คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #75 : ตอนที่ 75 การทดสอบ ที่จบลงพร้อมกับความงง
“อะนี้ ฉันคิดว่ารถทุกคันควรจะมีนะ”ไนท์ทำลายความเงียบ พร้อมกับพวกเจ้าหน้าที่เดินเอากล่องเล็กๆ เหมือนกล่องใส่แหวนไปให้บรรดาคนขับรถรับจ้าง
เฟต ที่รับมาจากมือของไนท์จ้องสิ่งที่อยู่ข้างในด้วยความสนใจ ไอ้นี่มัน เครื่องแปลภาษาสากลนี่นา เหมาะสำหรับคนที่ไม่เก่งภาษา เครื่องนี้มีหลักทำงานง่ายๆ ฟังเสียงจากข้างนอก แล้วนำมาแปลเป็นภาษาท้องถิ่นให้คนนั้นๆ ได้เข้าใจในความหมาย แม้จะฟังดูมีประโยชน์ แต่ราคาของมันก็แพงเสียจน ถ้าไม่ใช่คนที่ต้องออกสัมมนาต่างประเทศบ่อยๆ คงไม่มีทางซื้อมาใช้แน่ๆ แลกระหว่างจ้างคนกับเครื่อง คนยังถูกกว่าอีก
หลัง จากเห็นพวกคนขับรถรับจ้างยังทำหน้ายอมรับความจริงกันไม่ได้ เฟตเลยหันไปถามเพื่อนสนิทหน้าสวย ที่ยังคงมาวนเวียนเกาะแกะแบบคนที่ไม่ได้เจอกันนาน
“แล้วทางไปสำนักงานใหญ่ของคุณพอซ ไปทางไหนล่ะ”
“เค้าใส่แผนที่ให้หมดแล้วนะ”คำ พูดของไนท์ทำให้ชายหนุ่มที่ถามทำหน้างง ไหงเขาไม่เห็นรู้เรื่อง แต่ก่อนที่จะได้ถามว่ามันอยู่ที่ไหน เพื่อนตัวแสบก็ยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ใส่ ทำให้เฟตรู้สึกตงิดใจแบบแปลกๆ
“แสดงว่าไม่ได้ใส่ให้กับผมด้วยซินะ”คำพูดของชายหนุ่มทำให้เพื่อนหน้าสาวของเขาสะดุ้งเล็กๆ แต่ไม่พ้นสายตาของผู้ที่คอยสังเกตอยู่
“เฮ้อ จะนำทางไปเองซินะ เชิญ”เฟตถอนหายใจกล่าว เพื่อนของเขาชอบล็อคคอเขาแบบนี้แหละ
“อิอิ”ไนท์ หัวเราะในลำคอ แล้วเดินกลับไปขึ้นรถของตัวเองที่จอดอยู่ข้างๆ เฟตที่มองเห็นได้แต่ถอนหายใจ ชายคนนี้เวลาหัวเราะแบบนี้ทีไร มักจะมีเรื่องมาให้เขาได้ปวดหัวอยู่เสมอ หลังจากถามทางเจ้าหน้าที่ว่าไม่มีอะไรอีกแล้วใช่มั้ย เขาก็ขึ้นรถของตัวเอง พร้อมกับมองระบบคอมพิวเตอร์กลางที่กำลังล็อคเป้าหมายติดตามรถสปอร์ตสีขาวของ เพื่อนที่วิ่งนำออกไปแล้ว
เอี๊ยด!!! เสียง ล้อเบียดถนนพร้อมกับรถซีดานคันดำแต่งเล็กน้อยของเฟตพุ่งตัวออกตามรถปอร์ตสี ขาวสุดหรูของเพื่อนสนิทไป การออกตัวของรถสีดำส่งผลให้ผู้ที่มองอยู่จ้องมองตาค้าง เพราะไม่นึกว่าจะตามรถสปอร์ตเครื่อง V8 ขนาด 6.8 ลิตร ที่มีกำลังม้าถึง 1000 + HP ได้ไปง่ายๆแบบนั้น แถมเท่าที่ดู รถคันสีดำนั่น ยังออกตัวได้เร็วกว่าที่เห็นอีกเยอะ
แต่ คนที่ขับรถออกมา กลับไม่ได้คิดตามใครแบบนั้น รถของเขาก็แค่ผ่านการเทรสและปรับแต่งตามมาตรฐานรถแข่งโลกแล้วก็เท่านั้น ความเร็วของรถสปอร์ตจึงเป็นเพียงความเร็วของรถบ้านธรรมดาๆ สำหรับรถคันนี้
2 ชั่วโมงผ่านไป หลังจากเฟตขับรถตัวเองตามเจ้าเพื่อนตัวแสบมา เขาก็พบว่าตอนนี้ตัวเองได้มาถึงหน้าบริษัทแห่งหนึ่ง ที่อาณาเขตทางเข้ากับตัวอาคารที่เห็นนั้น ห่างกันแบบสุดๆ เท่าที่วัดจากสายตา เขาพบว่ามันน่าจะห่างกันถึง 2 กิโลเลยทีเดียว แถมยังเป็นบริษัทที่แยกตัวออกจากเมืองหลวงมาไกลมากอีกด้วย บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าบริษัทแห่งนี้ทุนหนาขนาดไหน
“ขอตรวจบัตรด้วยครับ”ก่อน ที่จะเข้าไปในบริเวณได้ เขาก็ต้องผ่านการตรวจสอบขากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก่อน เฟตเลยเอาทะเบียนที่ได้ และข้อมูลต่างๆที่ตนได้มา มายื่นให้กับพี่ รปภ.หน้าเข้ม ที่สะพายปืนกลเบาไว้ที่ข้างตัว อืม .... ระบบการรักษาความปลอดภัยของบริษัทนี้อยู่ในระดับสูงเลยนะเนี่ย
ผ่านการดูข้อมูลไปสักพัก ยามก็ยอมปล่อยให้เฟตได้ตามรถสปอร์ตสีขาวสุดหรูข้างหน้าไป
“ขอให้โชคดีครับ”ยามหน้าเข้มกล่าวปิดท้ายก่อนที่รถของเขาจะทะยานออกจากด่านจุดตรวจ
ชายหนุ่มขับรถช้าๆ ไปตามเส้นทางที่ถูกกำหนดไว้บนท้องถนน ส่วนสายตาก็สาดส่องจับตามองไปรอบๆ รถ ที่เป็นพื้นที่โล่งแบบแปลกๆ
10 นาทีต่อมา หลังจากเฟตเอารถไปเก็บ เขาก็เดินเข้ามาในห้องโถงรับแขกใหญ่ ที่มีบรรดาคนขับรถรับจ้างมารออยู่ก่อนแล้ว
“คิกๆ”เสียง หัวเราะเหมือนผู้หญิงของเพื่อนชายทำให้เฟตต้องหันมามองตาเขียวปัด ไอ้หมอนี่ พาเขาขับรถวนรอบเมืองนี่เอง มิน่า ทำไมคนพวกนี้ที่ออกมาทีหลังถึงได้มาถึงก่อนเขา
“สวัสดีทุกๆ คน และขอขอบคุณ ที่มาตามคำขอของเราในวันนี้”โฆษกประจำศูนย์กล่าวเมื่อคนมาครบหมดแล้ว ชายหนุ่มในชุดสูทกับหญิงสาวในชุดไปรเวทนั่น มาเป็นกลุ่มสุดท้ายจริงๆ
“สำหรับงานนี้ หลายๆคนคงรู้ถึงสิ่งตอบแทน ที่มีมูลค่ามหาศาลแล้ว แล้วก็ บลา บลา บลา…..”โฆษก ฝรั่งเริ่มร่ายยาว ในขณะที่เฟตเริ่มไม่สนใจฟัง เพราะเขาไม่ชอบฟังอะไรที่มันยืดยาว แค่บอกมาว่าให้ทำอะไรบ้างก็พอแล้ว ไม่รู้จะพ้นลมออกมาทำไม
“เบื่อฟังซินะ”ในขณะที่ข้างหน้ากำลังพ่นลม ข้างหลังของเขาก็เริ่มทอร์คใส่เช่นกัน เฟตที่ยกอยู่ระหว่างการพ้นลมใส่ถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่
“คิก งานนี้ไม่มีอะไรมากหรอก เมื่อเป็นของบริษัทเกม การทดสอบก็เป็นของเกม”ไนท์กล่าวขึ้น เมื่อดูท่าทางของเพื่อนสนิทแล้วรู้ว่ากำลังเบื่อกับการต้องมาทนฟังเขากับไอ้โฆษกข้างหน้าพูดแข่งกัน
“ทดสอบของเกม พูดอะไรแปลกๆ”เฟต หันมาค้านแบบไม่เชื่อ ของแบบนั้นใครเขาจะเอามาทดสอบกันเล่า แต่เมื่อเขาได้ยินโฆษกข้างหน้ากล่าวอะไรออกมา ก็ต้องพยักหน้าให้แบบลืมตัว
“สำหรับการทดสอบ เราจะทดสอบด้วยคะแนนที่ได้จากเกมครับ”เป็นคำกล่าวที่ทำให้พวกคนขับรถและพวกรับข้างรวมไปถึงทหารทั้งหมดโห่ร้องออกมา
แต่ ทางบริษัทผู้ว่าจ้างกลับไม่สนใจ โฆษกส่งสัญญาณเล็กน้อย ทางพนักงานสาวๆ สวยๆ ก็เดินเข้ามาพร้อมกับถาดอะไรบางอย่าง ที่บนถาดนั้นมีน้ำเปล่า 1 แก้ว กับยาแปลกๆ หลายเม็ด ซึ่งเหมือนกันทุกถาด
พนักงานสาวทั้งหมดเดินกระจายตัวออกมา แล้วทุกคนมุ่งตรงไปยังพวกคนรับจ้างที่ทำหน้าเอ๋อแบบไม่เชื่อว่าจะทดสอบด้วยสิ่งที่เรียกว่าเกม
“สำหรับยานี้ เป็นยาเสริม ช่วยให้ร่างกายพร้อมสำหรับเล่มเกมครับ”ทาง โฆษกกล่าวพร้อมกับพวกสาวเสริฟยื่นถาดยานั่นให้ พร้อมกับขยั้นขยอให้รีบกิน นี่มันเหมือนเด็กเชียร์เบียร์เลยแหะ แต่เฟตที่มีไนท์เกาะอยู่กลับโชคร้ายกว่า เมื่อทางแหม่มสาวเสริฟไม่กล้าอยู่ใกล้ เพราะรัศมีความสวยถูกไนท์แย่งซีนไปจนหมด
เมื่อ ปล่อยให้ผู้รับจ้างทั้งหมดได้กินยากันแล้ว ทางสาวเสริฟก็พาหนุ่มๆทั้งหลายเดินตามไปยังห้องอีกแห่งหนึ่ง ที่ข้างในนั้นมีเตียงแบบแคปซูลอยู่หลายชุด แถมยังมีจำนวนมากมายมหาศาล น่าจะรองรับได้หลายร้อยคนอีกด้วย
“ทุกคนสามารถเลือกเกมที่ถนัดได้ครับ เกมพวกนี้คือ บลา บลา บลา”แล้ว ก็เริ่มร่ายยาวอีกครั้ง แต่เฟตก็เข้าใจถึงสิ่งที่โฆษกกล่าวได้ทั้งหมด ง่ายๆก็คือ เป็นเกมเสมือนจริง ที่ให้พวกผู้รับจ้างทั้งหมด ได้เข้าทดสอบแล้วเก็บคะแนน โดยเกมพวกนี้จะเป็นเกมที่มาตรฐานมากๆ ไม่ว่าจะเป็น ยิงปืน วางแผนการรบ และอะไรต่างๆ ที่แยกย้อยเยอะแยะมากมาย ล้วนแต่มีให้เลือกเล่นได้ทั้งนั้น แต่ .... ได้เฉพาะคนละเกมเป็นการจำเพาะเจาะจงสำหรับเก็บข้อมูล
