สาวน้อยบานฉ่ำกับนายเย็นชา

สาวน้อยบานฉ่ำกับนายเย็นชา

….โรงเรียนใหม่….

ในที่สุด ฉันก็ได้ย้ายโรงรียนซะที ! >< ทำไมฉันถึงย้ายโรงเรียนนะหรอ หึหึ ก็เพราะโรงเรียนเก่าของฉัน

มันเก่าสมชื่อนะสิ (- - )’ เอาเป็นว่าฉันมีเหตุผล (ที่ฟังไม่ค่อยขึ้นเท่าไหร่) ละกัน ฉันย้ายมาโรงเรียน xxx

ตอนขึ้น ม.3 เลยไม่ยากที่จะเข้า เพราะไม่ต้องไปสอบแข่งขันกับใคร แถมเด็กนักเรียนที่นี้ เรียบร้อยชะมัด

มันช่างแตกต่างกับสภาพสังคมโรงเรียนเก่า ที่ฉันเคยอยู่ = =! โชคดีของฉันจริง ๆ >___<

…วันแรกกับโรงเรียน xxx ฉันเดินเข้าประตูโรงเรียนมาด้วยอาการเกร็งสุดๆ แน่นอนละ มันเป็นกันทุกคน

กับโรงเรียนใหม่ สถานที่ใหม่ๆ แล้วนี้ฉันจะไปมุดหัวอยู่ไหนละเนี้ย ไม่รู้จักใครสักคน T^T

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาเพื่อนร่วมห้อง ที่ฉันรู้จักตอนมาประถมนิเทศ ดีนะที่ขอเบอร์ฯ ไว้

ตู๊ดดด ด… ตู๊ดดด ด… “ ฮัลโหล อยู่ไหนแล้ว ? ….. โอเค ฉันรอตรงศาลานะ” พูดจบฉันก็ตัดสายทิ้ง

ผ่านไปประมาณ 20 นาที คนที่ฉันโทรตามก็มาถึง เธอตัวเล็กมาก จนดูเหมือนเด็ก ม.1 เลย

“ รอนานไหมเปา J ”

“ อ้าว!ป่าน ไม่นานเท่าไหร่หรอก -w- ” (นั่งจนปวดตูดแล้วย่ะ! -..-)

แน่นอน พอยัยสายป่านมาถึง ก็เข้าแถวพอดี ให้ตายสิ รู้งี้ไปกินข้าวก่อนดีกว่า T^T  พอเข้าชั้นเรียน

เวลาที่ฉันกลัวก็มาถึง ตอนเลือกที่นั่งไงละ ! เด็กห้องนี้เป็นเด็กเก่า แน่นอนว่าต้องมีที่นั่งประจำอยู่แล้ว อีกอย่างเด็กห้องนี้ก็มีแต่เด็กบ๊วย (รวมฉันด้วย -0-) จะให้ฉันนั่งกับเด็กพวกนั้นหรอ ? ไม่เอา ๆ ๆ T^T อ๊ะ ! จิงสิ

มีเด็กใหม่ย้ายเข้ามาเหมือนกันนี้หน่า นั้นไง *0* เธอผอม สูง หุ่นดี จมูกโด่ง ตาโต รวมๆ แล้วสวยมาก

มันผิดกับฉันโดยสิ้นเชิง! =^= ฉันตัดสินใจเป็นฝ่ายทักก่อน และขอนั่งด้วย

“ ดีจ้ะ เราขอนั่งด้วยนะ J เธอชื่ออะไรหรอ? เราเปานะ ”

“ อื้ม เราเพรียว ^^ ”

…. Do you think of me ….

