[ES21fic]Senarella

เนื้อเรื่อง

ชื่อเรื่อง – SENARELLA

ผู้แต่ง – D.C.เก้าแต้ม (ก็ดิฉันเองนั่นล่ะค่ะ)

ประเภท – รั่ว,มั่ว,ไร้สาระ.....ออกจะล้อการ์ตูนเรื่องอื่นอยู่มาก...- -*

NOTE :....ฟิคอายชิลด์เรื่องแรกที่แต่งด้วยความบ้าส่วนตัวล้วนๆ....หากใครที่เข้ามาอ่านความวาย ความหวาน ความซาดิสต์ ความเศร้า.....อย่าเลื่อนลงไปกว่านี้เลยค่ะ.....เพราะคุณตะไม่ได้เจออะไรแบบนั้นในฟิคเรื่องนี้แน่ๆ.....ทางเราขอรับประกัน

ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ....เผื่อจะมีฟิคมาลงอีก.....(...โอกาสริบหรี่)

YA---HAAAA~~!!!!!ไร้สาระMAX~!!!! (รัวปืนกลอย่างบ้าคลั่ง)

.

.

.

...อะแฮ่มๆ...(กระแอ่มไอ)

.........จะเริ่มละนะ!...

.

.....กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว....(ร่าย)

ยังมีบ้านน้อยแสนสุขอยู่หลังหนึ่ง...

ป๊อง!

โครม!!

(บ้านโผล่ขึ้นมาท่ามกลางความว่างเปล่า)

....มีคุณพี่สาว...และคุณน้องชายอาศัยอยู่....

ป๊องๆ!

(มาโมริกับเซนะโผล่ออกมาจากความว่างเปล่า....อีกแล้วรึ!?)

มาโมริ – เอ๋...~!?

เซนะ – ที่นี่ที่ไหนน่ะ!? (หันซ้ายหันขวา)

.......ทั้งสองอยู่กันอย่างมีความสุข แม้ว่าคุณน้องชายจะขี้ป๊อดและมักจะมีชะตากรรมซวยโดนแกล้งไม่เว้นแต่ละวันเลยก็ตาม.....

.....แต่แล้วอยู่มาวันหนึ่ง.....เรื่องหน้าสลดใจก็บังเกิดขึ้น...คุณพี่สาวเธอดันจากไปด้วยโรคชูครีมฟีเวอร์ลิซึ่ม ทั้งที่ยังอายุเอ๊าะๆ........

มาโมริ – (ดิ้นกระแด่วๆ).....ช...ชูครีม.......ชูครีมของข้า....(ทำท่าเหมือนกอลลั่ม)

เซนะ – พี่มาโมริ!!! ปุบปับก็จะตายแล้วเหรอค้าบ...TT[]TT....(ชีวิตช้าน..)

มาโมริ – ...(ได้สติ).....ซ...เซนะต้องหาเพื่อนให้ได้นะจ๊ะ....และจำไว้.....อย่าไปเฉียดเข้าใกล้...คนเขี้ยวยาว..หูแหลม...โกรกหัวทอง....อั๊ก!....(กระอักโลหิต).......ช....ชูครีม.....จงเจริญ..........(ถูกชูครีมครอบงำอีกครั้ง...)

เซนะ – พี่มาโมรี้TT[]TT~~!!!

แล้วเธอก็จากไปอย่างสงบ...(ง่ายๆงี้เลยเรอะ!?)

(เจ้าลิงมอนตะที่เซนะเก็บมาเลี้ยง กรีดเสียงสครีมลั่นอย่างบ้าคลั่ง...เศร้าใจMAX!!!!!)

(ทำหูทวนลม เสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดของเจ้าลิง)ยังไม่ทันจะสวดครบสามวันสามคืน จู่ๆก็มีบุรุษปริศนามาลั่นปืนกลอยู่หน้าคฤหาสน์พร้อมเสียงหัวเราะสุดจิต....พร้อมลิ่วล้อ เป็นมนุษย์หมูตอนยักษ์...อีกคน

ป๊อง! ป๊อง!...

(ฮิรุมะกับคุริตะโผล่ออกมา...)

ฮิรุม่า –.....ชริ....จู่ๆก็มาโผล่แถวนี้...แต่ก็ช่างมันเถอะ....-*-......ว่าแต่ คฤหาสน์นี้ร้างอยู่แล้วสินะ เคี๊ยกๆๆๆ ถ้างั้นก็ดี จะได้ยึดเป็นคฤหาสน์ของ เดวิล แบ็ท ซะเลย* * YAAA HAAA~~!!!!!!!!!(ฉีกรอยยิ้มสุดโฉด ชักปืนกลออกมารัวเอาฤกษ์เอาชัย)

คุริตะ – ว่าแต่ฮิรุมะ....จู่ๆก็ยึดบ้านคนอื่นแบบนี้มัน...โอ้ยยย!!!! (โดนถีบกระเด็น)

ปั่งๆๆๆๆๆๆๆ!!!!

ฮิรุม่า – (รัวปืนจนกระสุนหมดแม๊ก)ไม่ต้องพูดมาก เจ้าอ้วนแป๊ะตูดหมึก!!! เข้าไปกันได้แล้ว ไม่ต้องเกรงใครหน้าไหนมันทั้งนั้น! ใครมันยังอยู่ก็จับทำคนใช้ให้หมด*[]*!!!!!

และแล้วไอ้หนุ่มหน้าโฉด เขี้ยวยาว หูแหลม หัวทอง ก็เข้ายึดบ้านไปซะดื้อๆ...(ตำรวจทำอะไรกันอยู่ !?) ช่วงชีวิตของเซนะก็เข้าสู่ยุดมืด....จนเขาถูกใครต่อใครเรียกว่า เซนะเรล่า...(มันเกี่ยวไหม..?) วันๆถูกโขกสับ วิ่งไปซื้อนั่นที วิ่งไปซื้อนี่ที ทั้งถูกถีบ ถูกด่า สารพัด....มีแต่เจ้าลิงหน้าหักมอนตะ ที่ยังเข้าข้างเขาอยู่.....ถึงจะเพราะว่าหลงคุณมาโมริหัวปักหัวปำจนยังตามน้องแจแม้ว่าพี่จะตายไปแล้วก็ตาม....(- -*)

เซนะ – ชีวิตเด็กม.ปลายดุจควายทำนา..TT TT....กระซิกๆ...(ทรุดลงกับกำแพง ลูกไฟวิญญาณลอยวิ้งๆเป็นแบ็คกราวน์)

ลิงมอนตะ – รันทดMAX!!! (สะอื้นด้วยคน)

แต่...(อีกแล้ว)....เวลาผ่านไปไวหมือนต้มมาม่า....อยู่มาวันหนึ่ง.....ก็ได้มีราชโองการจากราชวัง โอโจ ไวท์ไนท์ ส่งไปทั่วทุกหลังคาเรือนทั่วราชอาณาจักร...

ฮิรุม่า – องค์ชายชินแห่งโอโจ...ประกาศหาคู่เรอะ....-*-......ไร้สาระสินดี!...(ขยำปาทิ้ง ก่อนเอาปืนกลรัวซ้ำ(เพื่อ!?))

คุริตะ – แต่ว่าฮิรุมะ บทเขาบอกว่าเราต้องอยากไปนะ(คว้าหนังสือบทขึ้นมาโบกไหวๆ.....แล้วก็โดนถีบกระเด็น...อีกครั้ง- -*)

เซนะ – (เก็บขึ้นมา....พยายามปะติดปะต่อซากแล้วอ่าน)....เห....ห....หาคู่เหรอ......คุณชินคนนั้นเนี่ยนะ..= =llll....(คนชื่อซ้ำกันรึเปล่า..?)

