[FICTION] HP/DM : cruel wife นี่ไงภรรยาผม

ลำดับตอนที่ #2 : cruel wife number 2 : 100%

 .......................................................................

บทที่ 1

 

เช้าอันวุ่นวายของวันเปิดภาคเรียนที่โรงเรียนสอนคาถาเวทมนตร์ฮอกวอร์ตเต็มไปด้วยผู้คนหลังจากที่จอมมารตายไป ที่นี้ก็เริ่มคึกคักไปด้วยเหล่าพ่อมดแม่มดรุ่นใหม่ที่อยากจะเรียนที่นี้ ทุกคนมีความสุขปราศจากความหวาดกลัว โดยเฉพาะหนุ่มผมดำนัยต์ตาสีมรกตผู้มีแผลเป็นรูปสายฟ้าเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวผู้มีนามว่า”แฮร์รี่ พอตเตอร์” สงครามครั้งนั้นสร้างความสูญเสียทั้งฝ่ายจอมมารและฝ่ายของเขา เขาต้องเสียซีเรียสพ่อทูนหัว และพ่อมดแม่มดในภาคีไปบางส่วน ส่วนฝ่ายจอมมารเองก็เหลือผู้เสพความตายไม่กี่กลุ่ม ในอดีต แฮร์รี่หวังว่าจะกำจัดจอมมารเพื่อแก้แค้นให้กับพ่อแม่และคนรู้จักของเขา และเพื่อปกป้องโลกเวทมนตร์และโลกมักเกิ้ล ในเมื่อจอมมารตายไปแล้ว เขาก็มี”เป้าหมายใหม่”

“นายหาใครอยู่น่ะแฮร์รี่”ชายหนุ่มผมแดงเพื่อนสนิทของเขาเอ่ยขึ้น หลังจากเห็นว่าเขาหันซ้ายขวาไปมาแถมยังชะโงกดูที่ประตูโรงอาหาร หากแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นร่างบางขนาบข้างด้วยยักษ์ 2 ตัว กำลังแกะแขนของปลาหมึกของ”ยัยหมาจู”ด้วยความรำคาญ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เขาหลงเสน่ห์ใบหน้าเนียนรัดกับผมบลอนซ์นุ่ม นัยต์ตาสีเทาน่าค้นหาคู่นั้น ไหนยังจะร่างบอบบางนั้นอีกเล่า ใครจะไปคิดว่าแฮร์รี่พอตเตอร์ผู้มีสาวๆหลงมากมายกลับต้องหลงเสน่ห์คู่อริตั้งแต่ปี 1 ของเขา รอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้าคมเมื่อเห็นดวงหน้าเนียนงออย่างขัดใจเมื่อมีปลาหมึกของแพนซี่เกาะของของเขาอย่างกับเป็นเจ้าของ

“รี่..แฮร์รี่...แฮร์รี่!!!”เสียงหญิงสาวผมฟูจอมไฮเปอร์ประจำบ้านกริฟฟินดอร์ดังขึ้นทำให้แฮร์รี่หยุดความเคลิบเคลิ้มกับจินตนาการของตนเอง

“มีอะไรเฮอร์ไมโอนี่”เสียงทุ้มถามแต่สายตายังจับจ้องไปที่ร่างบาง จนหญิงสาวอดที่จะหยิกแขนของเขาด้วยความหมั่นไส้ไม่ได้

“นายน่ะ มองมัลฟอยนานไปแล้วนะ ใครพูดอะไรก็ไม่ฟัง ระวังเถอะ ยัยหมาจูนั้นจะฆ่านายข้อหาแทะโลมมัลฟอยทางงสายตา”หญิงสาวแซวเขาหากแต่แฟนหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างกลับตามไม่ทัน

“หา!! อะไรนะเฮอม์ ไอ้ซีดนั้นเกี่ยวอะไรด้วย ฉันไม่เข้าใจ”

“ไม่มีอะไรหรอกรอน นั้น ศาสตราจารย์ดับเบิ้ลดอร์เขาจะพูดแล้ว รอน!!นายหันไปฟังซิ ถ้าศาสตราจารย์เขาอธิบายอะไรฉันไม่พูดให้นายฟังอีกรอบนะ”หญิงสาวหันไปบ่นกับแฟนหนุ่มอย่างระอา เมื่อเห็นว่ารอนกำลังจะหันไปถามแฮร์รี่

“อะแฮ่มๆ ๆ วันนี้ก็เป็นวันเปิดภาคเรียนวันแรกขอให้ทุกคนต้อนรับนร.ใหม่และนร.ปี1ด้วยความรักและก็นร.ปี1ทุกคนก็เคารพรุ่นพี่ด้วยละกัน ในปีนี้เราจะมีศาสตราจารย์ปะจำวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดที่ ฉันคิดว่าน่าจะอยู่ได้นานที่สุดมาแนะนำ เจมส์ พอตเตอร์ จะเป็นศาสตราจารย์ประจำวิชานี้ขอให้ทุกคนให้ความร่วมมือในการเรียนด้วย เจมส์คุณมีอะไรจะพูดมั้ย ไม่มีนะ โอเค ขอให้นร.ทุกคนรับประทานอาหารได้”

