ยัยเฉิ่มกับเจ้าชายขี้โมโห

ข้อมูลเบื้องต้น

เเนะนำตัวละคร




ดาว สาวน้อยช่างฝัน เพ้อเจ้อ เเต่สิ่งที่เธอเจอไม่ใช่ฝันเเน่ๆ



ซัน เจ้าชายขี้โมโห ใครทำให้เขาโมโหไม่มีทางตายดี!!!



กิ้ก เพื่อนรักคนเดียวของดาว ขี้เเง นี่ที่หนึ่ง



ลูอิส เพื่อนของซัน เพย์บอลเรีกพี่ หญิงใดได้สบตาเป็นอันต้องหลงรัก

ปล.เพิ่งเเต่งครั้งเเรกติชมได้นะคะ 

เนื้อเรื่อง

บทนำ
 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ....
"ดาวตื่นเร็วลูก เราจะเก็บกระเป๋าไปจากที่นี่" เเม่เดินเข้ามาปลุกฉัน เหมือนทุกวันที่เเม่เคยทำ เเต่วันนี้มันไม่เหมือนทุกวันสิ ห้ะ เราจะไปไหนกันนะ 
"เเม่คะ นี่เราจะไปไหนกันหรอคะ"
"เราจะย้ายไปอยู่กรุงเทพ" กรุงเทพ...!!! ไม่เอาไม่ไป งี้ก็ต้องย้าย รร หนะสิ ฉันไม่อยากไปเริ่มต้นใหม่นะ ฉันยิ่งเข้ากับคนยากๆอยู่ 
"ทำไมละคะเเม่ อยู่ที่นี่ก็ดีอยู่เเล้วนี่"
"พ่อกับเเม่หย่ากันเเล้วลูก" ฉันพอรู้มาบ้างนะว่าพ่อเเม่ทะเลาะกันมาสักพักเเล้วเเต่ไม่คิดว่าเรื่องจะใหญ่โตขนาดนี้ 
"ไปลูกเราไม่มีเวลาเเล้วเเม่จองเครื่องบินไว้เเล้วเราจะไปกันเด็ยวนี้!"
ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นเเต่ฉันคงต้องทำตามที่เเม่ของฉันบอก...

กรุงเทพ...
โอ้โหฉันไม่เคยคิดเลยว่ากรุงเทพจะใหญ่โตฟู่ฟองละอองฟิ้วขนาดนี้(ยัยเพี้ยงเอ้ย -..-) เเม่พาฉันมาอยู่คอนโดใจกลางกรุงเทพ ที่ใหญ่โตขนาดนี้ได้ยังไงนะ มีรถไฟฟ้าไปไหนมาไหนอีกตั้งหาก บางทีการมากรุงเทพอาจจะดีก็ได้นะ อิอิ
"ดาวเเม่มีไรจะบอกหนะ เเม่อยากให้ดาวอยู่ที่นี่คนเดียวไปก่อนนะ"
"อะไรกันคะเเม่"
"ไว้เเม่พร้อมเเล้วจะมารับ ขาดเหลืออะไรก็โทรหาเเม่นะจ้ะ" 
เเล้วเเม่ก็เดินจากไป นี่..นี่ มันอะไรกันเเน่ ทำไมฉันถึงถูกมาทิ้งไว้ในใจกลางกรุงเทพเเบบนี้หละ เเม่นะเเม่!

ตู้ดดด...ตู้ดดด...
ฉันเดินออกมานอกระเบียงเพื่อโทรหาคุยพ่อสุดที่รักของฉัน ฮือออ
"พ่อค้าาาา เเม่เอาหนูมาทิ้งไว้ที่กรุงเทพเเล้วเเม่ก็หายไปเเล้วคะ ฮืออออ ฮือออ"
"ไม่เป็นไรนะลูกใจเย็นๆก่อน เดี๊ยวพ่อจะไปตามเเม่กลับมานะลูก.."
"ฮือออ....คะพ่อ" 
ฉันวางสายจากพ่อไป เเต่ก็ยังไม่สามารถหยุดร้องไห้ได้ ฮือออออ ฮือออ
"ทำไมนะเเม่ทำไมทำกับหนูเเบบนี้ กรี้ดดดดดดด กรี้ดดดดดด"
"โอ้ยยัยบ้าที่ไหนมาร้องกรี้ดๆๆอย่างนี้"
เสียงผู้ชายที่ไหนเนี่ยยยย หรือว่าจะเป็นผะผะผะผะผีๆๆๆ เเง้ไมซวยซ้ำซวยซ้อนอย่างนี้
"ผีคะอย่ามาหลอกหนูเลยนะคะ หนูอยูคนเดียวน้าาา"
"ผีบ้าไรยัยบ๊อง ลืมตาดูสิ!!"
"อ่าวนี่นายมาอยู่ระเบียงห้องฉันได้ไง" เมื่อฉันลืมตาขึ้นก็พบกับชายหล่อมาก หล่อจริงๆ น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับฉัน หน้าขาว ปากชมพู สุขภาพดีสุดๆเลยอะ
"นี่เธอ! เหม่ออะไรก็ฉันได้ยินเสียงผู้หญิงกรี้ดดๆ ฉันก็นึกว่ามีคนตาย"
"นี่เเช่งฉันหรอ"
"ฉันชื่อซันอยู่ห้องข้างๆ เกลียดที่สุดพวกผู้หญิงเรียกร้องความสนใจ ที่หลังอย่ามาส่งเสียงดังยั่วฉันอีก มันไม่ได้ผลหรอกนะ"
"อร้ายยยยๆ กรี้ดๆๆ"
"ฉันบอกละไงว่าอย่าร้อง" ซันเอามือมาปิดปากฉัน มือนุ่มจัง นี่มันใช่เวลาไหมยัยดาว อย่างยอมเเพ้นะ ผู้ชายอะไรหลงตัวเองขนาดนี้!!!!
"นายมันนนนน มันนนน"
"ไปละ" โอ้ยยยฉันไม่ทันจะพูดนายนั่นก็ปืนรั้วกลับไปสะละ เห้ออออ.... มีอะไรจะซวยไปกว่านี้ไหมนะ... 

เอาไงดีละคะ ชีวิตของดาวเริ่มวุ่นวายขึ้นเเล้ว ฮ่าๆๆๆ เขาเจอกันเเล้วคะะะ 
จะเป็นไงต่อไปเอาใจช่วยดาวด้วยนะคะ!!