นิยาย Love chaos in Harry potter อลวนรักป่วนทะลุมิติฮอกวอตส์

ลำดับตอนที่ #1 : หนังสือจากชายชราแปลกหน้า

บทที่1

หนังสือจากชายชราแปลกหน้า

ในคฤหาสน์เก่าแก่หลังหนึ่งมีเด็กสาววัยสิงสองปีผมสีแดงเพลิงกําลังนั่งพิงอยู่ตรงกําแพงห้องอย่างเบื่อหนาย พร้อมกับกองหนังสือมากมายที่อยู่ข้างๆเด็กหญิง ก่อนจะพึมพําคนเดียว
"เฮ้อ~ทําไมโลกนี้ไม่มีอะไรพิเศษบ้างเลยหรือไง"เธอว่าก่อนจะผลิกแผ่นสุดท้ายและปิดหนังสือตําราเรียนฟิสิกส์ขนาดใหญ่และหนามาก
"อืม...ไม่มีอะไรให้อ่านแล้วเหรอไงนอกจากพวกตําราเนี้ย"เธอตัดสินใจลุกไปเก็บหนังสือพลางใช้นิ้วไล่หาหนังสือปรัมปรามาอ่านเล่นฆ่าเวลา

ก็อก ก็อก ก็อก

"คุณหนูค่ะ...มีคนมาขอพบ"สาวใช้คนหนึ่งเคาะประตูก่อนจะแง้มบานประตูเล็กน้อยเพื่อเรียกคุณหนูของตน
"ใครเหรอ?"เด็กสาวถามก่อนจะเลิกสนใจกองหนังสือแล้วหันมาถาม
"คุณ'เนียร์'กับคุณ'คริส'เหมือนเดิมค่ะ"สาวใช้ตอบ
"อืม...ให้พวกเขาเข้ามาได้"เมื่อสิ้นเสียงคําขออณุญาติสาวใช้ผงกหัวก่อนจะถามครั้งสุดท้าย
"แล้วจะให้ดิฉันเตรียมของว่างมั๊ยค่ะ?"
"อื้ม...ของเป็นเครื่องดื่มชาดําสามแก้วก็พอไม่ต้องเอาของว่างหรอก"
"รับทราบค่ะ"สาวใช้พูดก่อนจะออกไป

ตึก ตึก ตึก แอ๊ด~

"สวัสดีทุกคน"เด็กสาวทักทายเพื่อนสนิททั้งสองคน
"มาแล้ว!!!สวัสดีเฟสต้า"เสียงแก่นๆของเด็กสาวผมสีฟ้าอ่อน ดวงตาสีฟ้าสุกใส ใบหน้าน่ารักปนขี้เล่นพูดทักทาย'คุณหนู'ของคฤหาสน์
"สวัสดี ช็อกกี้ คริส"เธอทักทายกลับ
"สวัสดี...เฟสต้า เฮอเรนเซีย"เสียงทุ้มหวานดังมาจากเด็กชาย...เอ๊ย!..เด็กสาวที่นั่งข้างๆมีผมสีเขียวเข็มยาวประมาณถึงเอวคอด ดวงตาสีเขียวคมกริบดูเย็นชาแต่แฝงไปด้วยเล่ห์ในมากมาย
ใบหน้าคมละมายเด็กผู้ชายมากกว่าหญิงสาว เอ่ยทักอย่างเฉยชา

 

'ให้ตายเถอะ ใครจะไปคิดว่าสองคนนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องกันนิสัยต่างกันสุดขั้ว'
 

"เช่นกัน วาตานุกิ เนียร์"เฟสต้าตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม
"ดื่มชากันก่อนสิ....วันนี้เป็นชาดําจะเอาของว่างไหมเดี๋ยวฉันสั่งให้?"เฟสต้าถามเพื่อนทั้งสองที่กําลังคนนํ้าชาของตนเอง
"ฉันขอขนมปังครัวซองทาช็อกโกแลตครีมหนึ่งชิ้น"ช็อกกี้สั่งชองโปรดปราน ไม่ใช่ครัวซองแต่เป็นช็อกโกแลตเพราะทุกเมนูเธอจะต้องสั่งสิ่งนี้มาทานตลอดตั้งแต่เด็กจนโต(ถึงได้ชื่อช็อกกี้ ย่อมาจากช็อกโกแลต)แล้ววิ่งไปนั่งข้างๆวาตานุกิ
"ฉันขนมปังแซนวิชสองชิ้นก็พอ"วาตานุสั่งต่อ ก่อนที่จะมีแม่บ้านยกจานมาเสริฟครบแล้วพวกเธอก็นั่งทานของว่างกัน จนเทานกันเสร็จช็อกกี้ได้เสนอให้ไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะเพราะอากาศข้างนอกดีไม่ร้อนจัด เฟสต้าเองก็เห็นดีเห็นงามด้วยเช่นกันพวกเธอจึงเริ่มทยอยออกนอกคฤหาสน์

ณ สวนสาธารณะ
สวนที่เงียบสงบไม่ค่อยมีผู้คนเสียเท่าไรเนื่องจากผู้คนส่วนใหญ่จะไปเดินห้างสรรพสินค้ากันเสียมากกว่า แต่สําหรับสามสาวพวกเธอชอบมาที่นี้มากกว่าเพราะห้างถึงแม้เครื่องปรับอากาศมันจะทําให้เย็นชุ่มชํ่าจนผู้คนชอบแต่มันก็แออัดเกินไปไม่มีความเป็นส่วนตัว พวกเธอก็ตัดสินใจว่า สวนสาธารณะเนี้ยแหละดีที่สุด!!!

