จริงจังเกมมิ่ง - นิยาย จริงจังเกมมิ่ง : Dek-D.com - Writer
×

    จริงจังเกมมิ่ง

    ผู้เข้าชมรวม

    4,346

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    5

    ผู้เข้าชมรวม


    4.34K

    ความคิดเห็น


    87

    คนติดตาม


    245
    จำนวนตอน :  28 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  7 พ.ย. 63 / 08:09 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ในยุคสมัยที่เทคโนโลยีเริ่มก้าวหน้าได้มีเกมออนไลน์เสมือนจริงกำเนิดขึ่นมากมายทว่ามีเกมอยู่เกมหนึ่งที่มีเสียงตอบรับชื่นชนตลอดมาซึ่งก็คือเกมที่มีชื่อว่า Hope เกมแนว MMORPG ที่จะดึงสติความนึกคิดของผู้เล่นเข้าไปในโลกแห่ง Segus โลกเหนือจินตนาการที่เต็มไปด้วยดาบและเวทมนตร์พร้อมด้วยเหล่า Monster และก็ NPC มากมายผ่านเครื่องแคปซูลที่มีชื่อว่า Link ที่สามารถขยายสติของผู้เล่นเกมให้ช้าลง 10 เท่าซึ่งหมายความว่าเวลาภายในเกมนั้นจะหมุนช้ากว่าโลกความเป็นจริง 10 เท่านั่นเองทำให้ผู้เล่นเกมนี้ไม่ต้องกังวลใจเรื่องเวลาเลยแม้แต่น้อย

            

            

        และด้วยเหตุนี้เองเกม Hope จึงถูกยกย่องว่าเป็นเกมเสมือนจริงที่พลิกโฉมหน้าของวงการเกมไปเลยทีเดียว

            

                

        โดยภายในโลกของ Segus นั้นมีแผนที่ที่กว้างใหญ่อย่างมากจนไม่มีผู้เล่นคนใดสามารถสำรวจมันได้หมดพร้อมทั้งสิ่งมีชีวิตหลากหลายสายพันธุ์ทั้งภารกิจอันมากมายรวมถึงความลับที่ถูกซ่อนเอาไว้บวกกับตัวเกมที่มีความยากที่อยู่ในระดับสูงซึ่งมีความท้าทายเหล่าเกมเมอร์อย่างมากแถมในโลกของ Segus นั้นผู้เล่นมีอิสระที่จะทำทุกสิ่งได้ตามใจ (ถ้าไม่กลัวผลกระทบที่ตามมาน่ะนะ) ไม่ว่าจะฆ่า Monster เก็บ Level หรือสร้าง Guild ทำสงครามกับ Npc เพื่อยึดเมืองหรือกับผู้เล่นด้วยกันเองแม้กระทั่งโค่นล้มเทพเจ้าองค์ต่างๆเองก็สามารถกระทำได้เช่นเดียวกัน

            

                

        แต่ถึงจะบอกว่าเกมนี้มีอิสระที่ผู้เล่นจะสามารถทำอะไรตามใจก็ได้แต่เกม Hope นั้นก็มีกฎหมายรองรับในกรณีที่มีการล่วงละเมิดเด็กกับผู้หญิงอยู่เหมือนกันรวมทั้งระบบ Sensor ภาพที่ไม่เหมาะสมต่างๆฉะนั้นเกมนี้จึงสามารถเล่นได้ทุกเพศทุกวัย (ยกเว้นเด็กทารก)

            

            

        เหล่า NPC ภายในเกมเองก็สมจริงอย่างมากถึงขั้นพูดคุยตอบโต้กับผู้เล่นได้ราวกับว่าเป็นคนจริงๆอีกทั้งระบบค่ามิตรภาพของ NPC เองก็สมจริงเช่นเดียวกันว่ากันว่าเคยมีผู้เล่นคนหนึ่งอยากลองพิสูจน์ความสมจริงของเกมด้วยการแก้ผ้าวิ่งรอบเมืองมาแล้วซึ่งผลก็คือค่ามิตรภาพของ NPC ทุกคนภายในเมืองติดลบจนผู้เล่นคนนั้นแทบอยากจะลบตัวละครทิ้งเพราะสำหรับเกมนี้นั้นถ้าค่ามิตรภาพ NPC ติดลบละก็รางวัลรวมถึงค่า Exp ที่ผู้เล่นจะได้จาก NPC จะน้อยลงไปตามสัดส่วนค่ามิตรภาพถ้าหนักเข้าก็อาจจะไม่สามารถรับภารกิจจาก NPC ได้เลยด้วยซ้ำ

