sugar daddy ♡ markno & nct

ลำดับตอนที่ #3 : sugar daddy ♡ 02

Sugar daddy

02

เจโน่ไม่ค่อยชินกับชีวิตใหม่ของตัวสักเท่าไหร่โดยเฉพาะอย่างยิ่งการถูกปรนนิบัติอย่างดีเกือบทุกอย่าง ทั้งไปรับไปส่งที่มหาวิทยาลัยรวมถึงไม่ว่าเจโน่ต้องการจะไปไหนก็จะมีคนขับรถส่วนตัว จนบางทีก็เกร็งจนไม่อยากจะออกไปไหนเพราะเรื่องนี้ กว่าจะกล้าเอ่ยปากบอกคุณมาร์คว่าเจโน่ไม่ต้องการให้ใครไปรับไปส่งก็ตอนทำหน้านิ่วคิ้วขมวดบนโต๊ะอาหาร

“เธอนี่แปลกดี คนอื่นเขาอยากสบายกันจะตายไปทำไมเธอถึงได้อยากลำบาก”

“ผมชินแล้วอ่ะครับ จริงๆแค่นี้ก็สบายจะตายอยู่แล้ว”

คนแก่กว่าเลิกคิ้วแล้วหัวเราะหึในลำคอตอนที่สบตากับดวงตากลมโตที่มองเขามาเหมือนกัน ถ้าดวงตามันเป็นหน้าต่างของหัวใจ ลีเจโน่ก็ไม่ได้โกหกสักนิดเพราะดวงตามันฉายความใสซื่อออกมาหมด

“น่ารักดีนะ”

เจโน่เลิกคิ้ว

“เธอไงน่ารักดีนะ”

พอคิดถึงคำพูดนั้นคนที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่บนโซฟาหรูก็ซุกหน้าลงกับหมอนอิงนุ่มนิ่ม ไม่อยากจะคิดว่าตัวเองจะหน้าแดงขนาดไหนตอนฟังประโยคนั้น ไหนจะรอยยิ้มมุมปากกับเสียงหัวเราะทุ้มๆพร้อมสัมผัสแผ่วเบาที่อีกฝ่ายมอบให้ ยิ่งคิดเจโน่ก็ยิ่งเขินแถมใจยังเต้นตุบๆอีกต่างหาก

เจโน่ไม่เจอคุณมาร์คมาเกือบอาทิตย์คงเพราะอีกฝ่ายงานยุ่งมากๆ คุณมาร์คเป็นเจ้าของธุรกิจเกี่ยวกับนำเข้ารถยนต์หรูๆแล้วก็เล่นหุ้นด้วย แต่พวกแม่บ้านที่ขึ้นมาทำความสะอาดจะบอกเจโน่ว่าคุณมาร์คน่ะรวยอยู่แล้วถึงไม่ทำพวกนี้เงินที่มีของตระกูลก็คงใช้มันไม่หมด เจโน่ไม่ได้ตกใจกับฐานะเข้าขั้นมหาเศรษฐีอะไรของคุณมาร์คหรอก แต่ที่ชื่นชมคือการที่คุณมาร์คประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังไม่มาก

แถมยังใจดีมากจนเจโน่ไม่คาดคิดว่าจะมาเจอคนแบบนี้ เจโน่ไม่ได้มีประโยชน์อะไรกับคุณมาร์คเลย มีแต่ให้คุณมาร์คคอยจ่ายค่านู่นค่านี่ให้จนเกรงใจไปหมด ถึงจะบอกว่าเจโน่จะใช้คืนให้เมื่อทำงานได้คุณมาร์คก็เอาแต่ส่ายหน้า

“ฉันรวยพอแล้วเจโน่ แล้วก็นะฉันเก็บแมวมาแล้วจะเลี้ยงทิ้งๆขว้างๆก็ยังไงอยู่”

โอเค…เจโน่คือแมวที่คุณมาร์คว่า คุณมาร์คไม่ได้ทำเหมือนเจโน่เป็นสัตว์เลี้ยงอะไรแบบนั้นแต่คุณมาร์คน่ะเอ็นดูเจโน่เหมือนเขาเป็นแมวจริงๆ