ลิงมอนตะ – งงMAX! (แทะกล้วย)

....เซนะอยากไปงานเลี้ยงหาคู่ขององค์ชายชินมาก...

เซนะ – (สำลักพรวด หันซ้ายหันขวาหาต้นเสียง) ผ...ผมเนี่ยนะอยากไปอ่ะ=[]=!!!!!

ลิงมอนตะ - =[]= เซอร์ไพรซ์ MAXX~!!! (โยนกล้วยทิ้งไปได้เลยเบเบ๋!)

...อะแน่นอน...

เซนะ – ไม่มีทางอ่า...ต้องไปจริงเหรองานหาคู่ของคุณชินเนี่ย...= =..(เหงื่อท่วม...)(ว่าแต่ตกลงใช่คนเดียวกันจริงรึเปล่า?)

...ก็นี่มันเรื่อง เซนะเรล่า นะ...

เซนะ – ไม่จริ้งงงงง=[]=~~!!!!!!

....ไม่จริงมันก็จริงไปแล้วแหละ(ไม่สน)....และแล้วภูติสีแดงที่สิงสถิตย์อยู่ในคฤหาสน์ก็โผล่ออกมา...

ป๊อง!!!

(มาสคอตทีม เดมง โผล่ออกมาพร้อมกระพือปีก พั่บๆๆ..)

เดวิลแบ็ท – YA HAAA!!!!!!!! ลุยงานพรอมกันเลยเบเบ๋!!!!!(แยกเขี้ยว)

เซนะ – ม้ายยยย~~!!!!!(ตะกายหนีสุดชีวี)

ลิงมอนตะ – MAX~!!!!=[]=!!!! (<<< พยายามทำให้ตัวเองมีบทบาทในหน้ากระดาษมากขึ้น- -)

....(ว่าไปตามเนื้อผ้า)แล้วภูติสีแดงก็จัดการเสกชุดงานราตรีแสนสวยให้เซนะเรล่า....

เดวิลแบ็ท – ชุดราตรี จัดให้ ยี้ฮ่า!!!!! (ยิงลำแสงใส่เซนะ)

เซนะ – ว้ากกก!!!!! (วิ่งหลบ แต่ไม่พ้น...อนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา...)

ป๊อง!!!

......เซนะอยู่ในชุดราตรียาว!!!....พร้อมกับสวม...อายชิลด์!?....อย่างนั้นเหรอ!!?!?O O!???

ฮิรุม่า - เข้ากันฉิบหายวายป่วงเลยฟ่ะ.... (สีหน้าเดาอารมณ์ไม่ถูก)

เซนะ – (ร้องไห้)แล้วนี่คุณฮิรุม่าโผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยค้าบบTT TT~!!!!!!(นั่นสิ..)

เดวิลแบ็ท – อ้าวๆๆ ถ้าไม่ปิดหน้าไว้ คนในงานเค้าก็รู้ว่าเป็นผู้ชายอะเด้! (แน่ใจนะว่านั่นเหตุผลน่ะ.........ว่าแต่มันจะไม่เด่นสะดุดตาเกินไปหน่อยเรอะ...)

(ความจริงแล้วแค่อยากหาเรื่องยัดให้ใส่อายชิลด์...ใช่ไหมล่ะ= =!!!)

เซนะ – แต่ผมไม่ได้อยากไปซักหน่อยอ่า....แถมชุดนี่มันก็ชุดผู้หญิงด้วยนะคร้าบ...TT TT....(คีบชายกระโปรงขึ้นมาเหวี่ยงเล่น อะต้า~!...)

เดวิลแบท – ใครสนล่ะ!!!!!(นั่นสิ!)ว่าแต่แกรีบไปเถอะไอ้หนู อ๊ะ!จริงสินะ ไม่รู้ว่าจะไปยังไงงั้นสิ....งั้นก็ถึงตาแกแล้วแหละเจ้าลิงงง!!!!(ยิงสำแสงใส่มอนตะ)

มอนตะ – เจี๊ยกกกก!!!!!!

(ไว้อาลัยแด่เจ้าลิงหน้าหักสองวิ....)

และแล้ว...

ลิงน้อยมอนตะก็กลายเป็น........คิงคอง...O_o!?....

คิงคองมอนตะ(!?) – (กำยำองอาจ ผงาดล้ำค้ำฟ้า พสุธากัมปนาท วาโยธาตุคำรน)โฮกกกก!!!!! กร้าซซซซซซ~~!!! MAXXXX~~~~~~!!!!!!

ฮิรุม่า – รับไปซะเจ้าลิงตูดหมึก!!!!!!!(เขวี้ยงเซนะ)

เซนะ - =[]=!!!!!!(กลัวจนร้องไม่ออก)

คิงคองมอนตะ – แคชท์MAX~~!!!! (โดนตีลังการับเซนะ สไลด์ลงกับพื้น(บ้านราบเป็นแถบ) ชี้นิ้วขึ้นฟ้า อาโช๊ะ=3=!!!)

คุริตะ – ไนซ์พาสฮิรุมะคุง~ ไนซ์แคชท์มอนตะคุง~ ^[]^( ยังมีอารมณ์พูดประโยคแบบนี้อยู่อีกเรอะ!!)

เดวิลแบ็ท – โก ทู ไวท์ไนท์ แคสเซิ่ล YA--HAAA~~!!!!!(พ่นไฟ)

ฮิรุม่า – (ไม่รู้เรื่องแต่เอากะเค้าด้วย) YA--HAAA!!!!!!เคี๊ยกๆๆๆ!!!! ไปถล่มมันให้ราบบบ~~!!!! (รัวปืนกลสองมือยี่สิบแมกอย่างเมามันส์) (ว่าแต่เค้าไปงานเต้นรำไม่ใช่แข่งอเมริกันฟุตบอลนะเฟ้ย!)

คิงคองมอนตะ – ซิ่งแบบMAX~~~!!!!!!*[]*~~!!!!!!!!!!!! (วิ่งท่าคิงคอง พร้อมกับพ่นไฟออกจากปาก...(!?))

เซนะ - =[]=...(น้ำลายฟูมปากหมดสติไปนานแว้ว..)

คุริตะ – ไปดีมาดีนะ~เซนะคุง!มอนตะคุง! (โบกผ้าเช็ดหน้าไหวๆ) (ทำไมทำอย่างกับว่าเขาแค่ไปปิคนิคกันอย่างนั้นล่ะเฮ่ย!)

เดวิลแบท – เวทย์มนตร์จะมีผลถึงแค่เที่ยงคืนเท่านั้นนะ YAAA HAAAA!!!!!!!!!! (เป่าโทรโข่งตะโกนไล่)

.

.....ตัดมาที่...ห้องโถงของ โอโจ....

ป๊อง!

โครมมม!!!

(ปราสาทโผล่ขึ้นมา ก่อนจะร่วงลงกับพื้น= =”)

.....แน่นอนว่าต้องมีองค์ชายชิน....

ป๊อง!...

(ชินโผล่ หล่นตุ้บลงบนบัลลังก์...หน้ายังเอ๋ออยู่..)

...พระสหายซากุราบะ...

ป๊อง!...

(ไอดอลของเราโผล่ขึ้นมาอีกคน)

....แว่น...

ป๊อง!

(ทาคามิโผล่...)

และ....ตัวประกอบ....ทั้งหลาย...เต้นรำกันอย่างสนุกสนาน...ละมั้ง..?

ป๊องๆๆๆ!!

(ตัวประกอบขี้เกียจลิสต์รายชื่อโผล่..)

