แด่ท่านผู้ทรงปัญญา และช่างสงสัย

เนื้อเรื่อง

ผมเป็นคริสเตียน
เวลามีภัยพิบัติอะไรร้ายๆแรงๆ ที่คนตายเป็นเบือตามข่าวโผล่ขึ้นมา
มีคนชอบพูดกันมากเลยว่า

พระเจ้าของแกไปไหนเสียล่ะ รู้มั่งมั้ยเนี่ย ว่าเกิดอะไรขึ้น

ในความเป็นจริง
ผู้เกี่ยวข้องโดยตรงในที่ประสบภัย จะไม่ถามคำถามหรือสงสัยเรื่องพวกนี้ หรืออย่างน้อยๆนี่ก็ไม่ใช่ความคิดหลักในการสงสัยของเค้า
เรื่องสำคัญของเค้า คือเรื่องตรงหน้า

และคนที่เอาเรื่องพวกนี้มาพูด เสียเหมือนว่าเป็นการค้นพบในการสงสัยที่ยิ่งใหญ่ของพวกเค้า ก็คือ เค้าแส่ในเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องอะไรของเค้านั่นเอง
ถ้าจะบอกว่าหวังดีกับผู้ประสบภัย
ก็ไปสิครับ เก็บเสื้อผ้า ขายทรัพย์สิน แล้วไปช่วยพวกเค้าเลย มานั่งเน่าอะไรอยู่ตรงนี้ล่ะ ไปช่วยเค้าสิครับ มานั่งโทษฟ้าโทษดินทำไมนี่ย ได้อะไรขึ้นมากับคนที่เค้าประสบภัยเหรอ
หรือการค้นพบคำถามว่า พระเจ้าไปอยู่ที่ไหน มันยิ่งใหญ่กว่าเรื่องตรงหน้าที่คนเดือดร้อนมากมาย

คนชอบแส่ไปคิดในเรื่องไม่เป็นเรื่อง หาประโยชอะไรไม่ได้
โดยไม่ได้ดูเลยว่า มือของตัวเองกำลังหยิบจับ หรือทำอะไรอยู่
คุณกำลังต้มมาม่าใหเลกที่หิวจนไส้กิ่ว ก็ต้มมาม่าไป
จะไปสงสัยทำไม ว่ารัฐบาลชุดนี้เป็นยังไง
อยากจะสงสัย ก็ต้มมาม่าเสียให้เสร็จก่อน ต้มาม่าให้อร่อยให้ลูกกินได้รึยัง ทำมันด้วยความรักให้มันออกมาดีได้รึยัง ถึงแส่ไปคิดเรื่องวิพากวิจารณ์ว่ารัฐบาลดีหรือไม่ดีอย่างไร

แล้วหลังจากต้มมาม่าเสร็จ การที่คุณจะมาลงความเห็นว่ารัฐบาลนี้ดีหรือไม่ดีอย่างไรนั้น มันจะเกี่ยวอะไรกับคุณ ถ้าผ่านมาสิบปีที่คุณคิดเรื่องพวกนี้จนเหมือนเป็นเกจิทางการเมือง แต่สิบปีที่ผ่านมา คุณไม่ได้ลงมือทำหรือเคลื่อนไหวอะไรเป็นรูปธรรมเลย มากสุดก็เม้าไปเรื่อย
คุณจะคิดให้เหมือนตัวเองเก่งทำไม
ในเมื่อคุณพอใจจะเป็นยัยอ้วนน่ารักๆ ที่คอยหุงหาอาหารให้ลูกผัวกินไม่เคยคิดจะลงมือทำอะไรเกี่ยวกับการเมือง

