คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เข้าสมาคม(100%)
ติ๊ด...ติ๊ด...ติ๊ด...
เสียงจากเครื่องเช็คอัตราการเต้นของหัวใจดังขึ้นอย่างสม่ำเสมอ ในห้องที่มืดแทบสนิดที่มีเพียงกองเอกสารและสายยางต่าง ๆ ที่จุดปลายทางของสายพวกนั้นคือ......เด็กหนุ่มอายุราว ๆ 15-16 ปี นอนอยู่บนเตียงใหญ่สีขาวสะอาดโดยไม่รู้สึกถึงเสียงฝีเท้าที่ก้าวเข้ามาภายในห้อง
".........."
"เด็กคนนั้นไม่ยอมตื่นขึ้นมาได้ 2 อาทิตย์แล้วครับ ทางผมได้ให้อาหารผ่านทางสายยางต่าง ๆ ตามที่ท่านได้สั่งไว้แล้วก็...เด็กคนนั้นไม่มีอาการตอบสนองต่อสิ่งต่าง ๆ ส่วนสาเหตุที่เขาไม่ยอมตื่นขึ้นมา...ก็ไม่ทราบผลแน่ชัดครับ..." เสียงจากผู้ที่เป็นเลขาดังขึ้นที่หน้าประตู สีหน้าของเขาดูกังวลอะไรบางอย่างเป็นอย่างมาก ขณะที่เห็นหัวหน้าของตนใช้มือหนาลูบไล้เรือนผมสีเงินยาวของเด็กหนุ่มอย่างทะนุทะหนอมราวกับเป็นของมีค่า
"ผมคิดว่าเราควรจะยกเลิกแผนการ......"
ปึก!
"หุบปากซะ! ฉันไม่ต้องการความเห็นที่ขี้ขลาด แกแค่ทำตามที่ฉันสั่งเงียบ ๆ เท่านั้นก็พอ" เจ้าของเสียงไร้อารมณ์ที่เยือกเย็นกล่าวก่อนที่เขาจะเดินผ่านผู้เป็นเลขาเหมือนกับว่าเขาไม่มีตัวตน ศีรษะของเลขาหนุ่มที่ถูกแฟ้มเอกสารหว้างใส่มีเลือดสีแดงสดไหลออกมา เขายืนอยู่เงียบ ๆ ตามคำสั่ง แต่นัยน์ตาสีดำที่มองมายังร่างของเด็กหนุ่มที่นอนอยู่ยังคงหม่นหมองและฉายแววความเศร้าเสียใจอยู่ข้างในดวงตาคู่นั้น
เขาไม่มีอำนาจพอที่จะปลดปล่อยให้เด็กหนุ่มคนนี้มีอิสระ....แต่ถึงจะมี เขาก็ไม่สามารถทำได้...ในเมื่อเป้าหมายของชายคนนั้นยังไม่บรรลุผล แม้จะสงสารเด็กคนนี้มากเพียงใดก็ทำได้แต่เพียงมองดูอยู่ใกล้ ๆ เท่านั้นเอง...
...
...
...
(ในเกม) ***ทางใต้ของป่าสมิงดำ***
ร่างของบุรุษชุดดำนั่งพิงซากต้นสนดำซึ่งไหม้เป็นตอตะโก ในขณะที่ไหล่ข้างขวาที่ไร้แขนนั้นมีเลือดสีแดงสดไหลหยดลงมาเป็นแอ่งใหญ่
"อูย...เจ็บ ๆ " เสียงครางดังขึ้น แต่ผู้กล่าวออกมาไม่ใช่บุรุษไร้แขนแต่เป็นร่างของสตรีในชุดสีดำสนิดเช่นเดียวกันกับชายชุดดำที่ก้าวออกมาจากด้านหน้าของเขา
"พลาดสินะ" น้ำเสียงราบเรียบเอ๋ยถาม ผู้มาใหม่พยักหน้าก่อนจะสังเกตเห็นถึงอวัยวะบางส่วนที่ขาดหายไปของคู่สนทนา
"แขนนั้น....เสียงระเบิดเมื่อกี้นี้..." สตรีชุดดำเอ๋ยพลางหยิบขวดน้ำยาสีแดงและเขียวขึ้นมาจากกระเป๋ามิติข้างตัวแล้วส่งให้บุคคลตรงหน้า เมื่อน้ำยาทั้งสองไหลลงสู่ลำคอร่างของชายชุดดำเลือดก็หยุดไหล แขนขวาที่ถูกระเบิดหายไปก็กลับมาในสภาพสมบูรณ์
"เจ้าพวกนั้นไม่เลวเลย ถึงกับทำให้พวกเราเจ็บหนักขนาดนี้" เธอกล่าวออกมาพร้อมกับดึงถุงมือและดึงแขนเสื้อขึ้น เผยให้เห็นแขนเรียวขาวที่กลายเป็นน้ำแข็งจนถึงศอก!