เสียงประตูเปิดทำให้เจโน่รีบดีดตัวลุกขึ้นก่อนจะลากสลิปเปอร์ไปหน้าประตูอย่างรวดเร็ว ร่างของคนที่ไม่กลับคอนโดหลายวันปรากฏตรงหน้า เจ้าของห้องยกยิ้มทันทีที่เห็นหน้าของเจโน่ก่อนจะก้าวเข้ามาลูบหัวเบาๆ

“เจ้าแมวน้อยคิดถึงฉันหรอ ขอโทษที่หายไปหลายวันนะพอดีฉันงานยุ่ง” มือใหญ่ลูบอยู่แบบนั้นจนกลุ่มผมสีดำยุ่งเหยิง

“เหนื่อยไหมครับ” เจโน่ถามแล้วช้อนตามองคนแก่กว่าด้วยสายตาเป็นห่วง

“มากแต่ก็ชินแล้วล่ะงานมันก็หนักบ้างช่วงเท่านั้นแหละ”

เจโน่พยักหน้าหงึกๆ

“อยากช่วยคุณมาร์คบ้างจัง” เจโน่พึมพำเสียงเบา

มาร์คหัวเราะก่อนจะดึงเด็กตัวผอมเข้าสู่อ้อมอกของตัวเองแล้วกระชับกอดแน่น ร่างผอมนี่เริ่มนุ่มนิ่มขึ้นมานิดหน่อยแล้ว ถือว่าแผนการขุนลีเจโน่ให้อ้วนสำเร็จ

“แค่กลับมาแล้วเจอหน้าเธอก็ช่วยฉันได้มากแล้ว แถมคุณแทอิลยังบอกอีกว่าเธอเป็นเด็กดี” เสียงทุ้มเอ่ยเบาๆข้างหู

“ผมจะไม่สร้างปัญหาให้คุณมาร์ค” เจโน่บอกเสียงอู้อี้

มาร์คกดจมูกลงบนกลุ่มผมนิ่มแล้วผละออกมามองหน้าเด็กตัวผอมที่เริ่มมีน้ำมีนวลขึ้น ยกมือดึงแก้มนุ่มนิ่มของอีกฝ่าย

“ถึงสร้างปัญหามันก็ไม่ได้แปลว่าเธอเป็นเด็กไม่ดีหรอกเจโน่ หัดทำอะไรตามใจตัวเองบ้างเหมือนที่เธอพูดกับฉันตรงๆว่าไม่อยากให้ไปรับไม่ส่ง ฉันไม่ใช่คนใจร้ายหรือเป็นเจ้าชีวิตเธอ เข้าใจที่ฉันพูดไหม”

เจโน่พยักหน้าเบาๆแถมยังรู้ว่าได้กลิ่นน้ำตาจางๆในจมูกเหมือนจะร้องไห้ออกมายังไงไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็มองคนตรงหน้าไม่ชัดเจน

“โถ่ ฉันทำแมวร้องไห้เลยหรอ”

“ฮึก ผม.. ผม ไม่ได้เศร้านะครับ ฮึก แค่ดีใจ”

“ดีใจจนร้องไห้มันใช้ได้ที่ไหนกันลีเจโน่”

สุดท้ายมาร์คลีก็ต้องปลอบแมวตัวขาวที่สะอื้นฮั่กไม่หยุด ตอนเจอกันครั้งแรกว่าน่าสงสารแล้วนะ แต่เจอตอนร้องไห้บอกเลยว่ามาร์คใจอ่อนยวบเพราะยังไม่เคยเห็นใครร้องไห้ได้น่าสงสารเท่าคนในอ้อมกอดตอนนี้มาก่อนเลย คงเพราะในชีวิตเขาเจอแต่คนเก่งไม่ก็เจนโลกเกินกว่าจะร้องไห้เพราะประโยคพวกนี้ มาร์คไม่รู้หรอกว่าเด็กคนนี้ผ่านอะไรมาบ้างแต่จากที่ให้คนไปสืบมา เขากลับกลัวว่าเจโน่จะแตกสลายเพราะความเศร้าจริงๆ

