sugar daddy ♡ markno & nct

ลำดับตอนที่ #2 : sugar daddy ♡ 01

มาร์คมองเด็กหนุ่มตรงหน้าอย่างสนใจ เนื้อตัวขาวเนียนดูสะอาดสะอ้านดวงตากลมโตเข้ากับใบหน้าที่ดูดีไม่หยอก ลีเจโน่หน้าตาน่าเอ็นดูถึงจะทำให้แปลกใจหน่อยก็เถอะที่เด็กนี่มาทำงานแบบนี้ ทั้งที่ไม่ว่ามองยังไงก็ดูใสซื่อเกินกว่าจะเป็นเด็กหนุ่มที่ช่ำชองในเรื่องอย่างว่าหรือภายใต้ท่าทางใสซื่อจะเจนจัด

ดวงตาคมไล่มองตั้งแต่ใบหน้าต่ำลงมาเรื่อยๆโดยไม่ลืมจะหยุดมองจุดสองจุดสีชมพูอ่อนที่แต้มอยู่บนหน้าอกสองข้างของเจโน่ เอื้อมมือไปตรงหน้าถึงเด็กหนุ่มตัวผอมนี่จะเขยิบหนีแต่เมื่อเขามองหน้าร่างเหน่งน้อยก็หยุดพร้อมทั้งเขยิบเข้ามาใกล้

มือใหญ่ลูบผิวเนียนนุ่มมืออย่างใจเย็นเพราะตอนนี้เด็กหนุ่มตัวผอมทั้งสั่นและเกร็งจนต้องจ้องดวงตาสีเข้มที่พยายามมองตอบเขากลับอย่างกล้าๆกลัวๆ

“ครั้งแรก?” เอ่ยถามออกไปพลางเลิกคิ้วขึ้นอย่างใคร่รู้

“…”

“ฉันถามว่าครั้งแรกของเธอหรอ” มาร์คย้ำพลางเชยคางมนให้มองตา จ้องมองเข้าไปในดวงตาที่สั่นเครือเหมือนจะร้องไห้

“คะ ครับ” เจโน่พยักหน้าขึ้นลงช้าๆ

มาร์คลีส่ายหัวไปมาพร้อมทั้งผละมือออกจากผิวเนียนนุ่มแล้วตวัดผ้านวมห่มตัวอีกฝ่ายเอาไว้ ถอยร่นออกมาอยู่ปลายเตียงมองเด็กหนุ่มที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้รอมร่อ เขายังไม่ทันได้รังแกอะไรด้วยซ้ำ ให้ตายสิเหมือนเป็นผู้ใหญ่ที่รังแกเด็กยังไงไม่รู้ตอนนี้

“คะ คุณจะ…ยกเลิกหรอครับ” เจโน่เอ่ยถามเสียงเบา

มาร์คถอนหายใจกลอกตาไปมาพลางมองใบหน้าน่ารักที่จู่ๆก็ทำให้เขายิ้มขึ้นมาเฉยๆ ลีเจโน่เหมือนแมวชะมัดเหมือนจนคิดว่าถ้าอีกฝ่ายมีหูตอนนี้ก็มันก็คงหูลู่ตกเพราะกลัว เอาตามตรงมาร์คไม่ได้เป็นคนสนใจศีลธรรมอะไรขนาดนั้นหรอกในเมื่อเด็กมันขายแล้วเจโน่ก็ไม่ได้เด็กขนาดที่ว่าทำให้รู้สึกผิดอะไรด้วย ยังไงก็เรียนอยู่มหาวิทยาลัยแล้วถึงจะอายุห่างจากเขาไปหลายปีหน่อยแต่ก็ไม่ได้แย่

“ฉันกำลังคิดอยู่” มาร์คพูดแล้วนิ่งไปสักพัก “ว่าจะทำยังไงกับครั้งแรกของเธอดี”

เพียงแค่พูดลามกแก้มใสก็ขึ้นสีแถมยังหลบตาแล้วฝังหน้าลงกับผ้านวมผืนหนาอย่างเขินอาย มาร์คลีมองการกระทำเหล่านั้นอย่างเอ็นดู

เขาไม่จำเป็นต้องมาเสียเวลากับเด็กขายเพราะมันก็เป็นอาชีพหนึ่งที่เขาเสียเงินไปอีกฝ่ายก็ให้บริการที่เขาต้องการกลับมา แต่พอเป็นเด็กหนุ่มตัวผอมตรงหน้าไม่รู้ทำไมถึงได้นึกเอ็นดูในความใสซื่อที่ดูไม่ได้แสดงซักนิด

“คุณมาร์คซื้อผม เอ่อ คุณมาร์คจะทำยังไงก็ได้” เจโน่ลีตอบเขาด้วยน้ำเสียงเบาแถมยังตะกุกตะกัก

