He and I ร้ายล่ามรัก - นิยาย He and I ร้ายล่ามรัก : Dek-D.com - Writer
×

    He and I ร้ายล่ามรัก

    เมื่อหกปีก่อนฉันและเขาเคยมีความลับที่ซุกซ่อนไว้แต่เราตัดสินใจที่จะจบมันสามปีถัดมาฉันกับเขาได้กลับมาเจอกันอีกแต่ฉันหนี แต่อีกสองปีต่อมาเขากลับมาพร้อมโซ่ตรวนเส้นใหญ่..'ดูเหมือนเธอจะหนีฉันไม่พ้น'

    ผู้เข้าชมรวม

    218

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    218

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    7
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  1 ก.ย. 60 / 14:53 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ




    He and I ร้ายล่ามรัก


    คำเตือน  นิยายเรื่องนี้อาจมีเรื่องราวค่อนข้าง dark  หรือเรื่องราวที่ดู real wold มีปมรักซุกซ่อน บางประเด็นอาจดูเกินจริงแต่นั่นคือนิยาย ขอให้ทุกท่านอ่านเพื่อความสนุกสนานและโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน



    ด้วยรัก

    Babybunny




    We shouldn't meet each other

    I shouldn't be here

    and he.. shouldn't back to me

    ---
    เขาและฉันไม่ควรมาเจอกัน

    ฉันไม่ควรเข้าใกล้เขา

    และเขา...ไม่ควรกลับมา


       


    Nam-Cha


    เรื่องมันมีอยู่ว่า 

    ...ฉันมันร้าย และเขามันเลว

    เมื่อหกปีก่อน ตราบาปนั้นมันยังคงติดตรึงอยู่ในความทรงจำของฉัน 

    ทุกวินาทีของชีวิต ทุกลมหายใจ กว่าฉันจะผ่านมันมาได้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ

    แต่กลับต้องมาเจอเขาอีกครั้ง...ผู้เป็นตราบาปของฉัน

    เหมือนบาปนั้นต้องการกลั่นแกล้งฉันให้จมดิน 

    ยิ่งฉันหนี เขายิ่งตาม

    ยิ่งฉันห้าม เขายิ่งรุก

    ยิ่งฉันยอม เขายิ่งรัดฉันเอาไว้

    เขาเหมือนโซ่ตรวนเส้นใหญ่ที่พันธนาการฉันไว้อย่างลับๆ




    Shark - Chalarm


    ผมมีคนคนหนึ่งที่ติดอยู่ในความทรงจำ

    ไม่ว่าจะหนีไปซ่อนอยู่ที่ไหนในมุมโลก ไม่ว่าจะลองคบกับคนอื่นที่ดีกว่าหรือร้ายกว่าคนๆ นี้

    แต่สุดท้าย...เหมือนร่างกายผมมันยังไม่พอ

    มันบอกผมว่า...ผมต้องการแค่คนๆ นั้น

    คนที่คอยรบกวนจิตใจ คนที่ทำให้ผมต้องการค้นหาสาเหตุที่ตัวเอง 'ติด' เธอ

    ผู้หญิงที่ทั้งผมและเธอ 

    'เรา' สองคน

    "มีอดีตร่วมกัน"








    Characters






    โปรย


          ฌาร์คถือร่มแล้วเดินเข้ามาหาฉันช้าๆ ขาของฉันเริ่มสั่นเล็กน้อย แต่ไม่วายก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ จนกระทั่งหลังกือบชนกับกำแพง ชั่วพริบตาระยะห่างระหว่างเราเริ่มลดลง ทว่าในใจของฉันกลับหนาวเหน็บมากยิ่งขึ้น และร่างกายภายนอกที่โดนฝนจนเปียก ไม่ได้ช่วยดับความร้อนบริเวณกระบอกตาได้
         
         "หนีออกมาทำไม" เขาขยับปากพูดแผ่วเบา ทว่าความรู้สึกของผู้ฟังอย่างฉันช่างหนาวเหน็บเสียเหลือเกิน ความร้อนที่ปลายกระบอกเริ่มทำให้ฉันทนไม่ไหว
         ..น้ำตาโง่ๆ นี่ก็อยากไหลเสียเหลือเกิน
         
         "กลับ...กลับมาทำไม" ฉันพยายามกัดฟันกลั้นความหนาวเหน็บ ทั้งจากฝนและในใจของตนเอง ฌาร์คเดินเข้ามาใกล้ฉัน มือของเขายื่นออกมาจับที่ไหล่ของฉัน แต่ฉันหลบมือนั้น
         "กลับมาทำไม!"
         "ชา!"
         เสียงของเขาเริ่มแข็งขึ้น ใบหน้าที่ดูหล่อเหลาเริ่มหน้ากลัวขึ้น เขายื่นมือมาอีกครั้งแต่คราวนี้ฉันปัดออก ทั้งยังยื่นมือไปทุบเขาให้หายแค้น 
         
