ห้องเก็บของบ้าๆบอๆ

ลำดับตอนที่ #2 : ตัวละคร

Application form } ใบสมัครเชิญทางนี้!

 

ชื่อ :: คุโรซาวะ อาซุกะ

เพศ ::หญิง

อายุ :: 17

วัน/เดือนเกิด :: 11 พฤษจิกายน

สัญชาติ :: ญี่ปุ่น         เชื้อชาติ :: ญี่ปุ่น

ลักษณะรูปร่าง ::   รูปร่างสมส่วน ดูดี หน้าตาก็สวย...เรื้อรังมานานแล้วสวยไม่เสร็จสักที(เอาเป็นว่าน่ารักค่อนไปทางสวยละกัน 555)

ส่วนสูง/น้ำหนัก ::หนัก 52 สูง 169 (มันสมส่วนรึเปล่าหวา ถ้าผิดก็รบกวนไรต์แก้หน่อยนะคะ ^w^)

 สีผม/สีตา ::ผมยาวประมาณกลางหลังสีดำ ตาสีดำ

สีผิว ::ขาว

ตำหนิ :: รอยสักรูปผีเสื้อตรงข้อเท้า(แอบสัก)

สุขภาพ :: ดี

ลักษณะนิสัย :: ร่าเริงเฮฮา ดูเป็นมิตร คุยได้กับทุกคน ใจเย็น รอบคอบ มีไหวพริบ พึ่งพาได้ ปรับตัวง่าย จริงใจกับเพื่อน หากตัวเองมีปัญหามักไม่ค่อยพูดออกมาเท่าไหร่ยกเว้นไม่ไหวจริงๆหรือพูดกับคนที่ไว้ใจเท่านั้น ไม่ไว้ใจใครง่ายๆ มองโลกในแง่ร้ายเล็กน้อย แต่ถ้าเป็นเพื่อนกันแล้วก็เป็นจนวันตาย ไม่ค่อยชอบความขัดแย้งถ้าพออภัยได้ก็ให้แล้วกันไปถ้าทนไม่ได้ก็จะไม่ไว้หน้า ประมาณว่าตอนนี้เธอดีมาฉันดีตอบ ถ้าเธอร้ายมาฉันก็ให้อภัยได้ แต่ถ้ายังร้ายไม่เลิกราก็ขอให้รู้ไว้ด้วยว่าคนใจเย็นก็มีขีดจำกัด รักเดียวใจเดียว อ่อนไหวต่อประเด็นครอบครัว

ชอบ :: อาหารอร่อย ท่องเที่ยว สัตว์ขนฟู

ไม่ชอบ :: อาหารรสจัดเกินไป ดราม่าครอบครัว

เกลียด ::คนที่ทรยศความไว้ใจของคนอื่น

กลัว ::จิ้งจก(เคยเผลอกินโกโก้ที่ชงทิ้งไว้ แล้วมีจิ้งจกตกลงไป จำฝังใจจนวันนี้)

งานอดิเรก ::  อ่านนิยาย ฟังเพลง เล่นเกมส์ ถกปัญหาการเมือง(?)

ประวัติคร่าวๆ ::เกิดในชนชั้นธรรมดา เรียนค่อนข้างเก่งเป็นลูกคนโต ชีวิตเป็นคนธรรมดาแต่เจอความกดดันมาเยอะ

ความสัมพันธ์กับคนในครอบครัว :: เมื่ออยู่กับครอบครัวค่อนข้างเก็บกด เพราะถูกคาดหวังไว้มาก ว่าเป็นลูกคนโตต้องดูแลน้องๆ ต้องเรียนให้เก่ง มีหน้าที่การงานมั่นคง โดนเปรียบเทียบกับลูกพี่ลูกน้องคนอื่นเสมอ ถูกบังคับให้เป็นในสิ่งที่ไม่ชอบ เธอไม่เคยใส่ใจว่าตัวเองจะได้ที่หนึ่งหรือไม่อยู่แล้วแต่กลับโดนคำพูดเสียดสีจากคนเป็นแม่แท้ๆบ่อยครั้ง ไม่ว่าจะทำดีเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ หากครั้งนี้เธอทำได้ดี ครั้งหน้าก็จะถูกกดดันให้ทำให้ดีกว่าเดิม ความสัมพันในครอบครัวค่อนข้างเย็นชา คำพูดของแม่ที่ไม่เคยลืมคือ "ฉันเลี้ยงแกมาลงทุนกับแกไปมาก แกต้องทำตามที่ฉันสั่ง ชีวิตแกเป็นของฉัน เข้าใจมั๊ย!?" และ "คิดว่าแกทำดีแล้วรึไง คิดว่าฉันภูมิใจกับแกหรอ ครั้งหน้าให้ดีกว่านี้"