กล้าซะไม่มี…

มาร์คเขยิบเข้าไปใหม่คราวนี้เข้าไปใกล้จนรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆของเจโน่ เขามองการกระทำของเด็กตรงหน้าอย่างนึกขันอยู่ในใจ ทำเป็นใจดีสู้เสือทั้งที่ตอนนี้ตัวสั่นเหมือนลูกแมวที่กำลังกลัวจนหูลู่หางตก

“ฉันจะทำเจ็บๆแค่ไหนก็ได้ใช่ไหม ถ้าถึงขนาดเลือดตกยางออกก็จะไม่ว่ากัน” มาร์คถามแล้วเลิกคิ้วใส่อีกฝ่าย

เจโน่เมมปากจนเป็นเส้นตรงมือที่ซุกอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนากำลังกำเข้าหากันอย่างหวาดกลัว เจโน่จำได้ว่าเขาได้รับการติดต่อมาก็เลยแอบไปเปิดดูหนังอย่างว่าในเว็บหนึ่งที่เป็นที่นิยม ถึงจะดูไปปิดตาไปเพราะบางเรื่องก็ไม่เหมือนการร่วมรักแต่มันเหมือนหนังฆาตกรรมมากกว่า ฝ่ายโดนกระทำทั้งร้องไห้ทั้งครางไม่รู้ว่ามีความสุขหรือเจ็บปวดกันแน่

แถมเจโน่ยังเผลอกดไปดูหนังที่มันออกจะโหดไปหน่อย จำได้ว่าเด็กหนุ่มผอมๆในเรื่องนั่นโดนปิดตาแถมยังโดนเข็มขัดฟาดจนหลังแดง ทนดูไปครึ่งเรื่องก็ปิดแทบไม่ทันเมื่อเห็นว่าหนังมันดูโหดไม่เห็นจะเร้าอารมณ์ตรงไหนเลย

รสนิยมแบบนี้น่ากลัวจนกังวลว่าลูกค้าคนแรกและคนเดียวเพราะเจโน่ไม่คิดจะทำงานนี้อีกแล้ว จะเป็นพวกชอบความรุนแรง และยิ่งตอนนี้โดนถามแบบนี้จะต้องแบบยังไงถ้าถูกเอาเงินที่โอนมาให้แล้วคืนไปแล้วมะรืนจะเอาเงินที่ไหนไปจ่ายค่าเทอมมหา’ลัย แค่คิดก็มืดแปดแล้ว

“หึ ฉันล้อเล่นน่าอย่าทำหน้าเหมือนฉันกำลังจะพาเธอไปฆ่าสิ” มาร์คยกมือเกลี่ยแก้มนิ่มเบาๆก่อนจะออกแรงบีบแล้วยืดมันอย่างมันเขี้ยว

“ผมไม่เคย” เจโน่บอกสั้นๆ

“กลัวหรอ”

เด็กหนุ่มตัวผอมพยักหน้าให้นัยน์ตาสีเข้มที่กำลังสั่นระริกน่าจะเป็นตัวยืนยันว่าลีเจโน่กลัวจริงๆ มาร์คถอนหายใจแล้วเขยิบเข้าไปใกล้กว่าเดิมประกบริมฝีปากลงบนปากนิ่มสีชมพูอ่อน กลิ่นเชอร์รี่ทำให้มาร์คยิ่งขบกัดความนิ่มหยุ่นนั้นไม่หยุด ถึงอีกฝ่ายจะเกร็งแต่มาร์คก็ไม่คิดว่าจะหยุดมันได้หรอก

เขาสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากอุ่นร้อนอย่างช่ำชองตวัดเกี่ยวเรียวลิ้นที่พยายามจะทำเช่นเดียวกันกับเขา เดาว่าเจโน่คงยังไม่เคยแม้กระทั่งจูบใครพอคิดได้แบบนั้นกลับนึกถูกใจเป็นบ้า บริสุทธิ์เสียจนอยากเห็นตอนที่เขาเข้าไปอยู่ในตัวอีกฝ่าย อยากเห็นหน้าตอนลีเจโน่ถูกเขารักหรือไม่ก็ตอนที่ครางเป็นชื่อเขาซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ไม่หยุดปาก

มือเรียวทุบที่บ่าเบาๆเพราะกำลังจะขาดอากาศหายใจ มาร์คดูดดุนปากอิ่มสีอ่อนก่อนจะผละออกมามองใบหน้าน่ารักที่แดงเถือกลามไปจนถึงใบหูทั้งสองข้าง

