1992's CHANBAEK
you're the last bit of heart.
ผู้เข้าชมรวม
247
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
247
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 14 ก.ค. 58 / 13:36 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
Short fic 1992's
for chanbaek shipper
Chanyeol X Baekhyun
we are EXO!
C : I wanna be your my mine.
B : Do it! If you can.
#1992s
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ัน้อห้ามใทุรั้ที่อยู่ใล้นาย
I forbidden the mind when near you.
“านยอล ทานี้”
เสียอนัวเล็ที่เป็นอมโวยวายเสียัประำว บอับผมว่าให้ไปทานั้นพร้อมับวัมือเรียให้ผมไปไวๆปิเสธไม่ไ้เลยว่าเาเป็นมาว่าอิทธิพลในีวิอผมะเหลือเินไม่ว่าเา้อารให้ผมทำอะไร ะให้ไปทาไหน านยอลนนี้็ะไป ามที่แบฮยอนบอเสมอ.
“มาแล้ว” รีบเินมาหาแบฮยอนแ่ไม่ลืมที่ะส่ยิ้มให้ ไม่รู้สิเห็นหน้าเาแล้วมีวามสุะมั
“พี่เมเนเอร์บอว่าเรา้อนอนห้อนี้” แบฮยอนพูพลาไุแเ้าไปในห้อที่เ้าัวเพิ่พูถึ
“เรา?” ผมสสัยว่า ำว่าเรานี่หมายถึเราทั้สิบน หรือว่าเรา ที่มีแ่ผมับแบฮยอน
“ันับนายไ” แบฮยอนหันมายัิ้วให้ผมพร้อมับโยนระเป๋าลบนโฟาแ่ผิลามันลที่พื้นพอี
“……”
“ถูในายล่ะสิ”
“ถูใอะไร บ้าแล้ว ฮ่าๆ” ผมหัวเราะลบเลื่อนพยายามไม่ให้เาับไ๋ไ้ ว่าริๆแล้วเราอยานอนับเามา ฮริ้
“หน่า ันรู้หรอ ไม่้อเิน” แบฮยอนยัทำหน้าวนีนไม่เลิพร้อมับส่ยิ้มหวานเื่อมมาอี นี่ไม่รู้หรือไว่ามันน่าย้ำ ไอหมาเล็นี่แม่
“ไปอาบน้ำเลยไป” ผลัหัวไปที้อหาวนีนไม่เลิ ยั ยัไม่หยุทำหน้าหมาอี
แบฮยอนเินไปหยิบอเรียมอาบน้ำแล้วแ่ผมยันั่อยู่ที่โฟาอยู่รอให้เาอาบเสร็่อนแ่แบฮยอนันเินมาหาผมถือถุิปที่มีอุปร์อาบน้ำอยูู่ึ้นมาแล้วแว่่อหน้าผมพร้อมับยื่นหน้ามาระิบ้าหูว่า “เ้าไปถูหลัให้หน่อยิ” ผมนี่ถึับเบิาโ รับอนนี้แ็ไปหมแล้วรับ ัวนะ แบฮยอนพูอะไรออมาเี๋ยว็เะหน้าหายเลย วามิอปาร์านยอลวิ่้าว่าเ้าัวแสบ ไปนู่นแล้ว วิ่เ้าห้อน้ำไปแล้ว ผมไ้ยินเสียหัวเราะสไล์ัวอนโัลั่นห้อน้ำ สสัยสะใมั้ที่แล้ผมไ้ เหอะ ฝาไว้่อน
แบฮยอนรีบวิ่ไปึ้นเียหลัาที่อาบน้ำเสร็แล้ว เอาผ้าห่มลุมัวนเหลือแ่ลูะาสอ้า
“านยอล หยิบโทรศัพท์ให้หน่อย” ออมา็ใ้เลยนะแหม ัไม่ไ้้วยเสือรัเา อ่าว บอทำไม
ผมหยิบโทรศัพท์ไปให้แบฮยอนนี่นอนอือยู่บนเีย อนแระะให้ีๆแหละแ่หมั่นไส้เมื่อี้อยาวนีนอแล้ลับหน่อยเี๋ยวไม่สมน้ำสมเนื้อ เินึ้นไปนอน้าๆเท้าามอหน้าแบฮยอน่อนะยื่นหน้าไปมใล้ๆแ้มาวๆหน่อย ฮะๆนี่ลัวพี่ปาร์ถึับย่นอหนีเลย เหอะเรามันนละั้นไอน้อลูหมา
“ไหนบอว่าะให้ถูหลัไ” แล้พูใส่นรหน้าที่เอาแ่ย่นอหนี พอเอาเ้าริ็ไม่ล้าโถ่
“นายไม่ล้าหรอานยอล” แบฮยอนยัิ้วหลิ่วาทำหน้าาวนประสารทไม่พอ แถมหน้าาแบบนั้นยัสื่อเป็นนัยๆว่าแมันอ่อนปาร์าน
“ทำไมถึิแบบนั้น หืม” ้อาเลยทีนี้้อเล่นให้ให่รับ ริแล้วผมไม่ไ้ปอแหนะ ผมแ่ลัวว่าแบฮยอนะอึอัับสิ่ที่ผมทำ่าหา
“็นายมันปอแห” แบฮยอนพูึ้นแล้ววยโอาสทีเผลอหยิบโทรศัพท์ไปเล่น
“นี่ล้าพูนานี้เลย” ผมมอหน้าเาที่ลอยหน้าลอยาสไล์หน้าอโทรศัพท์ไปิวๆ
“็พูริ ใรๆเา็บอ” แบฮยอนยื่นโทรศัพท์ ให้ผมูแฮแท็ใน SNS ว่า #านยอลนนป๊อ
#รัเา็ไปบอเา และอี่าๆนานา
“แฟนๆยัรู้เลยว่านายมันป๊อ” แบฮยอนหัวเราะิัพึมพำพูอะไรสัอย่าึ่ผมไ้ยินร่าวๆว่า ‘อยาทำอะไร็ทำไม่ไ้ว่าสัหน่อย’ แล้ว็ร้อเพลลอเบาๆ
เาหมายถึให้ผมทำอะไร็ไ้ที่อยาทำเหรอ? นี่เาเปิทาใ่ไหม? ผมเ้าใถูใ่ไหม? ่อนอื่นัารปาเล็ๆนั่นที่พูว่าผม่อนเลย ัาร!