“สำหรับใครที่เลือกเกมแนว FPS นี่จะเป็นเกมที่ใช้เวลาและสิ่งต่างๆ มากกว่าเกมอื่นๆนะครับ เพราะมันต้องใช้เวลาค่อนข้างเยอะ”ทาง โฆษกกล่าวพร้อมกับมองบรรดาผู้รับจ้างทั้งหลาย ที่กำลังมองว่าตนจะเอาอะไรดี และที่ทำให้เขาต้องหลุดยิ้มออกมา เมื่อเห็นชายร่างใหญ่เลือกเกมแนว Side Scrolling Game (เกมแนวเดินๆ กระโดดๆ เหยียบๆ อย่างเกม Mario)
“ขอโทษครับ ถ้าเล่นเกมแบบนี้ แล้วเมื่อไหร่เราจะได้ทำงานกันสักที”และแล้ว สิ่งที่อยู่ในใจของทุกคน ก็ถูกชายคนหนึ่งกล่าวถามออกมา เป็นคำถามที่ตรงใจใครหลายๆคนมาก
ฝรั่งผู้เป็นโฆษกยิ้มเล็กน้อย แล้วอธิบายในสิ่งที่ตอกกลับซะจนต้องหงาย
“เมื่อ ไหร่ก็ตาม ที่ทางเราเห็นว่าพวกคุณมีค่าพอที่จะทำงานๆนี้ครับ ถ้าใครไม่พอใจในเวลา หรือเวลาเป็นเงินเป็นทองมากนัก ให้ถอยหลังออกไปจากบริษัทแห่งนี้ แล้วกลับไปบ้านของคุณได้เลย”เป็นคำตอบที่ทำให้ผู้ที่คิดจะถามเงียบกริบ แล้วหันไปก้มหน้าก้มตาหาดูเกมที่คิดว่าตนเหมาะและมั่นใจที่สุด
“กำหนดการทดสอบกี่วัน”เฟตที่อารมณ์ไม่สนใจใครที่สุดเอ่ยถาม คำถามของเขาทำให้โฆษกที่กำลังกวาดตามองปรายตามามอง
“ประมาณ 2 – 3 วัน มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ”เป็น คำถามที่ทำให้ผู้ที่ถามถึงกับคิ้วกระตุก เฟตเลยคิดว่าควรจะลากไปคุยให้มันเป็นกิจจะลักษณะสักหน่อย แต่ดีที่ชายเสื้อของเขาถูกดึงไว้ก่อน จึงหันไปมองหน้าไนท์ที่กำลังส่ายหัวไม่เห็นด้วยกับความคิดของเขา
“ใจเย็นๆ เจ้านั่นอาจจะพูดแบบนั้น แต่ทางผู้ว่าจ้างดีกว่านี้แน่นอน เรามั่นใจ ส่วนนายก็น่าจะเจอกับท่านพอซมาแล้วไม่ใช่เหรอ”สิ่ง ที่เพื่อนกล่าว ช่วยเปิดตาให้เฟตเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มจึงพยักหน้าให้ พร้อมกับไปนั่งรอตรงโซฟา ที่มีเหล่าผู้รับจ้างนั่งรออยู่ แถมยังทำหน้าเบื่อหน่ายกับการต้องเสียเวลามาทำอะไรไร้สาระแบบนี้
“ตกลงเอาเกมไหนอ่ะ”ไนท์ที่เดินตามไม่ห่างร้องถาม ในขณะที่หัวปัญหาก็นั่งลงพร้อมกับเท้าคางกับโซฟาเหมือนคนเบื่อหน่าย อืม น่าเบื่อหน่ายจริงๆนั่นแหละ
“ไม่เล่นได้มะ”เฟต ที่ถูกถาม ตอบออกมาเหมือนคนเบื่อหน่ายกับโลก บินมาครึ่งค่อนทวีป ต้องมาเล่นเกมเป็นการทดสอบเหรอเนี่ย คิดแล้วก็น่ากลับบ้านไปนอนกอดตุ๊กตา เอ่อ ไม่ใช่
“ไม่น่าจะได้นะ เพราะมันเป็นการทดสอบนี่นา”ไนท์ ตอบกลับมาแบบกำกวม เฟตที่เห็นรอยยิ้มของเพื่อนเลยเดินเข้าไปหาโฆษก พร้อมกับชี้ไปที่รูปภาพรูปหนึ่ง ที่เป็นทหารถือปืน สะพายนู่นนี่นั่นเยอะแยะ
“เกมแนว FPS (First Person Shooting) นะครับ เชิญไปที่เครื่องนั้นได้เลย อ้อ นี่จะเป็นการทดสอบครั้งเดียวนะครับ เท่าไหร่เท่านั้น และจะต้องไปเจอการทดสอบต่อไปอีก”โฆษก ชี้นิ้วไปที่เครื่องๆเกม จากนั้นก็หันมาอธิบายต่อ เฟตที่เดินไปแล้วไม่สนใจใครอีก เขารู้สึกรำคาญเต็มทนกับไอ้อะไรแบบนี้ เขาเป็นคนไม่ชอบใครมาสั่ง หรืออยู่ภายใต้การคอนโทรลใคร ด้วยการนี้ ตนเลยตรงเข้ามาทำให้มันเสร็จๆไปเลย จะได้ไม่ต้องไปทนรำคาญกับใคร
ใน ขณะที่เฟตเข้าไปในเครื่องเกมตามคำแนะนำของเจ้าหน้าที่ประจำเครื่อง เขาก็เห็นไนท์กับพวกรับจ้างคนอื่นๆ เดินตามมา สำหรับไนท์เขารู้ว่าชอบแกล้ง หรือตามมารังควานเขา แต่สำหรับคนอื่นนี่ น่าจะเป็นเพราะมีผู้นำย่อมมีผู้ตามมากกว่า
“เนื่องจากมีผู้เลือกเกมจำลองสงครามที่เป็นแนว FPS จำนวนมาก เราเลยขอบอกกติกา บลา บลา”คำ อธิบายต่างๆ ยังคงตามมาอีก แต่เฟตหมดความอดทนเต็มที่ ทนจึงเข้าไปในเครื่องแล้วปิดกระจกเครื่องนอนแบบแคปซูลลงมา ส่งผลให้เสียงต่างๆ หายไปจนหมด เป็นการเก็บเสียงที่สุดยอดจริงๆ
แต่ เมื่อเข้ามาแล้ว ก็ต้องออนไลน์เลย เฟตจึงถูกตัดเข้าสู่โลกของเกมไปอย่างรวดเร็ว แต่ก่อนที่จะหมดสติไป เขาก็หันไปเห็นไนท์ที่เข้าใช้แคปซูลฝั่งตรงข้าม ไอ้หมอนี่จะตามหลอกหลอนอะไรเขานักหนาเนี่ย
โลกแห่งเกมการทดสอบ เฟตถูกดึงเข้ามาสู่โลกที่ค่อนข้างแปลก แต่ไม่ประหลาด เพราะเขาเคยมีประสบการณ์กับเกมสงครามแห่งอำนาจมาก่อนแล้ว
ชายหนุ่มเดินตามทางแสงไปเรื่อยๆ แล้วเขาก็ได้พบชายหนุ่มในชุดทหารเต็มยศคนหนึ่ง ที่ไม่ต้องถามก็รู้ว่าจะให้เขามาทำอะไร
“ชื่อ ....ดาร์กเฟต”เฟตย้อนก่อนที่ชายตรงหน้าจะได้ถามไถ่หรือบอกข้อมูลอะไร
ส่วน พนักงานหนุ่มก็ทำได้แค่ทำตามคำขอ คือให้ชื่อนั้นสำหรับเฟตไป เนื่องจากนี่เป็นแค่การทดสอบ จึงไม่ต้องทำอะไรให้วุ่นวายนัก ชื่อ แค่นั้นก็จบ
“สำหรับการ.....”เฟตยกมือห้ามก่อนที่พนักงานจะได้อธิบายถึงสิ่งต่อไปที่จะเกิดขึ้น
“เริ่มเลย”
“แต่ว่า”
“เริ่ม”เสียง ของเฟตยังเย็นชาเหมือนเดิม มาทำให้มันจบๆดีกว่า ตรูข้ามประเทศ ข้ามทวีปมาหลายร้อยไมล์ แต่ต้องมาเจอกับอะไรที่ชวนหงุดหงิด ในเวลานี้ขอแค่ทำให้จบก็พอใจแล้ว
“ครับ”พนักงานรู้อารมณ์ชายตรงหน้าดี จึงพยักหน้าพร้อมกับสะบัดมือ เปลี่ยนรอบๆตัว ที่ขาวโพลน ให้กลายเป็นคลังอาวุธ ให้สำหรับเลือกอาวุธ
“ในนี้เป็นอาวุธที่มีความสมจริง และมีลักษณะการใช้ที่สมจริงแบบ…..”พนักงาน ยังคงอธิบายเพื่อให้สมกับเป็นเจ้าหน้าที่ของเกม แต่เฟตกลับไม่ได้ฟังสักนิด เขาเดินเข้าไปเลือกปืนที่เรียงรายอยู่ เมื่อเจอที่ถูกใจก็หยิบปืนขึ้นมา พร้อมกับเดินไปเอาชุดกับกระสุนเท่าที่ตนพอจะแบกไปได้มาสวมใส่ให้เรียบร้อย
หลัง จากสวมอุปกรณ์ทั้งหมดแล้ว เฟตก็หันไปมองหน้าพนักงานที่ทำหน้าเอ๋อ เพราะเป็นครั้งแรกที่เจอคนไม่สนใจแม้กระทั่งคำอธิบายของเจ้าหน้าที่“ไปไหนต่อ”
พนักงานหนุ่มชี้นิ้วไปที่ข้างหน้า ส่งให้เฟตได้ไปตามความต้องการ
“แค่นี้ล่ะ”ชาย หนุ่มพึมพำแล้วเดินออกจากคลังแสงอาวุธไป แต่เมื่อเขาเดินออกมาจากสถานที่อะไรบางอย่าง ก็ต้องทำหน้าเอ๋อ เมื่อพบว่าตอนนี้เขาถูกถีบมาในสงครามอะไรบางอย่าง เพราะเท่าที่ดูจากสภาพรอบตัวแล้ว นี่มัน สงครามโลกชัดๆ
วี๊ด!!! เสียง เหมือนของหนักแหวกอากาศลงมา เฟตที่ยืนเอ๋ออยู่เลยชิ่งวิ่งหลบตามสัญชาตญาณ แล้วเขาก็พบว่าจุดที่เคยยืนอยู่ ตอนนี้ถูกอะไรบางอย่างระเบิดใส่จนพื้นดินที่เคยยืนอยู่หายไปเป็นรูหมดแล้ว
“นี่มัน ให้ตรูทำอะไรกันแน่ฟะ”ชาย หนุ่มที่ไม่ได้คุย ไม่ได้รู้ข้อมูลเกมเลยสักนิด บ่นพึมพำงึมงำอยู่คนเดียว นี่เขาเหมือนคนตาบอดบนถนนหลวงเลยนะเนี่ย มองไปทางไหนก็เห็นแต่ซากบ้านเรือนตึกอาคาร สงสัยนี่จะเป็นประเทศที่กำลังเกิดสงคราม แต่ที่สำคัญจริงๆก็คือ ศัตรูมันอยู่ที่ไหนกันแน่ฟะ มีปืนก็เหมือนกับมีหนังสติ๊กเลย มองไม่เห็นหัวใครสักคน ได้ยินแต่เสียงระเบิดกับเสียงจรวดแหวกอากาศ