…

เจโน่หมุนไปมามองตัวเองในกระจกชุดไปรเวทราแพงหูฉี่ที่ยังไงในชีวิตนี้ก็คงไม่มีปัญญาซื้อมาใส่เอง ถ้าคุณมาร์คไม่บังคับเจโน่จะไม่ยอมเสียเงินเพราะเสื้อผ้าพวกนี้เด็ดขาด เสื้อโปโลสีเหลืองสดใสคุณมาร์คเป็นคนเลือกให้ส่วนกางเกงขาสั้นเท่าเข่าคุณมาร์คก็เลือกให้อีกเหมือน ถึงจะทักท้วงว่าเป็นงานวันเกิดแต่คุณมาร์คก็ยักไหล่บอกแค่งานวันเกิดไม่ใช่อะไรที่จะต้องแต่งตัวสุภาพขนาดนั้น

ส่วนคุณมาร์คก็แต่งตัวธรรมดาแต่เป็นสีดำทั้งบนและล่างเซ็ตผมขึ้นนิดหน่อยแต่ดูดีเป็นบ้า เจโน่มองเจ้าของห้องจนถูกจับได้

“ฉันดูเป็นไงบ้าง”

“ดูดีแล้วครับ”

คุณมาร์คเดินเข้ามาหาใกล้ๆ จ้องหน้าจนทำให้รู้สึกเขินพิลึกจนต้องหลบสายตา

“หล่อพอจะทำให้เธอหลงรึยัง”

ฉ่า….

เจโน่คิดว่าคุณมาร์คชอบพูดอะไรแปลกๆแบบที่ว่าทำให้ใจเต้นตุบๆจนกลัวตัวเองจะเป็นโรคหัวใจขึ้นมาจริงๆ ตอนนี้ก็ด้วยอีกนิดเดียวก็จะหลุดออกมาแล้ว แถมยังชอบมาลูบหัวกันจนเจโน่คิดว่าตัวเองเริ่มจะติดสัมผัสของคุณมาร์คแล้ว

งานวันเกิดไม่ได้ดูเป็นทางการสักนิดเพราะจากที่เห็นมีผู้หญิงใส่บิกินี่ด้วยซ้ำ เจโน่มองก่อนจะหลบตาเพราะไม่คุ้นเคยเท่าไหร่ถึงมันไม่ได้ผิดอะไรก็เถอะ

“อย่าบอกนะว่าเธอเขินที่เห็นผู้หญิงใส่บิกินี่ หึๆ” มาร์คกระซิบข้างหูแล้วหัวเราะหึๆพอทำให้เจโน่หน้าบึ้งเพราะความเขินอาย

“เปล่าซะหน่อยครับแค่บิกินี่เองไม่ได้โป๊ทำไมผมจะต้องเขิน” เจโน่เถียงกลับ

“อ่อ แต่ถ้าเป็นฉันถอดเสื้อผ้าเหมือนคราวนั้นก็คงไม่เป็นไรใช่ไหม”

“คุณมาร์ค!” เจโน่เฮ้วเสียงดัง

“ฉันล้อเล่นน่าเดี๋ยวพาไปแนะนำเพื่อนฉันให้รู้จัก”

เจโน่ถูกแนะนำในฐานะผู้อยู่อาศัยคนใหม่และคุณมาร์คก็บอกว่าเจโน่เป็นเด็กในอุปการะจนเพื่อนๆเอ่ยแซวไม่หยุด ก่อนที่เจ้าของไอดีในเว็บไซต์ Sugar D เป็นคนเอ่ยขึ้นมาว่าเป็นคนเลือกเจโน่ให้กับมาร์คเอง เจโน่กลัวว่าทุกคนจะดูถูกแต่กลายเป็นคนทุกใจดีกับเจโน่มากๆ ไม่ว่าจะเป็นคุณลูคัส คุณแฮชาน คุณซื่อเฉิง

“มาร์คมันเป็นคนมองคนออก เธอคงเป็นคนดีมันถึงได้อุปการะเธอแต่เธอไม่ต้องห่วงนะพวกเราไม่คิดอะไรแบบที่เธอกำลังคิดในหัว โตเกินกว่าจะมองอะไรแบบนั้นแล้ว” ลูคัสเอ่ยบอกแล้วยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

ลูคัสคือเจ้าของงานวันเกิดวันนี้นอกจากอัธยาศัยดียังนิสัยดีมากๆ แต่จริงๆเจโน่คิดว่าคุณมาร์คมีแต่เพื่อนดีๆอยู่รอบตัวทั้งนั้นเลย

“แล้วของขวัญกูล่ะ”

“ไม่มีไว้มีรถเจ๋งๆกูจะเอามาให้เป็นของขวัญแล้วกัน”

