพูดกับเรนยะว่า

สกาฮะ : “Master ในตอนนี้ข้าจะสอนท่านในการปลดปล่อยหอกต้องคำสาปเล่มนี้ จงดูให้ดี”

เมื่อสกาฮะพูดจบหอก เก โบลก์ ในมือของเธอก็ได้เกิดคลื่นพลังงานสีแดงฉานราวกับว่าตัวของหอกลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิงสีแดง

สกาฮะได้ตั้งท่าแทงหอกเหมือนอย่างที่เธอเคยทำให้เรนยะดูตอนที่พวกเขาฝึกกันครั้งแรก

สกาฮะ : “จงเจาะทะลวง เก โบลก์ !!!”

ชิ้ง !!!

สกาฮะเธอได้ลงมือแทงหอกใส่นินจายาโตะที่พุ่งเข้ามาหาตัวเธอทันที

นินจายาโตะที่เห็นแบบนั้นเขาก็ได้เบี่ยงตัวหลบคมหอกของสกาฮะทันทีแต่ขณะที่เขากำลังดีใจที่หลบหอกพ้นนั้นเขาก็เริ่มรู้สึกแปลกๆบริเวณกลางหน้าอกของเขา

แหมะ ! แหมะ !!!

เสียงของเหลวที่ไหลรินทำให้นินจายาโตะคนนั้นได้ใช้มือของเขาสัมผัสบริเวณกลางหน้าอกของตัวเองแต่ก็พบว่ามันว่างเปล่าสิ่งที่มือเขาสัมผัสได้มีเพียงของเหลวอุ่นๆสีแดงเท่านั้น

!!!

ยาโตะ 1 : “ด . . ได้ . . ยัง . . ไง . . กัน”

ตุบ !!!

นินจายาโตะคนนี้ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจแขนขาค่อยๆไร้เรี่ยวแรงและร่างของเขาก็ได้ตกลงกับพื้นราวกับหุ่นเชิดที่ถูกตัดสายเขายังคงคับข้องใจว่าตัวเขาได้หลบหอกสีแดงพ้นแล้วแท้ๆแต่ทำไมถึงยังโดนได้อีก

สกาฮะที่เห็นสายตาที่สงสัยก็ได้เฉลยให้นินจายาโตะผู้นี้รับรู้ก่อนที่จะสิ้นใจว่า

สกาฮะ : “พลังที่แท้จริงของหอก เก โบลก์ เล่มนี้ก็คือมันจะไม่มีทางพลาดเป้า . . ตั้งแต่ที่ข้านั้นได้เรียกขานชื่อของมันหัวใจของเจ้าก็ได้ถูกแทงไปแล้ว . . เป็นชะตากรรมที่มิอาจหลีกเลี่ยงได้”

เมื่อคำพูดของสกาฮะจบลงนินจายาโตะคนนี้ก็ได้สิ้นใจตายทันทีด้วยความไม่ยินยอมเหลือเพียงนินจายาโตะคนสุดท้ายเท่านั้น

ยาโตะ 2 : “ฝากไว้ก่อนเถอะพวกแก !!! ตระกูลยาโตะไม่ปล่อยพวกแกไว้แน่ !!!”

เมื่อเห็นว่าพรรคพวกได้ตายกันหมดแล้วนินจายาโตะคนสุดท้ายคนนี้ก็ได้ตัดสินใจที่จะหนีเพื่อกลับไปรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นกับทางตระกูลยาโตะ

ติ้ง !!!

เสียงของระบบได้ดังขึ้นเรนยะจึงได้ทำการเปิดระบบขึ้นมาดูแต่เขากลับพบว่าที่หน้าต่างค่าสถานะของเขาได้มีตัวอักษรที่ขึ้นคำว่า New ! เรนยะจึงได้กดไปที่ช่องสถานะก็พบว่าการ์ดโฮกุที่เขาทำการติดตั้งนั้นเรืองแสงสีรุ้งออกมาทำให้เขากดที่การ์ดใบนั้นเพื่อดูความเปลี่ยนแปลง

Gáe Bolg / หอกหนามทะลวงปลิดชีพ
ประเภท : ต่อต้านบุคคล / ต่อต้านกองทัพ
ระดับ : B+
(ปลดปล่อยความสามารถแรกได้)
-หอก เกโบลก์ ที่สร้างขึ้นจากกระดูกปีศาจทะเล คูริด ตัวหอกเป็นสีแดงเข้ม เมื่อเรียกขานชื่อของมันก็จะปลดปล่อยความสามารถที่แท้จริงออกมาโดยมันมีความสามารถอยู่2อย่างหนึ่งคือเมื่อแทงคมหอกจะพุ่งเข้าสู่หัวใจเป้าหมายซึ่งเป้าหมายที่ถูกแทงจะไม่อาจหนีพ้นนอกจากอาศัยความสามารถในการเปลี่ยนแปลงโชคชะตาหรือใช้โชคและอีกความสามารถหนึ่งก็คือเมื่อปาหอกออกไปแล้วตัวของหอกจะเปลี่ยนเป็นพลังงานและกระจายตัวออกไปโจมตีเหมือนกับการทิ้งระเบิดปูพรม

เมื่อเรนยะได้เห็นดังนั้นเขาก็ได้ยิ้มอย่างอารมณ์ดีที่ในที่สุดเขาก็สามารถใช้หอก เก โบลก์ได้เสียทีถึงจะได้แค่ความสามารถเดียวก็เถอะ

