ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC-SNSD] รักร้ายๆ ของยัยตัวแสบ (Yuri)

    ลำดับตอนที่ #2 : รักร้ายๆ ของยัยตัวแสบ 2

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.51K
      5
      22 พ.ค. 52

    หน้าร้านขายขนมแห่งหนึ่ง



    ประตูเลื่อนถูกเปิดออกอัตโนมัติ
    ก่อนที่ทฟฟานี่จะเดินออกมา
    ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มและมือข้างขวา
    ถือถุงขนมใบใหญ่อยู่



    เอ๊ะ! นั่นมันยัยหน้าตายหนิ



    ทิฟฟานี่มองไปยังฝั่งตรงข้าม
    ก็เห็นเจสสิก้าเดินออกมาจากร้านขายยา



    "นึกว่าจะเจ็บไม่เป็น..."



    คำบ่นพึมพำดังขึ้น ก่อนที่สายตาจะมองตามร่างอีกคนไป
    และเมื่อรู้สึกตัวอีกทีก็พบว่าตัวเองดันเดินตามเจสสิก้าเข้าให้แล้ว



    "นี่ฉันมาทำอะไรตรงนี้เนี่ย" ทิฟฟานี่บ่น
    ขณะที่ตัวเองหลบอยู่ตรงพุ่มไม้ในสวนสาธารณะ
    ในมุมที่สามารถมองเจสสิก้า ซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ตัวหนึ่ง
    ได้อย่างชัดเจนพอสมควร



    ทิฟฟานี่ลุกด้วยใบหน้าบึ้งๆ
    งงและโมโหกับการกระทำของตัวเอง
    ก่อนจะชะงักเมื่อสายตาหันไปเห็น
    ภาพที่ไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้เห็น



    "ขอบคุณนะครับพี่สาว"
    เด็กน้อยเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม
    เมื่อลูกบอลที่เตะกระเด็นมาถูกยื่นคืนให้



    "เล่นระวังๆ นะ" เจสสิก้ายิ้มให้อย่างใจดี



    "ยัยหน้าตายนั่น...ยิ้มด้วย !"
    ทิฟฟานี่ที่อยู่ในอาการอึ้งก็อึ้งต่อไป



    "จะตามฉันไปถึงเมื่อไหร่"
    อยู่ๆ เสียงเย็นๆ ก็เรียกสติให้คนอึ้งกลับมา
    เมื่อมองไปทางต้นเสียงก็พบว่า
    เจสสิก้าหันมามองเธออยู่



    รู้ตัวด้วยเหรอ = =;;



    "คะ...ใครตามเธอ อย่ามามั่วนะ"
    ทิฟฟานี่พูดพลางสะบัดเสียงใส่
    แล้วเชิดหน้าไปอีกทาง



    "ขอโทษที่เข้าใจผิด"
    เจสสิก้าเอ่ยก่อนจะลุกขึ้น
    เตรียมเดินแยกไป



    ทิฟฟานี่ก็มองตามอย่างงงๆ
    จะจากไปง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอ



    "ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบฉัน
    แต่ฉันคิดว่าฉันไม่ได้ทำอะไรให้เธอ
    หวังว่าเราจะไม่เจอกันอีก"
    เจสสิก้าเอ่ยจบก็ก้าวเดินออกไป
    ทิ้งให้คนฟังอึ้ง...อึ้ง...และก็อึ้ง



    อะไรว่ะเนี่ย!!???



    "เดี๋ยวสิ!!" ทำไมเธอต้องรู้สึกหน้าชาด้วยนะ



    ทิฟฟานี่วิ่งไปดักด้านหน้าของเจสสิก้า
    ที่ตอนนี้กำลังมองเธอมากด้วยใบหน้า
    ที่ทิฟฟานี่เกลียดที่สุด



    "มีอะไรงั้นเหรอ" น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยถาม



    ทิฟฟานี่ก็นิ่งเพราะไม่รู้จะพูดอะไร
    สายตาที่นิ่งไร้อารมณ์นั่น
    มันทำให้เธอรู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาทันที



    เอ๊ะ...นั่นรอยช้ำนี่



    สายตาที่หลุบต่ำลง
    ทำให้เห็นรอยช้ำที่พ้นออกมาจากคอเสื้อ



    "เธอ...โดนพวกนั้นทำร้ายมางั้นเหรอ"
    คำถามที่สงสัยถูกถามออกมา



    เจสสิก้ามองตามสายตาอีกคน
    ก่อนจะรีบดึงคอเสื้อปิดรอยช้ำอย่างรวดเร็ว



    "ไม่มีอะไร งั้นฉันขอตัว" เจสสิก้าพูดจบ
    ก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกด้าน



    "ทำไมเธอถึงไม่สู้พวกนั้น
    ทำไมถึงยอมโดนทำร้าย"
    อยู่ๆ ทิฟฟานี่ก็เอ่ยขึ้น
    ทำให้เจสสิก้าชะงักเท้าไปเล็กน้อย
    ก่อนที่จะทำเป็นไม่ได้ยินแล้วเดินต่อไป



    ทิฟฟานี่มองเห็นอย่างนั้นก็โมโหที่ถูกละเลย
    จึงรีบจ้ำตามอีกคนไปก่อนจะกระชากไหล่
    ของเจสิสก้าให้หันกลับมา



    ถ้าสายตาไม่ผิดเพี้ยนแว้บนึงที่ทิฟฟานี่
    เห็นเจสสิก้าเม้มริมฝีปากก่อนจะกลับเป็นใบหน้านิ่ง
    แต่เธอกระชากไม่ได้แรงมากขนาดที่จะทำให้เจ็บซะหน่อย



    "มีอะไรงั้นเหรอ" คำพูดที่นิ่งเหมือนไม่มีอารมณ์
    ทั้งทีบางคนอาจจะโมโหตะคอกใส่คืนกลับมาแล้วก็ได้



    ประหลาดคนที่สุด!!



    ทิฟฟานี่คว้าถุงในมืออีกคนมาอย่างรวดเร็ว
    ก่อนจะมองสิ่งที่อยู่ในถุง



    ยาแก้ฟกช้ำ ยาบรรเทาอาการปวด
    และ...ยานอนหลับ !!



    ยานอนหลับงั้นเหรอ
    นี่มันไม่ใช่ยาที่เด็กๆ อย่างพวกเธอจะใช้กันด้วยซ้ำ
    ความจริงอีกสองตัวมันก็ไม่ใช่ยาที่เด็กผู้หญิงอย่างพวกเธอ
    จะต้องมีเหมือนกัน



    "ฉันขอคืนด้วย" เจสสิก้ายังคงใบหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น



    ทิฟฟานี่เงยสบตาคนตรงหน้าด้วยความสงสัย
    ก่อนจะคว้ามือที่ถูกยื่นออกมาเพื่อขอยาคืน
    แล้วฉุดให้เดินไปกับเธอทันที



    To be continue...
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×