คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้น
จุดเริ่มต้น
"จ..เจ็บจังเลย...ที่นี่ที่ไหนเนี้ย?"คราวนี้เสียงจากวาตานุกิที่นั่งข้างๆช็อกกี้พร้อมปรับสายตาให้จ้องมองสิ่งแปลกใหม่ที่อยู่ตรงหน้า
บ้านหลายหลังที่ถูกออกแบบเดียวกัน คือถูกสร้างด้วยอิฐสีนํ้าตาลอ่อนหลังคาสีนํ้าตาลเข็มประตูบ้านอยู่ทางด้านขวา ลานจอดรถขนาดพอเหมาะสําหรับรถคันหนึ่งอยู่ชิดริดขวาสุดถัดจากประตู มีสนามหญ้าสองข้างขนาบกับทางเดินที่ถูกเว้นเอาไว้ตรงกลางเพื่อในการเดินออก-เข้าได้สะดวก รถสีเทาจอดอยู่
"ให้ตายเถอะนี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ย ต้องมีใครจงใจแกล้งทําแบบนี้แน่!!!"วาตานุกิพูดก่อนจะลุกขึ้นด้วยท่าทีหงุดหงิดแล้วหาตัวการที่ทําเรื่องแบบนี้
"โถ พี่วาตานุกิก็รองโทรถามแม่บ้านพ่อบ้านดูสิ"ช็อกกี้แสดงความเห็นก่อนจะพยายามลุกขึ้นแม้จะเซเล็กน้อยพร้อมปัดเศษหญ้าที่ติดตามกระโปง
"จริงด้วย!"ว่าเสร็จก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเครื่องหลังจากนั้นก็ปิดเครื่องทันที
"มีอะไรเหรอพี่วาตานุกิทําไมไม่โทร?"ช็อกกี้ถาม
"...แบตหมด...รองใช่โทรศัพท์ตัวเองสิ"
"เราลืมเอาโทรศัพท์มา"
"งั้นก็...เฟสต้าไง! เฟสต้ายืมโทร..."วาตานุกิกับช็อกกี้หันไปหาเพื่อนที่เป็นความหวังสุดท้ายแต่
ว่างเปล่า
"เฟสต้าหายไปไหน!!!!!!!!!!!!!!!!"ทั้งสองประสานเสียง จบกันความหวังสุดท้าย
ด้านเฟสต้า
"อึก...อืม..."เด็กสาวผมแดงดูเซอๆเล็กน้อยครางออกมาก่อนจะนึกถึงเสียงที่แว่วได้ยิน
ครั้งสุดท้ายก่อนจะสลบ
'ยินดีต้อนรับเด็กสาวชาวมักเกิ้ลทั้งสาม'
"ยินดีต้อนรับ...งั้นเหรอ"เฟสต้าพึมพําเบาๆพร้อมลุกขึ้นยืน
"แล้วที่นี่ที่ไหนเนี้ย?"เฟสต้าเดินไปสํารวจ และคาดว่าตรงนี้น่าจะเป็นหลังบ้านจึงเดินไปดูรอบข้างแต่ไม่ทันจะก้าวก็มีเสียงดังขึ้นทางหน้าต่างทําให้เธอต้องมุดลงไปข้างล่างก่อนจะโผล่หัวชะโงกดูทางหน้าต่างเล็กน้อย
"มีทั้งหมดกี่กล่อง!?!"เสียงของเด็กผู้ชายอ้วนท้วมท่าทางเอาแต่ใจพูดขึ้นพร้อมมองกล่องของขวัญ
วันนี้น่าจะเป็นวันเกิดของหมอนั่นแน่ เฟสต้าคิดแล้วดูต่อ
"สามสิบหกพ่อนับเองกับมือเลยน่ะลูก"ลุงที่รูปร่างอ้วนท้วมไม่แพ้กันกําลังยิ้มแย้มนั้นตอบ
"สามสิบหก!!!แต่ปีที่แล้วผมได้สามสิบเจ็ด!!!"เด็กคนนั้นตวาดผู้เป็นพ่อ
"เออ...จะๆแต่บางกล่องมันใหญ่กว่าปีที่แล้ว"
"ผมไม่สนหรอกเรื่องกล่องไหนใหญ่กว่า!!!"
