[Short Fic Reborn!] [8059] Sick...

ข้อมูลเบื้องต้น

ฟิคนี้วายนะจ๊ะ


ใครไม่รู้จักคำว่าวาย หรือรู้อยู่แล้วแต่ไม่ประสงค์จะอ่าน


ก็ปิดไปซะเถอะ...
















คู่8059


หรือ ยามาโมโตะกับโกคุเทระ นะแหละ


ฟิคป่วยๆที่แต่งยามป่วย






กรุณาอย่านำรูปไปแอบอ้างหรือไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาติโดยเด็ดขาด

ขอบคุณ...


http://daoharry.exteen.com

เนื้อเรื่อง

Ttitle : Sick....

Fandom: Katekyo Hitman Reborn!

Rate : PG-13 (นิดๆหน่อย)

Pair : 8059

ฟิคสั้นตอนเดียวจบ

note:  Y Alert!!  <<<เตือนภัยถึงผู้ไม่ประสงค์รับความวาย

แฮ่ก.....แฮ่ก...แค่ก...แค่ก

เสียงหอบหายใจปนเสียงไอก้องทั่วห้องสีเหลี่ยมแห่งหนึ่ง ใบหน้าที่ขึ้นสีแดงระเรื่อไปทั่ว ขอบตาร้อนผ่าว ร่างบางในยามนี้มือเพรียวทั้งสองข้างกุมผ้าห่มข้างตัวแน่น  อุณหภูมิในร่างก็พลอยสูงขึ้นอย่างไม่ทีท่าว่าจะลด

“ยามะ...ยามาโมโตะ”

“อะไรหรือ โกคุเทระ?”

เรือนผมสิเงินสวยสยายตามเตียงใหญ่ภายในห้องหรู ร่างบางปรือตามองคนข้างบน เสียงหอบหวานดังระเส่า

“ช่วยที....”

“ช่วยอะไรล่ะ ฮายาโตะ”

“แค่ก แค่ก ช่วย....”

“ช่วย...?”   ร่างสูงเอ่ยซ้ำพลางมองคนบนเตียงด้วยรอยยิ้มพรายทรงสเน่ห์ตามแบบฉบับของเจ้าตัว ที่เหมือนร่างบางจะมองว่ากวนโอ้ยมากกว่าก็เหอะ

“อย่ามัวแต่ทำหน้าโง่ แล้วรีบรีบไปหยิบยาตรงโต๊ะตรงนั้นมาได้แล้วเว้ย!! อุบ...แค่กๆ”

“จ้า จ้า เดี๋ยวนี้แหละ”

บอกมานะ มีใครคิดอะไรแปลกๆ รึเปล่า?

สิ้นประโยคที่ ร่างบางเค้นออกมาอย่างยากเย็นเพราะอาการเจ็บคอเลยทำให้ไอไม่หยุด ยามาโมโตะก็เดินไปหยิบยากับแก้วน้ำตามคำร้องขอพร้อมทั้งหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำ มาเปลี่ยนให้กับโกคุเทระที่นังสบถอย่างอารมณ์เป็นวันที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ของ วัน

ที่ร่างบางอารมณ์เสียขนาดนี้ก็เพราะ.....

เชื้อไวรัสไข้หวัดงี่เง่านะสิ!!!!!!

แล้วหนำซ้ำเขาก็ดันเป็นมากซะด้วยเนี่ยสิ

“อยากจะบ้าตาย.....”

โกคุเทระบ่นพึมพำในขณะที่ยามาโมโตะที่คอยเฝ้าไข้กำลังสับเปลี่ยนผ้าขนหนูที่เริ่มอุ่นเนื่องจากพิษไข้จากร่างบาง แน่นอนว่าสิ่งที่หลุดรอดจากปากของผู้พิทักษ์วายุเจ้าอารมณ์ไม่อาจหลุดรอดไปจากผู้พิทักษ์แห่งวรุณ

“ทำไมล่ะ แบบนี้ไม่ดีหรอ มีฉันคอยเฝ้าไข้ให้ด้วยนา”  ตอบกลับด้วยความเริงรื่นที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็มีเสมอสำหรับชายหนุ่มคนนี้

โกคุเทระป่วยแบบนี้ก็ไม่เลว

ได้เห็นนายในแบบที่ไม่อาจเห็นได้ในวันปกติ

คิดแล้วก็....อูว....=.,=

(คิดไม่ซื่อนี่หว่า ยามาโมโตะ ทาเคชิ!!)

“มันไม่ดีเพราะว่าไม่ได้อยู่กับรุ่นที่10นะสิ!!!”