ุ๊บ!
ุ๊บ!
ุ๊บ!
ุ๊บที่ปาเล็ๆนั่นไปสามที เห็นแล้วมันอไม่ไ้อ่ะรับ แบฮยอน็ยั่วริ็รู้อยู่ว่าอบ ็รู้อยู่ว่ารั ็อบมาทำี้ ผม็ห้ามใไม่อยู่อะ อนุาให้ทำแล้วทีนี้ทีผมบ้าแล้ว เี๋ยวรู้ั.
“ไปอาบน้ำ ัวเหม็น” แบฮยอนไม่ไ้ว่าที่ผมุ๊บเา้วยอ่ะ เพียแ่ทำหน้ามุ่ยใส่ไล่ให้ผมไปอาบน้ำเยๆ รีบไปอาบน้ำีว่าแบฮยอนบ่นผมัวเหม็น้วยอะ
“ไปเร็วๆ ะไ้มานอน.....อัน”
หลัาที่แบฮยอนพูแบบนั้นแล้วผม็รีบไปอาบน้ำััวให้หอมทันที ผมะไ้มานอนอเา ไม่ใ่สิ เราะไ้มานอนอัน ผมีใที่สุเลย แบบนี้็แสว่าเารู้แล้วล่ะสิว่าผมิยัไับเา ็รู้แหละมั้เพราะผม่อนอาารไม่เ่เท่าไหร่ยิ่อยู่ใล้แบฮยอนแล้วผมลายเป็นไอ้อ่อนไปเลย แ่นับาวันนี้ผมะเป็นปาร์านยอลนใหม่ที่ไม่ป๊อแล้ว หึ
เรานอนอันบนเียที่มีแ่เรา วันนี้พี่เมเนเอร์ิยัไให้ผมมานอนับแบฮยอนะไ้ เพราะปิะให้ไปนอนับยอู แ่มัน็ีแล้ว เพราะว่าารที่ผมไ้นอนอนในอ้อมอผมอนนี้มันีสุๆไปเลยหล่ะ หอมแ้มไปทีหมั่นเี้ยว
“ไ้ทีเอาให่เลย” แบฮยอนหันมาุผมแ่็ไม่ไุ้ริๆหรอเพราะผมเห็นเาแอบยิ้ม
“อะไร ยัไม่ไ้เลย” ผมแล้หยอใส่ไปที มีโอาสเรา้อใ้ใหุ้้มรับ ฮ่า
“วนีน” แบฮยอน็ยัเป็นแบฮยอน ปาร้าย แ่ใหน่ะีที่หนึ่เลย โอ้ยรัเามา เาทำอะไร็ีไปหม
“แบฮยอน ”
“หื้ม”
“ถ้าันอยาะพูอะไรสัหน่อย ะฟัไหม”
“อยาพูอะไรล่ะ”
“เรื่ออ เอ่อ วามรู้สึหน่ะ” อ่าทำไมผมประหม่าั อยาบอัๆว่าอบนะ ันอบนายนะ แ่มัน็พูไม่ออสัที
“อใร ถ้าเป็นอนาย ันรู้แล้ว” แบฮยอนหันหน้าเ้าหาผมพร้อมับุหน้าลบนออุ่นๆอผม ยาอ้วนๆ่ายที่ัวผม
“ห้ะ ทำไมนายรู้อ่ะ ันยัไม่ไ้พูเลยนะ” ผมเย่าัว้อนอ้วนที่นอน่ายผมอยู่ แบฮยอนหัวเราะเสียัลั่นเลยแล้ว็พูว่า
“มอานายแป๊บเียวัน็รู้แล้ว” แบฮยอนไถหัวับอผมไปมาอ่ายผมแน่นึ้น นี่ผมะรู้สึเินมัน่อนีหรือรู้สึใ่อนีที่แม่รู้แล้ว ทั้ที่ผมยัไม่ไ้สารภาพเลย
“แล้วเรื่อห้อ?”
“เออ ันทำให้เรื่อมัน่ายเอแหละ” นี่ลมันือแผนอแบฮยอนเหรอ นี่ผมามเาไม่ทันอีแล้ว
“็นายมัวลีลา ันรออยู่ยัไม่รู้อี”
“แบฮยอนแ่ันอยาพู”
“ว่าไป”
“ันอบนาย”
“็แ่เนี้ยะ ไอหมาบ้าเอ้ย” แบฮยอนับเ้าที่ปลายาอผม พอผมร้อโอ้ยแบฮยอน็ูบับที่ปลายาเบาๆเหมือนเป็นารบอว่าหายเ็บนะนี
“แบฮยอน บับันนะ”
“มาบให้มันบๆเถอะ ันอยาทำอย่าอื่นแล้ว”
แฮ่ เราฟินับานแบเลี้ยเ็มาเลลยมาแ่ฟิ ฮ่าๆ
มีำผิบอนะะ
Enjoy reading
ผลงานอื่นๆ ของ tothemoon. ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ tothemoon.
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น