‘เฮ้ นั่นเฟตใช่มั้ย’เสียง ที่ดังมาที่ข้างหู ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังหลบอยู่หลังซากตึกใช้มือแตะ แล้วก็พบว่ามันมีเครื่องส่งสัญญาณติดอยู่ สงสัยจะได้เป็นเจ้าหน้าที่อะไรสักอย่าง
“ไนท์เหรอ ทำไมถึงติดต่อมาได้ ว่าแต่นายอยู่ไหนอ่ะ”เฟตรีบถามกลับ หลังจากกดปุ่มส่งสัญญาณตรงระหว่างกลางหูไปแล้ว
‘ตอนนี้เค้าอยู่ข้างบนอ่ะ ถ้ามองย้อนแสงจะเห็นสโคปอยู่นะ’คำตอบของเพื่อน ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังงงมองย้อนกลับไป แล้วเขาก็ได้เห็นกับแสงสะท้อนของกล้องที่เกิดขึ้นจากแดด
“นั่นมัน ห่างกันไปเป็นโลเลยนะ”เฟตบอกกลับไป ส่งผลให้เพื่อนตัวแสบหัวเราะคิกคักกลับมา พร้อมกับบอกข้อมูลที่ทำให้เฟตต้องหนักใจ
‘งาน ของเราคือ ยึดสถานที่นี้ไว้ให้ได้ ก่อนที่กองเสริมจะมา ไม่ยากใช่มะ อ้อ นอกจากเราแล้ว คนพวกนั้นก็รับหน้าที่เป็นทหารปกป้องดินแดนด้วยนะ แต่อยู่ที่ไหนไม่รู้’
“ปกป้องจากการเปิดทางของศัตรูนี่นะ”เฟต บ่นพึมพำกลับ เท่าที่เขาสังเกตจารการจู่โจมรอบตัว ตอนนี้ศัตรูที่เขาไม่รู้จัก กำลังทำการเปิดทางให้หน่วยทหารลาบได้เข้าโจมตี แต่ก่อนที่จะทำได้ ก็ต้องได้รับการสนับสนุนระยะไกล อย่างปืนใหญ่ เครื่องบิน ขีปนาวุธระหว่างทวีป หรือจะเรียกโทมาฮอร์คก็ได้ แต่ละอย่าง น่ากลัวทั้งนั้นเลย เพราะนี่มันเป็นการต่อสู้ที่มองไม่เห็น
เมื่อ คิดมาถึงตรงนี้ เฟตก็นึกภาพถึงตัวเขาตอนอยู่ในเกมพร็อกซี่วอร์ได้ ในตอนของเขานั้น คนทั่วไปก็คงรู้สึกแบบนี้ซินะ อืม ใจเขาใจเรา สู้ร้อยครั้ง รบร้อยครั้ง แพ้ร้อยครั้ง มันเป็นแบบนี้นี่เอง
‘อย่าใจลอยล่ะ ทางนู้นส่งเฮลิคอปเตอร์ลำเลียงพลมาแล้ว จะทำอะไรก็ทำ เราทำงานกันเป็นทีมนะ’คำกล่าวของเพื่อนสนิททำให้เฟตต้องละความคิดจากสิ่งที่ตนกำลังรำลึก แล้วหันไปจ้องมองท้องฟ้าตามที่ไนท์กล่าว
เครื่องบินแบบใบพัดกำลังลำเลียงกำลังพลมา และแต่ละลำก็มุ่งเป้าหมายมาทางนี้เสียด้วย
“ก็ดี จะได้นึกถึงวันเก่าๆด้วย”เฟต พึมพำขณะเหวี่ยงแขนให้ปืนสไนเปอร์ที่มีลำกล้องยาวกว่าเมตรออกมา เมื่อปืนพร้อม ชายหนุ่มก็ดึกแม๊กกาซีนที่ตนเสียบไว้ในเสื้อกั๊กทหารออกมา แล้วเสียบมันเข้ากับตัวปืน พร้อมกับดึงคันรั้งส่งกระสุนนรกเข้าสู่รังเพลิง
‘คิกๆ เป็นครั้งแรกที่ได้ลงสนามรบกับนายเลยนะเนี่ย เค้ายินดีจังเลย’คู่ สายที่รู้จักชื่อของเขาคนเดียวกล่าวเหมือนหยอกเย้า แต่เฟตกลับไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เมื่อเข้าสู่โหมดบ้าสงคราม เขาไม่สนใจแล้วว่าตัวเองจะต้องเจอ หรือทำตามภารกิจอะไร ตัวเอง เอาตัวให้รอด แค่นั้นก็พอแล้ว
ด้านนอก ที่ในตัวบริษัท Proxy คอร์ปอเรชั่น จำกัด (มหาชน)
“ให้ทดสอบแบบนี้ก่อน จะดีจริงๆเหรอ เพื่อนรัก”พอซร้องถามเพื่อนสนิทที่นั่งดูหน้าจอคอม ที่ส่งภาพในเกม ณ เวลาปัจจุบันมาให้ได้รับชม
“อืม”ชาย ผมขาวที่นั่งบนโต๊ะทำงานตอบเรียบๆ ส่วนสายตาก็มองบรรดาภาพของเหล่าผู้ที่เข้ารับการทดสอบ ที่วิ่งเล่นนู่นนี่นั่น จนดูแล้ว มันช่างไร้สาระเสียนี่กระไร
“แต่ไม่เห็นจะต้องทำให้ยุ่งยากเลย แค่การทดสอบตัวเลือกเล็กๆน้อยๆก็ได้แล้วนี่”พอ ซยังคงโอดครวญ ถ้าเป็นเขา เรื่องคงไม่วุ่นวายแบบนี้ แต่สำหรับเพื่อนรักที่ช่วยกันสร้างบริษัทเกมจนติดตลอดทั่วโลก มันกลับต่างกันยังกะฟ้ากับเหว
“เพราะแบบนั้นไง ฉันถึงบอกว่านายยังเป็นคนดีอยู่ โลกนี้ยังมีอะไรที่ไม่รู้อีกเยอะ”ชายชราผมขาวกล่าวจบก็มองภาพจากจอหนึ่งไปจอหนึ่ง เมื่อเจอสิ่งที่น่าสนใจก็กดนิ้วไปที่อากาศ ส่งภาพนั้นให้โฟกัสใหญ่ขึ้น
“เฮ้อ”พอ ซถอนหายใจแม้จะแอบทึ้งที่เพื่อนตนเองสามารถมองภาพทั้งหมดได้ทั่วถึง และสามารถเก็บรายละเอียดได้มากจนเขายังยอม ที่เขาทำได้ก็แค่จ้องจอที่อยู่ใกล้กันเท่านั้นแหละ
13.00 น. ประเทศ ฟรานซ์
เครื่อง เกมสุดท้ายที่มีผู้ใช้งานถูกเปิดขึ้น พร้อมกับชายหนุ่มในชุดสูทลุกออกมายืนแล้วกวาดตามองบรรดาผู้รับจ้างที่มอง หน้าจอใหญ่บนข้างฝาห้อง
“โทษที ภารกิจไม่สำเร็จ”เฟตกล่าวออกมาพร้อมกับถอนหายใจ คนๆเดียวมันจะไปเอาชีวิตรอดจากกองทัพเจ้าหน้าที่นับพันได้ยังไง พูดไปมา แมร้ง โกงกันนี่หว่า 1 – 3000
“เอ่อ ไม่เป็นไรหรอก”คน อื่นๆพากันตอบแบบนี้ เพราะเฟตเป็นผู้รอดชีวิตคนเดียวในเกมทำสงครามปกป้องดินแดน ส่วนพวกเขานั้น ถ้าไม่ตายตอนที่ถูกระเบิด ก็มาโดนไอ้ ฮ.ชอปเปอร์ไล่สอยนั่นแหละ
“เฟต สุดยอดมากเลย”ไนท์กระโดดเข้าสวมกอดเพื่อนตัวเองอย่างยินดี แม้เขาจะตายตั้งแต่ตอนเมื่อตอนกลางคืนแล้วก็ตาม
“อืม”เฟตรับ คำแบบนิ่งๆ ขณะหันไปมองหน้าโฆษกที่ปั้นหน้าไม่ถูก หลังจากรู้ว่ากองร้อยพนักงานที่เซียนเกม 1 กองร้อย ถูกชายคนนี้ลอบเก็บทีละคนๆ จนต้องส่งมาทั้ง 3 กองพัน ถึงจะจบเกมไอ้หมอนี่ได้
“แล้วไปไหนต่อ ทดสอบความสามารถพิเศษใช่ไหม”
“ใช่ครับ”โฆษก ตอบคำถามอย่างสุภาพ ฝีมือที่เฟตแสดงให้เห็นบ่งบอกว่าเป็นของจริง ขนาดเจ้าหน้าที่ทหารของรัฐต่างๆ ที่เข้าร่วมทดสอบ ยังเอาชีวิตรอดได้นานไม่เท่า หรือยังถล่มกองพันไม่ได้แบบที่ชายในชุดสูทหน้าตายคนนี้ทำเลย
“สำหรับต่อไปนี้ เราอยากจะรู้ว่าแต่ละคนทำอะไรได้บ้าง นอกจากความสามารถแบบพื้นฐานนั้น”พื้นฐานนั้น เป็นการฆ่าคน ยิงปืน ทำสงครามและขับรถ ซึ่งถูกเหมารวมไว้ในเกมๆเดียว ที่เฟตพึ่งแพ้มาเมื่อตะกี้
“กิน นอน”เฟต ตอบตาตายเหมือนเดิม แล้วเดินกลับไปนั่งรอที่โซฟา คำตอบของเขาทำให้คนอื่นๆ ถึงกับทำหน้าเหวอ ไอ้หมอนี่ ไม่อยากทำงานขนาดนั้นเลยเหรอ ทั้งๆที่ตอนเล่นเกมก็เก่งซะขนาดนั้น หรือว่าหมอนี่จะเป็นเซียนเกมกันแน่
แต่ เฟตที่ถูกพาดพิงกลับไม่ได้คิดแบบนั้นเลย ตอนที่เข้าทดสอบเกม ตอนแรกเขาคิดว่าจะเข้าไปทำให้มันจบๆ จะได้เลิกแล้วกลับบ้านสักที แต่ที่ไหนได้ มันเป็นเกมที่ต้องเอาชีวิตรอดในสงคราม ซึ่งเขาที่ถูกฝึกให้เอาตัวรอดในสถานการณ์ต่างๆ จึงรับมือได้ดีสุดๆ แถมด้วยความเป็นมือซุ่มยิง เลยอ่านแผนการ และรู้ว่าตรงไหนควรจะทำอะไร ต่างกับคนอื่นๆ ที่ใช้หลักสงครามแบบกำลังเข้าว่า
“ไปกินข้าวกันมะ”ไนท์ ที่ประกบติดไม่ห่างร้องถาม พร้อมกับยื่นขวดน้ำเปล่ามาให้ เฟตที่รับน้ำมาดื่มพยักหน้าให้เล็กน้อย เพราะเท่าที่ฟังดูรู้สึกเหมือนจะมีเวลาพักก่อนจะถึงเวลาทอสอบครั้งต่อไป อืม ..... ลดเวลาจาก 2 วัน เป็น ครึ่งวันเพราะเขาแล้วซินะ เกมที่เขาเล่นและมีคนตาม ถือเป็นเกมที่โหดที่สุด เมื่อต้องสู้กับพนักงานของเกม ที่มีหลายพันถึงหลายหมื่นคน
เฟตกับไนท์ เดินตามทางเดินที่มีป้ายรูปช้อนกับซ้อมไปเรื่อยๆ และตลอดทางเดิน พวกเขาก็พบกับบรรดาพนักงานที่มีจำนวนสมาชิกหลายหมื่นคน เนื่องจากที่นี่เป็นบริษัทหลัก และเป็นเวลาทำงานสากลโลก แต่แค่พบคงไม่ใช่ปัญหาเท่ากับถูกนินทาว่าเป็นแฟนกัน หรือมนุษย์สุดโหด ที่ลอบยิงรถบรรทุกคนจนตายได้ทั้งคันแบบเฟต
