คลั่งรักเมีย(ชั่วคืน)

ลำดับตอนที่ #3 : คลั่งรักเมีย(ชั่วคืน) - 1 (1)

1

เมื่อฝ่าเท้าแตะลงบนพื้นไม้เย็นเฉียบ โรสิตาถอยกรูดไปทางด้านหลังซึ่งเป็นผนังฝั่งหัวเตียงทันที เจ็บข้อเท้าก็เจ็บ กลัวแดนดินก็กลัว ใบหน้าเข้มขรึมมีไรเคราหนา ผมยาวประบ่ายังคงสยายรุงรังไร้การรวบมัด เขาดึงดันเดินเข้ามาทั้งที่ก็เห็นว่าเธอกลัวมากแค่ไหน

สมาร์ตโฟนดังเตือน คนขับรถของโรงแรมน่าจะมาถึงแล้ว เธอรีบเอามันออกมาจากกระเป๋าเพื่อรับสาย แต่เขาแย่งเอาไปโยนลงบนที่นอน ปล่อยให้มันส่งเสียงอยู่อย่างนั้น

“ขอโทษ…ถ้าคำพูดของฉันทำให้คุณรู้สึกแย่ ฉัน…ฉันขอโทษ”

แผ่นหลังบอบบางชนเข้ากับผนังไม้ระแนงสีมะค่าแล้ว ไม่อาจถอยหนีได้อีก ตอนนี้ทำได้แค่ยืดอกสู้หน้าเขาเท่านั้น

“หรือถ้าอยากได้เงินเพิ่มฉันก็ให้ได้ คุณจะเอาเท่าไรเรียกมาเลย” ขอแค่ให้เขาปล่อยเธอไปจ่ายเท่าไรก็ยอม

แดนดินบดกรามแน่น ฟาดกำปั้นลงบนผนังด้วยแรงโกรธ เล่นเอาคนยืดอกสู้เมื่อครู่หดคอหนีแทบไม่ทัน

“เกียรติและศักดิ์ศรีของผม ซื้อไม่ได้ด้วยเงินของคุณ” ใบหน้าดุดันเคร่งเครียดขึ้น บ่งบอกถึงความไม่พอใจที่ถูกเธอหยามหมิ่นศักดิ์ศรีครั้งแล้วครั้งเล่า

“งั้นคุณจะเอาอะไรก็ว่ามา…” โรสิตาพยายามอ่อนข้อต่อรองเมื่อสถานการณ์ระหว่างเราไม่สู้ดี

แต่เขากลับทำให้เธอยิ่งหวาดกลัวเข้าไปใหญ่…

“เอาคืน…” โน้มหน้าเข้ามาจนริมฝีปากบางแดงระเรื่อคลอเคลียใบหูขาวสะอาด “…ให้สาสมแล้วหายกัน”

“บ้าน่ะสิ!”

แดนดินผละออกมาแสยะปากแล้วพูดด้วยถ้อยคำดุดันแสนเย็นชา “ใครกันแน่ที่บ้า” ถอดเสื้อยืดฟรีไซซ์สีดำไร้ลวดลายออก เผยให้เห็นรอยเล็บและรอยช้ำที่น่ากลัวยิ่งกว่า

โรสิตามองบาดแผลจากกรงเล็บและรอยช้ำจากฟันคมด้วยอาการตกตะลึง แทบหยุดหายใจกับภาพตรงหน้าที่ถูกกระทำอย่างป่าเถื่อน มือบอบบางที่วางราบกับผนังไม้ค่อย ๆ เอื้อมไปแตะบาดแผลหนึ่งที่เป็นรอยเล็บข่วนลึกชัดเจนอยู่ใต้กระดูกไหปลาร้า

“ฝีมือคุณทั้งนั้น”

มือเรียวบอบบางถูกถอนออกราวกับต้องของร้อน เธอเงยหน้าขึ้นพลางส่ายศีรษะปฏิเสธว่าไม่ใช่ นี่ไม่ใช่เธอที่เป็นคนทำ…

ทว่าสมองกลับครุ่นคิดไม่หยุด ภาพต่าง ๆ ค่อย ๆ เรียงลำดับกลับเข้ามาในความทรงจำ เมื่อคืนฝนตกหนักมาก เธออยู่ที่ไนต์คลับชั้นใต้ดินของโรงแรมแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ใจกลางเมืองเชียงใหม่ ดื่มพิงก์เลดี้ยังไม่ทันหมดแก้วมารดาก็โทรมาหา ท่านร้องห่มร้องไห้ยกใหญ่หลังจากบอกกับเธอว่า…

‘พ่อเขาจะแต่งงานใหม่แล้วนะโรส เขา…จะเชิดชูหญิงชู้คนนั้นอย่างออกหน้าออกตา แม่รู้ว่านี่ก็ผ่านมาเป็นปีแล้วที่หย่าขาดจากกัน แต่แม่ก็ลืมความเจ็บปวดนั้นไม่ได้ ยิ่งรู้ว่าเขาจะแต่งงานกัน ก็ยิ่ง…เจ็บปวดเสียใจ’

