Soul Unlimited - นิยาย Soul Unlimited : Dek-D.com - Writer
×

    Soul Unlimited

    เรื่องราวผจญภัย เหนือจินตนาการ

    ผู้เข้าชมรวม

    62

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    62

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  28 ต.ค. 56 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    วูบบบบบบบ  ................   ตุบ
    โอ้ยยยย !!
    "เจ็บชะมัดเลย"    
    เหลือบมองไปรอบ ๆ 
     
    "นะ นะ นี่มัน    ที่ไหนฟะ  ......"
    จำได้ว่าตูนอนอยู่บนที่นอน   เล่นเกมส์ ออนไลน์  เกมส์ใหม่  ที่หาเจอโดยบังเอิญ   
    แล้ววววว .......  นี่ตูฝันหรือปล่าวฟะ 
     
      
    "ผั๊วะ"
    โอยยยยยย  หน้าตู  เชี่ยยยยย.....เจ็บจริงนี่หว่า  ตูไม่ได้ฝันไปหรือเนี่ย  ..... อูยยย 
    ชกหน้าแรงไปนิด  เจ็บง่ะ
     
     
    "ว๊ากกกกกกกก   มีใครอยู่แถวนี้บ้างเนี่ย    ช่วยผมด้วยยยยยยย !!!"    
    ผมตะโกนสุดเสียง  2-3 ครั้งได้   แต่ก็ไร้วี่แววเสียงตอบกลับ
    ป่ารอบด้านก็มืด ๆ  น่ากลัวชะมัด  หรือเราฝันไป  ฝันบ้าไรฟะ หน้ายังชาอยู่เลย  
    นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ว่าแต่มองดูแล้ว พืชในป่ามันก็ดูแปลก ๆ พิกล 
    แต่ช่างเถอะ หาทางออกก่อนดีกว่า   ตะโกนไปหลายทีแล้ว
    ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมาเลย  มีแต่เสียงสัตว์ เสียงแปลก ๆ
    บรรยากาศ ก็ดูแปลก ๆ   บลืออออออ   อยู่เงียบ ๆ ก่อนดีกว่าเรา  
    หาทางออกก่อนดีกว่า
     
    ตุบ ๆ !!    ตุบ ๆ  !!
    เสียงไรแว๊  .....  อ๋อ เสียงหัวใจตูเอง   กำ    เซงว่ะ   ทางออกอยู่ไหนวะเนี่ย ....  
    ผมบ่นอยู่ในใจ  ระหว่างการเดินหาทางออกจากป่า  มาสักชั่วโมงถึงสองชั่วโมงได้มั้ง  
     ใจก็ ปอด ๆ  ยังไงก็ไม่รู้   กลัวผี  กลัวงู   กลัวอะไร  ที่มันอาจจะโผล่ออกมาจาก
    ที่มืด ๆ แห่งนี้  ยังดีที่มีพระจันทร์ ทำให้พอมองเห็นทาง  
     
    "แผละ"
    ง่ะ ...  อะไรว้าาาา   หนืด ๆ   เหยียบไรว่ะตู  ...    
    "อ่ะ อะ   ว๊ากกกกกกก    หนอนยักษ์"  
    โอ้  ผมตกใจจนตะโกนเสียงหลง  เพราะ
    ผมไปเหยียบโดนหางหนอนยักษ์  ตัวมันเท่าวัวได้มั้ง  ยาวเป็นเมตร
     
    วิ่งตาเหลือกสิครับ แบบนี้  ผมไม่สนใจไรแล้ว  วิ่งไปข้างหน้าอย่างเดียวใส่เกียร์หมา
    วิ่งหนีอย่างสุดชีวิต  จนกระทั่ง ......
    เวร แล้วไง วิ่งไม่ลืมหูลืมตา  เสือกวิ่งเข้ามาในดง หนอนยักษ์  ซะได้  กำของเวร
    ง่าาาาาา  ......  มันเห็นตูแล้วด้วย   ทำไงดีแว๊  
     
    ตูม!    ตูม!   ตูม!
    เห้ยยย !!!   หนอนระเบิด ไปทีละตัว   เกิดอะไรขึ้นฟะ
     
    "รีบหลบมาทางนี้   อยากโดนทากกินหรือไงเจ้าน่ะ"
    เสียงใครหว่า  เสียงผู้หญิงนี่หว่า  ผมมองหาเจ้าของเสียง จนได้พบ  อ่าาาาาาาา ....
    ผู้หญิงในชุด  บีกินี่ ....  เอ้ยยย     นี่มัน  ชุดเหมือน    เหมือน 
     
    "เจ้าบ้า   หลบมาทางนี้   เร็วเข้า"
    หลบก่อนก็ได้ฟะ   แต่ก็ยัง งง ๆ  กับเหตุการณ์ที่เห็น   สาวน้อยหน้าตาน่ารัก 
    วัย  17 - 18  ได้มั้ง   ใส่ชุดเหมือนเผ่าแอส  ในเกมส์ออนไลน์เลย   เหอ ๆ  
    อูยยยย   หนองโพหก    เวลาแบบนี้ ตูยังจะหื่นได้อีก  แหมแต่ชุดเธอก็ไม่ได้โป้มากนะ
    อย่าคิดมาก ล่ะเด็ก ๆ
     