“คิดว่าไงเหรอ”หลังจากสั่งอาหารมากินกันแล้ว ไนท์ก็ถามเพื่อนที่ก้มหน้าก้มตาสังหารอาหารมือแรกของวันอยู่
“เรื่องอะไรละ”เฟตเงยหน้าขึ้นมาถาม แล้วก็ก้มหน้าลงไปกินต่อ
“เรื่องเกี่ยวกับเหตุการณ์ในครั้งนี้ไง เท่าที่เค้าสังเกต ไม่น่าจะใช้ความคิดของท่านพอซนะ”ไนท์ พอจะรู้จักกับเจ้าของบริษัทเกมอยู่แล้ว เลยรู้ความคิดในระดับหนึ่ง แต่สำหรับการทดสอบในครั้งนี้ ตนกลับพบกับอะไรที่แปลกประหลาดมาก จึงสงสัยว่า นี่เป็นความคิดของใครกันแน่
“จะใครก็ช่างเถอะ รู้แต่ว่า เขาคนนั้นต้องกำลังเก็บข้อมูลอยู่แน่ๆ”เฟตเงยหน้ามาตอบ แล้วลงกลับไปกินใหม่ ไนท์ที่กินมาก่อนแล้ว เลยได้แต่นั่งคิดทบทวนไปมา จนกระทั่งเพื่อนรักกินข้าว (พิเศษมาก) จนหมดจาก พวกเขาเลยย้อนกลับมาที่ห้องรองรับแขก สำหรับการทดสอบเล่นเกม
“เอ่อ ไปไหนกันล่ะนั่น”ไนท์ชี้นิ้วไปที่เหล่าผู้รับจ้างหลายสิบคน ที่ทยอยเดินออกไปทางประตูทางออกของห้องนี้
“พวกเขาคือผู้ที่ไม่ผ่านในเกม และการทดสอบรถกับขับขี่ ก็ทำให้เขาไม่ผ่านคะแนนเกณฑ์หลักด้วยเช่นกัน”สตรีสูงอายุในชุดคนรับใช้เป็นผู้กล่าวแทนโฆษกที่กลับไปทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมที่มุมห้อง
“คุณคือ”ไนท์เอียงคอมองอย่างสงสัย เป็นเหตุให้สตรีนางนี้ต้องกล่าวแนะนำตัวอีกครั้ง
“ดิฉันเป็นแม่บ้านของท่านพอซ และนายท่านผู้นั้นค่ะ ฉันมารับหน้าที่สานต่อในส่วนที่ 2 อันเป็นการทดสอบพื้นฐานของพวกท่าน”สตรี สูงวัยกล่าวจบก็ผายมือเชิญให้พวกเฟตกับบรรดาคนขับรถที่เหลือไม่ถึงครึ่งให้ ไปยังห้องถัดไป เมื่อพวกผู้รับจ้างได้ไปถึง ก็พบกับทางเดินยาว ที่ตามทางเดินมีประตูบานเหล็กที่มีลักษณะเหมือนกับห้องสืบสวนสอบสวน
“ขอให้ทุกท่าน โชคดี”ไม่ต้องพูดอะไรมาก เหล่าผู้รับจ้างต่างรู้ว่าต้องการให้เข้าไปยังห้องพวกนั้น พวกเฟตเลยเข้าไปในห้องที่ได้ถูกเตรียมรอไว้อยู่แล้ว
ปัง!!! เสียง ประตูเหล็กขนาดใหญ่ปิดตัวลง พร้อมกับแสงที่มืดบอดสนิทไปพร้อมกับประตู เฟตที่พึ่งเข้ามาถึงจึงยืนปรับแสงสักพัก เมื่อพบว่าพอจะมองเห็นได้แล้ว เขาก็เริ่มสังเกตสิ่งต่างๆที่อยู่ในห้อง และได้พบว่านี่มันเป็นห้องสอบสวนที่มีกระจกแบบรอบด้าน โดยที่กลางห้องนั้นมีเก้าอี้กับโต๊ะแบบสอบสวนตั้งอยู่
ชาย หนุ่มเดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้แบบใจเย็น พร้อมกันนั้นก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมากดอะไรบางอย่าง หลังจากส่งข้อความออกแล้ว เขาก็เก็บมันเข้ากระเป๋าแล้วนั่งรอแบบใจเย็น
3 ชั่วโมงผ่านไปสำหรับการรอคอย เฟตนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ภายในห้องที่มืดสนิทเหมือนเดิม เขาไม่ขยับตัวเลยสักนิด การรอคอยเป้าหมาย แม้จะผ่านไปเป็นวันๆ เขาก็ต้องรอ เพื่อให้เป้าหมายสำเร็จลุล่วง ถึงจะไม่รู้ว่าเป้าหมายในครั้งนี้มันคืออะไรก็ตาม
แอ็ด!!! อยู่ๆ ประตูที่เขาเข้ามาก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง เมื่อชายหนุ่มมองย้อนแสงออกไป ก็พบกับเงาของใครบางคน ที่ทอดยาวมาถึงจุดที่เขานั่งอยู่
“ใจเย็นดีนะ นายเป็นคนแรกที่ฉันให้ความสนใจ”เป็น เสียงของบุรุษสูงวัย พร้อมกับเงานั้นค่อยๆก้าวเข้ามาในห้อง เมื่อเฟตเริ่มคุ้นชินกับแสงแล้ว เขาก็พบว่าเจ้าของเงานั้นเป็นชายชราในชุดไปรเวทสีขาว ผมหงอกยาวรวบไว้ที่ด้านหลัง
“อยากจะคุยอะไรก็ว่ามาครับ”เฟต ที่นั่งอยู่ย้อนถามกลับ พร้อมกับชายชราดีดนิ้วป๊อกเดียว เปิดไฟในห้องจนสว่างวาบ สายตาของชายหนุ่มที่ปรับแสงได้แล้วเลยไม่มีปัญหาอะไร
“นายเก็บความลับได้ดีแค่ไหน”เป็นคำถามของชายชรา ที่กำลังก้าวมาข้างหน้าของเฟตพร้อมกับประตูที่กำลังปิดตัวลงอย่างช้าๆ ช่วยเสริมให้บรรยากาศดูน่ากลัวขึ้น
“.....”เฟตเงียบเป็นคำตอบ เขาไม่ชอบที่จะเก็บความลับ หรือต่อให้เก็บก็ลืมมันไปภายในพริบตา
“ดี งั้นนายเชื่อมั้ย ว่าเกมอันเป็นที่จับตาทั่วโลก อย่างสงครามแห่งอำนาจ เป็นเกมแห่งความตาย”ชายชรากล่าวต่อ
“……”เหมือนเดิม ชายหนุ่มยังคงตอบกลับด้วยความเงียบงัน แม้สายตาจะกำลังคิดตามว่ามันเป็นแบบไหนกันกับคำว่าความตาย
“หึ หึ เพราะในเกมนั้น คือเกมที่เหล่าผู้วายชนได้เข้าไปอาศัยพักผ่อนเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ร่างจริงๆจะสลายไปน่ะซิ พูดตามหลักวิทยาศาสตร์ พวกในเกมก็คือเหล่ามนุษย์ที่ตายไปแล้ว แต่เหลือคลื่นสมองให้ได้คิดและโลดแล่นไปตามโลกที่ถูกสร้างขึ้นใหม่”ชายชราอธิบายจบ เฟตที่ฟังอยู่ถึงกับกระพริบตาปริบๆ นี่มัน ...... ล้อกันเล่นใช่มั้ยเนี่ย
“แล้วไม่กลัวผมเปิดเผยความลับเหรอ”ชายหนุ่มกลับย้อนถามในสิ่งที่ชายชราได้คิดไว้อยู่แล้ว
“ถ้านายอยากทำให้สมองในช่วงนี้ปั่นป่วน สับสน ก็ลองบอกใครอื่นออกไปซิ”ชาย สูงวัยกล่าวพร้อมกับวางยาที่พวกพนักงานสาวสวยเสริฟให้พวกเฟตออกมาวางไว้บน โต๊ะ ยานี่ไม่ใช่ยาที่ช่วยเสริมร่างกายหรอก แต่เป็นยาที่จะไปปั่นป่วนคลื่นสมองในช่วง 2 -3 วันที่ผ่านมาต่างหาก เป็นการตัดไฟเสียแต่ต้นลม ป้องกันไม่ให้ความลับรั่วไหล
“งั้นเสียใจด้วยนะ”เฟต ตอบกลับพร้อมกับวางยาไว้บนโต๊ะให้ได้ดู พวกนั้นเสริฟให้ แต่ไม่ได้อยู่ดู ด้วยความเอะใจเขาเลยไม่ได้กินเข้าไป ก็เลยได้เห็นความจริงแบบนี้ล่ะมั้ง
ชาย ชรานั่งอึ้งไปทันที เมื่อเจอย้อนรอยแบบนี้ แต่แทนที่จะโกรธหรือรู้สึกตกใจที่เผยความลับให้กับศัตรู เขากลับหัวเราะลั่นพร้อมกับปรบมือชมเชย
“ผ่าน นายได้งานนี้ไปแล้ว ข้ายินดีที่ได้มอบชีวิตของลูกข้าให้อยู่ในมือนาย”สิ้นคำกล่าว ประตูห้องก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง โดยคราวนี้มีสตรีสูงวัยในชุดแม่บ้าน กับเด็กสาวในชุดโกธิกสีดำเดินเข้ามา
“เอ่อ .....”เฟตที่เห็นเด็กสาวเริ่มรู้สึกตงิดใจแบบแปลกๆ แล้วก็ดูเหมือนจะจริงดั่งคาด เมื่อชายชราช่วยตอบในสิ่งที่เขาข้องใจ
“วันนี้เป็นต้นไป นายคือคนที่ต้องตามดูแลลูกสาวคนนี้ของข้า ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน นายจะต้องดูแลเธอให้ดี อย่าให้ได้รับบาดเจ็บใดๆทั้งสิ้น”ชายชรากล่าวพร้อมกับบอกให้เด็กสาวเดินเข้าไปหาชายหนุ่ม
เด็ก น้อยที่มีความสูงแค่ช่วงอกของเฟตเดินเข้ามา พร้อมกับจ้องหน้าเขาเขม็ง จากนั้นก็ทำในสิ่งที่ชายหนุ่มรู้สึกว่าขาตัวเองก้าวเข้าไปอยู่ในตะราง นั่นก็คือ ใช้ 2 มืดยึดชายเสื้อของเขาไว้แน่นไม่ยอมปล่อยสมกับที่บิดาได้บอกให้ติดตามชายคน นี้
หลังจากมองเด็กสาวตัวน้อยสักพัก เฟตก็หันไปมองชายชราผมขาวที่ยิ้มแย้มเหมือนกับยินดีที่ลูกของตนได้พบกับคนแปลกๆ .....
