รักนี้ไม่มีชื่อเรื่อง[XS][Y]

เนื้อเรื่อง

ณ ประเทศอิตาลี                                         
ปราสาทวาเรีย

     แอ๊ดดดด~ ปึง!!!
     "เฮ้ย! ไอ้คุณบอส!" เสียงเรียกห้วนๆที่ไม่แสดงถึงความเคารพกับบอสใหญ่แห่งวาเรียเลยแม้แต่น้อย ดังขึ้นมาจากบุคคลเจ้าของเรือนผมสีเงินงาม ที่เพิ่งเข้ามาในห้องทำงานแบบพรวดพราดแถมปิดประตูซะดังอย่างกับเรียกร้องความสนใจ(?) จากร่างสูง

     "มีอะไร...ไอ้สวะ" มือหนาวางแก้วไวน์รสดีก่อนเอ่ยเสียงเข้มที่แสดงถึงความไม่สะทกสะท้านโดยไม่หันไปมองหน้าบุคคลผู้เข้ามาใหม่

     "ก็แค่จะมาบอกว่า! ภารกิจที่ให้ไปทำครั้งที่แล้วน่ะมันเสร็จไปตั้งนานแล้ว! ไม่มีภารกิจอื่นให้ทำอีกแล้วรึไงว่ะ! ไอ้คุณบอส!" ฉลามคลั่งโวยวายอย่างไม่เกรงใจเจ้าของห้อง รังสีดำทมึนค่อยๆแผ่ออกมาจากร่างสูงทีละนิดละน้อย...

     "แกจะโวยวายหาอะไรนักหนา...ไม่มีงานให้ทำก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง...เห็นบ่นนักหนาว่าเบื่อบ้าง เมื่อยบ้าง ขี้เกียจบ้าง นี่ก็ให้แกพักแล้วจะเอาอะไรอีกห่ะ ไอ้สวะ!" ร่างสูงยืนขึ้นจากเก้าอี้แล้วหันมาประจันหน้ากับฉลามคลั่ง ใบหน้าแสดงความไม่พอใจปนรำคาญออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน

     "ก ก็มันว่างนิไอ้คุณบอส! จะให้ทำไงเล่า!"

     "แกก็ไปอยู่กับพวกสวะที่เหลือนั่นสิว่ะ เห็นพวกมันบ่นหาแกอยู่ทุกวัน" แซนซัสเอ่ยถึงเหล่าวอริเออร์ที่เหลือ

     "ไม่เอาด้วยหรอกโว้ย! ใครจะไปหาไอ้พวกบ้านั่นกัน! น่ารำคาญ!" ...หึ ไม่เอาด้วยหรอก ถ้าให้ไปเจอไอ้เจ้าชายบ้านั่นล่ะก็ อย่าหวัง!

     "งั้น...แกก็...เข้ามาใกล้ๆฉัน" แซนซัสกระตุกยิ้มที่มุมปาก...

     "อ อะไรนะ" ฉลามคลั่งเอ่ยวาจาด้วยความสงสัย และแสดงสีหน้าตกใจออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน

     "บอกว่าให้แกเข้ามาใกล้ๆฉัน ว่างมากนักไม่ใช่หรือไง...ไอ้ฉลามสวะ" ร่างสูงพูดย้ำอีกครั้งพลางเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่สบอารมณ์
    

     "เร็ว...อย่าให้ฉันต้องพูดอีกเป็นครั้งที่สาม"

     "ก ก็ได้ว่ะ...ไอ้คุณบอส!" สควอโล่รับคำพลางเดินเข้าใกล้นภาสีดำทีละนิด...จนแซนซัสรู้สึกรำคาญจนทนไม่ไหวจึงเดินเข้าหาสควอโล่ด้วยตัวเอง ฉลามคลั่งตกใจเล็กน้อย เงยดวงหน้าหวานขึ้นเพื่อถามร่างสูงว่าจะทำอะไร...แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรเรียกได้ว่าแค่อ้าปากเล็กน้อยเท่านั้น แซนซัสก็เข้ารุกริมฝีปากบางของสควอโล่ในทันที ร่างบางเบิกตากว้างอย่างตกใจพลางใช้มือเรียวดันอกกว้างของบอสใหญ่แห่งวาเรียให้ออกห่างไปจากตัวของเค้าและดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผลเลยแม้แต่น้อย

     มือข้างหนึ่งของแซนซัสรั้งท้ายทอยของสคลอโล่เอาไว้ไม่ให้ขัดขืน ส่วนแขนแกร่งอีกข้างก็โอบเอวบางเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหนี สติของร่างบางเริ่มเหม่อลอยคล้อยตามสัมผัสจากร่างสูงที่มอบให้ แขนเรียวทั้งสองข้างโอบรอบคอของร่างสูงให้โน้มลงมาอีก สคลอโล่เริ่มตอบรับรสสัมผัสนั้นมากยิ่งขึ้น