ซากุราบะ – น...นี่มันอะไรกัน ไม่ใช่ว่าเรากำลังฝึก บาลิสต้า อยู่เหรอ!? ล...แล้วที่นี่มันที่ไหน แล้วชุดนี่มันอะไร!!? (ตาลายไปหมด)

ทาคามิ – (ขยับแว่น ชิ้งงง~) เท่าที่วิเคราะห์ดูรู้สึกว่าเราจะอยู่ในฟิคทุนต่ำเรื่องนึงนะ....(ไอ้ที่ว่าฟิคทุนต่ำนี่หมายฟายว่ายังไงเคอะ=__,=!!)

ชิน - ..............

(กะใจจะไม่พูดอะไรหน่อยเลยเรอะ!?)

....ที่นี่คืองานเลี้ยงหาคู่ขององค์ชายชินยังไงล่ะ!!!...

ซากุราบะ – (หันขวับ...สีหน้าช็อคโลก) ชินเนี่ยนะ=[]=!!!? (เสียงสูงปรี๊ด....อารมณ์ประมาณว่า....คนอย่างชินมีแฟนเป็นกับเค้าด้วยเรอะ!?)......อ...เอ๊ะ!?....ว่าแต่เสียงที่พูดอยู่นั่นใครน่ะ!!!!?!?!?

ทาคามิ - .....= =...(ขยับแว่นชิ้งง....)ชั้นว่าชั้นได้กลิ่นทะแม่งๆนะ...คล้ายๆกลิ่นดอกลาเวนเดอร์(!?)

ชิน - ............... (ยังคงหน้านิ่งเป็นปูนปั้น)

....(ไม่ใส่ใจกับอาการโอเว่อร์แอคติ้งของซากุราบะ)ในขณะที่ทุกคนกำลังเอนจอยกับงานอยู่นั้นเอง....จู่ๆก็มีเสียงโครมครามดังขึ้นนอกปราสาท!!!!....(ว่าแต่นี่ยังเป็นเรื่องซินเดอเรล่าอยู่อีกเรอะ!?)

โครมมม!!!...

....นั่นไง...พูดไม่ทันขาดคำ...

ซากุราบะ – เกิดอะไรขึ้นข้างนอกน่ะ~~!!! (วิ่งออกไปดู....รู้สึกจะกระตือรือร้น...มาก...= =*)

ทาคามิ – (วิ่งออกไปด้วยคน ไปเฝ้าซากุราบะ....(?))

....สิ่งที่พวกเขาเห็นก็คือ!!...

คิงคองมอนตะ - (กำยำองอาจ ผงาดล้ำค้ำฟ้า พสุธากัมปนาท วาโยธาตุคำรน......อีกครั้ง) กร๊าชชชชชชชชชช!!!! MAX~~!!!!!!!! (พ่นลำแสงใส่บ้านเรือนและผู้คน)

ซากุราบะ – นั่นมัน....สัตว์ประหลาด=[]=!?

ทาคามิ – ไม่ใช่! นั่นมัน.....

ควับ!!!

ชิน – อายชิลด์21!!!!!! (ชี้มือไปตรงเซนะในมือคิงคองมอนตะ)

(เงียบฉี่...)

.

.

.

ซากุราบะ/ทาคามิ – (หันไปทางชิน...โผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่..................ไม่ใช่สิ.... ที่น่าตกใจน่ะมัน........)

ซากุราบะ – น....นี่...ชิน..= =”””....จะบอกว่าอายชิลด์ มันก็ถูกนะ...แต่ว่า....ตอนนี้น่ะปกติเค้าต้องตกใจกับไอ้สัตว์ประหลาดยักษ์นั่นไม่ใช่เรอะ=[]=!!!?(สีหน้าสุดอเมซิ่ง แกมองข้ามไอ้ตัวยักษ์นั่นไปได้ยังง้ายยยย!!!)

ทาคามิ – ร...หรือว่าสายตาชินเอาไว้แสกนอายชิลด์บนฟิลด์โดยเฉพาะ....= =....(ครุ่นคิด)

....เจ้าคิงคองเริ่มเข้ามาใกล้ปราสาทมากขึ้นเรื่อยๆ...

คิงคองมอนตะ – ก๊าซซซซซซซซซซ*[]*~~!!!!!!

ชิน – ไม่ว่ายังไงตอนนี้ก็ต้องหยุดมันไว้ก่อน...(ขยับถุงมือ ตั้งท่าจะไปแท็กคิงคองยักษ์(!?))

ซากุราบะ – เดี๋ยวก่อนสิชิน! ตัวมันใหญ่ขนาดนั้น ถึงนายจะแรงควาย... ม...ไม่ ไม่ใช่- -* ชั้นหมายความว่า(คิดหาคำอื่นที่ดูดีกว่านี้) ถึงนายจะเก่งขนาดไหน แต่ถ้าบุกไปสุ่มสี่สุ่มห้ามันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา.....อีกอย่างนึงนี่มันการ์ตูนกีฬานะ ไม่ใช่การ์ตูนไฟต์ติ้งซักหน่อย ทำไมต้องมีฉากต่อสู้ด้วยเล่า=[]=!!!!!! (กุมขมับ โวยวาย ฯลฯ)

ทาคามิ –(ขยับแว่น ชิ้งง...) ....= =+....อายชิลด์ใช่ไหมล่ะ..?(พูดเหมือนจะรู้...รู้อะไร???)

ชิน - .............(ตาขวาง)

ซากุราบะ – (มองสลับไปมาระหว่างชินกับทาคามิ) น...นี่...นี่= =!!!....พูดอะไรกันน่ะ ทำไมชั้นไม่รู้เรื่องเลยล่ะ!!! นี่ๆ บอกกันมั่งสิ! พูดอะไรออกมาบ้างสิ~!!! อย่าเอาแต่สบตากันสิ=[]=~!!!

ทาคามิ – (ไม่ใส่ใจซากุราบะ)......เข้าใจล่ะ...(ขยับแว่น..)

ชิน - ...................

(.....ภาษาสากลโลกการ์ตูน....สบตาสื่อภาษาใจ...)

ทาคามิ – แต่ถ้าหากจะปราบมันลงจริงๆล่ะก็= =!!! (เก๊กท่าผู้รู้) ต้องตัดหางมันออกมา!!!!!

ชิน – ..........อย่างนั้นเหรอ....(ขยับถุงมือ หน้าพี่ท่านยังคงนิ่ง......ประหลาดใจสักหน่อยไม่ได้เรอะ!!!!)

(ว่าแล้วมนุษย์กล้ามเนื้อเธอก็พุ่งตัวออกไปด้วยความเร็วแสง....พริบตาเดียวก็หายวับ...)

ซากุราบะ – ป....ไปซะแล้ว...(เหงื่อตก....หันมาทางทาคามิ ยังมีเรื่องที่ข้องใจ)....ว่าแต่...........ทำไมถึงต้องตัดหางล่ะ!?

ทาคามิ – เรื่องนั้น....(คุ้ยกระเป๋า)ก็ในหนังสือนี่เขาบอกว่าตัดหางแล้วจะกลับร่างเดิมนี่- -+(ชู ดราก้อนบอล..)

ซากุราบะ - =[]=!!!(....อึ้ง)....การ์ตูนเนี่ยนะ!!!!.......(ค่อยๆหันไปทางชินช้าๆ......จะรอดไหมเนี่ยเพื่อนฉัน!!?)

.

ในเวลาเดียวกันนั้น....คุณชินก็วิ่งฝ่าซากเมืองไปยังเจ้าลิงยักษ์ตัวนั้นเสียแล้ว......ว่าแต่นี่มันจะกลายพันธุ์เป็นเรื่อง ชินผู้ฆ่าลิงยักษ์ รึไงเนี่ย= =!?

สู้ต่อไป....ชิน เซย์จูโร่......วิ่ง เสปียร์แท็ก ฟัด! (อะไรกันนั่น!?)