“แม่งมึงนี่โคตรเปย์เลยว่ะ กับเจโน่จะขนาดไหนเนี่ย”

มาร์คยักไหล่จับมือเรียวมากุมเอาไว้

“ถ้าเด็กนี่เอาก็คงดี ร้องแต่ไม่อยากได้เหนื่อยใจจะบังคับให้” มาร์คบ่นก่อนจะมองหน้าคนที่ขมวดคิ้วยุ่ง

“เจโน่ต้องปอกลอกมันเยอะๆ สักสิบล้านยี่สิบล้านขนหน้าแข้งมันไม่ร่วงหรอก” แฮชานบอกแล้วหัวเราะเสียงดังแถมยังหันไปแปะมือกับลูคัสที่ยืนขำจนตัวงออีกต่างหาก

“ผมไม่อยากได้อะไรจากคุณมาร์คหรอกครับ แค่ที่ให้อยู่ทุกวันนี้ผมก็ว่ามันแล้ว”

“ให้ตายสิอยากแย่งเจโน่มาจากมันเลยแหะ” ลูคัสพูดขำๆ

“เดี๋ยวมึงโดนไอ้ลูคัส”

ขณะที่กำลังพูดอะไรกันตามประสาผู้หญิงที่เจโน่ไม่ต้องการเจอและไม่คิดว่าจะได้เจอก็มาทำให้วงสนทนาแตกกระเจิง เธอมองเจโน่ตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างเหยียดหยามเหมือนที่เคยทำ

“ทำไมเสนอหน้ามาอยู่ที่นี่ หรือแกมาทำงานพิเศษได้ข่าวมาว่าไม่มีค่าเทอมจนต้องขายตัวจริงรึเปล่าเจโน่ไอ้เสี่ยหน้าโง่คนไหนมันมาอุปถัมภ์แกกันนะอยากรู้จัง” เสียงแหลมจีบปากจีบคอพูด

“ไม่เอาน่าน้องเยรินี่แขกพี่คนนึงเหมือนกัน” ลูคัสบอกห้าม

“ทำไมล่ะคะ พี่ลูคัสมีแขกต่ำๆแบบนี้ด้วยหรอ คนแบบพี่ลดตัวลงไปคบพวกเด็กเสี่ยที่พ่อแม่ไม่รัก อืม…. หรือจะบอกว่าไม่มีใครรักเป็นไอ้ตัวปัญหา”

“คิมเยริหยุดน่าพี่ว่าเราพูดแบบนี้มันมากเกินไปแล้วนะ”

“เยริพูดจริงไม่เชื่อพี่ลูคัสถามมันดูสิว่าพ่อแม่มันรักมันรึเปล่า ถูกทิ้งเอาไว้ไม่มีใครสนใจไม่มีใครเหลียวแล ขนาดพ่อมันยังรักเยริมากกว่ามันที่เป็นลูกแท้ๆก็คิดดูแล้วกันค่ะ”

มาร์ครู้สึกว่าอีกนิดเดียวเส้นความอดทนของเขาที่มีต่อผู้หญิงตรงหน้าจะขาดสะบั้น ขายาวเดินก้าวไปข้างหน้าบังลีเจโน่จากสายตาดูถูกของเธอ ผู้หญิงคนนี้จิตใจทำด้วยอะไรกันถึงได้พูดแต่คำเน่าๆออกมาจนน่าตกใจ

“เพื่อนพี่ลูคัสหรอคะ เหมือนเยริคุ้นๆหน้าพี่” เธอพูดเสียงหวานเปลี่ยนเป็นคนละคนกับเมื่อครู่

“ฉันจะเป็นใครเธอไม่ต้องสนใจหรอก แต่ถ้าคราวหน้าเธอมาตะโกนด่าคนของฉันแบบนี้อีกอย่าหวังว่าจะอยู่เป็นสุขคิมเยริ ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าใครจะรักลีเจโน่หรือเปล่าเพราะต่อให้คนทั้งโลกเกลียดเขา ลีเจโน่ก็ยังมีฉัน”

มาร์คยอมรับว่าตัวเองไม่เคยหัวเสียกับเรื่องอะไรแบบนี้มาก่อนนอกจากเรื่องงาน มือหนึ่งขับรถในขณะที่อีกมือคอยกุมมือเรียวเอาไว้ อยากจะพาเจโน่มาเปิดหูเปิดตาในงานวันเกินของเพื่อนสนิทตัวเองกลายเป็นต้องมาเจออะไรแย่ๆ พอคิดได้แบบนั้นก็นึกโกรธผู้หญิงคนนั้นจนอยากจะฆ่าให้ตาย

