สาวสุดเฟี้ยวกะหนุ่มสุดฮอท

รับน้องสยองขวัญ

ฉัน มิกิ สาวน้อยหน้าใสเด้งที่พึ่งเริ่มต้นขึ้นชั้นมัธยมปลายได้ไม่นานโดยสอบเข้าร.ร.มัธยมปลายชื่อดังเพราะความอัจฉริยะของตัวเอง(หลงตัวเองมั้ยหล่ะฉัน =_=) ตอนนี้เป็นวันรับน้องกันซึ่งตอนนี้เหล่านักเรียนยืนเรียงแถวตรงกันเพื่อรอรับฟังคำสั่งของรุ่นพี่อยู่ ยินดีด้วยกับน้องๆที่สอบได้ร.รมัธยมอันมีชื่อเสียงแห่งนี้ ก่อนที่เราจะมีการเริ่มเรียนนั้นเราจะมีกิจกรรมรับน้องให้กับน้องๆสะก่อน ยัยรุ่นพี่โบ้ะหน้าจัดบอกผ่านโทรโข่งบอกเหล่ารุ่นน้องทั้งหลายแหล่ ไม่บอกหนูก็รู้อยู่แล้วหล่ะค่ะรุ่นพี่ไม่งั้นจะมาทำไม =_= เราจะมีเกมให้แต่ละฐาน ให้น้องๆไปเข้าร่วมกิจกรรมให้ครบทุกฐาน เราจะมีสมุดบันทึกการเข้าร่วมกิจกรรมให้เพื่อเช็คว่าเข้าครบทุกฐานมั้ย ถ้าไม่ครบละก็เตรียมตัวก้าวเข้าสู่ความขายหน้าครั้งใหญ่ได้เลยน่ะจ้ะโฮ้ะๆๆ ยัยรุ่นพี่หัวเราะอย่างกับคนโรคจิตอ่ะ นี่ๆ ยัยมิกิชั้นตื่นเต้นอ่ะแก ยัยแคทกระซิบกระซาบเสียงตื่นเต้นบอกฉัน เอ้ะ ตื่นเต้นแล้วมาบอกฉันทำไมกันหล่ะย่ะมาบอกฉันทำไม นี่ๆยัยแคทถ้าจะตื่นเต้นก็ตื่นเต้นไปสิยะแกกำลังทำชั้นเขวน่ะย่ะฉันค้อนยัยนี่ไป  ช่ายแกจะตื่นเต้นไปทำไมกันก็แค่รับน้องอ่ะยัยวาวาบอกยัยแคท ยัยนี่พูดถูกน่ะเพราะยัยแคทนี่ออกจะขี้ตื่นไปหน่อยน่ะ นี่พวกแกเลิกพูดกันก่อนเถอะเนี่ยเข้ากำลังเข้าฐานแรกันแล้วไปกันเถอะ ฉันบอกปัดยัยเพื่อนสองคนให้ไปกันได้แล้วก่อนที่เข้าจะเริ่มฐานแรกกัน ฐาน 1 ท้ากินนรก ฟังชื่อฐานก็ขนลุกแล้ว ฐานนี้จะมีรุ่นพี่คอยเอาอาหารแปลกๆมาให้พวกรุ่นน้องกินกันแต่พวกเราพึ่งไปถึงกันเลยไม่รู้ว่าอะไร ฉันเห็นกลุ่มแรกกินเข้าไปแล้วทำหน้าเหมือนกินปลาร้าเน่าเข้าไปหยั่งงั้นแหละพอกินเสร็จรุ่นพี่ก้อยื่นแก้วน้ำมาให้พอกินเข้าไปก้อทำหน้านิ่วยิ่งกว่าเก่าซะอีก นี่ฉันเริ่มเขวๆแล้วน่ะ

พอเราเดินไปหารุ่นพี่คนนึงแล้วพี่เข้าถือแก้วไว้ในมือแล้วมีช้อนคอยตักอาหารปริศนาให้รุ่นน้องได้ลิ้มรสมัน พอเดินเข้าไปถึงรุ่นพี่ก็ตักให้ช้อนแรกแล้วให้ยัยแคทกินคนแรก เตรียมตัวเตรียมใจไว้เถอะแกเอ๋ยย รุ่นพี่ค่ะอะไรค่ะเนี่ยยัยแคทถามเสียงไม่มั่นคงนัก อ๋อ ขนมปังคลุกกะปิน้องต้องกินเข้าไปคำนึงน่ะคายได้แต่ต้องอม2นาที หา! ขนมปังคลุกกะปิ *_*ใครมันจะไปกินได้ค่ะรุ่นพี่ เอามีดมาแทงฉันสะดีกว่า แงๆๆ ไม่อยากกินเลยอ่า แต่จำเป็นต้องกิน

