คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #45 : SPECIAL 3: A cruel, cruel world (AB/OB)
SPECIAL III
A cruel, cruel world
Aries Black/Orion Black
หมายเหุ: ้านล่าออนพิเศษนี้มีเพลใส่ไว้ ถ้าหาุนัอ่านสามารถเปิฟัหลัาอ่านบมันะีมาๆ เลย่ะ :)
อ่าเพนิฟสีาวที่เ่าร่ำรึึ่ถูปลุม้วยฝุ่นและรอยเปื้อนถูั้โเ่นอยู่รลาอห้อใ้หลัา และิเรียสิว่ามันเป็นภาพที่่อน้าแปลาเมื่อมันมาอยู่ท่ามลาสิ่ประับสีทึบมามาย...ห้อใ้หลัาือสถานที่ที่เาไม่เยไ้รับอนุาให้เหยียบย่าเ้ามาั้แ่ที่เายัเ็---ห้อที่มีเพียพ่ออเาเพียนเียวที่สามารถเ้าออไ้
อะไรทำให้มันพิเศษนั?
ิเรียสสสัยถึ้อนั้นมาลอีวิอเา
ประูปิที่้านหลัอเา้วยเสีย 'ริ๊' ที่แทบะไม่ไ้ยิน แ่วามสนใอิเรียสไม่อาอยู่ที่อื่นไ้นอาอ่าเพนิฟที่ลอยอยู่ลาห้อฝุ่นหนาเอะเ่นนี้
เสียฝีเท้าอเาถูทำให้เียบริบโยฝุ่นที่ปลุมพื้น และิเรียสสั่นเทาเล็น้อยะที่เรียวนิ้วอเาไล้วัถุเพียหนึ่เียวที่ถูวาอยู่บนั้นวาใล้ๆ ัน---วแ้วที่บรรุเส้นวามทรำสีเิน...เาปัฝุ่นออไปและนิ่ันับลายมือเอร์ีฟสวยามที่เาเยเห็นมานับร้อยรั้
Aries
ิเรียสแทบไม่รับรู้ว่ามืออเาสั่นไหวเล็น้อยะที่เาเทอาวแ้วนั้นลไปในอ่าและเ้าสู่วามทรำอพ่ออเา
.
.
.
.
.
"อรุสวัสิ์ โอไรออน"
โอไรออนพึมพำไม่ไ้ศัพท์ในลำอเมื่อารนอนอเาถูรบวน เายัปิเสธที่ะลืมาและเสียหัวเราะในลำอเบาๆ ัึ้นา้าน้า
เารับรู้ถึฝ่ามือ---อบอุ่นและปลอภัย---เลี่ยเส้นผมที่ปรหน้าอเาอยู่ออแล้ววาบนศีรษะอเานานหลายวินาที
่อนที่วินาที่อมาโอไรออนะรับรู้ถึริมฝีปาปะทับแผ่วเบาบนหน้าผา (ไม่ว่าเมื่อไหร่แอรีสไม่เยเลิทำเหมือนเาเป็นเ็)
และใน่วเวลานั้นเอที่โอไรออนสามารถหวัว่าโลใบนี้ไม่มีใรอื่นนอาพวเา เพียแ่ให้วามเป็นริโหร้ายลับมาอหน้าในวินาที่อมาที่สัมผัสเหล่านั้นหายไปและะเียทุอันในห้อนั่เล่นที่มืทึบถูุลับึ้นมา
แสสว่าแยเ้ามาในวาแม้เปลือายัปิสนิท
โอไรออนลืมาึ้นอย่า้าๆ เาพึมพำ
"อรุสวัสิ์ แอรีส"
แอรีสหัวเราะในลำอ พี่ายอเายัอยู่ในุลุมทาารอพ่อมอย่าเ็มยศบ่บอว่าเาเพิ่ลับมาาานสัมสัอย่า ท้อฟ้า้านนอยัมืสนิท มีเพียแสไฟาบ้านเรือนและไฟแ่ามเทศาลาในเมือที่เป็นสีสัน เสียหัวเราะและเสียเพลอเทศาลปีใหม่ลอยมาาไลๆ
โอไรออนยับัวบนเ้าอี้นวมที่เาหลับไป