ร่างบางมองค้อนอย่างหงุดหงิด คิดแล้วก็อารมณ์เสีย ในเมื่อเขาป่วยซะขนาดนี้ก็ย่อมที่จะตามรุ่นที่10ไปทำงานข้างนอกไม่ได้อย่างแน่นอน

ร้ายกว่านั้น! คนที่ไปกับรุ่น10 ก็มีเพียงแค่เจ้าโรคุโด มุคุโร่  เท่านั้น!! จะโดนเจ้าหมอนั่นทำอะไรก็ไม่รู้ อ้ากกกกก(จับกด ยึดร่าง สิงร่าง ปลุกปล้ำ ฯลฯ  /59 :ไปตายซะอีนังคนเขียน!!)

กระผม โกคุเทระ ฮายาโตะ!!

มือขวาที่ซื่อสัตย์ยิ่งของท่าน เป็นห๊วง เป็นห่วง~ ท่านเหลือเกิน

“น่านะ นายก็เป็นซะแบบนี้จะให้ตามสึนะไปได้ยังไงล่ะ”

มือกร้านจาก การจับดาบเลื่อนผ้าห่มให้คลุมตัวเจ้าคนขี้โวยวายอันดับต้นๆของวองโกเล่ ยามาโมโตะคอยดูแลผู้ป่วยคนนี้อย่างดีมาตั้งแต่เช้าตามคำสั่ง...ไม่สิเรียก ว่าคำฝากฝังหรือคำร้องขอจะเหมาะกว่าจากนภาแห่งวองโกเล่ที่ขณะนี้เป็นทั้งนาย เหนือและเพื่อนสนิทคนสำคัญไม่ต่างจากเมื่อก่อน

“ก็คนมันเป็นห่วงรุ่น10นี่นาทำไงได้...เจ้าบ้า...อุ่บ”

เสียงท่อนหลังหายไปเพราะถูกมือหนากดปิดปากพร้อมกับที่ร่างสูงก้มหน้าลงขบใบหูเบาๆ กระซิบถ้อยคำแผ่วเบาเรียกสีแดงจัดให้ปรากฏได้เห็นชัดทั่ว

“ฉันว่านายควรจะห่วงตัวนายตอนนี้มากกว่านะ”

โลมเลียอยู่ชั่วครูจึงเลื่อนฝีปากจากใบหูไปประกบกับริมฝีปากบางที่เปิดเผยอรับด้วยความที่ไม่ตั้งตัว ช้อนไชลิ้มรสจนพอใจ ไม่ตอบรับ แต่ก็ไม่ขัดขืน..... ร่างสูงผละออกจากคนถูกขโมยจูบกระทันหันที่ตอนนี้กลายเป็นสีแดงจนไม่รู้จะว่าไงแล้ว

“แก...”

“นายจะลงไปนอนพักผ่อนดีๆ หรืออยากจะให้ฉันช่วยปลอบกันล่ะ?”

“ฮึ่ย...เรื่องอะไรเล่า!!”

โกคุเทระเลือกที่จะมุดหัวหลบหน้าไปในผ้าห่ม ตอนนี้เขาไม่คิดจะมองหน้าคนอารมณ์ดีที่บางเวลาก็เจ้าเล่ห์จนคนฉลาดอย่างเขาก็ตามไม่ทัน(ถ้ามองอาจจะเกินเลยไปมากกว่านี้ เฮ้ย ไม่ ช้ายยยยยยยย) แล้วมันเรื่องอะไรเขาจะให้ยอมเจ้านั่นปลอบกันล่ะ! แค่นอนพักผ่อนก็พอใช่ไหม ฮึ่ย~~

ยามาโมโตะเห็นดังนั้นก็เพียงแค่หัวเราะในลำคอเบาๆ เข้าไปโอบกอดคนใต้ผ้าห่มที่คลุมตัวเนื่องจากคนตรงหน้าคงไม่ยอมออกมาอีกสักพักทีเดียว

“หายไวๆล่ะ โกคุเทระ.......รักนะ”

Fin….

แถมอีกนิด

“นี่ โกคุเทระฉันติดหวัดซะแล้วล่ะ  ...แค่ก....แอ่ก.......ช่วยหน่อยสิ..” TvT  <<< ยามาโมโตะ

“สมน้ำหน้า ไอ้เจ้าบ้าเบสบอล!!”  เมื่อวานอยากทำแบบนั้นดีนักหนิ ชิ! <<<โกคุเทระ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

แถมอีกนิส(แถมไรมากมายว้า~~)


อยากเห็นโกคุดูแลยามะบ้างไหม?

.
.
.
.
.
.

ยามะ : อ่ะ โกคุเทระ นายจะมาช่วยดูแลฉันหรอ ^v^ (น้ำเสียงเป็นปลื้ม)

โกคุ : ..... (หยิบผ้าขนหนูชุบน้ำบิดพอหมาดๆขึ้นมาแล้วก็.....)

แบบนี้ไงล่ะ....


เอวัง.....



จบจริงๆและ คราวนี้ไม่มีแถมแล้ว~


ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านน้า~ จะยิ่งรักมากขึ้นถ้าท่านคอมเม้นให้เรา >3<