คิงคองมอนตะ – กร๊าซซซซซซซซซ=[]=~~!!!!!!! MAXXX~~!!!!!!! (กรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง)

(ชินวิ่งเข้ามาประจันหน้า ขยับถุงมือหักข้อนิ้วกร้อบแกร้บ)

SHIN VS KINGKONG MONTA (ตัวหนังสือตัวเท่าควายโผล่)

ชิน – (ตาขวาง)..........รีซีฟเวอร์ทีมเดมอนนี่.....(.......พี่แกไม่ได้ดูคนจากหน้าจริงๆ...- -*)

คิงคองมอนตะ – กร๊าซซซซซซซ~~~!!!!!!! (ง้างเท้าจะเหยียบคุณชิน)

(คนแต่งแทบจะพุ่งเข้าไปฆ่าลิงในฟิค....แต่ยั้งตัวเองไว้ได้ทัน)

โครมมม~~!!!!!!!

ผู้บรรยายแมชชีนกันที่คนแต่งไม่แน่ใจว่าชื่อภาษาไทยสะกดยังไง(งานนี้มันก็ยังมา...) – โอ้ววววว จมลงไปแล้วคร้าบบบ ท่านผู้ชม!!! ชิน เซย์จูโร่ แห่งโอโจไวท์ไนท์ถูกคิงคองยันจมดินไปแล้วคร้าบบบ~!!!(หัวจักรปั่นหมุนติ้วๆ)

โอนิเฮ – ถึงชินจะเป็นไลน์แบ็คเกอร์ที่เก่งขนาดไหนแต่เจอเข้าไปอย่างนี้ก็คงจะเอาไม่อยู่จริงๆนั่นแหละ...(วิเคราะห์)

โทระคิจิ - .......(เหงื่อตก......)

=...........และเพราะคุณโอนิเฮพูดอย่างนั้น....ก็เริ่มรู้สึกว่า....เรื่องมันต้องจบลงอีกแบบแน่ๆ……….=

โอนิเฮ - ....เฮ้....เฮ้... =___=llll

(ว่าแต่โผล่มายังไงเนี่ย- -lll สามคนนี้)

ครึ่ๆๆๆ...

...เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้น....คล้ายฝุ่นผงที่ร่วงกราวลงกับพื้น

ผู้บรรยาย – อ๊ะ โอ้ววว!!! มันอะไรกันนั่นครับคุณผู้ชม....คุณผู้ชมเห็นนั่นไหมครับ~~!!!? โอ้วววววว*[]*!!!!!!!! (หัวหมุนติ้วๆจนคล้ายพัดลม......มีคนมานั่งตากลมกันหน้าสลอน...เย็นสบาย~)

(เท้าของคิงคองมอนตะถูกยกขึ้น)

คิงคองมอนตะ – กร้าซซซ~!!!!!!!

ชิน – (เบ่งพลังคอสโม่จนกล้ามปริ..(!?))...จงลุกโชนขึ้นมา คอสโม่ของชั้น....ระเบิดพลังเซเว่นเซนส์!!!!...(โยนคิงคองกระเด็น)

โครมมมม!!!!

ผู้บรรยาย – โฮ้วววว ชินแห่งโอโจล้มเจ้าลิงยักษ์นั่นคว่ำไปแล้วครับท่านผู้ชม!! ว่าแต่นี่ไม่ใช่เซนต์เซย่านะคร้าบบบบ!!! เบ่งพลังกันข้ามเรื่องแบบนี้จะโดนหาว่าละเมิดลิขสิทธิ์เขาไหมล่ะเนี่ยยย!!!!......อ...อ..โอ้วววว เจ้าคิงคองยักษ์นั่นยังไม่ยอมแพ้ครับ! มันลุกขึ้นมาอีกครั้งแล้วครับท่านผู้ชมมม!!!!! นี่มันอะไรกันเนี่ยยย เอเลี่ยน ปะทะ พรีเดเตอร์....เสก๊า ปะทะ แอสซาซิน......ชิน ปะทะ คิงคองงง!!!!!!(แหกปากใส่ไมค์.....)

......ต้องตัดหาง...อ๋าง....อ๋าง....อ๋าง...... (เสียงทาคามิดังเป็นเสียงเอคโค่..)

ชิน – ..........(หรี่นัยน์ตา....พุ่งไปยังข้างหลังมอนตะ)

คิงคองมอนตะ – โฮกกกก~!!!!! (หันตามแต่หันไม่ทัน....- -*...)

จึ้ก...

...ชินเอานิ้วจิ้มหางเข้าให้หนึ่งจึ๊ก...

ชิน - .....หางแกจะระเบิดภายใน7วิ.....(หน้านิ่งสุดๆ..)

.

โพล้ะ!!!

(มันระเบิดจิงๆด้วยอะตะเอง= =!!!!)

คิงคองมอนตะ – เจี๊ยกกกกกกกกก MAXXXX~~!!!!!! (ร้องโหยหวน....นกที่บินอยู่ในรัศมีร้อยกิโลพากันร่วงลงมาเด้ดสะมอเร่.......ก่อนร่างคิงคองยักษ์จะค่อยๆล้มลง)

เซนะ – หวา~~~....(หลับตาปี๋ ร่วงลงไปกับมอนตะด้วย)

ผู้บรรยาย – มันเป็นไปแล้วครับท่านผู้ชม!!!มันเป็นไปแล้ว!!!ผลสรุปที่ไม่น่าจะเป็นไปได้!!!!! ชินแห่งไวท์ไนท์ล้มเจ้าคิงคองตกมันนั้นได้ในที่สุดคร้าบบบ.....ว่าแต่ไอ้ท่าสุดท้ายนั่นมันหมัดเทพเจ้าดาวเหนือของเคนชิโร่เขาไม่ใช่รึไงกันน่ะคร้าบบบ=[]=!!!!

(ตัวของมอนตะค่อยๆหดลง....จนกลับมาเป็นลิงอย่างเดิม............กลายเป็นว่าเซนะนั่งทับลิงอยู่ซะงั้น...)

ชิน - .........อายชิลด์21.......(ปรายตามองลงมา)

เซนะ - ....=[]=...อะ....(ลืมไป....นี่เรามาปราสาทโอโจนี่หว่า..)....ค...ค...คุณชิน.....(จะดีใจหรือเสียใจดีที่มาเจอสภาพแบบนี้..?)

..........................เงียบ.......................

..........สายลมพัดผ่าน........

...................

.

มอนตะ - ......หนัก...MAX......(โดนทับ)

เซนะ – อ....อ้าว มอนตะ โทษทีๆ^ ^lll...(รีบลุก..)

ชิน - ...................

................

....................บรรยากาศหนักอึ้งจนน่าประหลาด...- -lll....

......พูดอะไรกันบ้างเซ่!!!!.....

เซนะ - .....อะ.....(จะพูดอะไรล่ะ)....คุณชิน....ขอบคุณมากนะครับ...(โค้ง)

ชิน – ............(โค้งตอบ)

เซนะ – อ่า.....ขอบคุณมากจริงๆครับ (โค้งอีก)

ชิน – ............(โค้งตอบอีก)

เซนะ – ต้องทำให้เดือดร้อนอีกแล้ว..(โค้งอีกที)

ชิน – .............(ก็ยังโค้งตอบ)

เซนะ – ขอบคุณจริงๆนะครับ (โค้งงง)

ชิน – ................(โค้งตอบ)

......ไม่มีประเด็นอื่นจะให้พูดแล้วเร้อออ!!!!!!....

เซนะ – ง่ะ ขอโต้ดก้าบบบบบTT[]TT

ชิน - .............(หน้านิ่งเป็นพระอิฐ)

........................

.............เงียบกันไป.....

ชิน – (ในที่สุดก็เริ่มประโยค.....) .....มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงน่ะ?....