เาเอเ่นันยัอยู่ในุเิมอน ที่บนโ๊ะรหน้าอเายัมีแบบร่าอัษรรูนที่ยัไม่สมบูร์แบบ โอไรออนปรายามอมันแวบหนึ่่อนที่ะวาผ่านมันไปราวับไม่มีัวน เาเรียรีเอร์และเพียไม่ี่วินาที่อมาโโ้ร้อนสอแ้ว็ถูนำมาเสิร์ฟ
แอรีสปลเสื้อัวนออัวเอออ ทิ้ัวลที่เ้าอี้นวมอีัวร้ามับเา ไม่ำเป็น้อมีบทสนทนา พวเาเพียื่ม่ำไปับเรื่อื่มในมือและบรรยาาศใน่ำืนปีใหม่อย่าไม่เร่ร้อน
โอไรออนหันหน้าออไปนอหน้า่า ไปยัแสไฟและผู้นที่เป็นเพียุเล็ๆ เมื่อมอาฤหาสน์ ะเียว็ลอบมอพี่ายอเาทาปลายสายา---มอนัยน์าสีเียวมรทีู่เป็นประายเมื่อถูระทบ้วยแสาะเียและรอยยิ้มผ่อนลายที่ประับบนใบหน้า
มีเพียแ่่วเวลาพวนี้ที่เาสามารถทิ้ทุอย่าไว้เบื้อหลัและ้อเ้าไปในนัยน์าสีเียวมรนั้นนพอใที่โอไรออนพอใับีวิอเา
และเาอยาให้เป็นแบบนี้ลอไป
(แ่มัน็แ่วามิเพ้อฝัน)
.
.
.
.
.
แอรีสบปี 7 และปราสาทฮอวอส์ล้ายให่โและอ้าว้าว่าเิมในวามรู้สึอเา
โอไรออนไม่ไ้ปิสัมพันธ์ับเพื่อนร่วมหออเานั---หลายรั้ที่มัลฟอยพยายามเ้ามาพูุยและเาเพียอบรับและพยัหน้าามมารยาท แ่นอานั้นไม่ไ้ส่เสริมารสนทนาอพวเาให้นานว่าที่วระเป็นและมอบเหุผลให้อีฝ่ายในารเ้าหาเารั้่อไป
โอไรออนรู้ีว่าเหุผลเบื้อหลัวามพยายามนั้นือใร
ทอม ริเิ้ล
---โวลเอมอร์
ภายใ้หน้าาสมบูร์แบบอพรีเฟและนัเรียนีเ่น โอไรออนรู้ว่าัวน้านหลัหน้าานั้นเป็นอย่าไร---แอรีสรู้และเือนเาไว้ถึเรื่อนั้น
าสถานะอเลือสีโลน ทอม ริเิ้ล่อยๆ ไ่ึ้นมายัลำับอำนาอสริธิรินและอย่า้าๆ เริ่มรายล้อมัวเอ้วยทายาทอเหล่าระูลเลือบริสุทธิ์ที่ทรอำนา...ั้แ่แรที่แอรีสระแวระวัับัวนอทอม ริเิ้ล เฝ้ามอนเือบะเป็นารหมมุ่น แ่มันไม่เยมีเหุาร์ใๆ เิึ้นและโอไรออนเือบิว่าพี่ายอเาแ่ิมาไป
ทุอย่าเริ่ม้นในปี 6 หลัาแอรีสบออไป
สัว์ประหลาในปราสาท ารายอเมอร์เทิล วอร์เรน และฮอวอส์เสี่ยถูปิ---โอไรออนรับรู้ในอนนั้นว่าแอรีสอยเฝ้าระวัอะไร
ทุอย่าลี่ลายเมื่อทอม ริเิ้ลเผิหน้าับเ็ริฟฟินอร์รึ่ยัษ์พร้อมับแมมุมยัษ์อเา ่าวแพร่ระายอย่ารวเร็วในฮอวอส์่อนะหายไปามาลเวลา สถานาร์ลับมาเียบสบ---ไม่มีใริใสสัย
ไม่นาน ทอม ริเิ้ลลายเป็นราานใหม่อสริธิริน
มอาภายนอใรๆ ็เห็นเ่นเียวันว่าทอม ริเิ้ละสามารถเป็นรัมนรีระทรวเวทมนร์ไ้ในสัวันหนึ่ แม้้วยสายเลือที่ถูเ้าใว่ามัเิ้ลบอร์นอเา อย่าไร็าม ัวนอทอม ริเิ้ลหายเ้าลีบเมหลัาพวเาบาฮอวอส์
และมันือหลัานั้นที่ื่ออโวลเอมอร์เริ่มแผ่ระายในมุมมื
.
