[FIC-SNSD] รักร้ายๆ ของยัยตัวแสบ (Yuri)

ลำดับตอนที่ #1 : รักร้ายๆ ของยัยตัวแสบ 1

เกลียด! คุณเคยเจอใครแล้วเกลียดตั้งแต่แรกเห็นไหม
นั่นแหละ...ที่มันกำลังจะเกิดขึ้นกับฉัน
ฉันเกลียดผู้หญิงคนหนึ่งเข้ากระดูกดำ
ทำไมนะเหรอ? ก็เพราะว่ามันน่าหมั่นไส้นะสิ



ตุบ! กระเป๋าของฉันถูกวางกระแทกลงกับโต๊ะเรียน
ก่อนที่ฉันจะหย่อนก้นกระแทกลงไปกับเก้าอี้



"เฮ้อ~"



"เป็นอะไรไปฟานี่ ทำไมอารมณ์เสียแต่เช้าล่ะ"
เสียงของ ซันนี่ เพื่อนสนิทของฉันเอ่ยถาม
พลางยื่นหน้าทะเล้นๆ เหมือนกระรอก - -?
มาใกล้ๆ ฉัน ฉันเอนตัวพิงไปกับพนักเก้าอี้
ก่อนจะถอนหายใจอีกรอบ



"เฮ้อ~"



"ต๊าย...ตาย อะไรทำให้หมีน้อยของเรา
อารมณ์เสียแต่เช้ากันนะ ยูลอยากรู้จัง"
เสียงกระแดะกับท่าทางสะดิ้งๆ ของเพื่อนฉันอีกคน
ควอน ยูริ เด็กสาวที่หน้าตาดีมาก! ย้ำว่ามาก!
แต่ดันติดนิสัยแอ๊บแบ๊วมากไปหน่อย
ความนิยมมันเลยไม่พุ่งพรวดติดจรวด
เหมือนพวกสมาคมคนหน้าตาดีคนอื่น



"ก็เจอยัยนั่นแต่เช้าเลยนะสิ ดีแต่ทำหน้าสวยไปวันๆ"



"เจสสิก้า จอง / คุณจอง นะเหรอ"
ซันนี่กับยูริถามขึ้นพร้อมกัน
จนทิฟฟานี่หันไปค้อนขวับ



"ใช่ ยัยน้ำแข็งหน้าตายนั่นแหละ"
ทิฟฟานี่บอกก่อนฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะเรียน



"แหม ไปเรียกคุณจองซะเสียหายหมด
รู้จักเค้าดีแล้วเหรอ ถึงได้ไปอคติใส่เค้าแบบนั้น"
ยูริพูดท้วงขึ้นมา แต่ฉันก็ทำหูทวนลมต่อไป
ยอมรับว่ายังไม่รู้จักยัยนั่นดีพอ
แต่...ใบหน้าตายนั่นแหละที่เห็นทีไร
ต่อมจี๊ดใต้สมองมันก็กระตุกทุกที
ทำหน้าอื่นไม่เป็นหรือยังไงกันนะ
หรือเป็นพวกไร้ความรู้สึกกันแน่



.

.

.

ช่วงพักกลางวัน



เคร้ง!~ เสียงจานร่วงกระทบพื้น
เรียกเสียงจากคนบริเวณนั้นได้พอสมควร



"ขอโทษ" คำเอ่ยราบเรียบส่งออกมาพร้อมกับสีหน้านิ่ง
อันเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของเจสสิก้า จอง
หรือคนที่ทุกคนต่างยกฉายาให้เป็นเจ้าหญิงน้ำแข็ง



ด้วยใบหน้าสวยงามจนใครต่อใครหลงใหลและอิจฉา
แต่ความนิ่งที่เหมือนถูกสต๊าฟเอาไว้จนไม่มีใครสามารถ
เดาอารมณ์ออก และดูเหมือนเจสสิก้าก็ไม่เคยมีอารมณ์อื่น
นอกจากนิ่งจนเหมือนคนไร้ความรู้สึกแบบนี้
ทำให้ไม่มีใครกล้าเข้าไปพูดคุยด้วย ถ้าไม่จำเป็น