เซนะ – อะครับ....เรื่องมันย้าวยาวอะครับ แหะๆ...^ ^llll...(เหงื่อตก)

------- เล่าเท้าความกันไป -------

เซนะ – ก็......อย่างที่เล่าไป อ่าครับ......(ก้มๆหน้า)

ชิน - .........อืม............(ทำหน้าเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง)

..............(ไม่ผิดแน่......ถึงจะไม่รู้ว่าเป็นไปได้ยังไง....แต่นี่พวกเราอยู่ในเรื่องซินเดอเรล่าจริงๆสินะ.....)

เซนะ – (ถอดอายชิลด์ออกสูดอากาศ)เฮือกกก.....นึกว่าจะตายจริงๆซะแล้วTT TT....(น้ำตาไหลพรากๆ)

.

สวบ...สวบ....สวบ....

ชินนน~

อยู่ไหนน่ะ~~

เซนะ – ม...มีคนมา=[]=!!!! (ตกใจจนทำหมวกหลุดจากมือ)

ชิน – .....(เดินหน้านิ่งๆ...เข้าไปเก็บ)

.

ซากุราบะ – อ้าว ชิน! อยู่นี่เองเหรอ ชั้นกับคุณทาคามิตามหาตั้งนานแน่ะ!!

ทาคามิ – เห็นไหม ที่ฉันบอกว่าตัดหางแล้วจะสิ้นฤทธิ์เป็นเรื่องจริงใช่ไหมล่ะ...= =+ (ขยับแว่น)

ชิน - .............(ยืนนิ่งเป็นรูปปั้น....มือถืออายชิลด์...)

ซากุราบะ – อ้าว นั่น!!! มันของอายชิลด์21 ทีมเดมอนนี่นา!!!...นายได้มาได้ยังไงน่ะชิน?

ชิน – ...มันตกอยู่น่ะ....(เสียงเรียบมาก...)

เซนะ – (แอบอยู่หลังคุณชิน).......TT TT....(หนีไม่ทันอ่า......แต่จะให้ใครรู้ว่าเราเป็นอายชิลด์ไม่ได้น้า....ถึงจะเป็นในโลกนิทานก็เห้อ....)

ซากุราบะ – (เริ่มผิดสังเกต) เอ๊ะ! ชิน.....ข้างหลังนายนั่นมันอะไรน่ะ....?

ชิน - ......ไม่มีอะไร...(หน้านิ่ง)

ซากุราบะ – แต่ชั้นว่าชั้นเห็นอะไรสีน้ำตาลแว่บๆนา.....(มุ่นหัวคิ้ว....)

(พ่อแว่นทำหน้าเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง แต่แล้วก็เหมือนมีอะไรมาสะกิดสมอง ชิ้งงง.......)

ทาคามิ - .......อะ.....(ถึงบางอ้อ...)

ชิน - .............

เซนะ – (ตัวสั่นงันงก)(หวา....คุณทาคามิรู้แล้วอ่า ทำไงดีอ่าTT[]TT~~)

ซากุราบะ – เห....อะไรเหรอครับคุณทาคามิ...นึกอะไรขึ้นได้หรือครับ? (หันขวับ)

ทาคามิ – เปล่า ชั้นก็แค่.....นึกได้ว่าลืมปิดน้ำที่ปราสาทน่ะ!(แถไปโน่นนน...).....ไป ซากุราบะ ไปปิดน้ำเป็นเพื่อนหน่อย ถ้าปล่อยให้มันไหลทิ้งจะไม่ดี...(ลาก)

ซากุราบะ – อ...เอ๋.......แค่ปิดน้ำนี่ต้องมีเพื่อนไปปิดด้วยเหรอคร้าบบ=[]=lll...(เหงื่อตก)

ทาคามิ – เถอะน่า~!!....เดี๋ยวชินเขาก็กลับไปเองนั่นแหละ..ชินเขาดูแลตัวเองได้...(หันมาทางชิน)..................-___,-+...(หัวเราะหึๆ ขยิบตาให้)

ชิน - ..............- -......(สีหน้าปั้นยาก)

ซากุราบะ – อะไรกันน่ะ=[]=!? (งงสุดๆ)

ทาคามิ – เอาเถอะๆๆ...ไปกันได้แล้ว...(ลากออกไปลับตา.......)

.

ชิน – (มองจนแน่ใจว่าไปแล้ว).........ออกมาได้แล้วล่ะอายชิลด์....

เซนะ – (เกาะผ้าคลุมคุณชิน โผล่หัวออกมาจากข้างหลัง) ง...ง่า.....นึกว่าจะถูกจับได้ซะแหล่ว...TT TT...(หัวใจจะวาย..)

ชิน - ......................(พี่แกเงียบตามเคย)

เซนะ – ขอบคุณ คุณชินอีกครั้งนะครับ ต้องให้ช่วยอีกแล้ว^ ^lll แหะๆๆ...(โค้ง)

ชิน - .........อืม.....(พยักหน้ารับน้อยๆ)

....โอย...ลีลากันอยู่ได้.......ใกล้ถึงเวลาเที่ยงคืนแล้วนะเฟร้ยย!!!!!

(เงียบ....)

.......นี่ๆ บอกว่าใกล้เที่ยงคืนแล้วยังไงล่ะ!!!!....

ชิน – (เห็นยังเงียบอยู่เลยสะกิดเซนะ)......ต้องกลับไปก่อนเที่ยงคืนไม่ใช่เรอะ- -.....

เซนะ – อ....เอ๋~!?(งงไปเล็กน้อย ก่อนจะนึกขึ้นได้...) เย้ยยย!!! จริงด้วย=[]=!!!!!.....หวาๆๆ....

ชิน - ......เดี๋ยวเรื่องก็ไม่จบกันพอดี....(หน้านิ่ง)

เซนะ – ถ...ถ้างั้นผมต้องขอตัวก่อนนะค้าบTT[]TT!!!! (วิ่ง)

ชิน – เดี๋ยวก่อน- -!!!

(เสปียร์แท็กจับไว้)

พลั่ก!!!

เซนะ – อุ้ก! (จุกไปถึงลิ้นปี่....=w=...).....ม.....มีอะไรเหรอครับคุณชิน...TTwTT...(ค่อยๆหัน..น้ำตาไหลพราก.....เจ้บบบ...)

ชิน - .......ดูแลตัวเองดีๆด้วย......

เซนะ – (หน้างง)......เอ๋?

ชิน - .......อย่าให้โดนอะไรแบบนี้อีก.....เป็นนักกีฬา....บาดเจ็บไปจะเป็นผลเสียกับทีม.......(ว่าเข้าไปนั่น..)

เซนะ - ....อะ....ครับ....จะระวังครับ^ ^lll(นึกว่าอะไร.....=w=lll...)

ชิน – แล้วก็........

เซนะ – (ร้องขึ้นมากลางประโยค)หวา~!!! ผมต้องรีบไปแล้วล่ะครับ=[]=!!! ร...ราตรีสวัสดิ์นะครับคุณชิน ลาล่ะครับ!!! หวา~~!!!! (พุ่งไปด้วยความเร็วแสง..)

ฟ้าววว~.......

สายลมหนาวพัดผ่าน......ชินยืนแข็งเป็นรูปปั้น

....นี่สินะ....โลกแห่งความเร็วแสง...

..........แต่ว่า.......

ชิน - .......- -“.....อายชิลด์.....ลืมทิ้งไว้....(มือยังถือ อายชิลด์ ไว้อยู่...)

..............เงียบหยั่งก๊ะเป่าสาก...

ชิน – (หันมาทางเสียงพากย์).....ต้องเป็นรองเท้าแก้วไม่ใช่รึ...?....

.....แล้วอิชั้นจะไปตรัสรู้เรอะคะ...?.....บทมันมั่วตั้งแต่มอนตะกลายเป็นคิงคองแล้วเค่อะ...= =lll...

........ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม หลังจากที่งานเลี้ยงจบลง วิถีชีวิตของเซนะเรล่าก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมๆ....ที่โดนโขกสับเยี่ยงทาส.....

เซนะ – (ทรุดลงกับกำแพง) กระซิกๆ....ชีวิตเด็กม.ปลายดุจควายทำนา...TT TT....

มอนตะ – รันทดMAX~!!!...(หางหายไปแล้ว...)(ตะกายกลับมาบ้านเอง....เพราะเซนะลืมเก็บกลับมา)

....กลับกันกับทางฝ่ายวังโอโจที่กระวนกระวายทุรนทุรายคิดถึงทุกลมหายใจเข้าออกชนิดกินไม่ได้นอนไม่หลับ....(บรรยายซะ...)....

โอทาวาระ – (กระเดือกอาหารจานที่ห้าสิบเข้าปาก) ชิน ไม่กินหน่อยเหรอ!!! (ยิงฟัน)

ชิน - ....ผมได้รับสารอาหารที่พอเพียงต่อร่างกายครบถ้วนแล้วครับ....(ยกน้ำหนักอย่างบ้าคลั่ง..(!?))

ซากุราบะ – ชิน....นอนพักหน่อยก็ได้นา....^ ^llll...

ชิน - .......การฝึกซ้อมเป็นสิ่งจำเป็น.....(ยังคงฝึกต่อไป)

ทาคามิ - ...............- -lll.....(เหงื่อตก....ไอ้นี่น่ะเรอะกินไม่ได้นอนไม่หลับที่ว่า.....? แล้วคิดถึงทุกลมหายใจเข้าออกกับกระวนกระวายทุรนทุรายล่ะ..???)

ซากุราบะ - .....เฮ้อออ.....ว่าแต่ตกลงว่าที่นี่มันที่ไหนกันน่ะ แล้วเมื่อไหร่เราจะได้กลับไปอ่าTT[]TT~~...แง~~(ดิ้นๆๆ..) อยากกลับบ้านนน~~...

ทาคามิ - ................- -lll....(เหงื่อตกอีกสองเม็ด.....อ๋อ....นี่ไง กระวนกระวาย ทุรนทุราย คิดถึง(บ้าน)ทุกลมหายใจเข้าออก...)

เคร้ง!!!....(ชินวางตุ้มน้ำหนักลง)

ชิน - ......เอาล่ะ.........ออกไปกันเถอะ.......(ขยับถุงมือ.....เดินนำลิ่วๆ)

(พวกที่เหลือสามคนทำหน้างง....)

ซากุราบะ – ช...ชิน=[]=!.....ที่ว่าออกไปน่ะ.....ไปไหนเหรอ....!?...

(พ่อกล้ามเนื้อหันกลับมาเล็กน้อย....)

ชิน - .........ออกไปทำนิทานเรื่องนี้ให้จบยังไงล่ะ........

.

.

ตัดมาที่คฤหาสน์เดมอนอีกครั้ง....

ฮิรุม่า – เฮ้! เจ้าเตี้ยตูดหมึก!!!....ออกไปซื้อหมากฝรั่งไร้น้ำตาลมาซิ!!!......ถ้าแกซื้อแบบมาน้ำตาลมาละก็ได้พรุนแน่ เข้าใจชัดแล้วใช่ไหม!!!! (รั่วปืนกล ปั่งๆๆๆ..)

เซนะ – หวา~ จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะคร้าบบบTT[]TT~...(วิ่งทั่กๆออกไป.......จับลูกบิดประตู)

ปั้ง!!!!!..

(ประตูเหวี่ยงเปิด น้องเซนะถูดอัดแบนแต๋อยู่ระหว่างประตูกับกำแพง......อาเมน.....- -...)

โอทาวาระ – โอ้!!!! นี่มันพวกทีมเดมอนนี่นา~!!!! (เห็นฮิรุม่ากับคุริตะนั่งหน้าสลอน)

ซากุราบะ – (โผล่เข้ามาอีกคน)เอ....ไหนชินบอกว่าจะจบเรื่องบ้าๆนี่ ไหงกลายมาเป็นมาหาทีมเดมอนซะงั้นล่ะ...?

ฮิรุม่า – (ขัดปืน) ชริ....พวกโอโจงั้นเรอะ.......นี่พวกแกก็ติดอยู่ในที่ประหลาดๆนี่ด้วยเรอะ? (สีหน้าบอกบุญไม่รับ)

คุริตะ – ฮ...ฮิรุม่าคุง.....^ ^lll....

ทาคามิ - .....พอดีว่าชินเค้าตามหาอายชิลด์อยู่น่ะ.... - -+...(ขยับแว่น)

ฮิรุม่า – ชินงั้นเรอะ....ตามหาอายชิลด์งั้นเรอะ........- -+.....นี่อย่าบอกนะว่า....(หรี่ตา...)

ทาคามิ - ..........ก็ประมาณนั้นนั่นแหละ...หึๆๆ....-___,-+....(ยิ้มมุมปาก)...

ฮิรุม่า - ..........-___,-+....ครึๆๆๆ......บอกไว้ก่อนว่าชั้นเรียกค่าสินสอดแพงนะเฟ้ย...(หัวเราะจิต)

(ออร่าสีทะมึนแผ่กระจาย...........เสียงหัวเราะสุดจิตx2= =!!!)

คุริตะ&ซากุราบะ – แง้....น่ากลัววว...TT[]TT~~...(ถอยไปติดมุมห้อง)

โอทาวาระ – เหอ!?...(ยืนยิงฟันไม่รู้เรื่อง......เขาทำอะไรหันอยู่น่ะ!?)

.

แอ้ดดด...ดด...

(ประตูถูกแงะออกจากกำแพง..)

ชิน - ........อายชิลด์21...?....(ก้มมองดูเซนะที่แบนเป็นปลาหมึกทับอยู่หลังประตู)

เซนะ - ....ค...คุณชิน....TT TT.....ขอบคุณมากครับ.....(แบนแต๊ดแต๋..)

ชิน – (ลอกเซนะออกมาจากฝาผนัง สะบัดๆๆ..)......ลุกขึ้น...สวมอายชิลด์ของนายซะ.....(ยัดอายชิลด์ใส่หัวเซนะ)

เซนะ – เอ๋.....อ่ะ...ครับ...(ยังงงอยู่)

.....และแล้วในที่สุดองค์ชายชินก็ได้เจอคนที่เขาตามหา...(เสียงบรรยายดังอีกครั้ง)

ซากุราบะ – อะนั่น! อายชิลด์21นี่!...

ทาคามิ – อ้าว.....เจอแล้วเหรอชิน

ฮิรุม่า – (นั่งอ่านหนังสือพิมพ์) เพิ่งจะเห็นเรอะ...- -...

คุริตะ – อ่า! เจอกันแล้วเหรอ!!!....แล้ว.....แล้วเรื่องมันจะเป้นยังไงต่อล่ะ...

ชิน - ......ก็จบน่ะสิ....- -.....

......ช่ายๆ......แล้วทุกคนก็อยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข..................

.........

.............ชะ!.....ประเดี๋ยวก่อนสิ.......จบเร็วเกินไปแล้ว!!!!.....

ชิน - .......ก็นิทานซินเดอเรล่ามันจบลงตรงนี้นี่....- -...........จบได้แล้ว....