.
.
.
.
แนวิอ 'ลอร์' โวลเอมอร์ เริ่มมีอิทธิพลในหมู่เลือบริสุทธิ์ และแน่นอนแบล็เห็นีเห็นามับมัน
Toujours Pur ---Always pure
ำนั้นหลอหลอนเาั้แ่ำวามไ้...มันอยู่ในิอระูลและแบล็นอื่นๆ ไม่พลาที่ะย้ำเือนมันหลายรั้เินะนับไหวลอีวิอเา
"เรานั้นบริสุทธิ์" วัลเบอร์าเยระิบ้าหูอโอไรออนในวันบารศึษาอเา โทนเสียอเธอนุ่มนวลัับแรับที่้นแนอเาที่รุนแรและบ้าลั่ึ้นทุะ เล็บอเธอิบเ้าผิวหนัอเาผ่านเนื้อผ้า ไม่มาพอที่ะเรียเลือแ่เพียพอที่ะทิ้รอย
"และันาหวั...ว่านายะออมาทำให้โลใบนี้บริสุทธิ์ึ้น"
มันน่าันที่หลัาพูำนั้น พวเาลับพาเลือสีโลนเ้ามาในบ้านเสียเอ
พอลลั์ัานรับประทานอาหารร่วมันและลอร์โวลเอมอร์เป็นหนึ่ในแรับเิอมัน...ารฝึฝนอย่าเลือบริสุทธิ์และารร่ำเรียนมารยาทเป็นปีๆ ส่ผลให้พวเาสามารถำรนอย่าส่าและสำรวม แ่แม้ระทั่สิ่พวนั้น็ไม่อาปิบัวามระหายใร่รู้่อัวบุลที่พวเาไม่เยพบ เพียไ้ยินื่อและแผนารที่ยิ่ให่
นที่ปราือทอม ริเิ้ลหาแ่ไม่มีใรสัเถึ้อนั้น
วามอ่อนเยาว์หายไปถูแทนที่้วยภูมิานและวามน่าเราม อายุภายนออเาูมาว่าที่วรเป็นและวาอเาไม่ใ่สีน้ำาลหาแ่ลายเป็นสีแส แ่โอไรออนรู้แ่ใว่าอีฝ่ายือใรและเาะไม่ถูหลอลวโยสิ่ที่เห็น
อย่าไร็ามมันไม่ใ่สำหรับนอื่น
โอไรออนรู้แ่เาไม่มี้อพิสูน์ เาไม่สามารถพูออไป---โ่เลาและไร้ประโยน์ โอไรออนหวัว่าพี่ายอเาะไม่ไ้อยู่ที่ปารีสอนนี้ หาแอรีสอยู่ที่นี่เาะ้อมีหนทา
ในวันนั้น โวลเอมอร์ไ้ระูลแบล็ไว้ในำมือ
(แ่ทุอย่าเพียเพิ่เริ่ม้น)
.
.
.
.
.
แอรีสลับาปารีสและที่ามมาือวามบาหมารั้ให่ระหว่าทายาทับลอร์แบล็
ภายในฤหาสน์ลายเป็นสมรภูมิอสรามเย็น หาแ่อาร์เทอรัสไม่ยอมโอนอ่อนและนานเ้าแอรีสยิ่แ็้อ---มิรภาพระหว่าเาและพอเอร์สามารถถูมอ้ามไ้ หาแ่ารปราัวในที่ประุมวินเนาม็อในานะลอร์เพพเวอเรลล์และออเสียโหวั้านหมายที่พวเาำลัพยายามผลัันืออีเรื่อหนึ่
และนั่นถือเป็นฟาเส้นสุท้ายอลอร์แบล็
"ันะไม่อทน่อพฤิรรมแบบนั้น" อาร์เทอรัสพูรอไรฟัน นัยน์าสีเทาหรี่ลและ่ำ มอไปยัร่าอแอรีสที่หอบหายใับพื้น ไม่มีวามรู้สึใๆ นอาวามเยา ไม้ายสิทธิ์ยัถูถือ้าอยู่ในท่าเิมหลัาาถารีแทถูร่ายออไป
แ่าาเมื่ออนเ็ ไม่มีเสียรีร้อใๆ หลุออมาาปาอแอรีส ลับันสายาที่ยึ้นมาสบับลอร์แบล็หลัาลมหายใอเาลับเป็นปินั้นเ็มไป้วยวามท้าทาย
าถารีแทถูร่ายอีรั้
โอไรออนเบือนหน้าหนี
(เาไม่อยารับรู้)
ำู่ที่ะปลแอรีสออาระูลและำแหน่ทายาทแบล็ถูใ้บ่อยมาึ้น และโอไรออนพยายามบอให้พี่ายอเาทำามที่ระูลอพวเา้อาร---ยอมสนับสนุนโวลเอมอร์ ยอมเป็นเรื่อมือออมมาร เพียเพื่อมันะไม่เิึ้น
เพียเพื่อพวเาะไม่ถูแยาัน
แ่แอรีสไม่เยมีวามิะสนับสนุนและะไม่มีวันมี เายึมั่นในัวเอเินไป ถือเียริเินไป และื้อึเินไป โอไรออนรัพี่ายอเาเพราะอย่านั้น แ่ราวนี้เาหวัว่าแอรีสะยอมลมันลสัรั้
ทว่าแอรีสเพียลูบหัวเาแล้วระบายยิ้มปลอบประโลม
"ทุอย่าะไม่เป็นไร"
.
