[BLEACH] : Rukia..So..Sick

ข้อมูลเบื้องต้น

Fiction นี้ แต่งตามใจตัวเองล้วนๆ ใครที่เป็นแฟนคลับคู่นี้อยู่ คงจะชอบ แต่นิสัยของแต่ละคนอาจจะเปลี่ยนไป และฟิคนี้เป็นฟิคแรกของเรา ถ้าเราทำผิด หรือหล่นที่ใด เมนท์ + โหวตก็ดีนะ

เนื้อเรื่อง

Title: Rukia...So...Sick

Arstic : yumishika

Rate : ปกติ

 

เช้านี้เป็นเช้าที่สดใสสำหรับทุกคนในโลกมนุษย์ แต่มันไม่ใช่สำหรับ คุจิกิ ลูเคีย

“เฮ้! ลูเคีย ตื่นได้แล้วมันสายแล้วนะ” เด็กหนุ่มผมสีส้มนามอิจิโกะเคาะตู้เก็บที่นอนที่เป็นที่พักอาศัยของหญิงสาว

“...............” แต่อิจิโกะได้รับความเงียบกลับมา

“เธอก็รีบๆละกัน เดี๋ยวก็ไปเรียนไม่ทันหรอก” เด็กหนุ่มเตือนเพื่อนสาวของเขา แต่ก็มีแต่ความเงียบกลับมาเท่านั้น

“ชั้นไปละนะ หวัดดี” อิจิโกะเดินออกไปจากห้องโดยที่ไม่รู้เลยว่าหญิงสาวที่นอนอยู่ในตู้เก็บที่นอน ตอนนี้เธอกำลังไม่สบาย เพราะหลายวันที่ผ่านมานี้ เธอนอนไม่หลับมาหลายคืนแล้วบวกกับที่เธอกำลังคิดหนักเรื่องหลายๆเรื่อง

 

 

 “อิโนะอุเอะ โอริฮิเมะ” เสียงอาจารย์ที่กำลังเช็คชื่ออยู่ขานชื่อออกมา

“มาค่ะ”

 

“คุจิกิ ลูเคีย”

“.........” เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับ

“วันนี้คุณคุจิกิไม่มานะคะ งั้นเช็คขาด”.

หลังจากที่อาจารย์ที่กำลังเช็คชื่อแล้วสอนเสร็จก็เป็นเวลาพักทานอาหารกลางวัน จนตอนนี้ อิจิโกะกำลังสงสัยอยู่ว่า ทำไมวันนี้ลูเคียถึงไม่มา ก็พาลคิดไปต่างๆนาๆมากมาย ว่าเธออาจจะกำจัดฮอล์โลว์แล้วกลับไปนอนที่บ้านแล้วมั้ง แต่ผลสุดท้าย ความคิดก็ตกเข้าสู่บทสนทนาเมื่อเช้านี้.... ที่เขาทักเธอไป แต่ก็ได้ความเงียบกลับคืนมา ความคิดของเขาในตอนนี้เริ่มหมกมุ่นกับหญิงสาวที่วันนี้ขาดเรียนโดยไม่มีเหตุผล

 

วันนี้อิจิโกะจำใจเรียนไปก่อน เพราะอะไรเจ้าตัวก็ยังไม่รู้ จนถึงเวลาเลิกเรียน เด็กหนุ่มวิ่งตรงกลับบ้านโดยที่ไม่เหลียวหลังกลับมาซักนิด ทันทีที่เด็กหนุ่มถึงบ้าน ไม่รอให้พ่อหรือน้องสาวทั้ง 2 ทัก ก็วิ่งตรงขึ้นห้องไปทันที แล้วสิ่งที่เขาทำอย่างแรกนั่นก็คือ เปิดตู้เก็บที่นอน

 

ทันทีที่อิจิโกะเปิดตู้ออก เขาก็ได้พบกับร่างเล็กที่นอนอยู่ข้างใน เมื่อเขาเอามือใหญ่ไปจับตัวของเธอ พบว่าร่างกายของคนที่นอนอยู่นั้น ร้อนเกินปกติที่เขาเคยสัมผัส...

 

“ชิ! ลูเคีย! ตื่นสิ” ร่างสูงเขย่าร่างเล็กเบาๆ แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้เธอตื่นขึ้นมาซักนิดเดียว อิจิโกะไม่รอให้เธอตื่นขึ้นมา เขาค่อยๆช้อนร่างเล็กมาวางไว้บนที่นอนของตัวเอง แล้วก็ลงไปข้างล่างเพื่อนหากะละมังและผ้าขนหนูผืนเล็กๆมาใส่น้ำเพื่อเช็ดตัวเธอ

 

ผ่านไปสักพักอิจิเดินขึ้นมาบนห้อง พร้อมกับกะละมังใส่น้ำ แล้วเขาก็ไม่ลืมที่จะล็อกประตูด้วย เมื่อเขาเดินเข้ามาที่เตียง เด็กหนุ่มค่อยๆเอาผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าเธอ

“อื...อ.... เย็น..จัง..” เสียงของร่างเล็กครางขึ้นมา

อิจิโกะไม่สนใจเสียงนั้น.. เขายังเช็ดตัวของลูเคียไป แล้วก็วางผ้าลงบนหน้าผากเพื่อคลายความร้อนให้เธอ….

อิจิโกะนั้นเผลอหลับไป เขาตื่นมาด้วยอาการงัวเงีย พร้อมกับดูนาฬิกาเวลาตอนนี้ ค่ำแล้ว....

เขาลงไปทานอาหารกับพ่อและน้องสาว

“เฮ้! อิจิโกะ วันนี้ลูกป๋าเป็นอะไรไปน่ะ หรือว่าโดนสาวหักอกมา?!” นี่เป็นคำพูดปกติที่อิชชินใช้หยอกล้อลูกเล่นเป็นประจำ

“ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมอิ่มแล้วนะ ขอตัวครับ” อิจิโกะวางตะเกียบลงบนโต๊ะ แล้วเดินขึ้นไปบนห้องโดยที่อิชชินและน้องสาวทั้ง 2 ยังนั่งงงกับอาการของพี่ชายที่เกิดขึ้นเมื่อกี้...

 

อิจิโกะเดินเข้าไปในห้องแล้วก็ล็อกประตูไว้ เพื่อที่จะไม่ให้น้องสาวของเขาเปิดมาเห็นลูเคียกำลังนอนอยู่บนที่นอนของเขา อิจิโกะเอามือของตนแตะตัวของเด็กสาวเพื่อวัดไข้ ตอนนี้ตัวของเธอเริ่มเย็นลงแล้ว คาดว่าเธอจะหายภายในพรุ่งนี้แหละ เขานั่งเฝ้าลูเคียจนมืดมากแล้ว เวลานี้เป็นเวลานอนของเด็กหนุ่ม อิจิโกะหาที่นอนไม่ได้เลยหยิบที่นอนที่เหลืออยู่ในตู้มาปูนอนข้างเตียงแทน ก่อนที่อิจิโกะจะหลับไปนั้น เขาได้จูบที่หน้าผากของหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงนั้น แล้วบอกว่า

 

“ราตรีสวัสดิ์ ขอให้หายเร็วๆนะ ลูเคีย..”

 
END...