เจอผีที่บ้านกร่าง

ข้อมูลเบื้องต้น

 หลายคนคงคิดว่าการเข้าค่ายเป็นสิ่งที่สนุกสนาน  แต่สำหรับฉันมันไม่ใช่เลย แต่สิ่งที่เหมือนกันอย่างหนึ่งคือ จะจดจำไปจนวันตาย

เนื้อเรื่อง

 เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวฉัน

     ก่อนปิดภาคเรียน ครูจะใ้ห้นักเรียนไปเข้าค่ายลูกเสือ ซึ่งที่ๆเราจะไปในครั้งนี้คือที่ บ้านกร่าง กาญจนบุรี  เราไปกัน 80คน
     
     วันแรกอาจารย์พาไปที่ค่ายพักเเรม เป็นบ้านพักอยู่กลางป่าด้านหลังเป็นห้องน้ำ ติดกับโป่งที่สัตว์มากิน  ซึ่งเป็นพื้นที่โล่งๆ มีเตียงสองชั้นตั้งอยู่ 20 ตัว เราต้องทำความสะอาดกัน เพราะไม่ใครมาพักที่นี่นานมากแล้ว หลังจากทำความสะอาดเสร็จ ครูก็ให้ออกไปทำกิจกรรมข้างนอกจนมืดค่ำ  
     
     พอทำกิจกรรมเสร็จครูก็ให้นักเรียนพักผ่อนได้ ฉันนอนเตียงชั้นล่าง ส่วนเพื่อนของฉันนอนชั้นบน เตียงของฉันอยู่ตรงข้ามกับประตูพอดี 
     
      ฉันกับเพื่อนชวนกันมาอาบน้ำ ห้องน้ำนั้นข้างจะมีโป่งซึ่งจะมีสัตว์ป่าเดินลงมากินดินโป่งข้างห้องน้ำ ฉันจึงบอกกับเพื่อนว่าจะส่องไฟฉายหาช้าง ฉันส่องไปส่องมาก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อที่แสงไฟมันเกิดเงาของผู้ญิงมัดผมหางม้า ทั้งๆที่ไฟฉ่ายของฉันไม่มีอะไรบังมาแสงเลย ฉันกับเพื่อนรีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำแล้วกลับเข้ามาในที่พัก และฉันก็เล่าสิ่งที่ฉันเจอให้เพื่อนฟัง 
     
      พอเื่พื่อนฟังสิ่งที่ฉันเล่าก็ต่างกลัวกันจึงตกลงกันมาจะนอนกัน 5 คน โดยเอาเตียง 2 ชั้นมาชนกัน นอนแค่ด้านล่าง 5 คน ซึ่งฉันได้นอนตรงกลาง ส่วนพื้นที่ๆเหลือก็เอากระเป๋า และสัมภาระไปวางให้เต็ม 
       
        เรานอนกันมาถึงประมาณตีหนึ่งกว่าๆ เพื่อนข้างๆฉันชื่อเอม อยู่ดีๆมันก็มาเขย่าตัวฉัน ฉันตื่นมา เอมชี้นิ้วไปให้ดูที่ปลายเตียง ตอนแรกฉันไม่เห็นอะไร แต่พอตาปรับสภาพได้แล้ว สิ่งที่ฉันเห็นก็คือภาพลางๆผู้หญิงมัดผมหางม้าอุ้มเด็กทารก เดินวนไปวนมาอยู่ปลายเตียง ฉันกับเอมได้แต่หลับตา และนอนตัวแข็งทำอะไรไม่ถูกจนถึงเช้า  
     
         คืนต่อมาความกลัวมันเริ่มจางหาย ฉันจึงมานอนที่เตียงของตัวเอง และเอมก็นอนเตียงข้างๆฉัน  ตรงข้ามเตียงฉันเป็นเพื่อนอีกคน ชื่อว่า มดตะนอย
     
         ในคืนนั้นเป็นคืนที่ฉันกับเอมเห็นผีชัดที่สุด ตอนประมาณตีสี่ ฉันกับเอมตื่นขึ้นมาเพราะเอมตั้งนาฬิกาผิด ความจริงแล้วต้องตื่นตีห้า พอฉันลืมตาขึ้นสิ่งที่ฉันเห็น มันทำให้ฉันจับมือเอมแน่น เอมก็บีบมือฉันแน่นเหมือนกัน
       
         ฉันและเอม เห็นผู้หญิงผมยาว ใส่เสื้อผ้าขาดๆ อยู่บนเตียงชั้น 2 และกำลังยื่นคอลงมามองมดตะนอยที่กำลังหลับอยู่ ลองคิดสภาพสิ ตัวอยู่บนเตียง แต่คอยืนลงมามองคนที่หลับอยู่ ฉันกับเอมเเทบช็อก อย่างจะร้องไห้แต่รองไม่ออก สิ่งที่ทำได้ตอนนั้นคือหลับตาและอยู่เงียบๆจนถึงเช้า
             
        เช้าวันรุ่งขึ้นขณะที่ฉันจะกลับ ผู้ดูแลป่าเเถวนั้นเขาบอกว่า ที่ที่เรานอนนั้นเคยเป็นสุสาน ของชาวบ้านกร่าง ซึ่งแต่ก่อนเคยมีหมู่บ้านอยู่แถวๆนั้น 
       
        หลังจากวันนั้นฉันและเพื่อนๆก็คงจำการเข้าค่ายครั้งนี้ไปจนวันตาย....