| คีรีเลือนรัก | ดุจดาริกา | www.mebmarket.com | เพราะอุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้เธอลืมไปว่าครั้งหนึ่งเคยสลักรักร่วมกันกับชายหนุ่มผู้แสนดี ลืมไปว่าเธอกับเขามีโซ่ทองคล้องใจเป็นหนูน้อยคนหนึ่งลืมแม้กระ... | Get it now | |
E-Book มาแล้วนะคะ
เพราะอุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้เธอลืมไปว่าครั้งหนึ่งเคยสลักรักร่วมกันกับชายหนุ่มผู้แสนดี
ลืมไปว่าเธอกับเขามีโซ่ทองคล้องใจเป็นหนูน้อยคนหนึ่ง
ลืมแม้กระทั่งตัวเธอในวันนั้นไม่ใช่ตัวเธอในวันนี้
'คีรินทร์'
กลายเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวนับตั้งแต่วันที่มารดาของหนูน้อยจากไปพร้อมฝังรอยร้าวลึกเอาไว้ในจิตใจ เขาพยายามเลี้ยงดูลูกสาวคนเดียวด้วยความรัก แต่หัวใจที่แตกสลายจากความผิดหวังซ้ำซากก็ทำให้เขาไม่อาจลืมความเจ็บปวดในอดีตได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว
'วรินรดา'
ฝันประหลาดถึงผู้ชายคนหนึ่งมานานหลายปี นับตั้งแต่เธอประสบอุบัติเหตุจนสูญเสียความทรงจำบางส่วนไปเมื่อสี่ปีก่อน แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามรื้อฟื้นความทรงจำเท่าไรก็ไม่สามารถนึกถึงเรื่องราวในอดีตได้ จนกระทั่งวันที่มีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาในชีวิต ยัดเยียดความทรงจำใหม่ใส่สมอง ว่าเธอเป็นแม่ใจร้ายที่ทิ้งลูกสาวของเขาไปนานนับสี่ปี
และเมื่อระฆังวิวาห์ของเธอกับคู่หมั้นหนุ่มกำลังจะเริ่มดังขึ้น
การแก้แค้นแสนหวานก็เริ่มต้น
"หมามันยังรักลูกของมัน แต่คนบางคน มันจิตใจชั่วช้ายิ่งกว่าหมา ทิ้งลูกแท้ๆของมันได้ลงคอ ไม่สนใจไยดีว่าลูกของมันจะเป็นหรือตาย จะอยู่ยังไงเมื่อไม่มี 'แม่' เหมือนคนอื่นเขา"
เรื่องราวจะเป็นอย่างไรเมื่ออีกคนลืม แต่อีกคน...แค้นไม่ลืม!
ติดตามได้ใน
.
.
.
.
by
ยินดีต้อนรับสู่ศิคีรินทร์
ขอเชิญชวนทุกท่านมาเดินตามหารอยอดีตกันค่ะ
| ดาราร่ายรัก | ดุจดาริกา | www.mebmarket.com | "กินไม่ได้ นอนไม่หลับ" เป็นนิยามที่ 'อาชวินทร์' เพิ่งเข้าใจอย่างถ่องแท้หลังจากค่ำคืนอันเร่าร้อนผ่านพ้นไป แสงดาวเป็นพยาน สาบานเถอะว่าเขาเมา!ไม่มีทางที่ดวงตาหวานใสจะลบความเกลียดชังออกไปจากใจไม่มีวันที่ผิวกายนุ่มนิ่มหอมละมุนจะสั่นคลอนความรู้สึก และ 'ดาวประดับ' ก็เชื่อมั่นกับตัวเองเช่นนั้นเขาเกลียดหน้าเธอยิ่งกว่าอะไรรั้วไร่ที่ใช้ร่วมกันนั้นไม่มีความหมายในเชิงความสัมพันธ์ อีกทั้งเขาก็มีผู้หญิงในดวงใจที่เขาหมายปอง ทุ่มรักให้ไปจนหมดหัวใจมันจะมีอะไรไปมากกว่า... เธอเผลอปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ไปอยู่ร่วมกับหัวใจแต่เพียงผู้เดียว“เธออยากลืมเหรอ…”ดาวประดับพยักหน้ารับช้าๆ“แล้วเธอลืมได้ไหมล่ะ”ถูกถามเอาตรงๆแบบนี้หญิงสาวก็พูดอะไรไม่ออก ดวงตาคมที่สบลึกเข้ามาในตาเธอเหมือนเป็นเครื่องจับเท็จชั้นดี“ได้สิ” ร่างเล็กเบี่ยงตัวสวนออกจากการประจันหน้า หันหลังให้ร่างสูงเพื่อหลบไม่ให้เขาเห็นแววตาอ่อนไหวของตัวเอง “นายกลับไปได้แล้ว”“แต่ฉันลืมไม่ได้” เสียงทุ้มดังขึ้นนิดหน่อยฉุดให้ร่างบางหันกลับไปหาอย่างไม่รู้ตัว“...”“ฉันไม่สามารถลืมได้แม้แต่นาทีเดียว” ----------------------------------------------------------------“ฟันแล้วทิ้ง ผู้หญิงอย่างนี้คบไม่ได้!” | |
|
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น