“คิดดีแล้วเหรอครับ ถึงฝากชีวิตเธอไว้กับผม ว่าแต่ จะฝากผมทำไมกัน”ชายหนุ่มย้อนถามแบบไม่เข้าใจในเรื่องที่เกิดขึ้น มีที่ไหนกันมาฝากลูกตัวเล็กๆไว้กับคนแปลกหน้า แถมยังเป็นลูกสาวอีกด้วย
“หึ กะแล้วว่าต้องถาม ตามมานี่ซิ”ชาย ชรากล่าวจบก็เดินนำออกจากห้องโป โดยมีสตรีสูงวัยเดินตามหลังไม่ห่าง เฟตเห็นเช่นนั้นก็เดินตามไปบ้าง แต่เมื่อเด็กสาวเดินตามความเร็วแบบตามควายของชายชราไม่ทัน เขาเลยต้องอุ้มให้เธอมานั่งที่แขน ส่วนเท้าก็สาวตามชายชราที่ทิ้งโด่งไปนู่นแล้ว
ชาย ชราเดินพาเฟตเข้าสู่ลิฟต์ ลงสู่ชั้นลับเบื้อล่าง และตลอดระยะการเดินทาง ชายหนุ่มก็พบเห็นพนักงานที่มีการทำงานในรูปแบบที่ต่างกันออกไป คนที่ชั้นล่างนี้ทำงานแบบจริงจัง และมีความเคร่งเครียดต่องานที่ตนเองทำสูง ต่างกับพนักงานข้างบนที่เขาเคยเจอ ที่ดูแล้วใบหน้ายิ้มแย้ม ทำงานแบบชิลๆเหมือนมนุษย์เงินเดือนทั่วไป
“คงสังเกตเห็นถึงความต่างแล้วซินะ เพราะแบบนี้ไง ข้าถึงมั่นใจ ว่านายจะดูแลเธอได้”ชาย ชราปรายตามาบอก ทุกการเคลื่อนไหวของเฟต ตอนนี้ถูกจับตามองจากคนรอบด้าน รวมไปถึงกล้องวงจรปิด มิน่าล่ะ ทำไมเดินไปทางไหนกล้องตามรายทางถึงได้โฟกัสมองไปที่ชายคนนี้เพียงคนเดียว
“.....”ชาย หนุ่มที่ถูกชมเงียบไม่ตอบรับคำใดๆ เขาทำเพียงเดินตามชายชราตรงหน้าไปเรื่อยๆ จนมาถึงสถานีอะไรบางอย่าง พวกเขายืนรอสักพักก็มีรถไฟฟ้าหัวกระสุนมาจอดเทียบอยู่ เฟตที่พึ่งเคยเห็นรถไฟฟ้ามาอยู่ชั้นใต้ดินถึงกับเดินหน้าไปถูก จนเด็กน้อยในอ้อมแขนสะกิดปลุกให้ตื่นจากภวังค์
“เห็นแล้วใช่มั้ย ว่าระบบของที่นี่ลึกลับขนาดไหน เพราะว่ามันคือความลับที่ยิ่งใหญ่ของบริษัทนี้น่ะซิ”ชาย ชราเหมือนจะไขข้อข้องใจให้ แต่ชายหนุ่มที่ถูกอธิบายกลับไม่สนใจเท่าไหร่ เขาแค่กำลังคิดว่า ถ้าเอาไอ้รถไฟขบวนนี้ไปพัฒนาไว้ที่ประเทศเขานะ การคมคมนาคมคงจะสะดวกขึ้นกว่านี้เป็นแน่ แต่ช่างมันเถอะ ตอนนี้เขาต้องโดยสารมันไปก่อนซินะ
1 ชั่วโมงถัดมา ที่สถานีชั้นลึกที่สุดของบริษัทพร็อกซี่ เฟตในตอนนี้กำลังยืนมองคนงานที่กำลังเดินกันขวักไขว่ด้วยความรำคาญ ความลึกของศูนย์วิจัยนี้ยังไม่น่าตกใจเท่ากับจำนวนคนที่ทำให้เขาต้องปวดหัว เลย
ชาย ชราไม่ได้สนใจในปฏิกิริยาที่เย็นชาของชายหนุ่ม เขากลับชอบใจเสียด้วยซ้ำ ตนจึงเดินนำชายคนนี้เข้าสู่ชั้นในลึกขึ้นเรื่อยๆ และตลอดระยะทาง พวกบรรดาหนุ่มสาวในชุดกราวต่างทักทายชายชราอย่างอ่อนน้อมเหมือนชายคนนี้เป็น นายใหญ่ของที่นี่ แทนที่จะเป็นพอซ “ในฐานะที่นายอยู่ในจุดเดียวกับข้า ข้าจะขอแนะนำให้รู้จักกับศูนย์วิจัยสมองมนุษย์ที่ใหญ่ที่สุด และมีแพทย์ด้านสมองเยอะที่สุด”คำ กล่าวของชายชราดังขึ้นพร้อมกับที่พวกเขามาหยุดอยู่ที่ห้องกระจกอะไรบางอย่าง ที่มองออกไปจากอีกด้านของกระจก พวกเขาจะพบกับห้อง หรือสนามอะไรบางอย่างที่ยาวสุดลูกหูลูกตา แต่ภายในนั้นกลับไม่ได้โล่งแบบสนามบอล ทุกๆ ตารางเมตร จะมีตู้อะไรบางอย่างตั้งอยู่
“อย่าบอกนะ ว่านั่น”เฟตที่ตาดีชี้นิ้วไปที่ตู้ซึ่งอยู่ด้านล่างตรงจุดที่เขายืนอยู่
“ใช่ นั่นคือสมองกับไขสันหลังส่วนกลาง ซึ่งเก็บรวบรวมความรู้และความคิดของมนุษย์เอาไว้ อ้อ พวกเขาคือผู้ที่ตายไปแล้วนะ”ชาย ชรากล่าวจบก็เดินนำเฟตไปยังห้องที่อยู่ถัดไป เมื่อชายหนุ่มมาถึงก็พบกับบรรดานักวิจัย ที่มีป้ายคล้องคอว่า เป็นแพทย์ด้านสมองระดับ ดร.กันทั้งนั้น
“อ้าว ดร.ซี ไม่คิดว่าจะลงมาถึงที่นี่นะครับ แหม วันนี้พาลูกสาวมาด้วยเหรอ”ชายคนหนึ่งที่มีอายุไม่น่าจะต่างชายชราเท่าไหร่ร้องทักทายกลุ่มของเฟตที่พึ่งมาถึง
“อืม ได้คนมาดูแลลูกสาวข้าแล้วน่ะ ช่วยแนะนำเรื่องเกมนี้ให้แก่หมอนี่ได้มั้ย”ชาย ชราหรือมีตำแหน่งถึงดร.นามว่าซีชี้นิ้วไปที่เฟต จากนั้นก็ทิ้งให้เป็นหน้าที่ของดร.คนใหม่ให้ได้ดูแลกันเอง ส่วนเขากลับไปนั่งที่เก้าอี้ใหญ่เหมือนกับจะเหนื่อยกับการเดินทางมาถึงที่ นี่
“อ้อ ได้คนดูแลแล้วเหรอ งั้นคุณสมบัติก็ต้องตรงพอดีซินะ อ้อ ผมเป็นดร.ด้านสมอง ชื่อ ฟราน โมร์ธิเรียส เรียกง่ายๆ ว่าฟรานก็ได้ ผมเป็นหัวหน้าศูนย์วิจัยสมองแห่งนี้”ดร.สูง วัยตรงยื่นมือมาทักทาย ทำให้เฟตต้องใช้มืออีกข้างที่ไม่ได้อุ้มเด็กสาวยื่นไปแตะเป็นมารยาท แต่ทันทีที่มือแตะกัน ชายชราตรงหน้าก็จับมือของเขาไว้แน่น ก่อนจะปล่อยภายในวินาทีต่อมาที่ฝ่ายตรงข้ามเพิ่มแรงบีบจนเจ็บ
“เป็นมือสไนเปอร์ซินะ มิน่า ทำไมถึงใจเย็นได้ตรงใจท่านซี”ดร.ฟราน หันไปถามกับชายชราตรงมุมห้อง ที่พึ่งพยักหน้าให้ว่าเป็นมือสไนเปอร์จริงๆนั่นแหละ ดูได้จากการรออะไรนานๆ และคิดอะไรรอบคอบในสนามรบ ซึ่งคนแบบนี้ เหมาะกับการทำงานเลี้ยงบุตรสาวที่เอาแต่ใจของเขาที่สุดแล้ว