เซนะ – เอ....นิทานเรื่องซินเดอเรล่าเหรอ อ้อ! (ทุบกำปั้นลงกับมือ) จริงสิ.....เราอยู่ในซินเดอเรล่าจริงๆด้วย... (ถึงบางอ้อ)

ฮิรุม่า – เพิ่งจะรู้เรอะเจ้าเตี้ยตูดหมึก= =!!!(รัวปืน)

เซนะ – ยั้ยยยย=[]=~!!!...(วิ่งไปหลบหลังคุณชิน) น่ากลัวอ่า....TT[]TT

ทาคามิ - .....ที่บอกว่าจะทำนิทานเรื่องนี้ให้จบก็คือแบบนี้สินะ...(ขยับแว่น)

ซากุราบะ – จะได้ออกไปจากเรื่องบ้าๆนี่แล้วววTT[]TT~...(ดีใจ)

โอทาวาระ – เหอ...? (ยังยืนยิ้มเอ๋ออยู่ที่เดิม....ไม่ได้รู้เรื่องกับเขาเล้ย)

.......ไม่ได้นะ จะจบแล้วเหรอ!!! ....ทำไมมันจบเร็วขนาดนี้....มันยังไม่วายกันเลยยยTT[]TT~ โฮกกกกก.....(เริ่มบ้า)

ชิน - .....ยอมรับความจริงหน่อยสิ....- -....(พี่แกยังคงหน้านิ่งเป็นพระอิฐ)

เซนะ – อ่านะ....ครับ (เหงื่อตกเมื่อเห็นว่าต้นเสียงบรรยายเริ่มสติแตก)

.....ไม่!!!!....มันยังจบลงตอนนี้ไม่ได้!!!!...

.........จงตื่นขึ้นมา~! สุดยอดนักรบในตำนาน.......ซุปเปอร์ไซย่า~~!!!...

ทุกคน - !?

มอนตะ – อ...อ....อ้ากกกก~~!!!!

(ตัวMโผล่ขึ้นมาบนหัว....เส้นผมกลายเป็นสีทอง+ตั้งขึ้น ออร่าแผ่กระจาย)

ซากุราบะ – มันอะไรกันนั่น=[]=!!!!!!(ตะลึงตาค้าง)

ทาคามิ – นั่นมันซุปเปอร์มอนตะ....ไม่สิ!มาจินมอนตะ= =!!! (มือนึงถือหนังสือการ์ตูนดราก้อนบอลค้างอยู่ มืออีกข้างขยับแว่นชิ้ง...) สุดยอดนักรบแห่งจักรวาล ชาวไซย่าถูกควบคุมซะแล้ว ถึงจะเป็นชินก็เอาไม่อยู่หรอก!!!

.....ฮ่าๆๆๆๆ!!!.....ไม่มีใครหยุดมาจินมอนตะได้หรอก....แบบนี้นิทานก็ยังยังไม่จบ พวกแกก็ยังต้องติดอยู่ในฟิคนี้ไปเรื่อยๆ ฮ่าๆๆๆๆ...(หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง)

(ผู้บรรยายบ้าไปแล้ว!!!)

ซุปเปอร์มอนตะ – (ลอยอยู่กลางอากาศ ออร่าสีทองแผ่พุ่ง) รู้สึกได้ถึงพลังMAX~!!!!!...ฮ่า~~~!!!!!!!!!...(เบ่งพลัง)

(ลมพัดหัว....เมฆดำหมุนวน...ฟ้าผ่าเปรี้ยงปร้าง....)

(ฟิคกลายพันธุ์อย่างสมบูรณ์...- -*..)

ผู้บรรยายหัวจักร – โฮ้วววว!!!!...มันอะไรกันนั่น!!!! สุดยอดนักรบในตำนาน ซุปเปอร์ไซย่า!!!!! แล้วนี้โอโจและเดมอนจะรับมือยังไงกันล่ะครับเนี่ยยย~~!!!!!

ทาคามิ - ....บ...แบบนี้ก็มีอยู่วิธีเดียว....

ซากุราบะ – คุณทาคามิ....?

ทาคามิ - .....พวกเราจะต้องสร้างสุดยอดนักรบขึ้นมา........ด้วยการ...... ฟิวชั่นนนน=___,=+!!!!!!!! (ออร่าทะมึนก่อตัวพร้อมกับเสียงหัวเรอะ หึหึหึหึหึ...)

ผู้บรรยาย – มาแล้วครับท่านผู้ชม แบล็คทาคามิ! แถมยังป่าวประกาศอีกว่าจะใช้กลยุทธ์ที่ชื่อว่าฟิวชั่นอีกตะหาก โฮ้ววว!!!

เซนะ – เห....ฟ.....ฟิวชั่น..?

ทาคามิ – (พยักหน้า)ตามหลักแล้วต้องมีท่าด้วย แต่ตอนนี้หน้ากระดาษเราไม่พอ.....ฮิรุม่า ช่วยถีบคุริตะมาทางนี้ที= =!!!

ฮิรุม่า – หึหึหึ....ได้เลย(ลั่นปืน)เฮ้ย!!! มุซาชิ เตะเจ้าอ้วนแป๊ะตูดหมึกนั่นซะ อย่าให้ต้องพูดซ้ำ(จ่อปืน)

มุซาชิ – (เดินเข้ามาท่าทางไม่ทุกข์ไม่ร้อน) ....-______-....คร้าบ....คร้าบ.....(ตั้งท่า..)

คนอื่น – (ช็อค)...=[]=....(....มันโผล่มาจากไหนฟ่ะ!?...)

คุริตะ – ม....มุซาชิคุง......ม...มาตั้งแต่เมื่อไหร่(เหงื่อแตกพลั่ก)

ทาคามิ – เอาล่ะชิน นายก็ช่วยโยนโอทาวาระไปทางพวกนั้นด้วยนะ= =!..

ชิน - ....รับทราบแล้ว....- -....(ขยับถุงมือ ลั่นข้อกร้อบแกร้บ...)

โอทาวาระ – เหอ....?....(ยังคงไม่รู้เรื่อง)

ทาคามิ – เอาล่ะ.......สาม....สอง...หนึ่ง....เอาเลย!!!!!..

มุซาชิ -  ไปเลย!....มุซาชิซุปเปอร์คิกส์!!!!! (ฟาดแข้งเข้าหาคุริตะ.....ว่าแต่ชื่อท่ามันอะไรกันนั่น= =!!!)

ชิน - .....ย่าห์~~!!!!!!!!! (ยกโอทาวาระขึ้น(!?)แล้วโยนออกไป!!!!)

โครมมมมม~~!!!!

(ร่างของซุปเปอร์ไลน์ทั้งสองลอยละลิ่วเข้าปะทะกันกลางอากาศ...เกิดเสียงโครมครามดังสนั่นหวั่นไหว สะท้อนสะท้านสะเทือนเลือนลั่นไปทั้งสามโลก ...หมอกควันฟุ้งกระจาย...สายลมพัดหวน...แสงจ้าสายส่อง....อ่า......โอ้วว.....)

เซนะ – หวา~~(หลับตาปี่ เค้าไม่กล้ามอง><)

ทาคามิ – ฮะๆๆ...ฮ่าๆๆๆ.....ในที่สุด...สุดยอดนักรบก็ได้ถือกับเนิดขึ้นแล้ว...ฮ่าๆๆๆ.......(หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง.....แต่ในใจกำลังเสียวอยู่ว่าจะกลายเป็นคุริวาระ เวอร์ชั่นเตี้ยล่ำ)

ผู้บรรยาย – โอ้วววว!!!! ควันเต็มไปหมดจนมองอะไรไม่เห็นเลยครับท่านผู้ชม!!!!....อะ....เดี๋ยวๆๆๆ....ควันเริ่มจางแล้วล่ะครับ ผมเห็นใครบางคนอยู่ตรงนั้นด้วย....ล....แล้วเค้าก็คือ....

ทาคามิ - .....โอทาวาระ กับ คุริตะ....รวมกันมันก็ต้องเป็น!

(ควันเริ่มจางลงเรื่อยๆ...)

.

.

.