"ฝีมือเจ้าหนูเอลฟ์นั้นสินะ..."
"อืม คงปล่อยไว้ไม่ได้ เจ้านั่นจะต้องเก่งขึ้นกว่านี้แน่ นั้นจะทำให้งานของเรายุ่งยากมากขึ้น"
"........ไม่เป็นไร ยังไงเราก็ต้องเจอกับพวกมันอีก" ชายชุดดำกล่าวก่อนที่ร่างนั้นจะค่อย ๆ จมลงไปในทราย หญิงสาวมองร่างที่จมลงไปที่ละนิดพลันนึกอะไรขึ้นได้ เอ๋ยพูดขึ้น
"พี่! น้ำยาคืนสภาพ(สีเขียว)กับน้ำยาเพิ่มเลือด(สีแดง)นั่นแพงมากนะ อย่าลืมจ่ายเงินคืนมาด้วยล่ะ!"
"..........."
"เข้าใจไหม? พี่!"
"...รู้แล้วน่า"
...
.
.
.
แพขนตายาวขยับช้า ๆ เช่นเดียวกับนัยน์ตาสีฟ้าครามคู่สวยที่ลืมขึ้นตามมา ภาพแรกที่เธอเห็นคือเพดานของห้องพักในโรงเตี๋ยมที่ไหนซักที่ ร่างบางค่อย ๆ ดันตัวขึ้นอย่างระวัง เสียงจากหน้าประตูห้องทำให้เธอต้องหันไปมอง
"อย่าพึ่งขยับตัวจะดีกว่านะครับ ร่างกายของคุณได้รับแรงกระเทือนจากระเบิดมากพอดี ทำให้คุณติดสถานะ 'ช้ำใน' "
เด็กหนุ่มยืนผิงอยู่ที่ขอบประตูก่อนจะเดินเข้ามาหา นัยน์ตาสีอำพันมองเด็กสาวที่อาการเริ่มดีขึ้นแล้วอย่างโล่งอก ใบหน้าขาวยังคงประดับไปด้วยรอยยิ้มเหมือนเคย
"อ๊ะ คุณ...คนที่ช่วยชั้นเมื่อตอนนั้น" เด็กสาวเอ๋ยออกมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยอ่อน เธอพยายามลุกขึ้นอีกครั้งทำเอาฮาเดสต้องรีบเข้าไปช่วยประคอง
"เรียกผมว่าฮาเดสก็ได้ครับ"
"ค่ะคุณฮาเดส ชั้น'ซานาเอล'ค่ะ" เด็กสาวแนะนำตัวเองพร้อมกับยิ้มให้เด็กหนุ่มบาง ๆ "แล้วลีรอยกับเรน่าล่ะค่ะ เออ..เพื่อนของชั้นที่เป็นอัศวินน่ะค่ะ"
"เห็นคนที่ชื่อลีรอยติดต่อกับพรรคพวกอยู่น่ะ ส่วนเรน่าเขาออกไปซื้ออะไรก็ไม่รู้มาให้เธอ คิดว่าอีกเดี๋ยวก็คงมา..." ทันทีที่ฮาเดสกล่าวจบ เด็กสาวอัศวินนามเรน่าก็โผล่พรวดเข้ามาทันที...เร็วได้ใจดีแท้ พูดถึงปุบก็มาปับ
"นี่แก ถอยออกห่างจากเจ้าหญิงเดี๋ยวนี้นะ!" เด็กสาวตะโกนออกมาอย่างไม่สมกับหน้าตาที่น่ารักของเธอ นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนมองฮาเดสอย่างไม่ไว้ใจ ก่อนจะเดินมาดึงให้ออกห่างจากตัวเด็กสาวนัยน์ตาสีฟ้าคราม
"เรน่า~อย่าเสียมารยาทกับผู้มีพระคุณสิจ้ะ" ซานาเอลดุอัศวินสาวอย่างสุภาพ
"ต้องขอโทษด้วยค่ะองค์หญิง แล้วนี่ยาแก้สถานะ 'ช้ำใน' ค่ะ" เรน่ายื่นยาให้ผู้ที่นอนอยู่บนเตียง ฮาเดสที่ยืนดูกิริยาของอัศวินสาวที่แสดงต่อซานาเอล และไหนจะคำที่เด็กสาวเรียกซานาเอลว่า 'องค์หญิง' อีก...