รู้ไว้ใช่ว่าเหรอ?
อาหารน่ะทำให้อร่อยได้รึยัง
ลูกผัวยังต้องแอบเอาอาหารไปเทให้สุนัขกินอยู่รึเปล่า
บ้านช่องยังมีสภาพเลวกว่าเล้าหมูรึเปล่า
ลูกผัวมันยังต้องไปกินข้าวนอกบ้านอยู่รึเปล่า
ทำหน้าที่ของตัวเองดีรึยัง
ถึงสะเอะไปเป็นเกจิการเมือง ที่ไม่เคยลงมือทำอะไรเลย ได้แต่คิด แล้วก็คิดไปเรื่อย
ฉลาดขึ้นทุกว้านนน ทุกวัน ภูมิใจตัวเองขึ้นทุกว้านน ทุกวัน
แต่ก็ยังเป็นยัยอ้วนน่ารักๆ ที่เป็นที่รังเกียจของลูกผัวอยู่ต่อไป
-----

ทำไม ทำไม ทำไม
พระเจ้า
ทำไม ทำไม ทำไม

คนตายเป็นเบือท่านเห็นบ้างรึไม่ ท่านไม่คิดจะทำอะไรเลยเหรอ

ก็แล้วรู้เหรอว่าพระเจ้าไม่เห็น หรือไม่ทำอะไร

การคิดอะไรที่เสกลใหญ่ขนาดนี้ สิ่งสำคัญที่ต้องทำไปด้วยก็คือ ปรับทัศนคติของเราให้ใหญ่ตามค่าเสกลนั้นด้วย ไม่งั้นอาจจะเป็นคนที่ไปนั่งดูหนังในโรงภาพยนตร์ แต่ดันเจือกไปนั่งห่างจากจอแค่ฟุตเดียวเหมือนเวลานั่งเล่นเกม
แล้วเอ็งจะไปเห็นอะไรล่ะให้หนุ่ม

เอ็งจะไปดูหนังในโรงภาพยนตร์ เอ็งก็ต้องนั่งในที่ที่เหมาะจะมองภาพรวมของจอได้
ถ้าเรื่องแค่นี้เอ็งไม่เข้าใจ
ก็ขอให้เอ็งนั่งเล่นเกมอยู่กับบ้านเฉยๆต่อไป อย่าวะเอะออกมานั่งดูภาพยนตร์
และอย่ามามั่วนิ่ม
วิจารณ์หนังที่เค้สรางมาดีๆ ว่าภาพไม่สวย ดูไม่รู้เรื่อง ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไม่มีภาพ มีสีเป็นปื้นๆ กับเสียง
คนเค้าจะรู้ว่าเอ็งน่ะ
ดูหนังไม่เป็น

ฉันไดก็ฉันนั้น
เวลาคุณที่รักคิดอะไรที่มันใหญ่ ก็กรุณาปรับโฟกัส ทั้งจุดที่คุณยืน ทั้งขนาดสายตา และหัวใจ+สมองของคุณให้มันพอเหมาะกับเรื่องที่คุณคิดด้วย ไม่ใช่ไปจับเสือแต่ดันเอาวิชาเกาคางแมวไปใช้ อย่างนั้นคงได้ตาย ถูกเสือมันตะปปใส่ตั้งแต่ยังไม่ตั้งท่าเกาคาง

------
เป็นเรื่องตลกมาก ที่คนซึ่งคิดอะไรในเรื่องโง่ๆพวกนี้ เป็นคนที่เค้าสรุปกันว่า แบบนี้ล่ะฉลาด
ฉลาดในเรื่องโง่ๆคงจำกัดความได้ดีกว่า

สงสัยน่ะสงสัยได้ ไม่แปลก
แต่ประเภทสงสัยแล้วคิดเองเออเอง สรุปความเอาเองตั้งแต่ตรงเก้าอี้ตัวที่เริ่มสงสัยจนได้คำตอบมันไม่ได้ลุกไปไหนเลย อันนั้นกรุณอย่าทำ
เพราะมันเป็นคำตอบจากโลกของคุณ ไม่ใช่โลกของความจริง
แล้วอย่าดีใจที่จะมีคนสงสัยแบบคุณ และคิดได้คำตอบแบบคุณ แล้วมาสรุปว่า
เห็นมั้ยๆๆๆ มีคนคิดเหมือนข้าด้วยว่ะ แสดงว่าข้คิดคิดถูกแล้ว โอ้ ข้าฉลาดเสียจริงๆ