"ได้ของขวัญก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง"เฟสต้าทําปากขมุบขมิบแม้เสียงเธอจะเบาแต่คงไม่พ้นจากหูของเด็กอีกคนหนึ่งที่ทําอาหารเช้าอยู่ข้างๆหน้าต่าง
"หืม?"เด็กผู้ชายสวมแว่นตากลมผมสีดําขลับรูปร่างผอม หน้าต่างไม่เหมือนคนพวกนั้น กําลังหันมาทางเธอก่อนจะเบิกตากว้างเล็กน้อย
"ชู่~"เฟสต้าใช่นิ้วแตะปากตัวเองเอาไว้เป็นสัญญาณว่าอย่าบอกคนพวกนั้นน่ะว่าฉันอยู่ตรงนี้
"..."เด็กชายใส่แว่นพยักหน้าเหมือนเข้าใจก่อนจะจัดแจงข้าวเช้าต่อ
พอพวกครอบครัวนั้นทานอาหารเช้าเสร็จก็ทยอยกันออกไปข้างนอก
จนไม่เหลือใครยกเว้นเด็กผู้ชายใส่แว่นหันมามองเฟสต้าก่อนจะเปิดหน้าต่างขึ้นมา
"เธอเป็นใคร?เพื่อนของดัดลีย์เหรอ"
"ดัดลีย์...เด็กที่เอาแต่ใจนั้นน่ะเหรอ ไม่หรอกฉันไม่ใช่เพื่อนเขา"เฟสต้าตอบก่อนจะกอดอก เด็กคนนั้นอมยิ้มเล็กน้อยเหมือนจะถูกใจคําพูดของเธอ
"แล้วเธอมาทําอะไรที่นี้"
"เอ่อ...คือ..."ถ้าตอบว่าหล่นมาจากฟ้าคงไม่เชื่อแน่งั้น...โกหกซักหน่อยคงไม่เป็นไร
"ฉันพึ่งย้ายมาใหม่น่ะ ยังไม่มีเพื่อนเลยนายชื่ออะไรเหรอฉันเฟสต้า เฮอเรนเซีย"
"ฉันแฮร์รี่ พอตเตอร์ มีลุงชื่อเวอร์นอน ส่วนป้าชื่อเพ็ตทูเนีย และเจ้าเด็กนั้นชื่อดัดลีย์"
"นายไม่ได้เป็นลูกของคนพวกนั้นเหรอ?"
"เปล่าหรอกฉันเป็นเด็กกําพร้าถูกรับเลี้ยงน่ะ"แฮร์รี่พูดพลางทําหน้าเศร้า
"งั้นเหรอ...เหมือนฉันเลย"เฟสต้าพึมพํากับตนเอง
"แฮร์รี่!!!ออกมาได้แล้วอยากให้ฉันขังเธออยู่ในบ้านไหม!!"เสียงลุงเวอร์นอนดังขัดการสนทนา
"ครับ!!!...เออฉันไปก่อนน่ะแล้วพบกันใหม่"แฮร์รรี่พูดพร้อมใส่เสื้อลายสก็อตทับ
"อื้ม แล้วเจอกัน"
เมื่อกล่าวอําลาจบแฮรรี่วิ่งออกไปข้างนอกทันที
ด้านช็อกกี้กับวาตานุกิ
"มีคนมาหลบเร็ว"วาตานุกิพูดพร้อมดึงช็อกกี้วิ่งมาหลบตรงซอก
"เอ่อๆ"ช็อกกี้ขานตอบก่อนจะวิ่งไปหลบตรงซอกด้วยคน
หมับ!!
ช็อกกี้รู้สึกถึงความหนักตรงไหล่เหมือนมีใครจับบ่าตนอยู่ จําได้ว่ามีอยู่กันสองคนคือตัวเองกับพี่วาตานุกิ ซึ่งพี่วาตานุกิอยู่ข้างหน้าตัวเองแล้ว...มือนี่มันของใคร!!!!
"ค...ใครน่ะ!?"
"ฉันเองเฟสต้า"
"อ...อ้าวเฟสต้าเองเหรอนึกว่าใคร"ช็อกกี้หันมามองหน้าเพื่อนสาวที่หายตัวไปไหนไม่รู้ตั้งแต่แรก
"หืม?เฟสต้า เจอตัวแล้วงั้นขอยืมโทรศัพท์หน่อยสิ"วาตานุกิพูด
"โทรศัพท์เหรอเอาไปทําไม?"