“เธอน่ารักดี” มาร์คออกปากชมก่อนจะกดจมูกลงบนแก้มนิ่มแล้วคลอเคลียมันอยู่แบบนั้น

“อ่อนโยนกับผมได้ไหมครับ” น้ำเสียงใสดูอ้อนวอน

มาร์คหัวเราะหึในลำคอก่อนจะถอยออกมามองหน้าเด็กหนุ่มตัวผอม เขาส่ายหน้าไปมาแล้วจับไหล่บางเอาไว้ลูบเบาๆให้อีกฝ่ายสะดุ้งเล่น

“ฉันยังไม่ทำอะไรเธอวันนี้หรอก เห็นแล้วทำไม่ลง เฮ้ อย่าทำหน้าตาแบบนั้นสิ” มาร์คเอื้อมมือไปลูบกลุ่มผมนุ่มสีเข้ม

“อย่าทำเหมือนจะร้องไห้ ฉันแค่ไม่อยากฝืนใจเธอดูท่าเธอน่าจะยังไม่พร้อม”

“แต่ผมรับเงินคุณมาแล้วนะครับ” เจโน่สวนกลับทันทีเพราะไม่ว่าจะพร้อมหรือไม่พร้อมมันก็คือหน้าที่ที่ต้องทำ

“เงินแค่นั้นไม่ได้ทำให้ขนหน้าแข้งฉันร่วงหรอกนะเจโน่”

“แต่…”

“ฉันอยากรู้เหตุผลที่เด็กอย่างเธอมาทำงานแบบนี้มากกว่า รู้ไหมว่ามันไม่ได้เป็นงานที่ดีกับเด็กอย่างเธอเท่าไหร่” เสียงทุ้มติดจะจริงจัง

“ครับผมรู้แต่ผมไม่มีทางเลือก มันจำเป็นมากจริงๆไม่งั้นผมก็ไม่อยากทำงานแบบนี้” เจโน่ตอบพร้อมดวงตาที่กำลังคลอไปด้วยน้ำสีใส

“อะไรที่ว่าจำเป็นล่ะ”

“ผมจำเป็นต้องจ่ายค่าเทอมภายในอาทิตย์นี้ ฮึก แล้วก็ผมกำลังจะไม่มีที่อยู่ผมจนปัญญาที่จะหาเงินจำนวนมากในเวลาสั้นๆ ฮึก… ผมรู้ว่ามันไม่เข้าท่าแต่ผมจำเป็นต้องทำมันจริงๆ”

“มันไม่เข้าท่าสุดๆแล้วจริงๆฉันไม่จำเป็นต้องสนใจว่าชีวิตเธอมันจะห่วยแตกยังไง แต่รู้อะไรไหมตอนนี้ฉันสนใจเธอมากไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงได้สนใจเด็กที่จูบยังทำไม่เป็น”

เจโน่ก้มหน้างุดหนีสายตาแพรวพราวที่มองมา ถึงจะไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่าแต่ทำไม่จะไม่รู้ว่าสายตาแบบนั้นมันสื่อถึงอะไร

“ฉันจะไม่เอาเงินคืนนะ เงินก้อนนั้นที่โอนให้เธอเอาไปจ่ายค่าเทอมซะ” มาร์คบอกแล้วกดจูบลงบนแก้มนิ่ม

“แต่ว่า...”

“ส่วนที่อยู่ใหม่เอาเป็นว่าจะยอมให้เธอย้ายมาอยู่คอนโดเดียวกับฉัน ฟรีไม่ต้องมีค่าใช้จ่ายแลกกับการดูแลห้องให้ฉัน”

“แค่นั้นหรอครับ”

“ยังไม่หมด ต่อจากนี้ไปถ้าจะขายอีกก็ขายให้ฉันคนเดียวพอ” เสียงทุ้มแหบกระซิบข้างหูแถมยังใช้ลิ้นเลียเบาๆที่ติ่งหูจนเจโน่หดคอหนี

“เข้าใจไหมลีเจโน่” มาร์คถามซ้ำ

“ครับคุณมาร์ค”

#

เจโน่คิดว่าตัวเองต้องเป็นบ้าแน่ๆที่ไปตกปากรับคำจนตอนนี้มายืนอยู่ในคอนโดหรูชั้นบนสุดที่มันไม่ได้เล็กกะทัดรัดอย่างที่นึกเอาไว้ ถูกตกแต่งอย่างดีไม่ได้ดูหรูหรามากแต่ทว่าดูทันสมัยแถมยังมีความคลาสสิกนิดๆด้วย ทุกอย่างดูคล้ายเจ้าของห้องเพราะคุณมาร์คสำหรับเจโน่ยังดูไม่เหมือนคนอายุยี่สิบแปดยี่สิบเก้าอย่างที่เจ้าตัวบอกเขาเลย

ห่างกันเป็นสิบปีเพราะตอนนี้เจโน่เพิ่งจะอายุสิบเก้า แต่ยังไงคุณมาร์คยังเหมือนคนอายุไม่เกินยี่สิบห้าอยู่ดีทั้งหน้าตา รูปร่าง หรือจะเป็นนิสัยไม่ได้ดูแก่สักนิด