เย็นก่อนพ่อหนุ่ม
ก็จริงๆแล้ว มนุษย์ในโลกมันก็มีอยู่ไม่กี่แบบหรอกครับ ความโง่และการคิดไปเองก็มีอยู่ไม่กี่แบบ
พ่อหนุ่มคิดว่าคนบนโลกมีกี่คนล่ะ เอาแค่ในสังคมของพ่อหนุ่มก็ได้ และคนมากมายขนาดนั้นหรือแค่สิบคนก็เถอะ กับไอ้ความโง่ที่มีไม่กี่รูปแบบเนี่ย พ่อหนุ่มคิดเหรอ ว่าพ่อหนุ่มไม่ได้เข้าพวกอยู่ในนั้น
พ่อหนุ่มคิดเหรอว่าตัวเองเป็นคนพิเศษ เชื่อจริงอ่ะ

------------------
มีงานหลายๆอย่างที่องค์กรบางแห่งทำอะไรกันอยู่
สายตาคนนอกก็วิพากวิขารณ์กันจังเลย ...ยังงู้นนะ ยังงี้นะ ทำไมมันไม่ยังงี้นะ ทำไมมันไม่ยังงู้นนะ
แต่ผมท้าทาย คุณลองกล้าเอาตัวเข้าไปทำงานในนั้นจริงๆสิ
จะเข้าใจอะไรมากขึ้นเยอะ มากกว่าการจะมานั่งคิดเอง เออเอง พิพากษาตัดสินคนคนนู้นคนนี้เอาตารมใจชอบ ทำเสียเหมือนตัวเองดีเลิศได้จากความไม่เอาไหนของคนอื่นอย่างนั้นล่ะ ...มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ ....ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกครับ

กระทำการงานในมือของท่าน กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าท่านเสียให้เต็มเม็ดเต็มหน่วยก่อนดีมั้ย
ก่อนที่จะทำเป็นเก่งไปวิพากวิจารคนอื่นเขา

อย่ามาทำเป็นเก่งหรือฉลาด
คิดการใหญ่เสียเหมือนนกอินทรี
แต่วันๆก็ยังพอใจจะแช่อยู่ในปรักนั้นต่อไป

ถ้าชั้นจะบิน ชั้นก็บินได้ แต่ขี้เกียจบินฟ่ะ ปรักนี่ก็เย็นสบายดีอยู่แล้ว
ถ้าชั้นจะเป็นคนดีชั้นก้เป็นได้ แต่ขอไปโกงบริษัทแปปนึงนะ
ถ้าชั้นจะฝึกจิตให้แกร่งๆแล้วไปเป็นตั้งตัวเป็นเกจิอาจารย์ ชั้นก็ทำได้ แต่ตอนนี้ขออาศัยคราบนี้หากินก่อนนะ เพราะแค่นี้ก็ง่ายจะแย่แล้วไม่รู้จะเหนื่อยทำไม

-----
ทำไม ทำไม ทำไม
พระเจ้า
ทำไม ทำไม ทำไม

คำตอบน่ะมีครับ ไมต้องกลัวว่าจะไม่มี
แต่กล้าก้าวออกมาเอารึเปล่า
อย่าดีแต่พูดว่าถ้าชั้นจะบินก็บินได้
บินสิครับ
ลุกจากปรักเย็นสบายนั้นแล้วมาเอาคำตอบ
หาได้ทั่วไปในอากาศทีท่านใช้หายใจเพื่อยังชีพนั่นล่ะ
แค่ท่านยอมลุกขึ้นมาก็พอ

ถ้าพอใจจะแช่ปรักเย็นสบายต่อไป ก็อย่ามาวางมาดดูดี แล้วถามเสียเหมือนค้นพบคำถามที่ยิ่งใหญ่อีก
มันน่าเกลียดครับ

ขอพระเจ้าคุ้มครองครับ