พอยัยแคทเอาเข้าปากเท่านั้นแหละทำหน้านิ่วขึ้นมาทันที โอ้มายก้อดถ้าเป็นฉันหล่ะเนี่ยจะทำหน้ายังง้ายย ผ่านไป2นาทีไวอย่างกะโกหก ยัยแคทก็คายทิ้งทันทีทันใดแล้วก็ไอค่อกแค่กทันที=_= น่าเวทนายิ่งนัก พอเห็นยัยแคทฟื้นตัวแล้วรุ่นพี่มหาโหดก็ส่งน้ำในแก้วให้ยัยแคท ยัยแคทรับไปทันทีทันใด พอ เอาเทเข้าปากเท่านั้นแหละ อร้ากกก กรี้ดดดดด อารายยยค้าเนี่ยยยย ยัยแคทกรีดร้องง น่าสงสารยิ่งนัก=_=อ๋อน้ำเกลือไงน้องงรุ่นพี่กลั้นหัวเราะบอกยัยแคท 0_0 น้ำเกลือรุ่นพี่คนไนหมันช่างกล้าคิดฟระ   อ้ากกกฉ้านนนม่ายยอยากกก กินนน พอรับชะตากรรมชองตัวเองเสร็จยัยแคทก็โพล่หน้ามาหาพวกเรา รสชาติสุดจะบรรยายเลยอ่ะแกแกอย่าบรรยายเถิดดด

รสชาติเงี่ย=p=@ahxsjlgff01ff-*+Io ก่อนที่ยัยนี่จะพล่ามมากกว่านี้ฉันใช้มือปิดปากยัยแคทไว้ก่อนที่ยัยนี่จะพล่ามไปมากกว่านี้ T_T   พอเสร็จจากยัยแคทไม่นานรุ่นพี่โรคจิตคนเดิมก็ย่างขุมมาหายัยวาวาต่อ

แงๆๆ อย่าทำหนูเลยค่า พี่ขาหนูยังหน้าอ่อนอยู่เลยน่ะค้าไปจัดการเพื่อหนูก่อนเถอะค่าอ้าวเฮ้ย ยัยวาวาไหงงี้อ่ะ แกขายเพื่อนนี่นา แงๆๆๆ เพื่อนไม่รักดี ช้านนนจาสาปปแช่งงเเก้ ทนกินไปเถอะน่าน้องน่ะถ้าไม่กินพี่นี่แหละที่จะซวยเอายัยคนที่พูดโทรโข่งก่อนหน้านี้อ่ะให้เราทุกคบังคับให้กินทุกคนเลยน่ะน้องรุ่นพี่คนนั้นบอกยัยวาวา แล้วทำไมรุ่นพี่ไม่กินเองหล่ะค่ะ โธ่น่ะน้องถือว่าช่วยพี่สักครั้งน่ะพี่ขอร้องรุ่นพี่ขอร้องยัยวาวาจนยัยนั่นยอมจำนนจนได้ ไม่น่ะยัยวาวาแกจะยอมกินจริงเรอะ เพื่อพี่หนูยอมทำก็ได้ค่ะยัยวาวายืดอกยอมรับชะตากรรมตนเองยัยวาวาเธอช่างกล้าหาญซะเหลือเกินข้อยกนิ้วให้เลย ยัยวาวาชิงแก้วจากมือรุ่นพี่คนนั้นแล้วตักช้อนแรกขึ้นมาแล้วก็ตักใส่ปาก โอ้พระเจ้าช่วยกล้วยบวดชี หล่อนยัดเข้าไปทั้งปากเลยอ่า 0-0 ทันทีทันใดที่กลืนเข้าไปเสร็จยัยนั่นทำหน้าเหมือนลิงบาบูนถูกโบยวายยังไงอย่างนั้นแหละ แอร่กๆๆๆ โอ้กๆๆอ้ากกอ้วกกก จากเสียงอ้วกก็สุดบรรยายแล้วหล่ะค่ะพี่น้อง =_= แต่ไหงรุ่นพี่คนนั้นถึงยิ้มหน้าระรื่นอยู่ได้สะงั้นมีความสุขที่ได้เห็นรุ่นน้องทรมานหรอค่ะ สงสัยรุ่นพี่ร.ร.