.
.
.
.
แม้ในวันที่มันเิึ้น แอรีสยัพูประโยนั้นับเา
'ทุอย่าะไม่เป็นไร'
...
(มันเป็น)
.
.
.
.
.
ารแ่านระหว่าเาับวัลเบอร์าไม่ใ่อะไรอื่นนอาหน้าที่
ทุอย่ารีบเร่เพื่อลบ่าวทุอย่าเี่ยวับแอรีส โอไรออนไม่สามารถปิเสธและแม้ภายนอูลมเลียวเพียใแ่มันือารหลอลว เบื้อหลัไม่มีอื่นในอาวามห่าเหิน พวเานอนในห้อเียวันแ่ไร้ึ่บทสนทนาระหว่าัน โอไรออนมอบิเรียสและเรูลัสและนั่นเพียพอแล้วสำหรับหน้าที่อเา
โอไรออนพยายามรัลูายอเา
แ่เาทำไม่ไ้
ิเรียสและเรูลัส แบล็ไม่วระมีัวนหาทุอย่าเหมือนเิม
ัวนอพวเาย้ำเือนโอไรออนถึวามเป็นริ
.
.
.
.
อำนาอโวลเอมอร์เพิ่มมาึ้นและมันส่ผลให้อมมารอาหามาึ้นอย่าเห็นไ้ั ารโมีเปลี่ยนามัเิ้ลและมัเิ้ลบอร์นเป็นรอบรัวผู้วิเศษ---พวทรยศสายเลือและใร็ามที่ยืนอยู่ฝั่ร้ามับพวเา โอไรออนไม่สามารถเ้าใไ้เลยว่านอื่นๆ ยอมรับมันไปไ้อย่าไร
โอไรออนมอราสีำที่ประับแนอเาอย่าเลียั
เป็นเวลามาว่าปีที่เาปิั้นวามรู้สึอัวเอ พยายามไม่นึถึวามริที่ว่าเาเยรู้ัับบุลที่ทุรนทุรายและส่เสียรีร้ออย่าทรมานแทบเท้าอเา เยเ้าร่วมานสัสรร์อพวเา เยสนทนาับนเหล่านั้นและรอบรัวอพวเาอย่าผ่อนลาย
(เาอยาะหยุวามรู้สึทุอย่า)
โอไรออนสาปแ่รอบรัวอเาและวามลุ่มหลในอำนาและารนิยมวามบริสุทธิ์อสายเลืออย่าโ่มอนเหล่านั้น สาปแ่พวเาที่เป็นสาเหุให้แอรีส้อออาีวิอโอไรออน และลูเรเทีย้อถูเย้ยหยันและันาวามสัมพันธ์อเธอและอิเนเียส พรีเว์
ายรหน้าอเาหยุรีร้อ วาหม่นแสลอย่าเห็นไ้ั
เาายหรือเปล่า?