     แซนซัสผละออกมาจากริมฝีปากบางอย่างช้าๆ และเมื่อสควอโล่ได้สติก็เริ่มขัดขืนอีกครั้ง แต่แขนแกร่งของร่างสูงก็ยังไม่ยอมให้ร่างบางได้ขัดขืน จัดการอุ้มฉลามคลั่งพาดบ่ากว้างของตนพาไปที่ห้องนอนขนาดใหญ่หลังห้องทำงาน สควอโล่ดิ้นอย่างแรงหวังแค่ว่าให้ร่างสูงปล่อยตนซักที ซึ่งความหวังนั้นก็เป็นจริงเมื่อแซนซัสโยนร่างบางลงกับเตียงจนสควอโล่ร้องเสียงหลง

     "อุก! โอ๊ย! ทำบ้าอะไรเนี่ย! ไอ้บอสบ้า! อ่ะ...จ จะทำอะไรน่ะ!" ดวงหน้าหวานฉายแววตื่นตระหนกเมื่อบอสใหญ่แห่งวาเรียขึ้นคร่อมอยู่ด้านบน แซนซัสตรึงข้อมือทั้งสองข้างของฉลามคลั่งด้วยมือเพียงข้างเดียว...

     "แกว่างมากไม่ใช่หรือไง ฉันก็จะทำให้แกเลิกว่างซักทียังไงล่ะ" แซนซัสกล่าวพลางกระตุกยิ้ม ใบหน้าก้มลงซุกไซร้ลำคอระหงของร่างข้างใต้ สควอโล่พยายามขัดขืนแต่ก็ไม่เป็นผลเลยแม้แต่น้อย ร่างสูงยังคงสูดดมความหอมหวานจากร่างบางอย่างไม่ขาด ใบหน้าเริ่มไล่ขึ้นไปเรื่อยๆจนประกบกับริมฝีปากบาง ร่างสองร่างแนบชิดกันจนอากาศไม่สามารถผ่านไปได้ ร่างสูงเริ่มทำกิจกรรมของตนอย่างอ่อนโยนและนุ่มนวลจนสควอโล่เลิกขัดขืนและยอมตอบรับในที่สุด...

____________________________________________

ห้องนั่งเล่น

     "ชิชิชิ สควอโล่ไปไหนน่ะ เจ้าชายไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้วนะ เจ้าชายอยากเล่นกับสควอโล่วววววว~" เจ้าชายเบลเอ่ยถามคนที่นั่งคนละฝั่งกับเขาพร้อมกับดิ้นบนโซฟาสีดำสนิทเหมือนเด็กถูกแย่งของเล่น(?)

     "ไม่รู้! แล้วแกก็ไม่ต้องมาถามฉัน ไอ้เจ้าชายบ้า! แกเกิดเป็นบ้าอะไรขึ้นมาห่ะ! นึกอยากจะเข้าครัวแล้วดันทำเตาอบระเบิดอีก! รู้ไหมว่ามันแพงขนาดไหน! กำแพงด้านหลังพังเป็นแถบ! ไหนจะค่าจ้างช่างทาสี! ค่าโน้น! ค่านี่! โว้ยยยย!...ฉันล่ะไม่อยากพูดเลยว่ะ #&%$~!#! %$~#!&!#%#" มาม่อนตอบคำถามและบ่นออกมาด้วยความไม่สบอารมณ์กับเรื่องเมื่อตอนเช้าที่ผ่านมา…ส่วนเจ้าชายที่กำลังนั่งฟังเทศน์(?) ก็ไม่ได้สนใจพลางเอามืออุดหูเอาไว้ด้วย

     "อย่าทะเลาะกันเลยนะจ๊ะ เจ๊ยังไม่เห็นสควอโล่ลงมาเลยตั้งแต่เช้าบอสก็ด้วย คงไม่ใช่ว่า เอ่อ...ทั้งวันหรอกมั้งจ๊ะ" ลูซซูเรียเอ่ยออกมาโดยที่ยังไม่มีใครถามพลางหน้าขึ้นสีเล็กน้อย...

     "คงไม่หรอก ใครจะนั่งทนทำงานอยู่ทั้งวันละ ชิชิชิ" เบลพูดจบก็ลุกเดินออกไปจากวงสนทนาโดยยังไม่ทันได้รู้สึกถึงประโยคของลูซซูเรียที่เป็นคนละความหมายกัน

     "ฉันยังพูดไม่จบฟังกันก่อนเซ่! ไอ้เจ้าชายบ้าาาา!" จนถึงตอนนี้มาม่อนก็ยังคงโวยไม่เลิก