    ผมวิ่งมาอยู่ข้างหลัง  สาวแอส  ที่สุดแสนจะเซ็กซี่    เธอดูเก่งกาจ  เหมือน
    พรานหญิง  อาวุธที่เธอใช้คือมีดสั้น  สลักลายสวยงาม  วิจิต   ก็แบบว่า สวยอ่ะ
    อยากได้สักอัน ผมหมายถึงมีดนะ 
     
    ผมดูเธอจัดการพวกทากยักษ์  ซึ่งเธอใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที  ก็จัดการได้หมด 
    คงสัก 10 - 15  ตัวได้    เธอช่างเคลื่อนไหว ว่องไว จริง ๆ มองแทบไม่ทัน
     
    "ขอบคุณครับ   ขอบคุณที่ช่วยผม"   
    ต้องขอบคุณก่อนเลยครับ  เพราะสุดสวยคนนี้ล่ะ
    ที่ช่วยผมให้รอดจากการเป็น อาหารอันเลิศรส ของเจ้าหนอนป่า  
    บลืออออ!!    แค่คิดก็สยอง  
     
    "เจ้าเป็นใคร  ทำไมแต่งตัวแปลก ๆ  เวลาแบบนี้   เจ้ามาอยู่ตรงนี้ได้ไง"
    เออว่ะ  พูดภาษาตูได้ด้วย  ตอนนี้ผมใส่ชุดนอนลายปลาหมึก 
    ถึงมันจะดูแปลก ๆ ไปบ้าง  ก็ไม่เท่าเธอนะ 
    เหมือนใส่เหมือนเสื้อชั้นใน  กะกางเกงรัดรูป  เดินอยู่ในป่า  เหอ ๆ    ผมนึกในใจ
     
     
    "ผมหลงทางครับ  ไม่รู้ว่ามาที่นี่ได้ไง  กำลังหาทางออกจากป่าอยู่น่ะ"
    เออ นะ เผื่อคนสวย นางนี้จะช่วยผมได้   แต่ผมก็ยัง งง ๆ กับเรื่องที่เกิดขึ้น 
    ซึ่ง  ผมไม่ได้ฝันไปอย่างแน่นอน
     
     
    "เจ้าหลงทาง ?  แล้วเจ้ามาจากเมืองไหน  เป็นพ่อค้ารึ   ข้าไม่เห็นอาวุธหรือของ ๆ เจ้าเลย"
    "อ๋อ ไม่ใช่ครับ  ผมเป็นคนในเมือง    อยู่โคราชครับ"
    มันจะรู้จักไหมเนี่ย   แต่ตูดูแล้ว  นี่ก็คงไม่ใช่ป่าที่เขาใหญ่แน่นอน
     
    " ......    ข้าไม่เห็นจะรู้จักเลย   เจ้าเป็นสาย   ต่างเมืองหรือปล่าว"
    อ้าวววว    กำแล้วไงตู    เธอมองด้วยสายตาสงสัย    กุมมีดสั้นของเธอไว้แน่น   
    แป่วววววว   จะไส้แตกแล้วไง
     
    "ไม่ใช่นะครับ  คือ  ผม   ผม ....    ผมหลงทางมาจริง ๆ    จำได้ว่า 
    นอนเล่นเกมส์อยู่บนที่นอน   แล้วก็หลับ
    หลับมาก็อยู่ที่แห่งนี้แล้ว   ซึ่งผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน  ว่าที่นี่มันที่ไหน  
    เชื่อผมเถอะนะ "
    โอยยย   ฉี่จะราดดด   เป็นช่วงเวลาแห่งความเป็นความตาย อีกแล้ว 
    รอดจากหนอนยักษ์มา  ก็จะกลายเป็นศพหรือนี่
     
    "  ......   ตามข้ามา ...... ข้าจะพาเจ้าไปพบท่านผู้เฒ่า   ถ้าเจ้าโกหกล่ะก็ 
    ข้าจะฆ่าเจ้าทิ้ง"
    เห้อออ .....  รอดไป  อย่างน้อยก็ตอนนี้   เอาวะ  เผลอเมื่อไหร่ ค่อยหาทางหนี   
    กลุ้มใจจะร้องไห้ว่ะ   อ่ะซิก ๆ
     
     
    "ครับ ๆ  ผมไม่กล้าโกหกคุณแน่นอนครับ  เชื่อผมเถอะครับ"
    ก็ยังดีที่คุยภาษาเดียวกัน  ไม่งั้น ตู ตายแหง่ม ๆ  
     
     
    ................................................................................................................
     
    โปรดติดตามตอนต่อไป
     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น