ฉันกลายเป็นเพื่อนกับเพรียวไปโดยสิ้นเชิง เนื่องจากเราเป็นเด็กใหม่ทั้งคู่ และยังไม่ค่อยรู้จักใคร …ในคาบวิชาพละ อาจารย์

ให้เราช่วยกันขนอิฐ ให้ตายสิ วิชาพละหรือวิชาใช้แรงงานเด็กฟะเนี้ย ! ฉันบ่นงึมงำ ๆ อย่างหัวเสีย จู่ๆ ก็มีผู้ชายตัวดำ ๆ เห็นเพื่อเรียกว่า ‘เด้า’ แค่ชื่อก็โครตฮาละ ไม่ต้องนึกถึงน่าตาเลยค่ะ -.- แถมดูท่าทางเกเรไม่เบา

“ นี้ๆ #@!$@ ” ให้ตายสิทักฉันทั้งที พูดภาษาคนไม่ได้รึไง ฟังไม่รู้เรื่องว้อยยย -.-’

“ อะไร -*- ” ฉันตอบพร้อมทำหน้างิ่วใส่ เพราะฟังไม่รู้เรื่อง

“ อย่าไปแกล้งเค้าสิไอเด้า 555 ” เพื่อนอีกคนของเด้า เดินเข้ามาแซว 

“ ไม่ได้แกล้งว้อย  -*- ” เด้าทำหน้ากวนบาทาใส่ฉันและมองหน้าฉันแปลก ๆ แล้วเดินไปขนอิฐต่อ ให้ตายสิ น่าตาไม่ดียังชวนหาเรื่องอีกนะ โว๊ะ !! อย่าคิดว่าจะกลัวนะว้อยย ผู้ชายเปาก็สอยร่วงมาแล้ว ;))

ผ่านไปอีกหนึ่งอาทิตย์ ฉันก็ได้เพื่อนเพิ่มมา แต่ได้มาโดยที่พวกนั้นเข้าไปทักเพรียวนะ ไม่ได้สนใจฉันแม้แต่น้อย ก็ฉันไม่สวยเหมือนเพรียวนิ หน้าตาไม่ค่อยเป็นมิตรกับชาวบ้านเค้าเท่าไหร่ -.- ยังดีนะที่ยังถามชื่อฉันบ้าง ขอบพระคุณอย่างสูง -0-

เพื่อนคนแรก ชื่อ จีจี (นางเป็นเกย์จ้า ชื่อจริงๆ ชื่อ เจมส์ แต่แอบเปลี่ยนเป็น จีจี *0*)

คนที่สองชื่อ บีม (ส่วนคนนี้เป็นหญิงดีๆ ไม่ชอบ อยากจะหล่อซะงั้นอ่ะ - -)

คนที่สาม มีนา (ชอบชมชอบมองผู้หญิง แต่ไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นทอม -0-)

คนสุดท้ายชื่อ แบงค์ (นางเหมือน ยัยจีจี แต่ออกตัวแรงและแต่งหญิงเลย *0* ) เพื่อนแต่ละคน ไม่มีใครสมประกอบเลยอะ T^T

จู่ๆ ยัยบีมก็พูดว่า “ ตอนเห็นแกครั้งแรกนะ ไม่อยากคุยด้วยเลย ดูไม่ค่อยป็นมิตร หน้าตานี้โครตหาเรื่องอ่ะ ดูสตอ ๆ ด้วยหล่ะ ” เอิ่มมม…-0- คำพูดยัยบีมทำฉันอึ้งไปพักนึง พูดความจริงเกินไปไหม แต่หน้าฉันก็ชวนหาเรื่องจริงๆอ่ะ TT’

“ แต่พอรู้จักจริงๆ แล้วแกปัญญาอ่อนกว่าที่พวกฉันคิดไว้นะ -0- ” ยัยมีนาพูดเสริม

“ นี้พวกแกอยากเป็นเพื่อนกับฉันรึเปล่าเนี้ย (╥﹏╥) ” ฉันพูดพร้อมทำท่าเหมือนจะร้อง

“ โอ๋ ๆ มันก็แค่ตอนที่พวกเรามองแกจากภายนอกเท่านั้นแหละ จริงๆแล้วแกเป็นเพื่อนที่ดีนะ ｡◕‿◕｡” นังจีจีพูดปลอบ

“ อื้มม เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปนะ ^^ ” แบงค์พูดต่อ …ฉันว่าเพื่อนใหม่ของฉันน่ารักดีนะ J

….เหตุการณ์ไม่คาดคิด….

