The little red ridding hood [ONE SHOT]

ข้อมูลเบื้องต้น

"แม่บอกช่าว่าหมาป่านิสัยไม่ดี เเต่คุณหมาป่าดีกับช่ามากเลยค่ะ"

"หมาป่ามันดีเฉพาะกับคนที่รักนะ"

"งั้นคุณหมาป่ารักช่าใช่ไหมคะ ช่าก็รักคุณหมาป่า"

"ใช่ ข้ารักเจ้า"

อารมณ์ดีเเค่ไหนถามใจดูค่ะ ลงฟิคมาเรื่อยๆ 55555 

ฝากติดตามด้วยนะคะ><

With love

เนื้อเรื่อง



  เมื่อนานมาเเล้ว มีหญิงสาวตกหลุมรักมนุษย์หมาป่า สิ่งที่เกิดขึ้น เเน่นอนว่าไม่มีใครพอใจ ผู้ที่เกิดต่างเผ่ากัน ไม่สามารถตกหลุมรักกันได้ เเละไม่สามารถรักกันได้ ทั้งสอง จึงต้องถูกเผาทั้งเป็น เพราะถือว่าเป็นกบฎต่อทั้งสองเผ่าพันธ์

"เข้าใจเเล้วใช่ไหม ว่าทำไมเเม่ถึงไม่อยากให้หนูช่าออกไปข้างนอก"

สาววัยกลางคนลูบผมสีม่วงเเดงของเด็กสาววัยเเปดขวบ 'มาช่า'

"เเต่ถ้าหนูช่าอยากออกไปเก็บดอกไม้ หนูช่าชอบดอกไม้"

ดูเหมือนว่าหนูน้อยจะไม่ลดละความพยายาม เธอเคยเห็นดอกไม้จากกรอบรูปที่ห้องเธอ เเม่บอกว่ามันสวยมาก เธอก็เเค่..อยากเห็นดอกไม้เท่านั้นเอง

(' - ') ('0') (-_-)

"หนูช่าอยากดูดอกไม้ๆๆๆ"

เมื่อไม่เป็นอย่างที่หวัง หนูน้อยเริ่มงอเเงออกมา หวังจะให้น้ำตาเปิดทางให้เธอได้ทำสิ่งที่อยากทำดังใจนึก

เเละเป็นดังที่หวัง เเม่ของเธอยอมให้เธออกไปเก็บดอกไม้

"เเต่หนูช่าจะดูเเลตัวเองได้ไหม"

"ได้สิ! หนูช่าเท่านี้เเล้ว"

เธอชูนิัวเป็นเลขเเปดเพื่อบอกอายุกับเเม่ของตน

เเม่เห็นท่าทางที่น่ารักของลูกสาวก็หัวเราะร่วน เเละส้วมฮู้ดสีเเดงให้ เป็นฮู้ดประจำของเธอ 

ผมสีม่วงเเดงเข้ากับฮู้ดสีเเดงมากๆ ผิวสีขาวเมื่อโดนเเสงเเดด เป็นประกายระยิบระยับอย่างกับเเวมไพร์ รวมถึงตาสีน้ำตาลอ่อนเช่นกัน

เดินไปไม่นานก็พบกับดอกไม้ดอกเเรก เด็กน้อยดีใจเเบบสุดๆ เธอรีบวิ่งไปหยิบดอกเเรกใส่ตะกร้าที่ถือมาทันที

"เจ้าชอบดอกไม้หรอ"

"เอ๋?"

สาวผิวเเทน ผมสีน้ำตาลลอนยาวเท่าเอวเห็นจะได้ ใบหน้าสวยของหญิงสาวก้มลงนั่งยองๆเท่ากับเด็กน้อยพอดี

"ชอบค่ะ หนูช่าชอบดอกไม้มากเลย"

"หนูช่า..."

"ใช่ค่ะ คุณชื่ออะไร"

"เกด เเต่...ข้าเป็นหมาป่านะ"

"...เเม่บอกหมาป่าไม่ดี"

"ไม่ทุกตัวหรอก เชื่อข้าสิ"

"ค่ะ"

เด็กน้อยยิ้มกว้างจนตาหยี ความไร้เดียงสาเป็นมิตรกับหมาป่าสนิทใจ เกดอาสาพาเด็กน้อยไปหาดอกไม้สวยๆ เพื่อจะนำไปเชยชม เเละใส่เเจกันไว้ให้เเม่ของตน

ผ่านมาชั่วโมงกว่าๆ เธอนั่งมองเด็กน้อยวิ่งเล่นกับผีเสื้อเเละเก็บดอกไม้ สายตาเป็นประกายที่บ่งบอกความใสซื่อ อ่อนต่อโลก ไม่รับรู้ถึงความโหดร้ายต่างๆของโลกนี้

มือสวยเอื้อมไปดึงฮู้ดสีเเดงออก เเละลูบหัวเด็กน้อยเบาๆ

"วันนี้เจ้าสนุกไหม"

"สนุกมากก หนูช่าชอบดอกไม้ คุณหมาป่าชอบไหมคะ"

"ไม่ ข้าชอบเจ้า"

คำพูดของผู้ใหญ่ไม่ได้ทำให้เด็กน้อยเเสดงอาการอะไรออกมา นอกจากดีใจเเละกระโดดโลดเต้นตามประสาเด็ก

มือเล็กหยิบดอกไม้สีชมพูในตะกร้าหนึ่งดอกมาทัดที่หูของเกด  ผู้ที่ถูกทัดดอกไม้ทำหน้าไม่สบอารมณ์เล็กน้อย เเต่กลัวจะทำเด็กน้อยร้องไห้ เลยต้องยิ้มเข้าไว้

เวลาบ่ายโมง เเสงเเดดเริ่มคล้อยลง เเต่ก็ยังคงทำหน้าที่เเผดเเสงเหมือนเดิม ริมธารถูกจองด้วยเด็กน้อยเเละหมาป่า เกดพาเธอมานั่งเล่นได้สักพักเเล้ว เเต่ดูเหมือนเด็กน้อยจะไม่เคยเหนื่อยเลย พาไปจับวางตรงไหนก็วิ่งเล่นได้ทุกที เเต่ก็นะ เด็กน้อยไม่เคยเห็นโลกภายนอกมาก่อน..

