fippent lasp

ภายใต้แสงตะวันที่สาดส่องมายังพื้นดินที่ลุกโชนไปด้วยเปลวไฟแห่งความโกรธเกี้ยว

ผู้คนต่างล้มตาย โลหิตสาดกระเซ็นไปทุกหย่อมหญ้า  ไม่มีใครสามารถหยุดมันได้แม้เวลา

จะผ่านไปยาวนานเท่าใด  ไม่เลยไม่มีใคร  ...ใครคนหนึ่งอยู่ท่ามกลางสมรภูมินั้น

กายาเต็มไปด้วยโลหิตที่ไม่ใช่ของตน ดวงตาสีนิลว่างเปล่า 

ก่อนจะรับเอาจิตวิญญาณแห่งความตายเข้าไปหล่อเลี้ยง

และฝังมันไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดของจิตใจแล้วหายไปพร้อมกับสายลมใต้แสงจันทร์