            

            

        แต่กลับกันถ้าผู้เล่นมีค่ามิตรภาพกับ NPC สูงรางวัลรวมถึงค่า Exp ก็จะได้มากขึ้นตามสัดส่วนด้วยเช่นเดียวกัน

            

            

        แถมเรื่องราวเนื้อเรื่องรวมถึงพัฒนาการต่างๆภายในเกมจะถูกควบคุมด้วย AI อัจฉริยะที่เรียกว่า Root (ราก) ฉะนั้นเรื่องทิศทางของเกมจึงไม่มีใครสามารถคาดเดาหรือควบคุมได้เลยถึงแม้ว่าจะเป็นบริษัท Tree ผู้สร้างเกมเองก็ตาม

            

                

        จนหลายปีต่อมาเหล่านักวิทยาศาสตร์ที่ได้ทำการจับมือกับทางบริษัท Tree ผู้สร้างเกม Hope ได้คิดค้นสิ่งประดิษฐ์มหัศจรรย์ชิ้นหนึ่งที่มีชื่อว่า Truth ขึ้นมาโดยเครื่อง Truth นี้สามารถแปลงข้อมูลดิจิตอลหรือสิ่งของในเกม Hope ให้ปรากฏออกมาในโลกแห่งความเป็นจริงได้ทำให้มนุษยชาตินั้นไม่ต้องกังวลกับทรัพยากรธรรมชาติอีกต่อไป

            

                

        ทว่าเกิดอุบัติเหตุระหว่างการทดลองขึ้นเครื่อง Truth ได้เกิดความขัดข้องทำการดึงเอาข้อมูลดิจิตอลหนึ่งในเกม Hope ออกมาในโลกแห่งความจริงซึ่งสิ่งที่เจ้าเครื่องนี้ดึงออกมาก็คือดันเจี้ยนสุดโหดแห่งโลก Segus แถมยังเป็นดันเจี้ยนระดับความยากสูงสุดที่มี Monster หลากหลายสายพันธุ์อีกด้วย . . .

            

                

        ดันเจี้ยนภายในโลก Segus นั้นมีกฎตั้งเอาไว้ว่า Monster ทุกตัวในดันเจี้ยนจะไม่สามารถออกจากดันเจี้ยนได้พอมันถูกดึงมาในโลกแห่งความเป็นจริงด้วยเครื่อง Truth ทำให้พวกมันไม่ตกอยู่ภายใต้กฎของเกมอีกต่อไป

                

            

        ด้วยเหตุนี้ทำให้เหล่า Monster ทุกตัวในดันเจี้ยนเริ่มทยอยกันออกมาเข่นฆ่าผู้คนในโลกความจริงอย่างโหดร้ายถึงแม้ว่ารัฐบาลจะหาทางรับมือแล้วก็ตามทีแต่มันก็ไร้ประโยชน์เพราะไม่ว่าพวกเขาจะส่งกองทัพที่มีอาวุธสงครามครบมือทั้งรถถังหรือเรือดำน้ำไปจัดการพวกเหล่า Monster กี่ทีก็ตามมันก็ไม่ได้ผลเลยสักอย่างมีแต่คนตายเพิ่มขึ้นเท่านั้นจนสุดท้ายแล้วมนุษยชาติก็แทบจะสูญสิ้นเผ่าพันธุ์

            

                

        หลายปีต่อมาเหล่ามนุษย์ที่เหลือรอดในที่หลบภัยต่างตกอยู่ในความสิ้นหวังจนมีคนกลุ่มหนึ่งได้ตัดสินใจที่จะทำเรื่องบ้าๆขึ้นมานั้นก็คือการลอบเข้าไปที่ตึกบริษัท Tree ซึ่งที่ชั้นใต้ดินของบริษัทนั้นเป็นสถานที่ทำการวิจัยเจ้าเครื่อง Truth ที่ทำให้เกิดเรื่องทุกอย่างนี้ขึ้นมาโดยคนกลุ่มนี้ตั้งใจที่จะทำการใช้เจ้าเครื่อง Truth นี้ส่งดันเจี้ยนกลับเข้าไปในโลกดิจิตอลหรือในโลกของเกมตามเดิม