(เาไม่อยารับรู้อะไรทั้สิ้น)
โอไรออนเพียสามารถห้ามร่าายไม่ให้สั่นสะท้าน้วยทุหยาหยอบทเรียนอารแสอออย่าเลือบริสุทธิ์ที่ถูฝัใส่หัวอเาั้แ่ยัเ็่อนะหันหลัและหายัวผ่านเเวทมนร์ไปยัสถานที่ที่มีเพียแ่เาและแอรีสที่รู้เี่ยวับมัน---สถานที่เพียหนึ่เียวที่ทำให้เารู้สึปลอภัย
อนที่เาปราัว่อหน้าแอรีส เาีเียวและสั่นเทา แ่แอรีสไม่เยหันหลัให้เาแม้้วยสิ่ที่เาไ้ทำลไป เาปลอบประโลม ปล่อยให้โอไรออนปลปล่อยวามโรธ วามเ็บปว และวามรู้สึทุอย่าออมา ในวาอเาอ่อนโยนและรอยยิ้มอเายัอบอุ่น โอไรออนไม่ิว่าเาสมวระไ้รับมัน
"นายสมวรไ้รับสิ่ที่ีว่านี้"
แอรีสระิบะที่เายื่นมือออมาปัผมที่ปรใบหน้าอโอไรออนไว้หลัใบหูและวินาทีถัมาร่าอเาถูึเ้าสู่อ้อมอที่เาุ้นเย โอไรออนหลับาล พยายามำมันให้มาที่สุเท่าที่ะทำไ้่อนที่พวเาะ้อาันอีรั้
เาอยาะหยุเวลาไว้รนี้
โอไรออนรู้ว่าแอรีสรับรู้ถึสิ่ที่เาทำ ารโมีที่เาเ้าร่วม เห็นราบาปและวามโหร้ายในิใอเา แ่แอรีสไม่เยัสิน---ยัมอบรอยยิ้มให้เาไม่่าไปาเิม
"พี่รันาย โอไรออน"
.
.
.
.
.
แฮร์รี่
ื่อที่่า...ธรรมา ่าฟัเหมือนื่ออมัเิ้ล ทว่าอย่ารวเร็ว ื่อนั้นลับลายเป็นอุปสรริ้นให่ออมมาร---ในทุารโมีที่ผิพลา ร่าไร้ลมหายใอหนึ่ในผู้ิามะถูส่ลับมา หมายเย้ยหยันวาอยู่บนัว ท้ายระาษลื่อไว้เ่นหราอย่าท้าทายบ่บอว่าใรือเบื้อหลัอวามผิพลาเหล่านั้น
โทสะออมมารเพิ่มึ้นทุรั้ที่มันเิึ้น
พวเาถูสั่ให้สืบหา แ่แม้ระทั่ระูลให่อย่าแบล็หรือเลสเรน์็ไม่อาพบ้อมูลใๆ เี่ยว้อับบุลัล่าว---ไม่มีใรทราบว่าเาเป็นใร มาาไหน หรือแม้ระทั่ลัษะภายนอเป็นอย่าไร แ่อย่าหนึ่ที่แน่ั เาไม่ใ่พวภาี...ารระทำเหล่านั้นไม่ใ่วิถีอัมเบิลอร์และลูสมุนอเา
มันโหเหี้ยมเินไป ไร้วามปราีเินไป
โอไรออนลัวว่าสัวันเาะเป็นหนึ่ในร่าไร้ลมหายใเหล่านั้น
(พวเายัเหลือเวลาอีสัเท่าไหร่?)
"มันะไม่เิึ้น"
แอรีสระิบ มือเาลูบแผ่นหลัอโอไรออนแผ่วเบา
โอไรออนเื่อำพูนั้นอย่าสุหัวใ
.
.
.
.
.