"ขอโทษแล้วของกินมันกลับขึ้นมาได้ไหม"
คู่กรณีเอ่ยทักอย่างอารมณ์เสีย



เงินค่าเสียหายถูกยื่นให้ในเวลาต่อมา
คู่กรณีรีบคว้าเอาไปอย่างรวดเร็ว
ก่อนจะยิ้มเย้ยหยันให้คนที่ใครต่อใครคิดว่าเป็นเจ้าหญิง
ที่แท้มันก็พวกอ่อนหัดที่ทำแต่หน้าสวยไปวันๆ



"นึกว่าจะมีแต่หน้าสวยๆ ประดับอย่างเดียว
ยังดีที่ยังมีสมองพอคิดได้ว่าต้องชดใช้
แต่ก็นะ...ขอเก็บค่าเตือนหน่อยเถอะไ



เพี้ยะ! ใบหน้านิ่งหันไปตามแรงมือของอีกคน
เสียงฮือฮาดังขึ้นทันที เจสสิก้าหันหน้ากลับมามอง
ด้วยใบหน้านิ่งเช่นเดิม แม้จะปรากฏรอยแดงขึ้นที่แก้ม



"จบแล้วใช่ไหม" เจสสิก้าพูดก่อนจะก้าวเดินออกไป



"ทำแบบนี้ได้ยังไง น่าเกลียดที่สุด"
ซันนี่ที่นั่งดูเหตุการณ์อยู่บ่นขึ้นมา



"สมน้ำหน้า" ทิฟฟานี่ที่นั่งทานข้าวอยู่ข้างๆ
ก็แสดงความเห็นบ้าง



"หมีน้อยพูดแบบนี้ได้ยังไง
คุณจองน่าสงสารออก
แต่ก็เป็นคนดีจริงๆ ที่ไม่ตอบโต้ด้วยอารมณ์"
ยูริเอ่ยชื่นชมเจสสิก้าจากใจจริง



"น่าสงสาร คนดี แหวะ!
โง่จนโดนยัยนั่นตบเอาก็สมควรแล้วนี่"



พวกไร้ความรู้สึกแบบนั้น
มันน่าสงสารตรงไหนกัน!!



"ฟานี่พูดแรงไปแล้วนะ"
ซันนี่เอ่ยเตือนด้วยความหวังดี



.

.

.

ตอนเย็นหลังเลิกเรียน



"กลับก่อนนะ"
ทิฟฟานี่พูดพลางเกือบของลงกระเป๋าลวกๆ



"ทำไมกลับเร็วจัง ไปไม่เที่ยวกับพวกเราเหรอ"
ยูริเอ่ยถามหลังจากหันไปตกลงหับซันนี่
ว่าจะไปเที่ยวกันต่อก่อนกลับบ้าน



"ไม่อ่ะ ไม่มีอารมณ์" ทิฟฟานี่บอกปัด



"แหม ล้อเลียนคุณจองนะเนี่ย ไร้อารมณ์ คิคิ"
ยูริหัวเราะเล็กน้อย ทำเอาทิฟฟานี่หันมามองขวับ



"ฉันไม่เหมือนยัยนั่นแน่!!" พูดจบก็เดินออกจากห้องไปทันที



"ต่างกันสุดขั้วขนาดนี้ มันก็ไม่เหมือนอยู่แล้วล่ะ
เธอนี่ก็...เดี๋ยวก็โดนฟานี่ด่าเป็นชุดหรอก"
ซันนี่หันไปบ่นใส่ยูริก็ยังหัวเราะไม่เลิก



"เอาหน่าๆ หมีน้อยทำเป็นมากสุดแค่บ่นเท่านั้นแหละ
ไปทานไอศกรีมร้านนั่นกันดีกว่า"



"อือ ไปกันเถอะ" แล้วอีกสองสาวก็เดินตามกันออกไป



To be continue...