"ซานาเอล เธอเป็นองค์หญิงงั้นหรอ?"
"เอ๊ะ?!"
************
"เอ๊ะ?!" เด็กสาวสะดุ้ง ปฏิกิริยาที่แสดงออกมาเป็นเครื่องยืนยันได้อย่างดี
"มิน่าล่ะ ถึงได้ถูกตามล่า...ไม่สิ ลักพาตัวมากกว่า" ฮาเดสพยายามไม่พูดถึงเรื่องที่เด็กสาวตรงหน้าเป็นเผ่าเทพ ซานาเอลที่ได้ยินเด็กหนุ่มกล่าวอย่างนั้นก็ก้มหน้านิ่ง
"เออ...ซานาเอล?"
"คุณฮาเดส... คุณสนใจเข้าสมาคมไหมค่ะ" จู่ ๆ เด็กสาวที่ก้มหน้านิ่งก็เอ่ยออกมา
"หา?!" คราวนี้เป็นเขาเองที่สะดุ้งขึ้นมาบ้าง เรน่าที่เริ่มเข้าใจจุดประสงค์ที่องค์หญิงของตนกล่าวมาก็พูดให้เด็กหนุ่มเข้าใจง่าย ๆ
"คนพวกนั้นเป็นกลุ่มนักฆ่าที่ศัตรูของสมาคมพวกฉันจ้างมาให้ชิงของบางอย่างที่ซานาเอลเป็นผู้ครอบครองอยู่ เพื่อที่จะเอาชัยชนะจากสงครามเทพปีศาจที่จะจัดขึ้นเร็ว ๆ นี้ นอกจากนั้นยังมีกลุ่มคนอื่น ๆ อีกมากที่ต้องการของชิ้นนั้น เพราะอย่างงั้นหัวหน้าสมาคมของพวกฉันจึงต้องการหาคนเข้าสมาคมมาก ๆ แน่นอนว่าต้องเป็นคนที่แข็งแกร่งและเชื่อใจได้เช่นกัน" อัศวินสาวอธิบายยืนยาว(ในความคิดของฮาเดส) เธอหยุดพักดื่มน้ำนิดหนึ่ง ก่อนจะอธิบายต่อถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ นา ๆ ที่เกี่ยวกับความขัดแย้งในสมาคมจนถึงการปกครองของรุ่มพี่ที่น่านับถือ ทำเอาฮาเดสที่เป็น GM แฝงนึกในใจว่ายัยคงจะเพี้ยนชัวร์
"แล้วก็นะยังมี..."
"พอ ๆ ขืนเธอเล่ามากกว่านี้ฉันคงจะได้สำลักความระเบียบจัดของเธอตายแน่" เด็กหนุ่มขัดคออัศวินสาวที่น้ำลายแตกฟองเล่าเพลิน แม้แต่ซานาเอลยังพลอยหลับไปแล้วเลย "แล้วไง? สมาคมของพวกเธอชื่ออะไร?"
"นี่นายไม่ได้ฟังหรือไง?" เรน่ากล่าวน้ำเสียงหงุดหงิด
"ฟังแล้ว แต่เธอไม่ได้พูดชื่อของสมาคมออกมาเลยสักนิดแล้วฉันจะไปรู้หรือไง?" เด็กหนุ่มเถียงกลับพลางอ้าปากหาว นับเป็นครั้งที่ร้อยกว่าตลอดที่อัศวินสาวเล่ามา
"ฉันว่าฉันบอกชื่อไปแล้วนะ?"
"...ยังค่ะ ...ที่เรน่าพูดมาไม่มีชื่อของสมาคมพวกเราโผล่มาเลยค่ะ..." เด็กสาวสะลึมสำลือกล่าวเป็นพยานเน้นแน่ชัดเลยว่า อัศวินสาวยังไม่ได้พูด
"สมาคมของพวกเราคือ สมาคม[ฟีนิกส์] 1 ใน 4 สมาคมที่ใหญ่ที่สุดของเฟราเซียไงล่ะ!"