ย่า้าวอเามั่นและส่าามะที่โอไรออน้าวามหลันที่เารู้ว่าืออบราัส มัลฟอยไปยัห้อโถนาให่ที่ผู้ิามทุนถูเรียมารวมัวัน แ่ยิ่เ้าใล้มันเท่าไหร่โอไรออนยิ่รู้สึถึวามหวาหวั่นที่่อัวในิใ หัวใอเาบีบรั้วยวามเ็บปวและเาไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไร
---แ่วามรู้สึนั้นล้ายับว่ามันพร้อมะแออเป็นเสี่ยๆ
ผู้ิามล้อมเป็นวลมรอบอมมาร โอไรออนแทบะสามารถสัมผัสถึวามโหร้ายและวามปิิอันบิเบี้ยวในอาาศ เาอยู่รอบนอแ่ในที่สุเา็สามารถมอผ่าน่อว่าระหว่าสอนไปยัสิ่บนพื้นอันเป็นุสนใอทุนในที่แห่นี้
ทุอย่ารอบัวเาราวับอันรธานหายไปเมื่อนัยน์าสีเียวมรที่เาุ้นเย้อลับมายันัยน์าสีเทาที่เบิว้าอเา---ไม่มีวามอบอุ่น ไม่มีประายอีวิ
มันหม่นแสและว่าเปล่า ไม่ใ่อย่าที่มันวระเป็น
(นี่เป็นเรื่อโห)
ร่าายที่เยสะอาสะอ้านออีฝ่ายเ็มไป้วยราบินและราบเลือ...โอไรออนอยารีร้อและรีร้อนเาไม่สามารถทำไ้ เาอยาะปิเสธทุอย่าที่เพิ่รับรู้ หลับาลและแสร้ว่าเาไม่เยเห็นมันแ่ทีแร---เพราะว่าแอรีส้อมีีวิอยู่ที่หลบภัยอพวเา รอปลอบประโลมโอไรออนอย่าที่เาทำเป็นประำอนที่เาสั่นเทาลับไปไม่่าาลูน รอยยิ้มอบอุ่นบนใบหน้า
'พี่รันาย โอไรออน'
เาแทบะสามารถไ้ยินบาอย่าแร้าวและสลายลายเป็นพันๆ ิ้น และโอไรออนรู้สึไ้ว่าส่วนที่เยมีหัวใอเาลับลายเป็นว่าเปล่า---เย็นเยียบและ้านา มันไม่มีอะไรเหมือนเิมอี่อไป
(นี่เป็นเรื่อโห)
โอไรออน้าวถอยหลัและหลบออาห้อโถไปโยไม่มีใรสัเ
...
นั่นไม่ใ่แอรีส
...
พี่ายอเาะ้อรอเาอยู่ที่ที่หลบภัยอพวเา และราวนี้่อให้ไม่เ็มใโอไรออนะลาเาไปประเทศอื่น ทำให้มั่นใว่าเาปลอภัยและมีวามสุ ห่าไลาสราม
โอไรออนหายัวผ่านเเวทมนร์แน่นหนา ทุารเลื่อนไหวอเารีบร้อนและลนลานะรวูทุที่ที่แอรีสะไปอยู่ไ้...เาวระอยู่ที่นี่ อยโอบอและรัษารอยร้าวใิใอโอไรออนอย่าทุที ระิบบอเาอย่าทุที---ทุอย่าะไม่เป็นไร
ทุห้อว่าเปล่า แอรีสหายไป
...
เาะ้อลับมา
...
โอไรออนนับนาทีะเวลาผ่านไป เายัไ้ยินเสียบาสิ่แร้าวและเาสสัยว่ามันะสามารถเป็นอะไรไ้อี ิใอเามีแ่วามว่าเปล่า เาไม่มั่นใว่าเาะมีอย่าอื่นหลเหลือให้ถูทำลายไ้
ร่าายอเาสั่นสะท้านและมืออเาถูำแน่น แ่วามเ็บปวทำให้เารู้ว่าเายัรู้สึ---เลือสีแไหลอาบมืออเาแ่โอไรออนไม่ไ้ให้วามสนใ...เารออยและอธิาน แม้ระทั่เมื่อพระอาทิย์ึ้นและินไปอีรั้โอไรออน็ยัไม่เลิเฝ้ารอ
(เาำลัลับมา)
รามารบนแนอเาแผเผาและเ็บปวแ่โอไรออนปิั้นมันอย่าสิ้นเิ แอรีสำลัะลับมาในเร็วๆนี้ เาะส่ยิ้มให้โอไรออน บรรเทาวามหวาลัวและวามัวลในิใอเา้วยอ้อมอและำพูอเาอย่าปิ ทุอย่ายัเหมือนเิม
แ่วอาทิย์ึ้นอีรั้ และโอไรออนไม่สามารถหลอัวเอไ้อี่อไป
'พี่รันาย โอไรออน'
โอไรออนล้ายไ้ยินเสียแร้าวเป็นรั้สุท้าย่อนที่ะามมา้วยวามเียบ และเารีร้อ รีร้อและรีร้ออย่าทรมาน รีร้อให้สาสมับวามรู้สึโรธเรี้ยว่อโะา ่อระูลอเา ่อัวเาเอ
โอไรออนรู้แล้วว่าอีสิ่ที่แสลายไปืออะไร
โลทั้ใบอเา
.