นี้คงเป็นโรคจิตกันไปหมดแล้วแน่ๆ *-*/    หลังจากกินขนมปังอาบยาพิษนั่นแล้ว(คลุกกะปินั่นแหละ-*-) รุ่นพี่โรคจิตก็ยังไม่หยุดแค่นั้น ส่งน้ำเกลือมหาภัยให้ยัยวาวาทันทีทันใดยัยนั่นก็รับมาอย่างว่าง่ายแล้วสัดมันไปทั้งแก้วนั่นแหละค่ะโอ้ ต้องยกเหรียญโอลิมปิกให้แล้วในสาขาการแข่งกินอาหารเป็นพิษ (เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย-*-) พอสัดเสร็จคุณเธอก็วิ่งไปในพุ่มไม้ข้างทางแล้วอ้วกกระโชกโอกฮากเป็นการใหญ่ เสร็จจากยัยวาวา ก็มาที่ฉันสิค่ะมิกิคนสวยงานเข้าแล้วค่ะงานนี้รุ่นพี่โรคจิตน่าจับพาส่งร.พ.หลังคาแดงสะเหลือเกิ้น เดี๋ยวก่อนเอ๊ะเสียงใครดังช่วยชีวิตไว้ มะกรูดเธอไปหาพริกหวานหน่อยน่ะเธอต้องการพบด่วนน่ะเดี๋ยวชั้นดูแล้วต่อให้เองน่ะ อุ้ยหล่อ คนหล่อจุติมาช่วยชีวิตชั้นไว้เหรอเนี่ย น้องไม่เป็นอะไรน่ะครับ สุภาพจังเลยค่า ยัยวาวากะยัยแคทก็ทำสายตากระลิ่มกระเหลี่ยซะเหลือเกินน่ะย่ะ เชอะ เอ่อ รุ่นพี่คนเมื่อกี้อ่ะค่ะเค้าให้พวกหนูกินขนมปังคลุกกะปิกับน้ำเกลืออ่ะค่ะ แต่เผอิญว่าหนูแพ้กะปิน่ะค่ะกินไม่ได้กินแล้วจะแน่นท้องรู้สึกอาเจียนค่ะ ฉันสะตอบอแหลไปกระบุงใหญ่เลย ดูยัยวาวากะยัยแคทสิ กร้ากก ถ้ากินไม่ได้น้องกินขนมปังเปล่าๆไปแทนล่ะกันน่ะ รุ่นพี่คนหล่อบอกฉันพลางยื่นขนมปังเปล่าให้ อิ อิ ดีจังเยย ขอบคุณมากๆค่ะ ฉันไหว้ขอบคุนรุ่นพี่ไปแล้วรับขนมปังในมือมากินอย่างสบายใจเฉิบ ฮ้า โชคเข้าข้างยัยมิกิสะแล้วมั้ยล่ะ  'เอาสมุดบันทึกกิจกรรมมาให้พี่สิเดี๋ยวจะติ้กให้'รุ่นพี่สุดหล่อบอกพวกเรา พวกเราก็ส่งสมุดไปให้พี่เขาไป 'อืม ฐานต่อไปอะไรหรอ' รุ่นพี่ถามพวกเรา 'เอ่ออ ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ คงต้องไปแล้วน่ะค่ะ'ฉันบอกรุ่นพี่ไปแล้วลากคอยัยแคทกะยัยวาวาออกมาจากดงนั้นแล =_=     '>-< อ้ายยคนอะไรหล่อแถมยังเป็นสุภาพบุรุษอีก นี่ยัยมิกิแต่ทามมายยแกต้องหลอกพี่เค้าปายยอ้าว่าแกแพกะปิ้ แงๆๆ ไม่ยอมร่วมทุกข์กะเพื่อน งานนี้คนสวยมีเคืองค่ะ  -^-' ยัยวาวาพูดอะไรออกมาน่ะก็แกไม่ใช่เราะที่ขายชั้นให้กับยัยรุ่นี่โรคจิตคนนั้นอ้า -*-/  'หยุดพล่ามกันก่อนเถอะฐานต่อไปไม่รู้มันจะนรกแตกขนาดไหนอีกพวกแกเตรียมตัวเตรียมใจไว้ดีกว่าน่ะ-**- 'ฉันบอกยัย2คนนี้ก่อที่จะเร่งฝีเท้าไปยังฐานต่อมา