            

                

        ซึ่งแน่นอนว่านี่เป็นภารกิจที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เพราะที่นั่นมันเต็มไปด้วยเหล่า Monster หลากหลายรูปแบบที่ทยอยกันออกมาไม่หยุดจากดันเจี้ยนโดยภารกิจนี้ชายหนุ่มที่ชื่อว่าชัยเองก็เป็นหนึ่งในกลุ่มนี้ด้วยเช่นกันเนื่องจากชัยเขาเป็นผู้ที่เคยเล่นเกม Hope มาก่อนทำให้พอรู้ลักษณะของพวก Monster บางตัวซึ่งชัยนั้นเป็นหนุ่มไทยผมสีดำดวงตาสีน้ำตาลหน้าตาออกไปทางหนุ่มขี้เล่นอายุประมาณ 26 ปีร่างกายของเขาได้รับการฝึกฝนจนมีกล้ามเนื้ออย่างเห็นได้ชัดถึงแม้ว่าชัยเขาจะสวมเสื้อเกราะอยู่ก็ตาม

            

                

        ชัยและเหล่าคนที่ร่วมภารกิจนี้ได้ทำการลอบเข้าไปตึกของบริษัท Tree ได้สำเร็จซึ่งในระหว่างทางลงไปที่ชั้นใต้ดินนั้นพรรคพวกของพวกเขาก็ค่อยๆทยอยกันตายไปทีละคนจนสุดท้ายก็เหลือแค่ชัยเพียงคนเดียวเท่านั้นที่รอดมาจนถึงหน้าห้องวิจัยชั้นใต้ดินของบริษัทได้

            

                

        ด้วยความเสียสละของทุกคนสุดท้ายแล้วชัยเขาก็ได้พบกับเจ้าเครื่อง Truth จนได้โดยที่ตัวเครื่องนั้นมีประตูหินสีดำที่ปล่อยบรรยากาศน่าขนลุกออกมาไม่หยุดซึ่งข้างๆเครื่องที่ว่านั้นก็มีคอมพิวเตอร์ที่ชัยคาดว่ามันมีเอาไว้ควบคุมการทำงานของเจ้าเครื่อง Truth แต่ในจังหวะที่ชัยไม่ได้ระวังตัวเพราะความดีใจนั้นมันก็ได้มี Monster หมาป่ายักษ์สีดำตัวหนึ่งได้พุ่งชนลำตัวจากด้างขวาของเขาจนกระเด็นไปกระแทกกับกำแพงของห้องวิจัย

            

                

        “แค่ก !!!” 

            

            

        ชัยที่ถูกชนนั้นถึงกับกระอักเลือดออกมาและด้วยการฝึกแบบทหารในภารกิจฆ่าตัวตายครั้งนี้ทำให้เขารู้ได้ทันทีว่ากระดูกซี่โครงข้างขวาของเขาได้หักและไปทิ่มที่ปอดของเขาเสียแล้ว

                

            

        เจ้า Monster หมาป่ายักษ์ที่เห็นว่าชัยยังไม่ตายมันก็ได้แยกเขี้ยวขู่เตรียมฉีกกระชากมนุษย์ตรงหน้าของมันให้ตาย

                

            

        “เข้ามาเลยไอ้หมานิสัยเสียเดี๋ยวพ่อคนนี้จะจับแกดัดสันดานให้เชื่องเอง !!!” 

            

            

        ชัยได้พูดขึ้นพร้อมกับหยิบปืนพกจากซองปืนที่ต้นขาข้างซ้ายขึ้นมาเล็งไปที่เจ้าหมายักษ์ตรงหน้าของเขา

            

                

        “โฮ่ง !!!” 

            

            

        เหมือนว่าเจ้าหมายักษ์ตัวนี้มันจะฟังชัยรู้เรื่องมันก็เลยเห่ารับคำท้าก่อนที่มันจะทำการพุ่งเข้าใส่หวังขย้ำตัวชัยให้จมเขี้ยว

            

                

        ปัง !!! ปัง !!! ปัง !!! 