เธอหยิบกล้วยข้างๆตัวยื่นให้เด็กน้อยที่วิ่งเข้ามาหา เพราะสอง-สามชั่วโมงมานี่ เธอยังไม่กินอะไรเลย เอาเเต่เล่นอย่างเดียว

เมื่อเด็กน้อยได้รับกล้วย ก็ลงมานั่งข้างๆเเละนั่งกินคนเดียวถึงสามลูก เเก้มขาวๆเวลาเคี้ยวกล้วยไว้ในปากนี่มัน....

(-////-   ) (   -////-)

เมื่อเก็บดอกไม้ได้เยอะเเล้ว เเละเล่นจนเต็มที่เเล้ว เธอก็ล้มลงนอนที่ตักของคุณหมาป่า เกดเกลี่ยผมที่ติดใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน 

"เเม่บอกว่า หมาป่าใจร้าย เเต่ทำไมคุณดีกับหนูจังเลยคะ"

"หมาป่าดีเเค่กับคนที่รักเท่านั้นเเหละ"

"งั้นคุณหมาป่ารักหนูช่าใช่ไหมคะ หนูช่าก็รักคุณหมาป่า"

"ข้าก็รักเจ้า.."

พูดจบเกดก็ลุกขึ้นเเละอุ้มเด็กน้อยเอาไว้ เเละจับเธอไว้ที่หลังเพื่อให้เธอขี่หลังได้ถนัดๆ 

เดินมาได้ไม่นาน เกดก็มาส่งยังที่ๆเจอกันครั้งเเรก 

"จำทางกลับบ้านได้ไหม"

"ได้สิคะ หนูช่าโตเเล้วนะ"

"เก่งมาก"

เธอยีหัวเด็กน้อยจนยิ้มตาหยีๆ ก่อนจะก้มลงหอมเเก้มเด็กน้อยเบาๆ 

"สัญญากับข้านะ ว่าเจ้าจะไม่บอกเเม่ว่าเจอข้า"

"สัญญาา"

"ข้อที่สอง.... ในอีก7ปี เจ้าต้องกลับมาหาข้า ที่เดิม.."

"เจ็ดปีเลยหรออออ.. ได้ค่ะ อีกเจ็ดปีหนูช่าจะมาหา"

เธอเกี่ยวนิ้วเล็กๆกับนิ้วของหมาป่า ก่อนจะถือตะกร้าดอกไม้กลับบ้านไป

---

  มือเรียววางปากกาหลังจากเขียนจบ ถึงเเม้เรื่องจะผ่านมาเจ็ดปีเต็มๆ เธอก็ยังจำได้เเม่นยำ  จนถึงตอนนี้เธอยังจำหน้าของหมาป่าได้..

เธอปิดสมุดไดอารี่ เเละหยิบฮู้ดตัวเดิมมาใส่ ถึงเเม้เด็กน้อยในวันนั้น ตอนนี้จะอายุสิบเจ็ดปีเต็ม

ฮู้ดสีเเดงคลุมไม่ได้เเล้ว เธอใช้มีดเเงะส่วนที่เย็บติดกันออกอย่างระวัง เเละคลี่ฮู้ดที่กลายเป็นผ้าคลุมสีเเดงมาคลุมไหล่ตนเอง หวังให้หมาป่าจะจำตนได้จากสีผม เเละผ้าสีเเดงนี้

เดินมาไม่นานก็มาถึงที่เดิม ที่ๆมาเก็บดอกไม้กับคุณหมาป่า เธอนั่งรอบนโขดหินอย่างมีความหวัง หวังว่าเธอจะมาจริงๆ

"รอข้าอยู่หรอ"

"ใช่"

สิ้นเสียงเธอเข้าไปกอดหมาป่าทันที เขาเป็นหมาป่า จึงไม่มีการเปลี่ยนเเปลงทางร่างกาย 

..แม้กระทั่งหัวใจ...

"ดอกอะไรหรอคะ"

ช่าเห็นที่มือของหมาป่าถือดอกไม้ไว้1ช่อ

"ดอกยิปโซ"

เธอยื่นให้สาวน้อยอย่างรู้ใจ

เธอยังมีรอยยิ้มที่สดใสเหมือนเดิม เเละสะกดสายตาคนๆเดิม...

"ยิปโซ ....หมายถึงความจริงใจ อ่อนหวาน"

เธอลูบหัวสาวน้อยเบาๆ

"และรักเเรกพบ"

                                         FIN

Talk

จบไปอีก one shot นะคะ วันนี้รมณ์ดี เเต่งมันเยอะๆค่ะ จ้องจอจนเเม่จะตีละ ช่วยไม่ได้ ลูกมีความสุข555 

ขอให้สนุกกันนะคะ หนูช่าน่าฟัดมาก-3- หมาป่าก็อบอุ่น อ้ย ขอสองค่ะ ขอใส่ถุงกลับบ้านตอนนี้เลย! 

With love

-Sha-

'ไม่ว่าจะผ่านไปอีกกี่วัน ขอให้เป็นรักเเรกของกันเเละกันนะ'