____________________________________________

     แอร์เย็นฉ่ำกระทบกับผิวกายของสคลอโล่จนร่างบางที่กำลังนอนหลับอย่างสบายทนไม่ไหวต้องซุกกับอกกว้างของร่างสูงเพื่อหาความอบอุ่นและเมื่อแซนซัสที่กำลังจ้องมองร่างบางอยู่นั้นเห็นปฏิกิริยาเช่นนี้ก็อดที่จะยิ้มขึ้นมาไม่ได้ มือของร่างสูงข้างหนึ่งเล่นอยู่กับเรือนผมสีเงินงามอย่างสนุก ส่วนแขนแกร่งอีกข้างที่โอบรอบเอวบางอยู่ก็รั้งให้เข้ามาอีก จนคนที่กำลังนอนหลับอย่างสบายต้องร้องครางออกมาเพราะความอึดอัด

     "อืม..." เปลือกตาบางลืมขึ้นมาอย่างช้าๆ แต่เมื่อเห็นใบหน้าของบอสใหญ่แห่งวาเรียเพียงแค่ลางๆเท่านั้น ดวงตาเรียวก็เบิกโพล่งขึ้นมาอย่างตกใจพร้อมกับลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วแต่เมื่อลุกขึ้นได้แล้วก็ต้องร้องเสียงหลงเพราะความเจ็บปวดช่วงล่าง

     "โอ๊ย!...เจ็บ..."

     "หึหึหึ" แซนซัสหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับลุกขึ้นมานั่งเช่นเดียวกันกับสควอโล่

     "ห หัวเราะอะไรเล่า! ไอ้บอสบ้า!" ฉลามน้อย(?) หน้าแดงจัดเพราะโกรธหรืออายก็มิอาจทราบได้

     "ก็แกนั่นแหละ...ดูสภาพตัวเองซะก่อนดิ...ไอ้ฉลามสวะ" แซนซัสกล่าวพร้อมกับจ้องมองร่างกายอันเปลือยเปล่าที่มีแต่รอยจูบสีแดงระเรื่อของร่างบางตรงหน้าที่โผล่พ้นผ้าห่มผืนหนาออกมาอย่างโลมเลีย

     "อ ไอ้บอสเวร! ไอ้บอสบ้า!...ห้ามมองนะเว้ย!" สควอโล่เมื่อเห็นสายตาและได้ยินในสิ่งที่แซนซัสพูดก็ก้มลงมองสภาพของตัวเองว่าเป็นเช่นไร แต่เมื่อได้เห็นแล้วก็ต้องร้องโวยออกมาอย่างตกใจพลางหน้าขึ้นสีจัด พร้อมกับคว้าผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาคลุมกายของตนอย่างรวดเร็ว

     "หึ ไม่ต้องปิดหรอก...ฉันเห็นของแกหมดแล้ว...ไอ้ฉลามสวะ" แซนซัสพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉยเมยเหมือนทุกครั้ง

     "น นั่นแหละ! ห ห้ามมองนะเว้ย!" สควอโล่เอ่ยออกมาอีกครั้งพลางหน้าแดงอย่างกับมะเขือเทศ มือบางกุมผ้าห่มผืนหนาไว้อย่างแน่นหนาอย่างกับกลัวว่ามันจะหนีหายไปไหน

     "ไปอาบน้ำให้เรียบร้อยซะล่ะ หรือจะให้ฉันเข้าไปอาบพร้อมกับแกดี ไอ้ฉลามสวะ" บอสแห่งวาเรียพูดด้วยสีหน้าสบายอารมณ์ตามแบบฉบับของเจ้าตัว เรียกเลือดให้มารวมอยู่ที่ใบหน้าหวานได้ไม่ยาก

     "ม ไม่ต้องเฟ้ย! ไอ้บอสบ้า!" สควอโล่รีบลุกออกจากเตียงใหญ่แล้วรีบเดินลากขา(?) โดยไม่ลืมที่จะเอาผ้าห่มติดตัวไปด้วย ก้มหยิบเสื้อผ้าทีละชิ้นที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นและรีบเข้าไปในห้องน้ำโดยเร็ว(?)

     "อย่าช้าล่ะ...ไอ้สวะ ไม่งั้น...หึหึหึ" แซนซัสหัวเราะตามหลังด้วยความชั่วร้าย(เหรอ?)

     "ร รู้แล้วเฟ้ย!!!...ย อย่าเข้ามานะโว้ย!!!" สควอโล่ตะโกนออกมาจากในห้องน้ำโดยที่ร่างสูงนั้นไม่ต้องเดาก็รู้เลยว่าร่างบางที่อยู่ในห้องน้ำนั้นหน้าแดงยิ่งกว่ามะเขือเทศเสียอีก

.

.

.

.

.

The End

     หุหุ เช่นเคยค่ะ เม้นวิจารณ์ให้ด้วยเน้อแล้วก็รูปประกอบเพื่อจะช่วยให้ได้อารมณ์(?)มากขึ้น เราอาจจะจบหวนไปซักหน่อยไม่ว่ากันนะ อิอิ