ทาสทรชน

ทาสทรชน

สภาพน้ำ  : เน่า 100.00%
แนว       : โรมานซ์-พาฝัน-แอ็คชัน ตามประสาพระเอกดิบเถื่อนกับนางเอกโง่บ้าเซ่อ

 

[เวอร์ชันรีไรต์ 2016]

อีบุ๊ก 'ทาสทรชน ฉบับพิเศษ' เพิ่มบทพิเศษที่ไม่เคยเผยแพร่ที่ไหนมาก่อนกว่า 30 หน้า
การันตีความนิยมด้วยการติด Bestseller ใน meb ภายในสามวันแรกที่วางจำหน่าย
เป็นเจ้าของได้แล้ววันนี้!!

แม้อีกฝ่ายเป็นแม่เลี้ยงที่ไม่ถูกชะตาด้วย แต่ก็หุงข้าวให้กินมาเกือบทั้งชีวิต

‘มัสลิน’ จึงยอมถูกขายเข้าซ่องหวังชดใช้บุญคุณของนางหลังจากพ่อแท้ๆ จากไปด้วยอุบัติเหตุ

โชคยังเมตตาให้แม่เล้ารับเธอไว้เป็นธุรการแทนที่จะให้ขายตัว

ถึงอย่างนั้น ‘บุรุษ’ ชายหนุ่มผู้หล่อเหลา เปี่ยมอำนาจเงิน และเป็นมาเฟียเจ้าของซ่องคนใหม่

ก็นึกว่าเธอชำนาญงานแฟนตาซีแนวข่มขืนเลยจับกดซะอย่างนั้น!

ถึงจะรอดมาได้ แต่ชะตากรรมของสาวพรหมจรรย์อย่างเธอก็พร้อมขาดกระจุยได้ทุกขณะ

เมื่อต้องมาเป็นแม่บ้านให้เขา ทั้งคอยปรนนิบัติพัดวี ไหนจะเป็นที่รองรับอารมณ์อยู่ทุกวัน

ถูกเย้ยว่าหน้าอกเล็กแถมเป็นปลาแช่แข็งไร้เสน่ห์ แต่เขาก็ยังมาลวนลามด้วยร่างกายกำยำแสนร้อนแรง

เขาเป็นวายร้าย...ไม่สิ เป็นเจ้าแห่งความลามกต่างหาก!

ทุกอย่างก็เพื่อเงินค่าไถ่ตัวกับสิทธิ์เรียนฟรีในมหาวิทยาลัยชื่อดัง

แต่เธอไม่มีวันยอมเสียความบริสุทธิ์ให้กับคนที่มีรอยจูบทั่วตัวจากผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าแบบเขาแน่!

เมื่อแผ่นหลังจมลงบนเตียงนุ่ม ริมฝีปากก็ถูกแนบสนิทอย่างร้อนแรง เธอหยุดความคิดไร้ยางอายไม่ได้ สิ่งที่ไซ้ซอนไปทั่วในปากทำให้รู้สึกวาบหวามจนปวดมวนในช่องท้อง เขาดุนดูดรุนแรงราวกับอดอยากมานาน มัสลินหน้านิ่วเมื่อนึกออกว่าเมื่อกี้เขาเพิ่งอยู่กับผู้หญิงคนอื่นจนกลิ่นติดมาแท้ๆ เธอผลักแผงอกกว้าง

“แรงกว่านี้” น้ำเสียงทุ้มแหบพร่า “ถ้าจะหนี ต้องผลักฉันให้แรงกว่านี้”

หญิงสาวอับอายเมื่อเขาจ้องมองความอ่อนแอที่ไหลออกจากดวงตา ถึงอย่างนั้นก็อดพูดไม่ได้

“กินมาไม่อิ่มรึไงคะ”

“ฮื่อ” ชายหนุ่มเอาแต่เพ่งจ้อง คิ้วดกขมวดมุ่น “หิวจนตาลายแล้ว”

เขาก้มลงมาอีก เธอยกมือขึ้นดันคางเขาไว้ การได้สัมผัสริมฝีปากเปียกชื้นทำเอาใจสั่น

“แต่คุณไม่กินปลาแช่แข็ง อย่าล้อเล่นกับฉัน ฉันไม่...”

มัสลินชาวาบตั้งแต่หัวจดเท้าเมื่อเขาจับมือเธอไปกดตรงบริเวณที่มีอาการ หญิงสาวมือเกร็ง หน้าซีด

“ไม่ได้ล้อเล่น ฉันอยากกินเธอจริงๆ”

*****************************************

กินเหอะ ได้โปรด...-/////- 

 

อัพออนไลน์ให้ทดลองอ่าน 8 บทแรกค่ะ