(ไอ้หนุ่มหน้าไขมัน หน้าจืด ใส่แว่น หัวกระเซิง ใส่เสื้อลายลักกี้สตาร์ มือถือหนังสือเนกิมะ หูใส่หูฟัง ฟังเพลงฮาเระ ฮาเระ ยูไก.....นั่งจ๋องอยู่ท่ามกลางความอึ้ง.....)

.

บุรุษปริศนา - ......เหอ....?...(หน้างง)

ทาคามิ - .......อ....อ....โอตาคุงั้นเร้อ=[]=!!!!!!!!(กรีดร้องแทบน้ำตาเล็ด.....มุขอะไรจะตลกร้ายปานนี้!!!)

คนอื่น - ............................= =lll.......(หน้าเจื่อนสนิท..)

OTAKU Vs SUPER MONTA

(ตัวหนังสือตัวเท่าควายโผล่อีกครั้ง...)

ซุปเปอร์มอนตะ – นี่น่ะเหรอคนที่จะมาสู้กับชั้น น่าขำMAX~!!!...(สะบัดมือตบผลั่วะ!)

พลั่ก!!!!

โอตาคุ – อ้าคคคคคคค~~~...(ลอยละลิ่วปลิวลม..)

เซนะ&ซากุราบะ – อะไรมันจะแพ้ได้ง่ายดายปานน้านนน=[]=!!!!! (โวย)

ซุปเปอร์มอนตะ – (เท้าสะเอว)ฮ่าๆๆๆๆ ไม่มีใครหยุดข้าได้อีกแล้ว ข้าคือที่หนึ่งในจักรวาลMAX~~!!!!!!...(หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง)

ปั้ง!!!...

(เสียงปืนดังลั่น...)

(.....หันไปอีกที.....ก็มีรูกระสุนอยู่บนหัวมอนตะแล้ว...!!!)

เซนะ – มอนตะ!! (เพื่อนช้านน!!!)

ซุปเปอร์มอนตะ – อั้ก!...(กลับร่างเดิม..)

เซนะ – ม...มอนต่า~~!!!!=[]=!!!! (วิ่งสโลวโมชั่น....)

(ร่างของมอนตะค่อยๆร่วงลงกับพื้น...)

.......นี่เรากำลังจะตายสินะ.....

.............ไม่น่าเลย.....

.

.........ทั้งๆที่เรา......ยังไม่ได้ทำให้ความฝันในการทำลายสถิติกินกล้วย1000หวีติดต่อกันให้สำเร็จเลย.....

.................ถ้าหากว่าเรา.....ยังมีชีวิตอยู่ต่ออีก...

................................ก็อาจจะ....

.

.

.

มอนตะ – รีบอร์นนนMAX~~!!!!!! (ฟื้นขึ้นมาในสภาพกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว)

เซนะ – เจ้ย=[]=!!!! (ถอยกรูด)

มอนตะ – (ไฟลุกท่วมหน้าผาก พุ่งเข้าหากล้วยอย่างรวดเร็ว)  ทำลายสถิติMAXX~~!!!!! กินมันเข้าไปจนกว่าจะท้องแตกตายไปข้างงง=[]=!!!!! (เริ่มต้นยัดกล้วยเข้าปากด้วยความเร็วแสง)

ชิน - .....................(เงียบตามเคย)

ผู้บรรยาย – ไม่ผิดแน่ๆ มันคือกระสุนดับเครื่องชนจากเรื่องรีบอร์นจริงๆนั่นล่ะครับท่านผู้ชม!!!!!ว่าแต่เราจะล้อการ์ตูนหลายเรื่องเกินไปแล้วนะคร้าบบบ~~!!!!!!!(จะอมไมค์เข้าไปอยู่แล้ว)

มุซาชิ - ...-___-....นายไปได้มาจากไหนน่ะฮิรุม่า....

ฮิรุม่า – เคี้ยกๆๆๆๆ......(ไม่ตอบ).....ว่าแต่เจ้าผู้บรรยายตูดหมึก! ถ้าเป็นแบบนี้เรื่องก็จบได้แล้วใช่ไหมล่ะ!!!! (คว้าบาซูก้า)

.......ม....ไม่จริง......ทำไมมาจินมอนตะถึงถูกมันปราบลงได้.......

ฮิรุม่า – คิดจะต่อกรกับชั้นยังเร็วไปร้อยปีแสง เจ้าผู้บรรยายตูดหมึก!!! YA---HAAA~~!!!!!! (รัวปืน)

.............ก็ได้....ชริ.........ฝากไว้ก่อนเถอะ.....ซินเดอเรล่าไม่ได้...คราวหน้าจะเอานิทานเรื่องอื่นมาเล่นพวกแก!!!!......

ทาคามิ – ว่าแต่ตกลงนี่ยังเป็นเรื่องซินเดอเรล่าอยู่อีกเหรอ...

ซากุราบะ - ...น...นั่นสิ....= =lll....

......หนวกหูน่า!!!.....

..........และแล้วพวกเขาก็อยู่กันอย่างสงบสุข...ตลอดไป.......

...................................จบก็ได้ฟ่ะ......

..................................................THE END…………………………..

*************************************************************** 

มีใครทนอ่านมาถึงตรงนี้รึเปล่าเนี่ย....

ถ้ามีก็ขอขอบพระคุณในความอดทนของพวกท่านมากนะคะTT TT....อิชั้นล่ะซึ้งใจ....

.

ฟิคอายชิลด์เรื่องแรกแบบสั่วๆ....ขอโทษในความมั่วนะคะ!

แบบว่า...คิดอะไรออกก็พิมพ์ลงไปเลย...- -....

เซนะ – ทั้งๆที่ชื่อตัวเป็นชื่อเรื่องทำไมรู้สึกว่าบทมันน้อยอย่างนี้นะ

ชิน – หมอนี่ก็ทื่อซะ....- -........แบบว่ายังกะไม่ค่อยถูกว่าพี่แกอารมณ์ประมาณไหน......

มาโมริ – รู้สึกผิดเล็กน้อยที่เจ๊แกตายแต่ต้นเรื่อง แถมเป็นโรคประหลาดตายซะอีก ก้ากกก...

มอนตะ - ....ตัวลงมุข....มีมุขอะไรลงกับมันหมด.........ว่าแต่ตกลงว่ามอนตะเป็นชาวไซย่ารึเนี่ย= =!!?

ฮิรุม่า – รู้สึกว่าบทยังไม่สะใจ....น่าจะใส่ได้มากกว่านี้....แต่ขี้เกียจ.....ซะงั้น...

มุซาชิ – ถามจริงลุงโผล่มาเพื่ออะไร?

คุริตะ - =w=....น่าสงสาร

ซากุราบะ – แต่งแล้วทำไมมันขี้โวยวายอย่างนี้ฟ่ะ

ทาคามิ – บทเยอะเกินไปหน่อยแล้วนะเฟ้ย!

โอทาวาระ – เป็นตัวละครที่คนแต่งคิดบทได้สิ้นคิดที่สุด

ผู้บรรยายหัวจักร – ง่า....ที่ไม่รู้จะเขียนชื่อยังไงก็เพราะว่าคนแต่งดูอนิเม แล้วอ่านมังงะเป็นภาษาอังกฤษ ไม่ได้ซื้อภาษาไทย เลยไม่แน่ใจเรื่องชื่อ....ขอโต้ดด้วยง้าบ...

โอนิเฮ+โทระคิจิ - .......มาฮาสองวิแล้วจากไป....=w=lll.....อะไรกันนั่น...

.........อ่า...ยังไงก็ขอบคุณจริงๆที่เข้ามาอ่านฟิคของข้าน้อยนะขอร้าบบ....(โค้ง...)

แต้งกิ้ว MAX~~!!!!!!!!!><!!!!!!!!!