"โทรหาคนมาช่วยไง"ช็อกกี้อธิบาย
"อ๋อ!สักครู่น่ะเดี๋ยวโทรให้"ว่าเสร็จก็หยิบโทรศัพท์มาเปิดเครื่องพร้อมกดเบอร์โทรแล้วหูจ่อฟังเสียง
.
.
.
.
.
.
"ติ๊ด!"เสียงปิดโทรศัพท์
"เป็นไงบ้างมีคนรับสายมั๊ย!?!แล้วเขาจะมารับเราเมื่อไหร"ช็อกกี้รัวคําถามทันที
"เอ่อ...คือ"
"อย่าบอกน่ะว่าโทรไม่ติด!!แถวนี้น่าจะมีสัญญาณนี้"วาตานุกิพูดพลางทําหน้านึกเพราะก่อนหน้านี้เธอยังเห็นหญิงสาวคนหนึ่งโทรคุยโทรศัพท์อยู่เลย
"คือว่าพอดี....เงินหมดน่ะ"
"=[]=!!"ทั้งสองหน้าตาเหวอทันที
"อ้าว ใช้ของพวกเธอก็ได้นี่"เฟสต้าพูดพร้อมชี้หน้าทั้งสอง
"ฉันลืมเอามาอ่ะ"ช็อกกี้พูดพร้อมทําหน้าแหย่ๆ
"ฉัน...แบตหมด"วาตานุกิตอบก่อนจะทําท่าช่วยไม่ได้
"เยี่ยมเลย!แล้วเราจะทําไงต่อ"เฟสต้าประชด
"ไม่รู้สินอกจากพวกเธอจะรอดูเหตุกาณณ์ต่อไป"เสียงหนึ่งตอบให้
"ใครน่ะ!?!"ทั้งสามประสานเสียงพร้อมหันมามองบุคคลใหม่ที่เข้ามาทัก
"ฉันชื่อรูเบอัส แฮกริด"ชายรูปร่างใหญ่เกินมนุษย์ มีเคราสีนํ้าตาลเซอๆเหมือนสีผม ใส่เสื้อโค้ทแลดูเก่าๆ กล่าวทักพร้อมรอยยิ้ม
"รูเบอัส แฮกริด? หนูชื่อเฟสต้า เฮอเรนเซียค่ะ"
"ช็อกกี้ คริส"
"วาตานุกิ เนียร์"
"อ่า...พวกเธอคือเด็กที่มีพร...อุ๊บ!ไม่ได้ฉันห้ามพูดเรื่องนี้"แฮกริดตาเบิกกว้างเล็กน้อยแต่พูดยังไม่จบก็ตะคุบปากตัวเองทันที
"เออ...คือพวกเราทําอะไรผิดหรือป่าว?"
"ไม่ๆพวกเธอไม่ได้ทําอะไรผิดทั้งนั้นแหละเออ...แนะนําตัวใหม่หน่อยสิ"
"หนูเฟสต้า เฮอเรนเซีย"
"ผมสีแดงเพลิง ดวงตาสีเขียวมรกตสดใส เธอเหมือนลิลลี่ อีวานส์มากเลยน่ะรู้มั๊ยฉันเกือบจําเธอผิด
แหนะไม่ยักกะรู้ว่าลิลลี่มีลูกสาวด้วย"
"คือหนูเป็นเด็กกําพร้าคะไม่มีพ่อแม่ และญาติพี่น้อง"เฟสต้าชี้แจงใหม่
"คงงั้นแหละถ้ามีฉันคงได้เป็นข่าวลือในโลกเวทย์มนต์แล้ว"เขาพึมพํา
"แล้วนายล่ะ"แฮกริดถามเด็กผมสีเขียวยาวถึงเอว
"หนูชื่อวาตานุกิ เนียร์ และอีกอย่างหนูเป็นผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย"
"โทดทีสงสัยฉันตาฝาดน่ะ....เธอเป็นลูกครึ่งใช่มั๊ย?"