“ เลิกแถว ! ”

“ ขอบคุณค่ะ/ครับ 12 123 12 12 1 เฮ้! ” มันคือเสียงทำความเคารพหลังหมดชั่วโมงพละ

“ เฮ้อออ ! ไม่มีเรียนแล้วสินะ ได้กลับบ้านสักที อยากกินข้าวฝีมือแม่ >< ” จีจี พูด พลางเอามือลูบท้อง

“ ว่าแต่ นังบีมมันไปไหน ? ” ฉันหันไปถามมีนา

“ เห้ยย ! นั้นไง !! O.o ” มีนาทำหน้าตกใจสุดขีด เมื่อเห็นเพื่อนตัวเอง โดนยัยพวกหัวโจกของห้องกำลังกระชากคอเสื้อ

ฉันไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปหายัยบีม และควางตัวบีมไว้ ฉันเห็นคนอื่นโดนรังแกไม่ได้ และยิ่งเป็นเพื่อนตัวเองอีก ฮึ่ม! เจอดีแน่

“ มีเรื่องอะไรกัน !? ” ฉันถามเสียงแข็งใส่ยัยพวกหัวโจก

“ อย่ามาแส่ เรื่องชาวบ้าน! ” หัวหน้าแก๊งตะคอกใส่ฉัน

“ เรื่องชาวบ้านที่ไหน บีมเป็นเพื่อนฉัน มีอะไรพูดกันดี ๆ ไม่ได้รึไง ถ้าบ้าพลังมากนักก็ไปสมัครชมรมมวยโน้นไป ” ฉันพูดหน้านิ่งและดูเหมือนฉันจะทำให้สถานการณ์แย่ขึ้นกว่าเดิม ยัยหัวหน้าแก๊งไฟแถบออกหูเลยทีเดียว

“ เปา อย่ามีเรื่องเลย ฉันไม่เป็นไรหรอก ” บีมจับแขนฉันและพยายามจะพาฉันออกไปจากตรงนี้ แต่ทว่ายัยพวกนั้นกลับเดินมาล้อมฉันกับบีมไว้ เอาแล้วไง -0- ฉันทำให้สถานการณ์แย่ขึ้นจริงๆ ด้วย

ผู้หญิงอีกคนในแก๊งมองหน้าฉันและพูดว่า “ แกเองสินะ นังเปา ชอบนักหรือไงห้ะ ของของคนอื่นนะ! ”

“ เธอพูดเรื่องอะไร ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่อง ? ” ฉันได้แต่ยืนนิ่งๆ และงงกับคำถามของยัยนั่น ‘ของของคนอื่น’ อะไรของเจ๊แกฟ่ะ! -*-

“ อย่าทำเป็นใสซื่อ! ก็ตอนที่เธอไปอ่อยเด้าแฟนฉันไงละ ยัยสตอ!!  ” อื้อหือออ 0.0 มีตาหามีแววไม่ นะตัวเอง -.-

“ โอ๊ยย แม่คุณ หน้าตาแฟนเธอยังกับซีอุย ใครจะอ่อยลง -*- ” สิ้นสุดคำพูดของฉัน ยัยนั่นกัดฟันและพุ่งหลาเข้ามาหาฉัน  

ตุบบ ตับบ แอ๊กก! อ๊ายยย! เฮือกกก โอ๊ยย! คงไม่ต้องบอก ว่าตอนนี้เกิดสถานการณ์อะไร ไทยมุง สิค่ะพี่น้อง คนนับร้อย มายืนมุงดูมวยไทย แน่นอนละมันเป็นเวลาเลิกเรียน และเราก็มีเรื่องกันกลางโดมค่ะ ไม่แคร์สื่อจริงๆ -0-

“ ปี๊ดดดดดดดดด ดดด! หยุดเดี๋ยวนี้นะพวกเธอ ”

สถานการณ์หยุดไป 2 วิ ทุกคนหันไปยังเสียงนกหวีด เห้ยย!! “ อาจารย์เลม่อน O[]o ” พระเจ้าช่วยกล้วยหนอนเจิม โอ้เย้ !!