กระเป๋าลากสองใบถูกขนตามขึ้นมาเจโน่โค้งให้กับคนสนิทที่เดาว่าน่าจะเป็นลูกน้องของคุณมาร์ค เพราะเห็นผู้ชายคนนี้ตามคุณมาร์คมาตั้งแต่วันนั้นที่โรงแรม เจโน่ทำตัวไม่ถูกเมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนมากมายรอบตัวของมาร์คลี ทุกคนมองแม้จะดูไม่ได้สนใจแต่เจโน่ก็คิดว่าคนพวกนั้นอาจจะมองว่าเขาขายตัว ถึงจะขายตอนแรกจริงๆก็เถอะแต่มันก็อึดอัด

“ชอบไหม”

เจโน่สะดุ้งก่อนจะหันหลังไปมองเจ้าของห้องที่อยู่ในชุดลำลองแต่ก็ยังดูดี เสื้อเชิ้ตสีดำถูกปลดกระดุมออกสองเม็ดจนเห็นแผงอกแกร่งรำไร กับกางเกงยีนสีน้ำเงินเข้มรองเท้าหนังกับผมที่ถูกเซ็ตนิดๆไม่ได้ดูเป็นทางการแต่ดูหล่อจนเจโน่แอบใจเต้น

“ครับ ผมนึกว่ามันจะเล็กกว่านี้มันดูหรูมากไม่เหมาะกับผมเท่าไหร่” เจโน่พูดพลางยิ้มเจื่อนๆ

“เธอเป็นพวกชอบดูถูกตัวเองรึไงกัน” มาร์คถามเสียงดุ

“ผม ผม คือว่า…”

“เลิกบอกซะทีว่าอะไรมันไม่เหมาะกับเธอ ของทุกชิ้นของฉันมันเหมาะกับเธอหมด”

เจโน่ก้มหน้าหนีสายตาเจ้าเล่ห์กับรอยยิ้มมุมปาก ถึงจะดูใจง่ายที่ย้ายมาอยู่กับผู้ชายที่เจอกันแค่ครั้งเดียวแต่เจโน่แค่คิดว่าถ้าเป็นคนอื่นจะสนใจเขาแบบนี้หรือเปล่า จะยอมจ่ายเงินเพื่อแค่จูบแล้วบอกอย่าทำแบบนี้อีก นานแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้ที่ไม่ได้มีใครสักคนเข้ามาแล้วห่วงใยเขาแบบนี้ ถึงแม้จะรู้ว่าสุดท้ายคุณมาร์คอาจจะหวังแค่ร่างกาย เจโน่ก็ยอมให้คุณมาร์คได้ทุกอย่างในชีวิตของเจโน่อย่างเต็มใจ

“ห้องเธออยู่ตรงนั้นฉันให้แม่บ้านมาทำความสะอาดเรียบร้อยหมดแล้ว” มาร์คชี้ไปที่ฝั่งซ้าย

“ขอบคุณนะครับคุณมาร์ค”

“เลิกขอบคุณเถอะน่า แมวตัวเดียวทำไมจะเลี้ยงไม่ได้” มาร์คพูดแล้วลากกระเป๋าสองใบไปที่ห้องนอนฝั่งซ้ายโดยไม่บอกเกล่าเจ้าของกระเป๋า

“ผมลากไปอะ—”

“ตามมา”

ห้องนอนของเจโน่ถูกตกแต่งอย่างดีในโทนสีขาวตัดน้ำตาลอ่อน มันดูดีมากจนอดคิดไม่ได้ว่าตัวเองกำลังฝันอยู่หรือเปล่า

“ถือว่ามันเป็นพื้นที่ของเธอจะทำอะไรก็แล้วแต่เลย แต่ฉันมีกฎคืออย่าพาใครก็ตามมาที่นี่โดยที่ไม่ได้รับอนุญาตเข้าใจไหม”

“ครับเข้าใจครับ”

มาร์คยิ้มดึงเจโน่ให้ลงมาตักตัวเอง กอดเอวบางเอาไว้แล้วคลอเคลียแก้มนิ่มก่อนจะหอมแก้มให้อีกฝ่ายเขินเล่น

“แล้วก็นะถ้าเธอพร้อมเมื่อไหร่ห้องฉันอยู่ข้างๆยินดีต้อนรับทุกเมื่อ”

tbc.

อยากแต่งให้มาร์คลีแบบแดดดี้ฟอร์น้องเจโน่มากๆๆๆๆ

เรื่องนี้คุณเขาหล่อและใจดีนะคะ แล้วก็ดุด้วยแต่ยังไม่ใช่ประเดี๋ยวนี้

แท็ก #sugardmn

ขอบคุณมากครับ!

CRYSTAL TM.