“เอาล่ะครับ งั้นเข้าเรื่องกัน อ้อ ถ้ามีอะไรที่เป็นอันตรายต่อคนอื่น ขอให้วางไว้ในห้องนี้นะครับ ในนั้นเป็นคนอ่อนแอกันทุกคน”ดร.ชรา แนะนำ ซึ่งเฟตก็ต้องถอดเสื้อสูทที่มีอาวุธอยู่ไว้ให้ ส่วนสายตาก็จ้องมองไปด้านล่าง ที่มีเหล่านักวิจัยทั้งหลายเดินกันขวักไขว่อยู่
เฟต เดินตามดร.ฟรานมาที่สนามวิจัยสมองขนาดยักษ์ ที่ในทุกตู้บนสนามจะมีสมองของมนุษย์ถูกสายห้อยระโยงระยาง และตามที่ดร.ชราคนนี้อธิบาย พวกสายเหล่านี้เป็นตัวกระตุ้นระบบไฟฟ้าในสมอง ไม่ให้เซลล์ตายไปตามร่างกายที่ถึงแก่กรรม
“การ พัฒนาเกมของเรา เริ่มมาจากการเป็นดร.ด้านสมอง ต่างกับเกมอื่นๆ ที่เป็นการดึงคลื่นสัญญาณ และสัญชาตญาณของมนุษย์ผ่านระบบตัวออนไลน์ แล้วนำไปรวมปรับความถี่ให้ตรงกันที่จุดศูนย์กลางของระบบ หรือก็คือเกม จากนั้นก็ส่งภาพนั้นตรงเข้าสู่สมอง”ชาย ชรายังคงอธิบายถึงหลักของตัวเอง แต่เฟตกลับไม่ได้ฟังเท่าไหร่ เพราะเขาแค่เดินตลอดเล่นๆ หลังจากอ้อมสนามไปหลายชั่วโมง ชายหนุ่มก็กลับมาที่ห้องพร้อมกับความรู้ที่เต็มสมอง แต่ฝากเอาไว้ที่ทางเข้าก็แล้วกัน
“ได้เรื่องมั้ย”ดร.ซี ที่นั่งอยู่ถาม 2 หนุ่ม กับ 1 เด็กสาวที่พึ่งเข้ามา ทำให้ดร.ฟรานส่ายหัว ไอ้ผู้ชายคนนี้มันเย็นชาไม่สนใจฟังคนอื่นจริงๆ ตลอดทางเอาแต่เงียบไม่ถามอะไรเลย ส่วนเด็กสาวที่อุ้มมาด้วยก็หลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ เลยทำให้บรรยากาศตอนเดินสำรวจกลายเป็นการเดินตรวจงานของทหารระดับนายพลไปซะ ได้ เพิ่มแรงกดดันให้พวกพนักงานซะงั้น
“อืม วันนี้คงมาแค่นี้ล่ะ ดูท่า ไอ้หนุ่มนี่จะเบื่อเต็มที่แล้ว”ดร.ซี เริ่มตัดปัญหาจากสิ่งที่เกิดขึ้น ตอนแรกว่าจะพามาศึกษางาน เพื่อให้ได้ทึ้งกับความเจริญของบริษัทแห่งนี้ แต่ที่ไหนได้ ดันเป็นคนหน่ายโลก ที่ไม่สนใจเรื่องอื่น นอกจากความคิดของตัวเอง คนแบบนี้ เป็นอะไรที่คุยด้วยยากมากๆเลย ถ้าจับจุดไม่ได้ล่ะก็
เฟตเดินตามหลังดร.ชราต่อไป เขานิ่งเงียบไม่พูดอะไรเหมือนเดิม ไม่ใช่ว่าเขาเย็นชาหรอก แต่ไม่เข้าใจถึงหลัการในการอธิบายของดร.ฟรานมากกว่า อะไรก็ไม่รู้ Autonomic Nervous System (ระบบประสาทอัตโนมัติ) หรือจะเป็นระบบ ‘ญาณทัศนะ’ (Intuition) หรือ ‘ ปิ๊งแว๊บ ’ หรือ ‘ ยูเรก้า ’ ซึ่งเป็นชุดภาษาอีกแบบหนึ่ง ที่เขาจะเข้าใจได้ ก็ต่อเมื่อสนใจด้านสัญญาณคลื่นสมองแบบจริงๆจังๆ
2 ชั่วโมงผ่านไป บริษัท พร็อกซี่ ชั้นบน (บนภาคพื้น) เฟตกลับมานั่งกินข้าวที่ศูนย์อาหารอีกครั้ง โดยมีหญิงวัยกลางคนเมด กับเด็กสาวชุดโกธิคสีดำเกาะตามไม่ห่าง
“อ้าวเฟต ได้งานนี้แล้วจริงๆดิ”คำทักทายนี้ไม่ต้องสืบว่ามาจากใคร เฟตเลยตอบได้โดยไม่ต้องหันไปมอง
“อืม”
“แหม เย็นชาจริงนะ”ไนท์บ่นกลับแล้วเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามของเฟต แล้วจ้องไปที่เด็กสาวผมดำที่นั่งอยู่ข้างชายคนนี้ไม่ห่าง
“อืม”
“ใจคอนายจะตอบแค่นี้จริงๆใช่มั้ยเนี่ย”ชายหนุ่มในร่างสาวสวยบ่นงึมงำ ไอ้เพื่อนคนนี้มันเบื่อมากขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
ขวับ!! อยู่ๆ เสื้อของเฟตก็ถูกดึง ทำให้ชายหนุ่มหันไปมอง แล้วเขาก็พบว่าเด็กสาวเป็นคนดึงเขา โดยสายตานั้นจับจ้องไปที่อาหารอย่างไม่วางตา
“กินได้ ซินะครับ”ชาย หนุ่มหันไปถามหญิงสูงวัยที่ยืนคุมอยู่ไม่ห่าง ซึ่งเธอก็ตอบกลับมาด้วยการพยักหน้าให้อย่างจืดชื่น เฟตเลยขอช้อนจากคนครัว แต่เด็กสาวกลับส่ายหน้า ทำให้ชายหนุ่มต้องใช้ช้อนของตัวเองป้อนเธอ
อ้ำ!! หลัง จากข้าวคำแรกเข้าปากไป เด็กสาวก็เคี้ยวตุ้ยๆ พร้อมกับทำหน้าเคลิ้มเหมือนชอบใจ อืม ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา ไม่เห็นเธอจะพูดอะไรเลยแฮะ
“อร่อยมั้ยครับ”เฟต เลยลองถามเธอดู และคำตอบก็คือการพยักหน้าให้พร้อมกับขออีกเป็นท่าทาง ซึ่งชายหนุ่มก็รู้สึกเหมือนได้เห็นนาตาชาในร่างของเด็กคนนี้เลย เขาจึงเลี้ยงเธอแบบที่เคยทำกับหนูนาช่า
“ทำเหมือนมีประสบการณ์เลยนะ เค้าก็อุตส่าห์ห่วง ว่าจะเป็นยังไง ถ้าคนเย็นชาแบบนายต้องดูเด็ก”ไนท์ ที่นั่งดูอยู่ร้องแซวข้ามฝั่งมาทันที ซึ่งทางหญิงสูงวัยก็พยักหน้าให้ด้วย เธอคิดว่าวัยรุ่นผู้ชายไม่น่าจะดูเด็กได้ แต่กลับเกินคาด ผู้ชายคนนี้ดูเด็กได้เก่งกว่าที่คิด
“หืม”เฟต หันมาพยักหน้าให้แต่ไม่ตอบครับ เขายังคงดูแลน้องหนูที่ยังกินข้าวไม่อิ่ม สงสัยจะพึ่งเคยกินข้าวล่ะมั้ง ก็แหงล่ะนะ พวกฝรั่งเขาทานแต่ขนมปังที่มีโปรตีนสูงนี่ อย่างเขาแค่ข้าวก็เพียงพอที่จะประทังชีวิตแล้ว
“ว่าแต่ จะได้กลับประเทศตอนไหน”อยู่ๆชายหนุ่มที่กำลังดูเด็กน้อยอยู่ก็หันมาถามเพื่อนสนิทที่กำลังทำสายตาอิจฉาใส่อยู่
“คงจะเป็น 2 – 3 วันนี้มั้ง ต้องรอให้พวกที่มารับจ้างงานได้ท่องเที่ยวตามที่สัญญาเสียก่อน”
“สัญญา?”