โดยระหว่างที่เรนยะกำลังดีใจอยู่นั้นก็ได้มีเสียงของสกาฮะพูดกับเขาว่า

สกาฮะ : “ในตอนนี้ท่านก็ได้ประจักษ์ในอำนาจของหอกเล่มนี้แล้วต่อไปก็เป็นตาของ Master ที่จะใช้มันบ้างแล้ว”

เรนยะได้พยักหน้าและก็เริ่มมองไปยังทิศทางที่นินจายาโตะคนสุดท้ายได้หนีไปก่อนที่เขาจะพูดอย่างแผ่วเบา

เรนยะ : “เก โบลก์”

ฉับพลันที่เรนยะเรียกขานชื่อหอกสีแดงในมือก็ได้ลุกโชนไปด้วยพลังงานสีแดงก่อนที่เรนยะจะง้างแขนและปาหอกออกไป

ซู่ม !!! ชิ้ง !!!

หอก เก โบลก์สีแดงฉานได้ทะลวงผ่านอากาศพุ่งเข้าใส่นินจายาโตะคนสุดท้ายที่กำลังวิ่งหนีไปไกลตาจากเรนยะทันที

ฉึก !!! ตู้ม !!!

หอก เก โบลก์ของเรนยะได้พุ่งแทงใส่กลางหัวใจของนินจายาโตะคนนั้นจากด้านหลังและได้เกิดระเบิดอย่างรุนแรงขึ้น

เรนยะ : (โห ~ พลังรุนแรงแถมจักระที่ใช้ก็น้อยมากสมกับที่เป็นโฮกุระดับ B+ เลยแหะ . . แต่ว่าทั้งๆที่ร้ายกาจขนาดนี้แท้ๆทำไมพี่หมาคู ถึงได้แพ้ในสงครามจอกกันนะ . . สงสัยเพราะ ค่าโชคของพี่หมาแกละมั้ง)

เรนยะที่เห็นว่าเรียบร้อยแล้วก็ได้ยื่นมือออกมาด้านหน้าพร้อมกับคิดว่าให้หอก เก โบลก์ กลับมา

ภายในควันดำที่เกิดจากแรงระเบิดของหอก เก โบลก์ตัวหอกได้บินกลับมาที่มือของเรนยะทันทีตามความคิดของเขา

หมับ !!!

หลังจากรับหอกเก โบลก์ที่บินกลับมาที่มือเรียบร้อยแล้วเรนยะก็ได้หันไปมองทางสกาฮะเพื่อขอความเห็น

สกาฮะก็ได้ยิ้มให้กับเรนยะก่อนจะบอกว่า

สกาฮะ : “ทำได้ดีมาก Master พอกลับไปที่หมู่บ้านโคโนฮะแล้วข้าจะช่วยฝึกท่านใช้ความสามารถที่สองของหอกเก โบลก์ให้เอง”

เรนยะ : “ครับอาจารย์สกาฮะ”

เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วสกาฮะเธอก็กลับไปอยู่ในสภาพวิญญาณตามเดิมทันที

ส่วนเรนยะก็ได้เช็คในระบบก็พบว่าเขาได้ตั๋วมาจากการจัดการนินจาขีดจำกัดสายเลือดคนละ4ใบเลยถ้ารวมกับตั๋วที่เขาได้มาเมื่อวานแบบ งงๆก็เท่ากับว่าในตอนนี้เรนยะมีตั๋วทั้งหมด20ใบเลยทีเดียว

เรนยะที่เห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วก็ได้ออกเดินทางกลับหมู่บ้านโคโนฮะทันทีโดยไม่รู้สึกตัวเลยว่าที่พื้นดินไม่ไกลนักได้มีร่างใครบางคนที่โผล่ออกมาครึ่งตัวกำลังแอบเฝ้ามองตัวของเขาอยู่

เซ็ตสึขาว : “นั้นเรอะเด็กที่อิทาจิบอกน่ะ”

เซ็ตสึดำ : “อืมหอกสีแดงนั่นร้ายกาจเอาเรื่องแถมยังผู้หญิงที่ใช้หอกเหมือนกับเด็กคนนั้นอีกเธอหายตัวไปได้โดยที่พวกเราจับสัมผัสอะไรไม่ได้เลย”

เซ็ตสึขาว : “งั้นเราจะชวนเด็กนั่นเข้ากลุ่มเราเลยไหม ?”

เซ็ตสึดำ : “เด็กคนนี้น่าจะใช้ประโยชน์ได้เรารีบกลับไปบอก เพน กันเถอะ”

ก้อนพลังงานธรรมชาติอย่างเซตสึนั้นแม้แต่สัมผัสการรับรู้อันเฉียบคมของ Servant นั้นก็ยังไม่อาจที่จะรู้สึกถึงการคงอยู่ได้เลยด้วยซ้ำทำให้เซ็ตสึสามารถแอบมองเรนยะได้โดยที่ไม่รู้ตัว

หลังจากทั้งสองดำขาวคุยกันเสร็จแล้วก็ได้มุดดินหายไปทิ้งเอาไว้เพียงสภาพของป่าที่เละเทะจากหอก เก โบลก์ของเรนยะเท่านั้น

True Wallet 0830743639

ค่าเรียนพิเศษกับอาจารย์สกาฮะ ขอบคุณผู้ติดตามด้วยครับ