…. Seen first day ….

อ๊ออออออออออด! เย้ เลิกเรียนสักทีสินะ ทำไมวันนี้รู้สึกเหนื่อย ๆ เซ็ง ๆ กับการเรียนจัง อยากรีบกลับบ้าน คิดถึงเตียงนุ่ม ๆ ชะมัด T^T พลั่ก! โอ๊ยย ใครมันมาพลักฉันเนี้ย เดี๋ยวได้เจอบทสวดแผ่เมตตา100 บทหรอก -*-

“ เปา! วันนี้กลับข้างหลังกัน J ” ที่แท้ก็ยัยบีมนี้เอง ตัวก็เล็ก แต่แรงยังกับฮิปโป -0-

“ หลังไหนอ่ะแก มีหลายหลังนะ หลังห้องน้ำ หลังบ้าน หลังคา หลังตู ? ” ฉันตอบกวน ๆ แบบหน้านิ่ง (- -)

“ หลังโรงเรียนเฟ้ย! นั่งไปลงหน้าปากซอยโรงเรียนได้เหมือนกัน นะ ๆ ๆ ｡◕‿◕｡ ”

“ คือจะให้ฉันนั่งอ้อมทางหลังโรงเรียนไปกับพวกแก แล้วไปลงหน้าปากซอยโรงเรียนอีกเนี้ยนะ เสียเวลาป่ะแก -0- ”

“ เพื่อนป่ะละ -.- ” ยัยบีมกับยัยจีจี ประสานเสียงกัน แล้วสุดท้ายฉันก็ต้องยอมกลับข้างหลัง แล้วไปลงหน้าปากซอยโรงเรียน - -

พวกเราซื้อของกินที่หน้าโรงเรียนเสร็จ ก็เดินไปขึ้นรถที่หลังโรงเรียน ระยะทางจากหน้าโรงเรียน ที่จะเดินไปขึ้นรถเกือบกิโลนึงได้ นี้พวกแกพาฉันมาลำบากนะเนี้ย T^T แต่ก็สนุกไปอีกแบบนะ เดินไป คุยไป กินไป -3-

ถึงอู่รถสักที ฝุ่นเยอะชะมัดเลย แค่ก ๆ ฉันกับเพื่อนขึ้นมานั่งอยู่บนรถสองแถว สักพักก็มีกลุ่มผู้หญิง 2-3 คน กับผู้ชายอีก 2 คน

เดินมาขึ้นรถคันเดียวกับพวกฉัน เป็นเวลาเดียวกับที่รถออกจากอู่พอดี

“ อ้าว หวัดดี นารี ^^ ” บีมทักทายผู้หญิงคนนึง ตัวสูง อวบ ๆ ผิ้วค่อนข้างคล้ำ ผมทรงเห็ด

“ ดีจ้าบีม ดีจ้าจีจี J ” ผู้หญิงที่ชื่อนารี หันมาทักทายบีม กับจีจี พวกเค้าคงเป็นเพื่อนกันตอนที่อยู่ห้องเก่า เพราะโรงเรียนนี้จะคัดเกรดเด็ก ว่าจะได้อยู่ห้องไหน ห้องต้น ๆ จะเป็นเด็กเก่ง ห้องหลังๆ อย่างพวกฉันนะ บ๊วย -[]- ขณะที่พวกเค้าสนทนากันอยู่