“อืม สัญญาที่ทางบริษัทนี้บอกไว้ว่า ต่อให้ไม่ผ่านการทดสอบ แต่ก็ยังอยู่ในประเทศได้ เพื่อให้ท่องเที่ยวไง อุตส่าห์ข้ามทวีปมาตั้งไกล ถ้าตกสอบแล้วถูกเตะกลับบ้านไปเลยก็น่าสงสารแย่”สิ่งที่ไนท์บอก เฟตก็พึ่งรู้จึงพยักหน้าให้
“ว่าแต่ ค้างที่ไหนล่ะ”ชาย หนุ่มยังคงถามต่อ ก็แหงล่ะ เมื่อคืนพากันไปเล่นเกมเป็นการทดสอบกันหมดเลย ใครจะเคยเห็นที่พักกันล่ะ ตอนนี้ก็เย็นมากจวนจะค่ำแล้วด้วย คงไม่ให้ไปนอนสถานีรถไฟหรอกนะ
ไนท์ นิ่งคิดสักพักพร้อมกับใช้นิ้วชี้จิ้มไปที่ปลายคาง ส่งผลให้หน้าตาที่เหมือนผู้หญิงดูน่ารักน่าเอ็นดูขึ้น แต่เฟตที่มีภูมิต้านทานคนสวยแล้ว เลยทำหน้าเฉยๆ แล้วจ้องเพื่อรอคำตอบ
“บ้านไง”เด็ก สาวที่ข้างตัวตอบแทน เฟตที่พึ่งได้ยินคำกล่าวของเธอเลยหันขวับมามอง ส่วนเด็กสาวก็จ้องหน้าเขาเขม็งเหมือนเดิม ตกลง ใครจะกินใครกันแน่เนี่ย
“บ้าน หนูเหรอ”ชาย หนุ่มถามเพื่อความแน่ใจ เด็กสาวจึงพยักหน้าให้ ภาษาที่เฟตกับไนท์พูดกันเป็นภาษาของประเทศทางทวีปตะวันออก แต่เธอก็ยังเข้าใจและตอบคำถามได้ ช่างน่าแปลกใจจริงๆ
“ตามนั้น งั้น โชคดีนะเพื่อน เดี๋ยววันนี้เค้าไปที่สถานทูต เพื่อทำเรื่องขอนอนโรงแรมฟรีดีกว่า”กล่าวจบ ไนท์ชิงทิ้งหายไปเลย
“งั้น ไปกันเลยก็แล้วกันนะครับ”เฟตบอกเด็กสาวกับหญิงสูงวัยที่ยืนอยู่ ซึ่งทั้ง 2 ก็พยักหน้ารับคำแต่โดยดี
เฟต เดินออกมาจากตัวอาคารอันใหญ่โตของบริษัทเกม เมื่อเขาออกมาด้านนอกก็พบกับรถของตัวเองจอดรออยู่ จึงพาทั้ง 2ขึ้น เพื่อที่จะไปบ้านของเธอ
“ว่าแต่ บ้าน อยู่ที่ไหนเหรอครับ”ชาย หนุ่มหันมาถามหลังจากขึ้นรถมาแล้ว ซึ่งเด็กสาวก็ตอบคำถามด้วยการชี้นิ้วไปที่ความมืดที่อยู่เบื้องหน้า พอสายตาของเฟตปรับความพร้อมได้ ก็พบกับเงาอะไรบางอย่างที่ตะคุ่มๆอยู่ปลายทางนู้น
“ฮะฮะ บ้านซินะ”เฟตพึมพำขณะออกตัวพารถคู่ใจสีดำสนิทมุ่งตรงเข้าสู่บ้านที่ถูกสร้างมาตามสไตล์ยุโรป
“ตามสบายนะ นี่บ้านเราเอง”เด็กสาวเริ่มพูดมากขึ้นเมื่ออยู่บ้าน แต่เธอก็ยังตามเฟตอยู่ไม่ห่างเหมือนเดิม จนชายหนุ่มต้องถามว่า ตกลงจะให้สบายแบบไหนกันแน่
“คุณหนูคะ อย่าไปแกล้งเขาซิคะ”เป็น ครั้งแรกที่หญิงวัยกลางคนเอ่ยเตือน และดูเด็กน้อยจะยอมฟังด้วย เธอเลยสะบัดหน้าเดินเข้าบ้านไป ทิ้งให้แม่บ้านสูงวัยพาเฟตเข้าไปดูที่พักเอาเอง
“เชิญตามสบายนะคะ มีอะไรแค่เรียกรับใช้ ทางเราจะมาตอบสนองความต้องการของท่านเอง”หญิง สูงวัยกล่าวลาหลังจากพาแขกของบ้านมาจนถึงห้องนอนที่อยู่ชั้นบนของบ้านสไตล์ ยุโรปกลาง ที่มีการตกแต่งจนดูมืดหม่นเหมือนผ่านเวลาอันยาวนานมามาก
หลัง จากถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ชายหนุ่มก็ถอนหายใจ เดินไปล็อคห้องแล้วถอดเสื้อผ้าเข้าห้องอาบน้ำที่แม่บ้านได้บอกเอาไว้ แต่เขากลับไม่รู้ว่า ห้องที่ตนได้พักอาศัยเป็นห้องคู่ที่เชื่อมกับอีกห้องหนึ่ง และตอนนี้ มันก็มีคนใช้อยู่
แอ๊ด!!! เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกมา พร้อมกับชายหนุ่มที่เดินไปพร้อมกับผ้าขนหนูผืนบาง
กึก!! เฟต หยุดกึกทันที เมื่อเห็นอะไรบางอย่างในนั้น นั่นมัน ชุดเสื้อผ้าสไตล์โกธิคสีดำ ที่เด็กคนนั้นใส่นี่นา เมื่อบวกกับเสียงน้ำกระเซนใส่พื้นหลังจากเปิดประตูเข้ามาแล้ว เขาก็มั่นใจแล้วว่า ตอนนี้มีคนใช้งานอยู่ ตนจึงหันหลังมือดึงลูกบิดเตรียมปิดทันทีทว่า
“อย่าพึ่งไปซิ อาบน้ำให้เราด้วย”เด็ก สาวที่โผล่มาข้างหลังตอนไหนไม่รู้ร้องบอกขณะดึงผ้าขนหนูเอาไว้ เฟตที่กำลังจะเดินหนีต้องหยุดตัวทันที ไม่ใช่ว่าอยากจะดูเรือนร่างเด็กหรอก แต่กลัวว่าผ้าขนหนูของตัวเองจะหลุดต่างหาก เล่นกุมซะแน่นขนาดนั้น
“อาบเองก็ได้นี่ครับ เสียงน้ำดังแบบนั้น”ชายหนุ่มเริ่มโต้ตอบได้บ้างแล้ว ดีหน่อยที่เธอพูดภาษาบ้านเขาได้ ก็เลยคุยกันได้ง่ายขึ้นหน่อย
“ถูหลังไม่ถึงนี่ ช่วยหน่อยนะ”เด็ก เริ่มกระชากจนผ้าที่คุมไว้เกือบจะหลุด ดีที่ชายหนุ่มคว้าได้ทันจึงต้องถอนหายใจ หนูนาช่ายังไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย แต่เอาเถอะ เด็กนี่นะ อย่าไปคิดมาก
“ได้ครับ งั้นหันไปก่อนนะ”เฟตก ล่าวก่อนที่จะพบว่าแรงดึงนั้นหายไปจริงๆ ชายหนุ่มเลยต้องทำตามคำสัญญา อาบน้ำให้เด็กสาว แม้ตลอดเวลาในการผ่านสงครามชุดวันเกิด จะไม่มีอะไรเกินขึ้น แต่ในหัวใจของเฟตกลับเต้นโครมครามพร้อมระเบิดได้ทุกเมื่อ หลังจากต้องมองเรือนร่างเปลือยเปล่าของเด็กน้อย เฮ้อ นี่ตรูจะติดคุกก็วันนี้ล่ะวะ
“เสร็จแล้วครับ”หลัง จากช่วยสระผมกับขัดหลังให้แล้ว ชายหนุ่มก็ขอตัวชิ่งจากบรรยากาศที่ไม่น่าไว้ใจ แต่ทว่า เด็กสาวกลับส่ายหัว ทำให้เส้นผมสีดำยาวสลวยของเธอส่ายไปมา
“พี่ชายช่วยเราแล้ว เราต้องช่วยคืน”ว่า จบ เธอก็หยิบฝักบัวที่เฟตสระผมกับถูหลังให้เธอมาฉีดใส่ชายหนุ่ม จากนั้นสงครามภายในห้องน้ำโดย 1 หนุ่ม กับ 1 เด็กสาวก็เกิดขึ้น และชัยชนะก็ตกไปที่เด็กสาว เนื่องจากเฟตเป็นประเภทไม่ทำร้ายผู้หญิงก่อน จึงยอมรับความต้องการของเธอแต่โดยดี
“จริงๆ ผมอาบเองจะสะดวกกว่านะ”ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นั่งอาบน้ำบ่นพึมพำ ขณะเด็กสาวกำลังถูหลังให้เขา
“ไม่เอาอ่ะ พี่ชายอุตส่าห์ช่วย แบบนี้ต้องตอบแทน”เธอ ตอบแล้วลูบไล้ไปทั่วร่างกายของชายหนุ่ม ด้วยความเป็นผู้ชาย และถือเป็นมนุษย์คนหนึ่ง ต่อให้เก็บอาการมากแค่ไหน แต่ความเป็นธรรมชาติของมนุษย์ก็ยังปรากฏอยู่ เด็กสาวจึงหัวเราะในลำคอแบบแปลกๆ ส่วนเฟตก็นั่งทำหน้าตายเหมือนเดิม ดีที่ได้น้ำเย็นๆมาดับอารมณ์ เขาเลยไม่หมดอนาคตไปกับเหตุการณ์นี้
30 นาทีผ่านไป แต่นานเหมือนกับชาติสำหรับเฟต หนุ่มน้อยเดินออกมาจากห้องน้ำตรงเข้าสู่ห้องตัวเองด้วยสภาพเหม่อลอย แม้จะไม่เกิดอะไรที่มันเกินเลยขึ้น แต่จิตใจของเขากลับรู้สึกเหมือนมันพังทลายลง
“เฮ้อ”หลัง จากเปลี่ยนเป็นชุดลำลอง เฟตก็ทิ้งหัวไสหัวนอนทันที แม้ด้านนอกห้องจะมีเสียงแปลกๆ เหมือน คนเดินไปเดินมา เขาก็ไม่สนใจ ตอนนี้มันเหนื่อยล้า (ทางจิตใจ) จนไม่อาจต้านทานอะไรได้อีกแล้ว ตนจึงปล่อยให้ความมืดเข้าครอบงำดวงตา ปิดสัมผัสทั้งหมด หลับลงไปโดยไม่รู้ตัว
05.00 น. นี่เป็นเวลาตื่นปกติของเขา ชายหนุ่มจึงลืมตามองเพดานที่อยู่ด้านบนด้วยความมึนงง เมื่อมันไม่ใช่สถานที่อันคุ้นเคย แต่เมื่อความทรงจำเริ่มกลับมา เขาจึงรู้ว่า ที่นี่คือต่างประเทศ และเขาก็มาอยู่ที่บ้านพักสไตล์ยุโรป ของคนที่นี่
“อืม”ใน ขณะที่เฟตหมุนตัวพลิกจะลุกขึ้น เขาก็ได้ยินเสียงจากคนข้างตัว เมื่อมองตามไปก็พบกับเด็กสาวในชุดนอนบางๆสีดำ ที่มานอนข้างเขาตอนไหนไม่รู้ อ้า .... เท้าเราขยับเข้าใกล้คุกทุกทีๆ แล้วซินะ
แต่ เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้นอนกอดเขาไว้ ชายหนุ่มก็ลอบถอนหายใจ แล้วลุกขึ้นจากเตียงเดินออกจากห้องไป เหมือนเมื่อคืนนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ทว่า เมื่อออกมาจากห้องได้เขาก็ต้องสะดุ้งโหยง เมื่อเห็นคนใช้ของบ้านมายืนรออยู่ที่หน้าห้อง แถมยังทำสายตาเหมือนไม่เชื่อใจใส่เขาด้วย
“คุกค่ะคุก”เธอกล่าวจบก็หันหลังเดินหนีไปกับความมืดรอบตัวที่ปกคลุมไว้ภายในบ้านหลังนี้
“….”เฟตตอบกลับข้อครหานั้นด้วยความเงียบ จะให้เขาพูดได้ยังไงล่ะ ในเมื่อมันเสี่ยงคุกมากถึงขนาดนี้แล้วนี่