สไตล์การแต่งตัว :: เคลื่อนไหวสะดวกเข้าว่า เรียบๆแต่ดูดี ไม่ชอบแต่งสีฉูดฉาดสักเท่าไหร่

ลักษณะการพูด :: พูดปกติเหมือนคนทั่วไป คำติดปาก"เอาน่า...ใจเย็นๆ" และ "ไม่เป็นไร"

ท่าทางที่มักจะทำเป็นประจำ :: นั่งไขว่ห่าง / ยืนพิงผนังเอามือสอดเข้ากระเป๋าเสื้อหรือกางเกง

ความสามารถพิเศษ :: ทำอาหาร ต่อสู้มือเปล่าได้บ้าง(ท่าป้องกันตัวของผู้หญิงซะส่วนใหญ่) ประยุคใช้อุปกรณ์ต่างๆได้ดี(เช่นใช้เข็มขัดเปิดขวดเบียร์เป็นต้น 555#ไม่ใช่ละ)

ความใฝ่ฝัน :: เที่ยวรอบโลกเพื่อกินอาหารอร่อยๆ(ชอบกินมาก) แต่งงานกับใครซักคนที่เข้ากันได้ไปเที่ยวรอบโลกด้วยกันได้มีครอบครัวที่ดี (จริงๆอยากได้ใครสักคนที่เข้าใจโดยไม่ต้องพูดอะไรและ จะอยู่เป็นเพื่อนกันไปตลอดมากกว่า อยากมีครอบครัวที่อบอุ่น ที่ไม่ใช่แบบครอบครัวที่อยู่ด้วยตอนนี้ อยากได้คนที่รักและไม่ได้หวังผลประโยชน์จากเธอ ไม่จำเป็นต้องเป็นคนดี หรือสมบูรณ์พร้อมก็ได้ แต่ถ้าเป็นพ่อศรีเรือนก็น่าจะดี) เลี้ยงสัตว์อะไรก็ได้ขนฟูๆซักโหลนึง แมวก็น่าสนนะ

ความรู้สึกในตอนที่รู้ว่าตัวเองตื่นขึ้นมาในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย :: งง แปลกใจ ตื่นตระหนกเล็กน้อย

ความรู้สึกเมื่อรู้ว่าต้องมาเล่นเกมเพื่อเอาชีวิตรอด ::ตกใจกลัว แต่ก็แอบตื่นเต้นอยู่เหมือนกัน พยายามประเมินสถานการณ์คุมสติให้อยู่ ไม่ตีโพยตีพาย

สิ่งที่คิดว่าจะทำขณะอยู่ภายในเกมนี้ :: คงต้องเอาชีวิตตัวเองให้รอด แต่ถ้าพาคนอื่นรอด(เพื่อน)ไปด้วยได้ก็คงดี ลองคบเพื่อนใหม่เรียนรู้เป็นประสบการชีวิต สถานการแบบนี้แหละถึงจะเห็นธาตุแท้ของคน

คิดว่าตัวเองจะรอดหรือไม่ :: ไม่แน่ใจ ในสถานการแบบนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ โลกนี้ไม่แน่นอนอยู่แล้ว ถึงตายก็ไม่เสียใจ ถือว่าทำเต็มที่แล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอยากตายหรอกนะ ยังอยากแต่งงานและไปเที่ยวรอบโลกพร้อมใช้ชีวิตกับสารพัดสัตว์ขนฟูอยู่

เพิ่มเติม ::

 แก้ไขได้ตามสบายนะคะ จะรออ่าน ถ้าหาคู่ให้ลูกเราด้วยจะดีมาก 555 ไม่รู้ว่าเขียนขัดกันตรงไหนรึเปล่า แต่ลูกเราเป็นประเภทน้ำขุ่นไว้ในน้ำใสไว้นอกนะ   และมักจะใจอ่อนกับพวกชีวิตมีปัญหาเพราะสงสาร ชอบเป็นศิราณี(มั้ง?)

เรื่องกฏการคัดเลือกของธรรมชาติเราเรียนมานะ มีประโยคหนึ่ง มันเขียนไว้ในบทเรียนเรื่องนี้แหละ

"คนที่รอดไม่ใช่คนที่แข็งแกร่งที่สุด แต่เป็นคนที่ปรับตัวได้เก่งที่สุด" ใครที่ไม่ปรับตัวไปตามธรรมชาติที่เปลี่ยนเเปลงไปจะถูกคัดทิ้ง ประมาณเนี้ยแหละ

น่าสนมากๆเรื่องนี้ มีอะไรให้แก้บอกเน้อ