ความเจ็บปวดเสียใจไม่ได้เกิดขึ้นกับมารดาเพียงผู้เดียว ทว่า…มันเกิดขึ้นกับเธอด้วยในตอนนั้น

เราสองคนแม่ลูกพยายามจับมือกันฝ่าฟันความเจ็บปวดเสียใจที่บิดาเพียรมอบให้มานานนับสิบปี มันเป็นบาดแผลทางใจที่ใหญ่และลึกมาก ทำให้เราสองคนเจ็บปวดวนเวียนไปมาอยู่อย่างนั้น

จนกระทั่งปีที่แล้วหลังจากมารดาฝืนใจยอมเซ็นใบหย่าเพื่อดับทุกข์ในใจ หวังว่าจากนี้ไปจะมีชีวิตที่ดีขึ้นกว่าเดิม ไม่ต้องกินน้ำตาต่างข้าวเพราะบิดาอีกแล้ว เธอรีบกลับมารับท่านไปอยู่ด้วยกันที่สวิตเซอร์แลนด์เป็นปี ๆ พยายามรักษาบาดแผลทุกวิถีทางให้ดีขึ้น อยากให้ท่านกลับมาใช้ชีวิตอย่างเข้มแข็งอีกครั้ง

ตอนนั้นมารดาเหมือนจะเข้มแข็งและดีขึ้นมาบ้าง พอเรียนหลักสูตรธุรกิจการโรงแรมสำหรับผู้บริหารจบแล้ว เธอจึงพาท่านกลับมาเมืองไทยเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง ไม่คิดเลยว่า…กลับมาได้แค่เดือนเดียวก็ต้องกลับไปอยู่ในจุดเดิมอีกแล้ว

เธอไม่เหนื่อยที่จะปลอบโยนและโอบกอดมารดาเพื่อทำให้ท่านรู้สึกดีขึ้น สงสารมากกว่าที่ก้าวข้ามความทุกข์จากการถูกสามีทรยศหักหลังในความรักไม่ได้สักที

‘แม่คะพรุ่งนี้หนูจะกลับแล้ว แม่รอหนูก่อนนะคะ หนูจะกลับไปกอดแม่เอง แม่มีหนูนะ หนูรักแม่มากนะคะ…รักที่สุด’

น้ำตาไหลอาบสองแก้มแล้ว แต่เธอยังฝืนยิ้มสดใส กลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้เพื่อบอกท่านให้สบายใจก่อนจะวางสาย ไม่อยากให้ทุกข์ใจมากไปกว่านี้

แดนดินมาพอดี เขามานั่งข้าง ๆ แล้วบอกกับเธอว่า…

‘พศวีร์บอกให้ผมมาดูคุณ หมอนั่นกลัวคุณจะเมาจนหาทางกลับบ้านไม่ถูก’

จบประโยคกวนบาทาเบื้องล่าง เขาก็แย่งเหล้าไปดื่มดับกระหาย พอคืนแก้วแล้วเห็นว่าเธอร้องไห้ปานจะขาดใจ เขาจึงสงบปากสงบคำนั่งเงียบ ปล่อยให้เธอร้องไห้อยู่ครู่หนึ่งถึงเอ่ยถาม

‘ผมพูดแรงไปเหรอ’

น้ำเสียงของเขาซอฟต์ลงเยอะเลย รวมถึงหน้าตาเข้มขรึมป่าเถื่อนกวนอารมณ์นั่นก็ด้วย

เธอส่ายหน้าว่าไม่ใช่หรอก จากนั้นก็สั่งดรายมาร์ตินีมาดื่มหลายแก้วมาก ดื่มจนภาพตัด หลังจากนั้นความทรงจำทั้งหมดก็หายไปพร้อมกับความทุกข์ มารู้สึกตัวอีกทีก็มีเขาอยู่ในอ้อมกอดเสียแล้ว

เมื่อเช้าเป็นเธอที่กอดเขาเอาไว้ กอดแน่นมากด้วย…

‘ทำอะไรลงไป ฉันทำอะไรลงไป?’

----------------------------------------------

พี่แดนพูดได้หนักแน่นมากค่ะ

เงินซื้อเกียรติศักดิ์ศรีพี่ไม่ได้ เอาคืนเท่านั้นที่จะหายกัน

ป.ล. เจ๊โรสไม่ยอม ทางนี้ยอมน้าพี่แดน

ขอบคุณที่ติดตามผลงานนะคะ

ขอให้สนุกและมีความสุขกับดรามาที่หลงเข้ามาอ่าน (มามะมามะ)

อ่านแล้วถูกใจรีบเข้ากดเข้าชั้นได้เลยจ้า

อ่านแล้วชอบหรือไม่ชอบยังไง กดหัวใจ ไม่ก็คอมเมนต์แซ่บ ๆ

เป็นกำลังใจให้พี่แดนกับเจ๊โรสด้วยน้า

ดารารินทร์