ฉันก็หันไปเห็นผู้ชายคนนึงที่มากับพวกเขา ยืนหน้าไร้อารมณ์อยู่ หน้าตี๋ชะมัดเลย :D

ฉันกระซิบถามบีมว่า  “ บีม ๆ แกรู้จักคนนั้นไหมอ่ะ ? ” ฉันชี้ไปทางเขา

“ อ่อ ตี๋น้อยอะหรอ ”  ‘ตี๋น้อย’ ชื่อเข้ากับหน้าตาชะมัดเลย -[]-

“ ชื่อตี๋น้อยหรอ ? แล้วแกรู้จักได้ไง ? ”

“ ก็เพื่อนตอนประถมอ่าแก ส่วนชื่อมัน ฉันจำไม่ได้ แกก็เรียกตี๋น้อยไปก่อนละกัน สนใจหรอ? เดี๋ยวติดต่อให้ม้ะ ? J ”

“ บ้า! ก็แค่ถามเฉย ๆ เห็นยืนแข็งทื่อยังกับหิน หน้านี้ไร้อารมณ์สุดๆ ไม่ได้สนใจสักหน่อย -0- ”

…. Fortuitous ….

…กุ๊ก กุ๊ก กู๊ ~ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด! (เสียงนาฬิกาปลุ๊ก -0-)

โอ๊ยย (- -) เช้าแล้วหรอ ปวดหัวชะมัด เมื่อคืนแชทซะดึก ไม่ไปโรงเรียนได้ไหมเนี้ยยยย โอ๊ยยยย อืดอาดด ยืดยาดดด - -

เมื่อถึงโรงเรียน ฉันเดินไปที่โรงอาหาร หาโต๊ะประจำที่พวกเรานั่งกันทุกเช้า และเห้นคนนั่งอยู่ 3 คน ก็คือ แบงค์ เพรียว และบีม

ฉันเดินไปวางกระเป๋า และฟุบลงบนโต๊ะทันที ไม่ไหวจริงๆ มึนหัวไปหมด = =

“ สภาพแบบนี้ คงดึกแชทยันดึกสินะยัยเปา ” แบงค์ถาม

“ อืออ~ ” บทสนททนาสิ้นสุดแค่นี้ และไม่นานเสียงออดก็เข้าแถวก็ดังขึ้น

..เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ตอนนี้ถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว -0- ตอนนี้หลังโรงเรียนคือทางกลับบ้านประจำของกลุ่มพวกฉันไปแล้ว

เราทำแบบเดิมกันทุกวัน ซื้อของกิน เดินไป คุยไป กินไป แบบนี้ทุกวัน พอถึงอู่รถพวกเราก็ขึ้นไปนั่งเหมือนเดิมทุกอย่าง แม้กระทั่ง… อาตี๋คนนั้นขึ้นรถ เวลาเดิมเป๊ะ ! เจอกันอีกแล้ว บังเอิญดีเนอะ *0*

ฉันกับเพื่อนนั่งเม้าท์กันแบบ ไม่แคร์คนบนรถเลยแม้แต่นิด ขำก็ขำออกมาดั่งลั่น ฉันแอบเหลือบไปมองตี๋น้อย

เห็นเข้ายิ้มที่มุมปากนิด ๆ น่ารักชะมัดเลย -///-

“ บีม ฉันว่าตี๋น้อย น.. น่า รั…รัก ดีนะ -////- ” ฉันหันไปกระซิบกับบีม

บีมยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ สนใจจนได้นะ J ”  

ฉันนั่งมอง ตี๋น้อย จนถึงบ้านของเขา เขาเดินลงจากรถไปกับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันมองตามอย่างไม่คลาดสายตา ( - -) หมู่บ้านเขาอยู่ติดกับ โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง

ชื่อหมู่บ้าน ‘ แสนรวย ’ สักวันฉันจะเข้าไปอยุ่หมู่บ้านนั้น >____<’ และในที่สุด บีม ก็สืบมาให้ฉันจนได้ว่าตี๋น้อย จริงๆ แล้วชื่อว่า

‘บรู๊ฟ’ ชื่อแปลกจริง ๆ ก็งี้แหละ คนหน้าตาดี ๆ มักมีชื่อประหลาด ๆ -0-

.... Trustful….