.
.
.
.
วาอเาหม่นแสและไร้ประายใๆ ะที่เาึวามทรำอันแล้วอันเล่าออาหัวอนใส่วแ้ว มีเพียวามรู้สึ้านาหลเหลือาวามทรมานที่ีระาิใอเาเพียไม่ี่ั่วโม่อนหน้า
โอไรออนปิผนึห้อ ไม่แม้ระทั่ะปรายามอลูายทั้สออเาะที่เาออาัวฤหาสน์ไปอีรั้---เาปิั้น ฝัทุอย่าลไปและหลบ่อนอยู่ในส่วนลึที่สุอิใเพียเพื่อหลบหนีาวามว่าเปล่าและวามปวหนึบที่เารู้สึ
เาไม่อยารับรู้มัน
ย่า้าวอเายาวและสม่ำเสมอ แม้ในยามที่วาอเาลายเป็นเย็นเยียบและไร้วามรู้สึ
(เาอยาหนีาฝันร้ายนี่)
.
.
.
.
.
"อรุสวัสิ์ โอไรออน"
แม้ยัหลับาแ่โอไรออนรู้สึัว เารู้สึถึฝ่ามือเลี่ยเส้นผมที่ปรหน้าอเาอยู่ออและลูบศีรษะอเาเบาๆ รับรู้ถึริมฝีปาอบอุ่นประทับแผ่วเบาบนหน้าผา...แสแยเ้ามาในวาและเาลืมาึ้น นัยน์าสีเียวมร้อลับมา รอยยิ้มถูส่มาให้เาและเายิ้มอบลับไป
โโ้ร้อนถูนำมาเสิร์ฟและโอไรออนยมันึ้นมา ิบมันทีละนิะลอบมอนัยน์าสีเียวมรที่เป็นประายเมื่อถูระทบ้วยแสะเียและรอยยิ้มผ่อนลายที่ประับบนใบหน้า
(มันไม่ใ่วามริ)
เาไม่อยารับรู้ ไม่อยายอมรับ เาแ่อยาแสร้ว่ามันือวามริ เาแ่อยารู้สึ---
เาไม่อยาื่นามัน...
ที่นี่
โลอเายัอยู่
HONNE- Location unknown (Brooklyn session)
Travelling places I ain't seen you in ages
But I hope you come back to me
My mind's running wild with you faraway
I still think of you a hundred times a day
I still think of you too if only you knew
When I'm feeling a bit down and I wanna pull through
I look over your photograph
And I think how much I miss you, I miss you
I wish I knew where I was 'cause I don't have a clue
I just need to work out some way of getting me to you
'Cause I will never find a love like ours out here
In a million years, a million years
My location unknown tryna find a way back home to you again
I gotta get back to you gotta gotta get back to you
My location unknown tryna find a way back home to you again
I gotta get back to you gotta gotta get back to you
I just need to know that you're safe, given that I'm miles away
On the first flight back to your side
I don't care how long it takes, I know you'll be worth the wait
On the first flight back to your side
Travelling places I ain't seen you in ages
But I hope you come back to me
My mind's running wild with you faraway
I still think of you a hundred times a day
I still think of you too if only you knew
I just need to work out some way of getting me to you
'Cause I will never find a love like ours out here
In a million years, a million years
My location unknown tryna find a way back home to you again
I gotta get back to you gotta gotta get back to you
My location unknown tryna find a way back home to you again
I gotta get back to you gotta gotta get back to you
I just need to know that you're safe, given that I'm miles away
On the first flight back to your side
I don't care how long it takes, I know you'll be worth the wait
On the first flight back to your side
I don't want to be wasting time without you
Don't want to throw away my life I need you
Something tells me we'll be alright
Something tells me we'll be alright, alright
I don't want to be wasting time without you
Don't wanna throw away my life I need you
Something tells me we'll be alright
But something tells me we'll be alright alright
My location unknown tryna find a way back home to you again
I gotta get back to you gotta gotta get back to you
My location unknown tryna find a way back home to you again
I gotta get back to you gotta gotta get back to you
I just need to know that you're safe, given that I'm miles away
On the first flight back to your side
I don't care how long it takes, I know you'll be worth the wait
On the first flight back to your side
ความคิดเห็น