"ค่ะ หนูเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นกับอังกฤษ"
"งี้นี่เองฉันก็ว่าทําไมหน้าตาเธออกแนวคนญี่ปุ่นนิดหน่อย แล้วส่วนเธอ"
"ช็อกกี้ คริส"
"อืมงั้นเหรอ งั้นฉันก็มาให้ถูกคนแล้วสิ"แฮกริดพูดจบก็หยิบซองจดหมายสามซองขึ้นมาแล้วให้พวกเธอทีละคน
"นี่ของพวกเธอน่ะ เฮอเรนเซีย คริส เนียร์"
"มันคือ...."ทั้งสามสงสัยและมองดูจดหมายในมือพร้อมพลิกไปพลิกมา
"จดหมายจากฮอกวตส์เธอรู้จักมั๊ย?" ทั้งสามส่ายหน้าทันควัน
"โรงเรียนฮอกวอตส์เป็นโรงเรียนที่รวบรวมผู้ที่มีเวทย์มนต์ ส่วนพวกที่ไร้เวทย์มนต์ซึ่งเรียกกันว่ามักเกิ้ลจะไม่มีทางได้เรียนที่นี้แน่นอน"
"คุณคงจําผิดคนแล้วล่ะ เราไม่มีเวทย์มนต์หรือเรียกตามประสาคุณคือมักเกิ้ล"วาตานุกิค้านเพราะตนไม่มีพลังเวทย์แบบนั่นหรอก
"โอ้!ฉันจําไม่ผิดหรอก ดูหน้าซองจดหมายสิ"
คุณ ฟ. เฮอเรนเซีย
หลังบ้าน (สถานะผู้บุกรุกพื้นที่)
4 ซอยพรีเว็ต
ลิตเติล วิงจิง
สนามหญ้าข้างซ้าย (สถานะผู้บุกรุกพื้นที่)
4 ซอยพรีเว็ต
ลิตเติล วิงจิง
คุณ ว. เนียร์
สนามหญ้าข้างซ้าย (สถานะผู้บุกรุกพื้นที่)
4 ซอยพรีเว็ต
ลิตเติล วิงจิง
"อืมชื่อพวกเราจริงๆนิ"เฟสต้าออกความเห็น
"จริงๆด้วยแฮะ"ช็อกกี้เห็นด้วย
"แล้วทําไมต้องเขียน สถานะผู้บุกรุกพื้นที่ ด้วยไม่ทราบ"วาตานุกิทําหน้าเซ็งสุดๆ
"รองเปิดอ่านข้างในสิ"แฮกริดบอก ทั้งสามค่อยแกะหน้าซองจดหมาย
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
โรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทย์ มนต์ศาสตร์ฮอกวอตส์
อาจารย์ใหญ่ : อัลบัส ดัมเบิลดอร์
(เหรียญตราแห่งเมอร์ลินชั้นหนึ่ง พ่อมดผู้ยิ่งใหญ่ หัวหน้าหมอผี อิสรชนสูงสุด พันธรัฐพ่อมดนานาชาติ)
เรียน คุณ เฟสต้า เฮอเรนเซีย
เรามีความยินดีที่จะแจ้งให้คุณทราบว่าโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทย์มนต์ ศาสตร์ฮอกวอตส์ รับคุณเข้าเรียนในปีนี้ ที่แนบมาพร้อมกันนี่คือ รายการหนังสือและของใช้จําเป็น
โรงเรียนเปิดวันที่ 1 กันยายน เราจะคอยนกฮูกของคุณ จนถึงวันที่ 31 กรกฏาคม
ขอแสดงความนับถือ
มิเนอร์ว่า มักกอนนากัล
(มิเนอร์ว่า มักกอนนากัล)
รองอาจารย์ใหญ่
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
โรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทย์ มนต์ศาสตร์ฮอกวอตส์
อาจารย์ใหญ่ : อัลบัส ดัมเบิลดอร์
(เหรียญตราแห่งเมอร์ลินชั้นหนึ่ง พ่อมดผู้ยิ่งใหญ่ หัวหน้าหมอผี อิสรชนสูงสุด พันธรัฐพ่อมดนานาชาติ)
เรียน คุณ ช็อกกี้ คริส
เรา มีความยินดีที่จะแจ้งให้คุณทราบว่าโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทย์มนต์ ศาสตร์ฮอกวอตส์ รับคุณเข้าเรียนในปีนี้ ที่แนบมาพร้อมกันนี่คือ รายการหนังสือและของใช้จําเป็น