"อื้ม~อากาศบริสุทธิ์ฉันมาแล้ว"ช็อกกี้พูดออกมาอย่างอารมณ์ดีพร้อมสูดอากาศหายใจลึกๆก่อนจะวิ่งนําหน้าเพื่อนทั้งสองไปนั่งเล่นชิงช้าตัวโปรด แต่...
"โอ๊ย!/อั๊ก!"(เสียงแรกเป็นของช็อกกี้)ดันไปสะดุดกับอะไรไม่รู้
"ป..เป็นอะไรรึป่าว!?!"เฟสต้าวิ่งไปดูอาการของช็อกกี้กับใครไม่รู้อีกคนที่นอนสลบอยู่ เฟสต้าสังเกตุเห็นคนๆนั้นมีรูปร่างผอมโซเหมือนไม่ได้กินอะไรมาประมาณ2-3วัน หนวดสีขาวยาวมากบ่งบอกว่าเป็นวัยชรา ใส่แว่นตาและใส่เสื้อคลุมสีดําที่ขาดวิงเล็กน้อยและมี..หบังสืเล่มใหญ่อยู่ในอ้อมกอดชายชราคนนั้นราวกับไม่ต้องการให้สิ่งนี้จากไป
"ม..ไม่เป็นไร...ลุง!เป็นไรป่าว!?!"ช็อกกี้พูดตะกุกตะกักก่อนจะมาเห็นสภาพสภาพชายชราที่นอนขึ้นอืดอยู่ข้างๆตน
"ข..ขอนํ้าหน่อยด..ได้โปรด"เขาพูดเสีบงแหบอย่างทรมาณ
"วาตานุกิช่วยไปซื้อนํ้าหน่อยสิตรงนั้นมีร้านสะดวกซื้ออยู่เร็วๆ"เฟสต้าสั่งก่อนที่วาตานุกิจะรีบวิ่งไปซื้อนํ้าแร่ที่ร้านมาให้
หลังจากชายชราดื่มเสร็จก็พูดขอบคุณอย่างสุดซึ้งที่พวกเธอช่วยชีวิตเขาไว้
"ขอบคุณพวกเธอจริงๆ ถ้าฉันไม่ได้เจอพวกเธอคงได้ตายไปแล้วแน่ๆ ขอบคุณจริงๆ"
"อ..เออ..ไม่เป็นไรค่ะไม่ต้องขอบคุณก็ได้"เฟสต้าพูด
"ไม่ได้หรอกพวกเธอช่วยฉันไว้พอชะนั้น เอ้า!รับนี้ไปสิ"เขาคัดค้านก่อนจะหยิบหนังสือสีนํ้าตาลอ่อนเล่มใหญ่หนาหน้าปกมีรอยสีดําและฝุ่นเคอะไปหมดแสดงถึงความเก่า แต่ข้างในมีกระดาษสีเหลืองที่ยังดูสะอาดอยู่เล็กน้อยแต่น่าจะพออ่านได้
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ"ช็อกกี้ปฎิเสธ
"พวกเราไม่ต้องการของตอบแทนหรอกค่ะแค่คําขอบคุณก็พอแล้ว"วาตานุกิเสริม
"..." ชายชราก้มดูหนังสือตัวเองเล็กน้อยอย่างหน้าเสียก่อนจะจ้องพวกเธอทั้งสาม เฟสต้าเห็นดังนั้นจึงต้องรีบรับหนังสือเล่มหนาเอาไว้ในอ้อมกอด
"ข..ขอบคุณค่ะสําหรับหนังสือเล่มนี้หนูชอบมากเลย"เฟสต้าพูดพร้อมยิ้มแหยๆให้
"โอ้!ดีจังที่เธอชอบ อย่าลืมอ่านมันล่ะ"เขาพูดพร้อมหน้าตาดีใจเต็มปรีดาและโบกมือลาพวกเธอ
"งั้นฉันไปก่อนแล้วกันน่ะค่อยเจอกันแม่หนู"
"ค่ะ แล้วเจอกัน"ทั้งสามโบกมือให้