รถหรูทะยานด้วยความเร็วจนมาถึงคอนโด มาร์คส่งต่อมันให้กับลูกน้องก่อนจะลากเจโน่ให้เดินตามมาถึงอีกฝ่ายจะหยุดร้องไห้ไปแล้ว แต่ใบหน้าหวานที่แดงเถือกก็ยังคงบ่งบอกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่มันทำร้ายเจโน่มากขนาดไหน คิมเยริจะต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่ทำผู้หญิงบ้าอะไรร้ายเป็นบ้าเลย

ดวงตาคมจ้องมองคนที่นั่งหน้าหงอยอยู่บนโซฟาก้มหน้าจนคางชนอก ปากอิ่มแอบเบะเล็กๆ ก็บอกแล้วว่าลีเจโน่ร้องไห้ได้น่าสงสารแต่วันนี้กลับน่าสงสารกว่าวันนั้น วันก่อนๆ หรือครั้งไหนๆ

“คิมเยริเป็นใคร” เอ่ยถามออกไปด้วยความอยากรู้และจะต้องรู้

“เป็นลูกติดของภรรยาใหม่พ่อผมครับ เธอแก่กว่าผมห้าปี” เจโน่เงยหน้ามองก่อนจะตอบออกมาเสียงเบา

“คนสมัยนี้ทำไมถึงได้ร้ายนัก” มาร์คสถ่บ

“พี่เยริเป็นแบบนี้นานแล้วล่ะครับ เดี๋ยวเบื่อก็คงเลิกไปเอง”

มาร์คเดินไปนั่งข้างๆถอนหายใจยาวเหยียดกับสิ่งที่ออกจากปากลีเจโน่ การยอมคนมากไปมันเป็นข้อดีแต่มันก็เป็นข้อเสียถ้ามันมากเกินไปแบบที่เจโน่เป็น

“ถูกด่าต่อหน้าคนทั้งงานว่าพ่อแม่ไม่รักเธอไม่โกรธรึไง”

“โกรธแต่ผมไม่อยากมีปัญหา ผมไม่อยากทำให้คุณมาร์คขายหน้าด้วย” เจโน่ตอบ

คนแก่กว่ากลอกตาไปมา

“รู้ไหมฉันไม่ได้สนใจว่าจะขายหน้ารึเปล่า การที่เธอมีมารยาทมันก็ดีอยู่หรอกแต่ต้องหัดสู้คนซะบ้างโดยเฉพาะลูกเลี้ยงแบบนั้น”

เจโน่ยิ้มแล้วส่ายหน้าไปมา

“ผมไม่อยากสร้างปัญหาให้พ่อกับแม่อีกแล้ว แค่ผมเกิดมาก็เป็นตัวปัญหามากพอแล้ว”

เจโน่เป็นคนไม่มั่นใจในตัวเอง มาร์ครู้สึกเหมือนเห็นกลุ่มก้อนเมฆสีดำกับฝนตกอยู่บนหัวของเจโน่ตลอดเวลาตั้งแต่วินาทีแรกที่เจอกันจนถึงวันนี้ มันอึมครึมจนนึกสงสารและเห็นใจ มือใหญ่เอื้อมไปรั้งหัวของอีกฝ่ายเข้ามาแนบอก

“แต่สำหรับฉันเธอไม่เคยเป็นตัวปัญหาเลยนะ”

tbc.

คุณมาร์คคคคคค อบอุ่นกว่านี้ก็ดวงอาทิตย์แล้ว โอ้ยย จาเป็นลม

อบอุ่นมากพอดุก็ดุมากๆนะคะ >_<

เราจะเขียนให้คาแรคเตอร์คุณมาร์คไม่ได้แบบแก่มากกขนาดพ่อถึงจะแดดดี้ก็เถอะ

อยากให้เป็นคนอายุมากกว่าที่เข้าใจเจโน่เหมือนตัวจริง แล้วแบบพอบนเตียงพี่คือแดดดี้ หุหุ

#sugardmn

ฝากติชมได้เลยนะคะ

CRYSTAL TM.