สำหรับ วันนี้ เฟตกับหนูน้อยผู้นี้ยังคงอยู่เกาะแกะกันอยู่เหมือนเดิม เนื่องจากเท่าที่เฟตสังเกตดู เด็กน้อยไม่มีเพื่อน และไม่ได้ไปโรงเรียนไหน อยากจะถามถึงเหตุผล แต่รู้สึกว่ามันทำร้ายจิตใจกันมากจนเกินไป ชายหนุ่มจึงทำได้แค่ อยู่เป็นเพื่อนเล่นไปตลอดทั้งวัน อืม พูดว่าเพื่อนเล่นก็คงไม่ใช่ล่ะนะ ในเมื่อเด็กสาวไม่ได้เอาอะไรแบบเด็กๆมาเล่นเลย กลับกัน เธอกลับเอาอาวุธสงครามที่ถูกพัฒนาแล้วมาแนะนำให้ชายหนุ่มได้รู้จักถึงหลัก การทำงาน นู่นนี่นั่น เหมือนจะรู้ว่าเขาชอบเสียด้วยซ้ำ
เป็นเหตุให้ทั้งวัน ชายหนุ่ม กับเด็กสาว เอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง
วัน ถัดมา สำหรับวันนี้เป็นวันที่ต้องกลับสู่ถิ่นฐานอันเป็นที่รักของเฟตแล้ว เป็นเหตุให้ชายหนุ่มมีใบหน้าที่ดูดีขึ้น ถึงจะยังไม่ยิ้มตามสไตล์ปกติก็ตาม
“ตกลงว่า จะให้เธอ ไปที่ประเทศนั้น เหรอครับ”เฟตสรุปภารกิจหลักที่ตนต้องทำต่อไปนี้ หลังจากได้ตัวน้องหนูผมดำ ที่ยังเหนียมไม่ยอมบอกชื่อให้เขาฟัง
“ใช่ และต่อจากนี้ไป นายจะต้องดูแลเธอให้ดี ให้สมกับที่ได้ดูแลในเมื่อวานก่อนกับเมื่อวานนี้”ดร.ซีบอกเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่บรรดาแม่บ้านจะขนเอาของใช้สำหรับคุณหนูขึ้นหลังรถของเฟต ที่จอดเทียบรออยู่
“แต่ว่า ผมยังไม่เข้าใจที่ต้องเอารถตรวจสภาพเป็นวันๆเลย”ชาย หนุ่มถามถึงวันที่มาทดสอบครั้งแรก เขาพึ่งได้รู้จากน้องหนูว่ารถของเขาเข้าศูนย์ตรวจสภาพ ปรับเปลี่ยนระบบตามความเหมาะสม แต่รถของเขานี่นอกจากยางที่เสื่อมสภาพตามกาลเวลาก็ไม่มีอะไรอื่นอีกแล้ว เพราะทุกส่วนมันเพอร์เฟคไปหมด
“เพราะรถคันนี้ จะเป็นคันที่ต้องวิ่งรับ และส่งเธอไปโรงเรียนไง”คำพูดของชายชรา ทำให้เฟตหันขวับไปมองที่เด็กสาว ซึ่งพยักหน้าว่าประมาณนั้นแหละ
“โรงเรียน โรงเรียนอะไรครับ”ชาย หนุ่มรีบถามทั้ง 2 คน เขาไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย อย่างมากก็แค่มาทำงาน รับภารกิจ ดูแลคนคุ้มกันคนไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงมีไปโรงเรียนด้วยล่ะ แล้วในโรงเรียนนี่ที่ไหน ประเทศเขาไม่ใช่เหรอไงกัน
“ลูก ของข้ามีความสนใจในวัฒนธรรมของชาวตะวันออก และข้าก็เห็นว่าที่นั่นในตอนนี้กำลังเหมาะสำหรับย้ายถิ่นฐานพอดี และนายก็เป็นคนที่ผ่านการทดสอบเป็นคนรับใช้ประจำตัวด้วย ดังนั้นฝากด้วยล่ะ”กล่าว จบ ดร.ซีก็ขึ้นรถอีกคันที่จอดอยู่ ตรงไปยังศูนย์ทำการที่อยู่ถัดไป ปล่อยให้เฟตได้แต่อึ้งพูดไม่ออก นี่มัน โคตรจะมัดมือชกเลยนะเนี่ย
“อย่าลืมไปรับเพื่อนด้วยนะ พี่ชาย”เด็ก สาวกล่าวจบก็ซุกตัวลงนอนทีห้องโดยสาร อันถูกปรับเปลี่ยนให้กลายเป็นห้องนอนส่วนบุคคลแล้ว นี่เธอเล่นเอาทุกอย่างมายัดใส่ไว้หมดเลย ยังดีที่ไม่เปลี่ยนสีรถกับตกแต่งจุดคนขับไปด้วย ไม่งั้นเขาร้องไห้แย่เลย
“เอาเถอะ อย่างน้อยมีเพื่อนคุยก็ยังดี”เฟตพึมพำขณะขับรถไปยังศูนย์ เพื่อไปรับเจ้าไนท์ ที่จะขอโดยสารไปยังประเทศเขาด้วย ตามสัญญาที่ได้ให้กันไว้เมื่อ4 – 5 วันก่อนนู่น
“เราจะกลับกันยังไงล่ะ”ชายหนุ่มถามขึ้นหลังจากเพื่อนสนิทเอากระเป๋าขึ้นรถไปแล้ว
“เหมือนเดิม เครื่องบินทหารไง ทางบริษัทนี้เขาสนับสนุนด้านการทหารไว้มากอยู่แล้ว เลยสบายๆหน่อย”คำ ตอบของเพื่อนสนิท ทำให้เฟตใส่เกียร์ พารถคู่ใจตรงไปยังท่าอากาศยานของทหาร ที่เขาเคยมาใช้บริการเมื่อครั้งลงจอด และก็แน่นอน เขาได้เจอกับบรรดาคนขับรถรับจ้างคนอื่นๆ ที่รอขึ้นเที่ยวบินนี้กลับสู่ประเทศตนเอง
“รถครบแล้ว ทยอยขึ้นเลยครับ”ทหาร หนุ่มกล่าวขณะส่งสัญญาณให้รถได้ขึ้นสู่ห้องขนส่งของเครื่องบินลำเลียงกำลัง พล ที่เฟตพึ่งรู้จากเด็กน้อยคนนี้ว่า มันเป็นเครื่องบินที่พัฒนาต่อมาจากเครื่อง C 17 Globemaster III ของ พันธมิตร ซึ่งถือว่านี่เป็นเครื่องบินลำเลียงกำลังพลที่ใหญ่ที่สุดในโลก ณ ตอนนี้เลยทีเดียว อืม ก็แหงล่ะ ไอ้ซีหนึ่งเจ็ดนั่น มันแค่ขนส่งคนได้ไม่กี่ร้อย แต่ไอ้นี่ล่อไปเป็นพันเลย
หลังจากรถทุกคันทยอยขึ้นหมดแล้ว ทางตัวเครื่องบินก็ค่อยๆ ทะยานสู่ท้องฟ้า มุ่งตรงไปยังทวีปตะวันออก อันไกลโพ้น
อีกด้านหนึ่ง เกาะที่ไม่ขึ้นทะเบียนประเทศ ที่เกาะกลางทะเลแห่งนี้มีทุกอย่างที่ผิดกฎหมาย คนชั่ว คนเลว ต่างอยู่อาศัยที่นี่กันหมด
“เครื่องบินมาแล้ว จัดการสอยเลย”ชายในชุดทหารพรานลายเทาสั่งการไปทางวิทยุสื่อสารสีดำ ซึ่งคำตอบที่ได้กลับมาก็คือ มีเครื่องบินรบ F-15 ออก จากท่าบินหนึ่งเดียวของเกาะ มุ่งตรงไปยังทิศทางที่เครื่องบินขนส่งกำลังพลของประเทศพรานซ์จะมุ่งผ่าน ตอนขามาพวกเขาพลาดท่าไปแล้ว แต่ขากลับ มันต้องไม่เป็นแบบนั้นอีก
เครื่องบินรบที่ติดจรวดพร้อมรบรอบลำ บินไปหาเป้าหมายด้วยความเร็วเต็มพิกัด 3,087 กิโลเมตร/ช.ม Air To Air Missile ที่ถูกติดตั้งอยู่ใต้ปีก ถูกยิงออกไปทันที่พบเจอเป้าหมายและล็อคเป้าได้แล้ว
‘ตอนนี้เครื่องบินเราถูก มิสไซล์โจมตี ขอให้ผู้โดยสารทุกท่านจับให้แน่น ป้องกันการกระแทก’เป็น คำกล่าวของกัปตันเครื่องบินที่กำลังทำหน้าเครียด หลังจากถูกโจมตีจากเครื่องบินลึกลับ ในตอนที่ออกจากประเทศมา พวกเขาก็มีเครื่องบินคุ้มกันอยู่หรอก แต่ทันทีที่เข้ามาสู่ในกลางทวีปทั้ง 2 การส่งต่อเรื่องอากาศยานก็ต้องเป็นไปตามกฎ คือปล่อยให้ทางกองทัพของอีกทวีปได้ส่งเครื่องบินมาคุ้มกัน แต่ในเวลานี้ นอกจากไม่มีเครื่องบินคุ้มกันแล้ว ยังไม่สามารถหลบจรวดมิสไซล์ของศัตรูได้อีกด้วย เนื่องจากเครื่องบินลำนี้มีน้ำหนักมาก และศัตรูยังยิงในระยะที่หลบได้ยากอีกด้วย
ฟิ้ว!!! วี๊ด!!! เสียงมิสไซล์ทั้ง 2 ลูกที่แหวกอากาศตรงเข้าสู่เป้าหมาย
ตูม!!!! เต็มๆ ไม่อาจหนีพ้น เครื่องบินลำเลียงกำลังพลถูกมิสไซล์ของศัตรูเข้าไปเต็มๆ ส่งผลให้ห้องนักบินระเบิดภายในพริบตา แต่ส่วนข้างหลังที่ไม่ได้โดนจังๆ ยังรอดอยู่ แต่ทว่า เมื่อไม่มีนักบินหรือห้องควบคุม ผู้โดยสารจะไปเหลืออะไร
เครื่อง บินลำเลียงกำลังพลของประเทศฟรานซ์ตกลงสู่ท้องทะเลมหาสมุทรที่เบื้อง ล่างอย่าง ด้วยเป็นการเสียหลัก เลยเป็นเหตุให้เครื่องบินหมุนตัวควงสว่านตกสู่พื้นน้ำอย่างจังๆ
ตูม ตูม !!!! เสียงระเบิดเป็นทอดๆ พร้อมกับสิ่งมีชีวิตทั้งหมด ตายโปโดยไม่ยินยอมพร้อมใจ การถูกยิงตกกลางทะเล อย่าฝันที่จะมีผู้รอดชีวิตได้เลย
‘ทำลายเป้าหมายได้แล้ว’เป็นการสนทนากลับมาระหว่างนักบินกับผู้สั่งการที่อยู่บนเกาะ
เป็นเหตุให้ชายในชุดทหารหัวเราะอย่างยินดี และโทรศัพท์ไปหาผู้ว่าจ้าง ที่จ้างวานให้สอยเครื่องบินลำเมื่อสักครู่นี้
‘ได้ แกจะได้ของรางวัลสมใจอยาก’ตอบ เสร็จ ก็ปิดสายหนีไปเลย ทิ้งให้ชายในชุดพรานยืนเอ๋อ แต่สักพักเขาก็เข้าใจ เมื่อเห็นเครื่องบินจำนวนมหาศาล จากทั้ง 2 ทวีปมุ่งตรงมาที่เกาะใจกลางสมุทรแห่งนี้ ทันทีที่ถึงเป้าหมาย บรรดาเครื่องบินรบก็ปล่อยอาวุธของตัวเองเข้าสู่เกาะร้ายที่เป็นภัย และวันนี้ มันทำการลูบคมประเทศมหาอำนาจไว้อย่างร้ายกาจเสียด้วย
จาก เหตุการณ์นี้ ส่งผลให้เกาะที่เคยรับจ้างงานด้านมืดมานาน ได้ปิดตัวลงอย่างถาวร ไม่มีชื่อหรือสถานที่เหลือไว้ให้จำได้อีกเลย เนื่องจากโดนถล่มจนจมไปทั้งเกาะ
ความคิดเห็น