โรงเรียนเปิดวันที่ 1 กันยายน เราจะคอยนกฮูกของคุณ จนถึงวันที่ 31 กรกฏาคม
ขอแสดงความนับถือ
มิเนอร์ว่า มักกอนนากัล
(มิเนอร์ว่า มักกอนนากัล)
รองอาจารย์ใหญ่
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
โรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทย์ มนต์ศาสตร์ฮอกวอตส์
อาจารย์ใหญ่ : อัลบัส ดัมเบิลดอร์
(เหรียญตราแห่งเมอร์ลินชั้นหนึ่ง พ่อมดผู้ยิ่งใหญ่ หัวหน้าหมอผี อิสรชนสูงสุด พันธรัฐพ่อมดนานาชาติ)
เรียน คุณ วาตานุกิ เนียร์
เรา มีความยินดีที่จะแจ้งให้คุณทราบว่าโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทย์มนต์ ศาสตร์ฮอกวอตส์ รับคุณเข้าเรียนในปีนี้ ที่แนบมาพร้อมกันนี่คือ รายการหนังสือและของใช้จําเป็น
โรงเรียนเปิดวันที่ 1 กันยายน เราจะคอยนกฮูกของคุณ จนถึงวันที่ 31 กรกฏาคม
ขอแสดงความนับถือ
มิเนอร์ว่า มักกอนนากัล
(มิเนอร์ว่า มักกอนนากัล)
รองอาจารย์ใหญ่
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"โอ้!!!สุดยอดเลย"ช็อกกี้ตาเบิกกว้างตอนจบ
"ม..ไม่อยากจะเชื่อ"เฟสต้าตบหน้าตัวเองเบาๆว่าไม่ได้ฝัน
"ใช้ได้นี่...แต่ฉันก็ยังสงสัยอยู่ดีพวกเราไม่ได้มีเวทย์มนต์สักหน่อยแล้วทําไมถึงได้เรียน"วาตานุกิ
จับผิดแฮกริด
"อ๋อ...เรื่องนี้เธอต้องไปถามอัลบัส ดับเบิลดอร์"
"หมายถึงอาจารย์ใหญ่เหรอค่ะ"เฟสต้าหันมาสนใจ
"ใช่แล้ว เขาน่ะรู้ทุกสิ่งรู้แม้กระทั่งว่าพวกเธอมาที่นี้ได้ยังไง"
"หืม? จริงเหรอแล้วเราจะพบเขาได้ยังไง"วาตานุกิ
"ตามฉันมาสิ อ๊ะ!พวกเธอจะต้องไปซื้อของกับฉันน่ะรู้ไหมในรายการที่อยู่ในฉบับที่สอง"
"เครื่องแบบ หนังสือเรียน อุปกรณ์อื่นๆ"เฟสต้าไล่สายตาไปเรื่อยๆ
"แต่ว่าพวกเราจะซื้อของพวกนี้ได้ยังไงโลกนี้ไม่มีหนังสือหรืออุปกรณ์ยังงี้หรอกค่ะ แฮกริด"เฟสต้าพูดก่อนจะยื่นใบรายการให้ดู
"มีสิ...ตรอกไดแอกอนไง"แฮนกริดอธิบาย
"ตรอกไดแอกอน?"
"ตรอกไดแอกอน เป็นที่จับจ่ายซื้อของของพ่อมดแม่มดและนักเรียนฮอกวอตส์ "
"อย่างงี้นี่เอง"ทั้งสามปลง
"จะไปเมื่อไหรเหรอ"ช็อกกี้ถาม
"หลังจากเรารับแฮร์รี่ พอตเตอร์เสร็จ"
"แฮร์รี่ พอตเตอร์เป็นพ่อมดด้วยเหรอค่ะ!!!"เฟสต้าทําตาลุกวาว
"ใช่เขาเป็นพ่อมดผู้ยิ่งใหญ่ แต่เธอรู้จักเขาเหรอ?"
"ค่ะ ตอนนั้นเราคุยกันเล่นสักพักก่อนที่ลุงของเขาจะมาขัด"
"เธอโชคดีน่ะเนี้ยที่ได้พบแฮร์รี่ พอตเตอร์คนแรกในโรงเรียนฮอกวอตส์แห่งนี้"
"ไม่ถึงกับขนาดนั้นหรอกค่ะ"เฟสต้าพูดยิ้มๆ
"เอาเป็นว่า...ตอนนี้พวกนกฮูกคงจะใกล้มาส่งจดหมายแล้วแหละ"
"พวกเธอจะกลับกันก่อนรึป่าวหรือจะอยู่กับฉันรอแฮร์รี่ พอตเตอร์"แฮกริดถาม
ทั้งสามหันมาพร้อมกันทันทีและคาดว่าคิดแบบเดียวกัน
"เราจะรอแฮร์รี่ พอตเตอร์/ค่ะ!!!"
TBC
ความคิดเห็น