กลับมาในคฤหาสน์
"ยินดีต้อนรับกลับครับ/ค่ะ คุณหนู"แม่บ้านพ่อบ้านต่างก้มหัวลงและเชิญทั้งสามให้เข้าบ้าน
"มีสายจากนายท่านครับ"พ่อบ้านคนหนึ่งพูดพร้อมยื่นโทรศัพท์ให้
"ขอบคุณค่ะ..สวัสดีค่ะ"เฟสต้ารับแล้วพูดคุยกับพ่อแม่
"เฟสต้านี่ลูกใช่รึป่าว?"
"ค่ะคุณพ่อ..."
"คือที่พ่อโทรมาอยากจะบอกว่าพ่ออาจจะกลับมาไม่ทันในวันพรุ่งนี้เพราะมีไฟล์งานเข้ามาใหม่น่ะ"
"แล้ว..."
"พ่ออาจจะต้องอยู่ที่นี่ต่ออีกหนึ่งปีน่ะ เรื่องเงินลูกไม่ต้องห่วงเดี๋ยวพ่อส่งเงินไปให้ทุกเดือนถ้า
ไม่พอก็รูดบัตรเครดิตเอา"
"ค่ะเข้าใจแล้ว"
"งั้นลาก่อนน่ะลูก ตั้งใจเรียนล่ะดูแลสุขภาพด้วยบาย"

ตู๊ด...ตู๊ด...

"คุยเสร็จแล้วค่ะ"เฟสต้าว่าพร้อมยื่นโทรศัพท์ให้พ่อบ้านก่อนจะเดินไปหาพวกเพื่อนเธอและเข้าไปในห้องสมุดเงียบๆ
"มีอะไรรึป่าว?"ช็อกกี้ถามเมื่อมาถึงก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้
"ไม่มีอะไรหรอกแค่เรื่องครอบครัวน่ะ"เฟสต้าพูดพร้อมยิ้มให้...จางๆ
"อืม..งั้นก็ดี"วาตานุกิกล่าวก่อนจะหันเหความสนใจมาที่หนังสือให้ชายชราให้
"สรุปว่า...เราต้องอ่านหนังสือเล่มนี้ใช่มั๊ย?"วาตานุกิเปิดประเด็นทันที
"คงงั้นแหละ"ช็อกกี้ว่าพลางใช้นิ้วไล่หน้ากระดาษไปเรื่อยๆจนถึงแผ่นสุดท้ายที่มี
กระดาษบางอย่างแนบไว้อยู่
"อะไรเนี้ย!"ช็อกกี้อุทานเล็กน้อยมองดูหน้ากระดาษที่เขียนไว้ว่า...

 

'Read Me'
 

"อ่านฉัน?..."
"ลองเปิดกระดาษแล้วอ่านดูสิ"เฟสต้าพูดพร้อมดูอย่างสนใจใคร่รู้
"งั้น...เฟสต้าอ่านเองล่ะกันรู้สึกจะเป็นภาษาอังกฤษอ่ะ"เธอว่าพร้อมยกกระดาษให้
"อืม ฉันอ่านล่ะน่ะ"พูดจบเฟสต้าก็พลิกกระดาษเปิดอ่าน
 

'Spell with me'

"ท่องตามฉัน? โอเคได้เลย"เฟสต้าเริ่มขยับริมฝีปากเพื่อให้เสียงรอดออกมา

'Merlin Merlin...I promise...I will disposal Voldemort
Please help me to go to Hogwarts School of Wizardry'
 

เมื่อท่องจบตัวอักษรบนกระดาษหายไปราวกับมีเวทย์มนต์ ทั้งสามยืนอึ้งกันอยู่ก่อนที่จะตกใจยิ่งกว่า เพราะกระดาษแผ่นนั้นเริ่มขยายใหญ่ขึ้นมาเรื่อยๆ เฟสต้ารีบปล่อยกระดาษลงที่พื้นทันทีก่อนจะวิ่งไปหาเพื่อนทั้งสองที่ยืนมองเหตุการณ์  วาตานุกิที่ได้สติรีบวิ่งไปที่ประตูเพื่อจะเปิดออกหรือเรียกให้คนช่วยแต่สายเกินไปเพราะตัวอักษรที่หายไปก่อนหน้านี้กลับเคลื่อนออกมาจากกระดาษทันที ตัวอักษรทั้งหมดเปล่งแสงสีทองออกมาและล้อมรอบตัวพวกเธอเอาไว้พร้อมมีแหวนสามวงปรากฎอยู่ตรงหน้า
จุดตรงกลางของกระดาษมีแสงสีขาวพุ่งออกมากระโจนใส่กลางอกพวกเธอทีละคนอยาง
ต่อเนื้องลักษณะคล้ายดาวหางเสร็จแล้วมันก็กระโจนเข้าที่เดิมคือแผ่นกระดาษ ทั้งสามสลบกันอย่างไร้เรี่ยวแรงเหมือนโดนดูดพลังไป มีเพียงเสียงเดียวที่เฟสต้าได้ยินครั้งสุดท้าย

'ยินดีต้อนรับเด็กสาวชาวมักเกิ้ลทั้งสาม'

ก่อนที่เปลือกตาเธอจะปิดลง



TBC

 

:) Shalunla