     ฐาน 2รักเพื่อนจริงต้งหาให้เจอ พอเรามาถึงฐานอีกฐานนึงเราเห็นกลุ่มคนที่จับเป็นกลุ่มๆเริ่มแยกย้ายกันต่อไป พวกเราเดินเข้าไปร่วมกลุ่มกับกลุ่มเด็กผู้ชายเช่นเดียวกันกับพวกเรา แต่ทำมัยหล่อออ่า แต่ละคนช่างหล่อเสียนี่กระไร ฉันเห็นยัยแคทกะยัยวาวาทำสายตากระลิ่มกระเหลี่ยอีกแล้ว ยัยสองคนนี้เห็นหนุ่มหล่อไม่ได้เลยน่ะ(รู้สึกว่าเธอก็เป็นด้วยไม่ใช่หรอ -*-) พอเรายืนเรียงแถวกันรียบร้อยแล้ว นั่นยัยรุ่นพี่โรคจิตเมื่อตอนเช้านี่ โอ ตายๆ งานนี้มีแต่ตายกับตายค่ะพี่น้องไม่รู้เจ้าหล่อนจะให้ทำอะไรที่มันผิดมนุษย์มนาอีกมั้ยเนี่ยโฮกกฉ้านอยากกจะบ้า 'ไงค่ะน้องๆทั้งหลายสนุกกันมั้ยเอ่ย' สนุกมากกเลยค่ะพี่ฉันตอบในใจ'ฐานต่อไปน่ะจ้ะน้องๆเราจะให้ไปตามหาเพื่อนน้องๆในบริเวณอาคารกันน่ะจ้ะหาให้เจอภายใน3ช.ม.ถ้ามาเกินเวลาคงจะรู้น่ะจ้ะว่าพี่จะให้ทำอะไรโฮะๆ'ค่ะหนูรู้ว่าพี่จะให้ทำอะไรที่มันโรคจิตสาดิสม์วิตถารอีกล่ะสิค่ะ พอฉันว่ายัยรุ่นพี่โรคจิตในใจนั้นเสร็จก็มีรุ่นพี่อีก2คนเดินเข้ามาหาทั้งกลุ่มฉันและกลุ่มหนุ่มหล่อนั่น'เอาหล่ะน้องคนไหนจะสมัครใจมั่ง พี่จะพาตัวไปแล้ว'รุ่นพี่บอกในมือพี่แกมีเชือกแล้วก็เศษผ้าไม่ทราบว่าพี่จะเอามารัดคอคนที่ไหนค่ะเนี่ย 'งั้นหนูไปเองค่ะ'ยัยแคทน่ะเหรอเฮ้ยอย่าดีกว่ามั้งแกหลัวการอยู่ที่มืดๆแคบๆและอยู่คนเดียวไม่ใช่หรอ 'ชั้นจะยอมทำเพื่อพวกแกสักครั้งน่ะเราเป็นเพื่อนกันนี่'ยัยแคทยัยเพื่อร้ากกฉ้านนร้ากกแก  พอไม่ทันได้ซึ้งกันดีรุ่นพี่ก็เอาผ้ามาปิดตาฉันกะยัยวาวาในทันทีทันใดนั้นแล ส่วนยัยแคทนั้นฉันได้ยินเสียงร้องอู้อี้ๆไม่ไกลจากฉันเท่าไหร่นักไมนานเสียงยัยแคทก็เงียบไป โอ้ยฉันเป็นห่วงยัยนั่นน่ะนี่ พอเห็นว่ายัยแคทถูกนำตัวไปเป็นชะนีอีแอบแล้ว (เกี่ยวกันเรอะ -*-) รุ่นพี่โรคจิตก็เอาผ้าปิดตาออกไปจากพวกเรา ฉันเห็นหนุ่มหล่อ เหลือกันอยู่แค่2คนเหมือนกัน 'นี่มิกิฉันว่าเราไปขอความร่วมมือจากนายพวกนั้นดีกว่าน่ะเพื่ออะไรๆมันจะเวิร์กขึ้นได้'อืมยัยวาวาพูดฟังเข้าท่าดีแฮะ
'เอ่อ ขอโทษน่ะพวกนายพวกนายอยากหาเพื่อนนายเร็วขึ้นมั้ยพวกเราช่วยได้น่ะ 'ฉันบอกอย่างยั่วยวน 'อืม ก็ได้ฉันจะร่วมกลุ่มกะพวกเธอถึงแม้ว่าว่าหน้าตาเธอจะจืดแค่ไหนก็ตาม'เอ้ะหมอนี่หน้าตาหล่อยังกะเทพมาโปรดแต่นิสัยเหมือนซาตานจากนรกซะได้เนี่ย 'นี่นายหน้าหล่อมาว่าฉันหน้าจืดนายก็นิสัยดีสะที่ไหนหล่ะ-*-ฉันแย้งกัดหมอนี่เข้าให้ฮึ่มไอ้ผู้ชายเฮงซวยเอ้ยย 