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ฉันเป็นเด็ก ม.ปลาย แล้วนะ >< จะไว้ผมยาวได้แล้ว เฮ้อออ ! เหมือนเกิดใหม่อีกครั้ง -0-

ฉันอยู่ class 9 สาย Eng-France ห้องเดียวกับยัยจีจี ส่วนบรู๊ฟ อยู่ class 8 Eng-China ห้องเดียวกับยัยบีม

ยัยบีมกลายเป็นผู้หญิงไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เปิดเทอมมานางแต่งตัวเป็นหญิงแท้แน่นอน 1000000%

สับสนทางเพศอย่างหนักเพื่อนฉัน - -//

“ แกเป็นผู้หญิงแล้ว อย่าคิดจะแอ้มบรู๊ฟฉันนะยะ ไม่งั้นแกตายยย - -+ ”

“ โอ๊ยยยย แฟนแกไม่ใช่สเปค ฉันหรอกหน่า ไม่ต้องห่วง J ”

“ แฟนที่ไหนละ ยังไม่เคยคุยเลยด้วยซ้ำ! -.- ”

“ เอานะ เดี๋ยวฉันเป็นแม่สื่อให้เอง ;) ”

“ ซึ้งมากเพื่อนจ๋า ~ T^T ”

เปิดเทอมใหม่ ฉันก็ได้เพื่อนใหม่เพิ่มอีก 3 คน คนแรก สตางค์ คนที่สอง ดา คนสุดท้าย ปลา

‘ ดา เป็นคนเงียบ ๆ เหมือนจำศีลตลอดเวลา หน้าตาเหมือนหมีดคอาร่า -0- ’

‘ สตางค์ เป็นคนรั่ว ๆ เหมือนกับพวกเรา แต่ดูแอ๊บๆ หน้าตาสวยใช้ได้เลย ’

‘ ปลา รั่ว ปัญญาอ่อน เหมือนฉัน เราเลยเข้ากันได้ดีเลยทีเดียว ’ ผ่านไปไม่ถึงเดือน เราก็สนิทกันแบบสุดติ่ง แต่เรามีกันไม่เท่าเดิมหรอกนะ เพราะมีนาก็ย้ายโรงเรียน ส่วนแบงค์กับเพรียว อยู่ class 10 สองคนนั้นสนิทกันอยุ่แล้วเลยไปไหนมาไหนสองคน

ส่วนบีม ก็อยุ่กลุ่มเดียวกับ บรู๊ฟ !! เอิ่มมม ไว้ใจ ฉันไว้ใจเพื่อนฉัน - -+ ….สรุปแล้ว ตอนนี้ที่อยู่กับฉันก็มี ยัยจีจี กับเพื่อนใหม่อีก 3 คน เราสนิทกันมาก และกลับบ้านทางเดียวกันได้ และนับวัน ฉันกับยัยบีมก็ห่างกันไปทุกที ๆ จากที่ตัวติดแจตลอด กลายเป็นห่างกันเรื่อย ๆ บีมสนิทกับบรู๊ฟมา จนทำฉันอดคิดมากไม่ได้ แต่บัมมักจะมาอธิบายให้ฉันฟังทุกครั้งที่ฉันทำเหมือนไม่สนใจ ว่าไม่ได้คิดอะไรกับบรู๊ฟจริง ๆ แต่ฉันก็เชื่อใจบีมมาตลอด แค่มันอดสงสัยไม่ได้ในบางที ว่าสนิทกัน ….เกินไป ไหม ?

….เรื่องจริง หรือฝัน ><….