         "กลับมาให้ฉันเห็นหน้าทำไม! ไปแล้วทำไมไม่ไปเลย! นายจะกลับมาทำให้ฉันเสียใจอีกทำไม! เรื่องบ้าๆ นั่นที่จริงฉันควรลืมมันไป ลืมมันไปให้หมด แล้วควรลืมไปนานแล้ว นายจะกลับมาให้สมองของฉันมันรื้อฟื้นอีกเพื่ออะไร! กลับไป! ไสหัว...อื้อ!!!"
         ไม่รู้ว่าร่มหลุดมือเขาไปตอนไหน วินาทีนี้ความเจ็บตึงบนริมฝีปากทำให้สมองของฉันอื้อไปหมด ลืมแม้กระทั่งตนเองพูดอะไรไว้ จนกระทั่งรับรู้ถึงรสคาวในปาก ฉันถึงเริ่มดิ้น
         
         "อื้อ!!"
         ฉันใช้กำปั้นทั้งทุบทั้งดิ้น ทั้งข่วนฌาร์ค พยายามที่จะหันหน้าหนีแต่เขากลับล็อคฉันไว้หมดทุกทาง ฉันได้ยินเขาครางอย่างขัดใจออกมาครั้งหนึ่ง  ฉันดิ้นจนกระทั่งตอนนี้เริ่มไร้เรี่ยวแรง ปล่อยให้เขาจาบจ้วงตามใจอยู่อย่างนั้น
         จนกระทั่งเขาผละออกมา
         "ฮึก..."
         "ชา..."
          ใบหน้าของเราใกล้กันมาก ลมหายใจของเขารินรดอยู้บนริมฝีปากของฉัน ทว่าฉันกลับไม่มองหน้าเขาแม้แต่เสี้ยววินาที ฉันกัดปากที่มันสั่นของตนเองไว้แล้วเอ่ยออกมา
         "ฉัน.."
         "..."
         "เกลียด.."
         "..."
         "นา..ฮึก!"
          ไม่ทันที่ฉันจะพูดจบประโยค ฌาร์คก็ดันใบหน้าของฉันขึ้น เขาฉกวูบลงมาแล้วแนบริมฝีปากเขาบนริมฝีปากของฉัน ฉันเม้มริมฝีปากแน่นเพื่อไม่ให้เขาเข้ามาได้อีก แต่ก็ทำได้ไม่นานเมื่อเขาเริ่มกัดริมฝีปากของฉันจนฉันได้กลิ่นคาวเลือดอีกครั้ง
         เขาดูดดึงริมฝีปากของฉันจนกระทั่งตัวฉันได้ยินเสียง...
         เหมือนฉันยังพ่ายแพ้เขาไม่พอ เขาดันฉันจนหลังฉันติดกับกำแพง รวบมือฉันที่ข่วนต้นคอเขาแนบไปกับผนังกำแพง ร่างกายเขาบดเบียดเพื่อไม่ให้ฉันขยับ ตอนนี้ร่างกายของเราแทบไม่เหลือช่องว่างระหว่างกัน
         
          "อื้อ!"
          ฉันครางประท้วงเมื่อเขาเริ่มดูดดุนรุนแรง ฌาร์คเริ่มผ่อนแรงลง ทว่าเรียวลิ้นร้อนยังคงลากไล้ริมฝีปากของฉัน พลันกัดเบาๆ ให้ฉันสะดุ้ง มือของเขาค่อยๆปล่อยแขนฉันลงเมื่อเห็นว่าฉันไม่มีแรงแม้แต่จะดิ้นแล้ว มืออีกข้างของเขาก็บีบเค้นบริเวณเอวแล้วลากขึ้นมาหลังตามแรงอารมณ์ บางครั้งเบา บางทีหนัก ส่วนฉัน...ได้แต่ยืนอ่อนแรงอยู่ตรงนั้น ปล่อยให้เขาทำอุกอาจตามใจ ทำอะไรไม่ได้ทั้งๆ ที่รู้ว่าตะขอบราของตนเองได้หลุดออกไปแล้ว
         เกลียด...
         เกลียดที่ตนเองอ่อนแอแบบนี้
         "ชา..." เมื่อสมใจแล้วจึงปล่อยฉันสินะ
         "ฮึก.."
         "อย่าร้อง" มือของเขาไล้น้ำตาฉันออก ทั้งยั้งดึงฉันเข้าไปกอด มือของเขาลูบหัวฉันอยู่สองสามครั้ง
         "..." ฉันไม่ตอบรับเขา และยังปล่อยให้น้ำตาไหลลงมา
         "กลับบ้านเรากัน"





    ____________________******************___________________
         


    Special Talk


    สวัสดีค่ะ แนะนำตัวอย่างเป็นทางการด้วยนามปากกาของเรื่องนี้นะคะ 

    ชื่อนามปากกา "babybunny" ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ

    อ่านแล้วถ้าชอบฝาก fav. ด้วยเน้อ

    หากอยากแนะนำ หรือพูดคุย รบกวนฝากคอมเม้นต์เข้ามาจะเป็นพระคุณอย่างมากค่ะ

    อย่างไรก็ตาม ขอบคุณที่ให้ความสนใจในพี่ฉลามกับน้องน้ำชานะคะ

    อิฉลามมันร้าย มือไวใจเร็ว งื้อออ เกลียดดดด

    Twitter: #HeandIร้ายล่ามรัก





         

    ขอบคุณที่มาของรูปภาพ : www.google.com

    คาแร็คเตอร์แปะไว้ในภาพเรียบร้อยแล้วนะคะ

    และ...


    ขอบคุณธีมจาก " SQWEEZ " THEME ( V.2 )




     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น