'เอ่อ สาวๆครับขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยน่ะ นิสัยมันก้อเงี้ยแหละครับ' ชายหนุ่มอีกคนบอกฉันอ้ายยเพื่อนนายนี่นิสัยยังดีหว่าเลย 'ค่ะ แล้งพวกคุนชื่ออะไรกันหรอ' ยัยวาวาถาม 'อ๋อครับ ผมพอร์ชคนหล่อครับยินดีช่วยสาวๆได้ทุกเมื่อ ^^ ส่วนหมอนั่น ราฟ ครับ อย่าไปถือสาหมอนั่นน่ะครับหมอนี่เป็นเพื่อนกับผมมาตั้งแต่มัธยมต้นแหละครับ'นายนี่บอกพวกฉัน'แล้วพวกเธอหล่ะชื่ออะไร'นายหน้าตาดีถาม(ยอมรับว่าหน้าตาดีแหละแต่นิสัยน่ะรับไม่ได้ =_=') 'ชั้นแคทส่วนนี้เพื่อนฉันวาวา ว่าแตเราไปกันดีกว่าน่ะเดี๋ยวเวลาหมดสะก่อนเดี๋ยวยัยรุ่นพี่นั่นจะให้ทำอะไรอีกก็ไม่รู้ ไปกันเถอะ' ฉันบอกให้พวกเรากลุ่มสาวสวย ? กะหนุ่มสุดหล่อ(พอเป็นผู้ชายแล้วไม่ค่อยเลยน่ะยะ)  หลังจากที่พวกเรา เห็นต่างพ้องต้องกันแล้วนั้นเอง ยัยวาวาก็เอ่ยปากถาม2คนนั่นทำลายความเงียบไป 'นี่ พวกนาย จบมาจากที่ไหนกันหรอ' วาวาถาม 'อืมก็จบมาจากโรงเรียน abc อ่ะ พวกเธอหล่ะ' นายนิสัยดีกว่าอีกคนนึงบอกพวกฉัน แต่โหยย โรงเรียน abc น่ะเป็นโรงเรียนที่ดีเลิศเป็นอันดับต้นๆเลยน่ะเนี่ย อืมถือว่าหัวสมองคงใช้ได้แหละน่ะ 'โหห !' ยัยแคทโห่ จะโห่เพื่อ (อะไรไม่ทราบค่ะ) 'อยู่โรงเรียนดีขนาดนั้นเลยนี่ พวกชั้นอ่ะมาจากโรงเรียน dog and hippopo วิทยาเองอ่ะ ' ทำใจกับชื่อโรงเรียนหน่อยน่ะค่ะ =_=;  'อืมฮ่าๆๆ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกน่า ว่าแต่เราจะเริ่มไปหาไอฟุตะกับเพื่อนของพวกเธอยังไงดีหล่ะ' อืมนั่นสิน่ะ ปวดเฮดชะม้าดด />_<**  'พวกรุ่นพี่เค้ามีคำใบ้ให้มั้ยเนี่ยย ไม่รู้จะให้งมหากันเลยรึไงว่ะ(ว่ะ เป็นคำที่ไม่สุภาพกรุณาอย่าเอาเป็นเยี่ยงนักอ่านทุกท่านน U_U)'  'ฉันว่าเราลองไปถามพวกรุ่นพี่กันเถอะ' นายนิสันไม่ดี(แต่หน้าตาดี)พูด หึเงียบอยู่นานเชียวน่ะย่ะ      -_-!!! 
'อืมม ชั้นก็ว่างั้นแหละ ไปกันเถอะ let's go' ฉันพูดขึ้นพี้อมชี้ไม้ชี้มือโลด 'อืมม นอกจะเธอจะไม่สวยแล้วยังปัญญาอ่อนอีกด้วยน่ะ เอ้ะ ไม่เต็มดีกว่าสิ' เพล้งง !! คำพูดของชายหน้าหล้อตรงหน้าชั้นได้พูดคำๆนั้นออกมาแล้ว ! และมันทำให้ฉัน... ปวดใจสิ้นดีโฮๆๆ U_U แต่ไม่สิ ชั้นต้องจัดการกำราบนายนี่สะบ้างจะได้รู้ซึ้ง ฮึๆๆ(หัวเราะอย่างชั่วร้าย)