นร.ทั้งหลายต่างซุบซิบกันถึงการกลับมาของเจมส์ พอตเตอร์ ที่ตอนนี้กำลังส่งยิ้มไปให้ลูกชายสุดรักที่โต๊ะกริฟฟินดอร์ แฮร์รี่ได้แต่ถอดหายใจกับนิสัยของพ่อ ในเมื่อจะมาก็ไม่บอกสักคำ เขาจำได้ดีความรู้สึกในวันที่พ่อของเขากลายร่างจากหญิงชราผู้ดูแลบ้านพักภาคีมากลายเป็นเจมส์ พอตเตอร์ต่อหน้าเขามันเป็นยังไง นี้ไม่ใช่เรื่องเซอร์ไพส์อย่างเดียวที่เขาพบ อีกอย่างนึงก็คือ นายลูเชียส มัลฟอย ที่ทรยศต่อจอมมารมาอยู่ฝ่ายเขาด้วยเหตุผลใดไม่มีใครทราบพวกเขาจึงรู้แผนการของจอมมารทั้งหมด ด้วยเหตุผลนี้เองนายลูเชียส มัลฟอยจึงตายในสนามรบด้วยฝีมือจอมมาร

แต่....จะสนเรื่องอดีตทำไม สู้เอาเวลามาคิดเรื่องในอดีตมามองใบหน้าเนียนที่อยู่โต๊ะสริธิรินดีกว่า เมื่อคิดได้ดังนั้น แฮร์รี่จึงละสายตาจากซุปฟักทองมาเป็นร่างบางอย่าง”คุณชายมัลฟอย”แทน มันทำให้เขาอยากอาหารเพิ่มขึ้นมาอีกทันตา เมื่อเห็นร่างบางกำลังจิ้มเนื้อหมูเข้าปากเรียกรอยยิ้มจากร่างสูงที่มองมาได้อย่างง่ายๆ จนเพื่อนสนิทอย่างรอนชักจะอยากให้แฮร์รี่ไปหามาดามพรอมพรีที่ห้องพยาบาลเหลือเกิน ก็ไอ้อาการยิ้มทั้งวันของแฮร์รี่นะมันตั้งแต่โรงอาหารแล้วนะ ตอนนี้พวกเขาก็อยู่ในห้องนั่งเล่นของกริฟฟินดอร์แล้วแฮร์รี่ยังไม่หุบยิ้มเลย จนป่านนี้เขาก็ยังนึกไม่ออก ว่าทำไมเพื่อนสนิทของเขาถึงเปลี่ยนไปถึงขนาดนี้ ทั้งๆที่เมื่อก่อนออกจะเงียบเนื่องจากเครียดเพราะปัญหาสุมหัวถึงแม้จอมมารจถูกกำจัดไปแล้ว แต่แฮร์รี่ก็ยังเงียบอยู่ดีนั้นแหละ แล้วทำไมพอมาถึงฮอกวอร์ตถึงเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือแบบนี้วะเนี่ย!! เฮอร์ไมโอนี่ก็ดูเหมือนจะรู้สาเหตุอาการของแฮร์รี่ พอไปถามก็ได้แต่

“นายน่าจะหัดสังเกตกว่านี้นะรอน”

เอ้าจะทำไงได้ก็เขาไม่รู้จริงๆนี้นา สังเกตก็แล้ว นึกก็แล้ว ยังนึกไม่ออก โอ๊ยเมื่อไหร่เขาจะได้ความฉลาดมาจากแฟนสาวบ้างวะเนี่ย

ในขณะที่รอนมัวแต่นั่งบ่นกับความซื่อ(บื้อ)ของตัวเองแฮร์รี่ก็เอาแต่นึกถึงใบหน้าสวยหวานของคุณชายมัลฟอย ใบหน้าหงุดหงิด ใบหน้าตอนกำลังยิ้มที่น่ารัก ถึงแม้มันจะเป็นรอยยิ้มที่กำลังยิ้มเยาะคนอื่นก็เถอะ จะทำยังไงได้ก็คนมันหลงไปแล้วนี่จะให้มองเหมือนตอนปี1ก็คงจะไม่ทัน คนมันรักอะ

แต่คุณชายมัลฟอยนะสิไม่มีหรอกที่จะพูดดีๆด้วย เฮ้อ ทำยังไงดีเนี่ย เขาอยากจะกอดร่างบางนั้นแทบตายแล้วนะ โว้ยยเครียดยิ่งกว่าสอบวิชาสเนปอีกนะเนี่ย จริงสิ นี้เค้าลืมเพื่อนสาวอย่างเฮอร์ไมโอนี่ได้ยังไงกัน ไวเท่าความคิดขายาวๆของแฮร์รี่ได้ก้าวมาหาเพื่อนสาวในความคิดเขาทันที และดูเหมือนสาวไฮเปอร์อย่างเฮอร์ไมโอนี่จะรู้ดีว่าเขามาหาเพราะอะไร เธอจึงชิงตอบตัดหน้าก่อนที่ปากได้รูปจะถามอะไรออกมา

“นายก็ควรจะคุยกับมัลฟอยได้แล้วนะ เอาแต่มองแบบนี้เมื่อไหร่จะได้คุยกันหละ ไม่ใช่แค่คุยนะแต่อย่างอื่นที่นายหวังไว้มันก็จะไม่เกิดขึ้น ถ้านายยังไม่ปรับความเข้าใจกับมัลฟอย แฮร์รี่”

เอาเหอะ ไอ้คุยนะคุยได้ แต่มันจะคุยกันดีๆหรือเปล่าเนี่ยสิที่เขาห่วง เฮ้อ นี้เขาคิดผิดหรือเปล่าที่ไปหลงเสน่ห์คุณชายจอมหยิ่ง แถมยังเป็นคู่อริตั้งแต่ปี1อย่าง เดรโกมัลฟอย!!!!!

 

...................................................................................................................................


ตัดจบนะค่ะ เพิ่มนิดหน่อย เอาใจช่วยตารี่หน่อยละกัน ว่าจะเอาชนะใจหนูเดรกยังไง หุหุ
ฝากเม้นฝากแอดเฟเวอร์ริทด้วยนะค่ะ ^^