            

            

        ชัยที่เห็นว่าเจ้าหมายักษ์ได้พุ่งเข้ามาแล้วเขาก็ได้ทำการเหนี่ยวไกปืนพกบนมือซ้ายของเขาทันที

                

            

        แต่เพราะว่าชัยนั้นต้องยิงปืนพกด้วยมือซ้ายข้างเดียวแถมยังเป็นมือข้างที่เขาไม่ถนัดเสียด้วยทำให้มันมีบางนัดที่เขายิงไม่โดนเหมือนกัน

                

            

        โดยเจ้าหมายักษ์ตัวนี้ถึงมันจะโดนปืนยิงไปบางนัดก็ตามมันก็ยังคงพุ่งเข้าหาตัวชัยอยู่ดีแต่ไม่รู้ว่าเพราะความบังเอิญหรือว่าชัยแม่นจริงสุดท้ายเจ้า Monster ตัวนี้ก็ได้ล้มลงตรงหน้าของชัยพอดีเพราะกระสุนนัดหนึ่งของชัยได้ยิงเข้าที่กลางหัวของมันเข้าไปเต็มๆ

                

            

        “แฮ่ก ! แฮ่ก !” 

            

            

        ชัยได้หอบหายใจออกมาอย่างหนักเพราะซี่โครงของเข้าได้ทิ่มที่ปอดทำให้เขาเริ่มที่จะหายใจลำบาก

            

                

        “ . . อีกแค่นิดเดียว !” 

            

            

        ชัยได้ตะเกียกตะกายค่อยๆคลานไปที่เครื่อง Truth เพื่อทำเป้าหมายของเขาให้สำเร็จ

            

                

        แต่โชคชะตามักจะเล่นตลกเพราะในจังหวะที่ชัยเขาใกล้ที่คลานไปถึงเครื่องนั้นมันก็ได้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฟันขึ้นเมื่อประตูดันเจี้ยนสีดำที่อยู่บนเครื่อง Truth มันได้ทำการปลดปล่อย Monster ชุดใหม่ออกมาอย่างพอดิบพอดี

            

                

        “โฮก !!!” 

            

            

        เหล่า Monster ที่ออกมาจากประตูดันเจี้ยนได้คำรามออกมาก่อนที่มันจะสังเกตเห็นตัวของมนุษย์ที่กำลังคลานอยู่ที่พื้น

                

            

        “บ้าที่สุด . . .“ 

            

            

        ชัยได้สบถออกมาด้วยความเสียใจก่อนที่เขาจะพลิกตัวเองนอนหงายแล้วเล็งปืนพกที่เติมกระสุนแล้วไปที่เจ้า Monster หมีขนสีแดงตัวใหญ่ตัวหนึ่งที่กำลังย่างกรายเข้ามาหาตัวเขา

            

                

        ปัง !!! ปัง !!! ปัง !!! 

            

            

        ชัยได้ทำการยิงใส่เจ้า Monster หมีขนเลือดตรงหน้าแต่กระสุนทุกนัดที่เขายิงออกไปมันกลับกระเด้งออกมาทั้งหมดไม่มีนัดไหนที่ทำอันตรายกับเจ้าหมีขนเลือดได้เลย

                

            

        “ง่ำ !!!” 

            

            

        จู่ๆแขนข้างซ้ายของชัยที่เหนี่ยวไกปืนอยู่นั้นมันก็ได้ถูก Monster หมาป่าขนเลือดตัวหนึ่งกัดกระชากขาดออกไปด้วยความรวดเร็วจนเขาไม่ทันรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดเลยด้วยซ้ำ

            

                

        “อ่า ~” 

            

            

        ชัยได้หันมองแขนข้างซ้ายของตัวเองที่ถูกกัดขาดไปด้วยสายตาปลงตกก่อนที่เขาจะเงยหน้ามองด้านบนเพราะมีเงาจากเจ้าหมีขนเลือดตัวใหญ่ที่กำลังอ้าปากของมันเพื่อที่จะงับหัวของเขา

            

                

        “กร๊วบ” 

            

            

        และแล้วภาพของชัยก็ได้ดำมืดไปสิ่งที่เขาได้ยินในโสตประสาทเป็นครั้งสุดท้ายก็คือเสียงเคี้ยวเนื้อของพวก Monster เท่านั้น

            

                 

        (Re)    


    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น