ผู้ที่กล่าวไม่ใช่เรน่า ...แต่เป็นชายหนุ่มผมสีชานัยน์ตาสีม่วงลึกลับ ที่เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับอัศวินหนุ่มผมสีดำชี้ไปทั่วทิศทาง
"ว่าไงจ๊ะ? สนใจที่จะเข้าสมาคมของเราไหม?" ผู้มาใหม่ส่งยิ้มให้ฮาเดสอย่างขี้เล่นและเป็นกันเอง ฮาเดสเองก็ส่งยิ้มแบบงง ๆ ตอบกลับไป พลางคิดในใจ
ใครวะเนี่ย?!
"รุ่นพี่เควิน?! มาได้ยังไงค่ะ" สองสาวร้องออกมาพร้อมกัน ส่วนไอ้คนที่ไม่รู้จักก็ยังยิ้มรับต่อไป
"ตอนที่พี่กำลังจีบสาวอยู่ก็ถูกท่านหัวหน้าถีบให้มาดูพวกเธอ เนื่องจากว่าบริเวณที่พวกเธออยู่มันใกล้กับพี่มากที่สุดไงล่ะ แล้วนี่ตกลงเธอจะเข้าสมาคมใช่ไหม? รอแปปล่ะกัน เดี๋ยวหัวหน้าก็ตามมา..."
"...เออ ไม่ครับ" ฮาเดสกล่าวปฏิเสธ ทำเอาคนชวนที่เริ่มจะร่ายยาวหยุดชะงัก พร้อม ๆ กับสมาชิกในห้องทั้งสามคนหันมามองเขาเป็นตาเดียว
"ทำไมล่ะ/ค่ะ?"
"คือ ...ฉันไม่ค่อยชอบการรวมกลุ่มน่ะ แต่ถ้าเป็นสมาชิกผีก็ว่าไปอย่าง"
"สมาชิกผี?" สามคนที่ไม่รู้เรื่องกล่าวขึ้นมาอย่าง ๆ งง ชายหนุ่มทำหน้าคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่ฮาเดสพูด
"สมาชิกผีคืออะไรหรือค่ะ คุณฮาเดส?" ซานาเอลถามเด็กหนุ่มผู้ของเป็นสมาชิกผี ฮาเดสยิ้มให้เด็กสาวก่อนจะอธิบายสั้น ๆ ไม่เกิน 10 คำ
"เป็นสมาชิกแค่ชื่อยังไงล่ะ"
...
...
.
"เอาสิ"
ชายหนุ่มเผ่าเรดเอลฟ์ผิวแดงหูแหลม ผมแดงยาวที่มัดเป็นหางม้าไว้กล่าวตกลงน้ำเสียงเบา นัยน์ตาสีครามเย็นชามองเด็กหนุ่มที่พึ่งได้รับอนุญาติให้เข้าเป็นสมาชิกผีที่ยิ้มให้อย่างไม่เกรงกลัว
"ฉัน'เฟซิส' หัวหน้าสมาคม[ฟีนิกส์]"
"ฮาเดสครับ ยินดีที่ได้รู้จัก" ฮาเดสพยายามยิ้มแบบเป็นมิตรมากที่สุดแต่อีกฝ่ายก็ได้แต่หน้าตายกลับมา แถมเขาเห็นว่ารอยยิ้มนั้นดูแล้วรู้สึกกวน ๆ เหมือนรองหัวหน้าสมาคมของตนอย่างมาก
"รุ่นพี่ค่ะ แล้ว...'เขา'ล่ะค่ะ" เด็กสาวนัยน์ตาสีฟ้าที่นอนอยู่บนเตียงมองผู้เป็นรุ่นพี่ทั้งสอง ชายหนุ่มผมสีชาเดินเข้ามาลูบศีรษะซานาเอลเบา ๆ
"ไม่ต้องห่วง ตอนนี้เด็กคนนั้นนอนพักอยู่ที่สมาคมของพวกเราน่ะ" เควินกล่าว ซานาเอลที่ได้ยินดังนั้นก็โล่งใจ ก่อนจะพลอยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ฮาเดสเดินออกจากห้องเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มทั้งสองต้องการที่จะคุยอะไรบางอย่างกับตนเป็นการส่วนตัว
"ลีรอย เรน่าเธอสองคนเฝ้าดูอาการของซานาเอล" เฟซิสสั่งอัศวินทั้งสองที่ทำทางว่าจะตามมา
"ครับ/ค่ะ..."
************************
เข้าทางตันแล้วคร้าบบบบบบบบT^T
ความคิดเห็น