วันนี้เราได้กลับบ้านพร้อมกันทุกคน มี ฉัน จีจี บีม ปลา ดาและสตางค์ เมื่อซื้อของกินหน้าโรงเรียนเสร้จเราก็กลับทางหลังดรงเรียนตามปกติเช่นเคย

“ เปา ฉันมีไรจะเล่าให้ฟังด้วยแหละ ..โอ๊ยยย พูดแล้วฟินแทน >< ” บีมกระซิบ (แบบไม่เบา) กับฉัน

“ อะไรอ่าแกกกกก ~ อยากรู้ >..< ” ฉันที่อยากรู้อยากสุดขีด ในใจก็แอบคิด จะเกี่ยวกับบรู๊ฟหรือเปล่านะ ><’

“ คืองี้นะ ฉันแกล้งถามบรู๊ฟว่า ‘นี้ ๆชอบผู้หญิงแบบไหนหรอ?’ บรู๊ฟบอกว่า ‘ก็ชอบผู้หญิงน่ารักอ่ะ …ถามให้ใครหรือเปล่า -w-’

‘ ก็รู้ ๆ กันอยู่ อิอิ :P ’ ‘ เปาหรอ ..แก้มเยอะก็น่ารักดี //เอาเป็นว่า เดี๋ยวฉันจัดการเอง! J ’ ”

“ ////*[]*//// ” <<< หน้าฉัน -///-

“ โครตฟินเลยใช่ไหมละ >< 555 รอก่อนเถอะ มันจะต้องทักแกมาเองแหละ ”

บรู๊ฟฟฟฟ… พูดดดด …จริงงงง …หรอออ 0////0?

ฉันกลับมาถึงบ้านและนั่งนึกถึงเรื่องที่บีมเล่าให้ฟัง -////- อ๊ากกกกก ! >..< ฉันเกลือกกลิ้งไปมาอยู่บนเตียง เหมือนคนบ้า

เขาจะทักฉันมาวันไหนนะ ? แล้วถ้าเขาทักมาจริง ๆ ฉันจะตอบยังไงดี ? จะทำตัวยังไงดี ? โอ๊ยยยย =/////=

ตู๊ด ตู๊ด… เสียงข้อความในเฟสบุ๊คดังขึ้น จากโทรศัพท์ที่ฉันวางชาร์ตแบตฯ ทิ้งไว้ ใครกัน (- -)?

O[]o บ…บรู๊…บรู๊ฟฟฟฟ! ฉันตีแก้มตัวเองสองที เจ็บนี้หนา (_ _)’ เขาทักฉันมาจริง ๆ ด้วย เหมือนที่บีมบอกไว้เลย

บรู๊ฟ :: ‘ เปา ๆ J ’

เปา :: ‘ จ้า? ’ พูดเพราะ ครั้งแรก -0-

บรู๊ฟ :: ‘ ไม่มีไรละ 555 ’

เปา :: ‘ อ้าว มีหน่อยเถอะ >.< ’ ออกตัวแรงตลอด -//-

บรู๊ฟ :: ‘ โหวต สโมกกี้ให้เพื่อนเราหน่อยสิ www.smokkypolipoli.bonjour ’ ฉันกดลิ้งที่เขาส่งมา แล้วก็เห็นรูปผู้หญิงคนนึง

สวยมากๆ (คำถามเกิดขึ้นในหัว ใครกัน - -) ถ่ายรูปคู่กับสโมกกี้ ประกวดอะไรเนี้ย..? ไม่เป็นไร เพื่อบรู๊ฟ !

เปา :: ‘ โหวตแล้วนะ J ’

บรู๊ฟ :: ‘ แล้วเปาอยู่ class อะไรหรอ ? ’ นี้ฉันไม่เคยอยู่ในสายตาเขาเลยหรอ อยู่ห้องติดกันยังไม่รู้อีก หึ้ยย !

เปา :: ‘ class 9 จ่ะ ’

บรู๊ฟ :: ‘ อ่อออ ^__^ ’

เปา :: ‘ :D ’ บทสนทนาจบลงแค่นี้ เพราะเขาอ่าน แต่ไม่ตอบ - -/

http://www.bloggang.com/data/anantraya/picture/1183815221.gif