รัตติกาลเร้นรัก - นิยาย รัตติกาลเร้นรัก : Dek-D.com - Writer
×

    รัตติกาลเร้นรัก

    ผมในร่างเสือ คุณจะอะไรยังไงก็ได้ แต่ผมในร่างคน ขอให้คุณรู้ไว้เสมอ ว่าผมเป็นแค่ผู้ชายธรรมดา มีความต้องการบางอย่างที่ไม่ค่อยดีกับคุณเป็นเหมือนกัน (หน้าปกมาแล้วค่ะ)

    ผู้เข้าชมรวม

    72,189

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    41

    ผู้เข้าชมรวม


    72.18K

    ความคิดเห็น


    965

    คนติดตาม


    150
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    จำนวนตอน :  40 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  30 เม.ย. 55 / 21:08 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ



    รัตติกาลเร้นรัก
    แนว : โรมานซ์ - พารานอมอล (พระเอกเป็นเสือสมิง)
    ความยาว : 35 ตอน
    สถานะ : ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์พลอยวรรณกรรม ในเครือสำนักพิมพ์อินเลิฟ เมษายน 2555
                ตีพิมพ์ซ้ำในรูปแบบ E-book (ทำมือ) สิงหาคม 2559


     







    //เวอร์ชันนี้มีการปรับปรุงเนื้อหาใหม่ให้กระจ่างขึ้นและเพิ่มรายละเอียดฉากโคมไฟค่ะ//

     

    แคทลียา หนีจากพวกโจรลักพาตัวเข้าไปยังป่าที่มี หมอกกินคน

    เสือโคร่งสีดำให้ความช่วยเหลือ มันพาเธอไปยังหมู่บ้านลับแล

    แล้วกลายร่างเป็นชายฉกรรจ์รูปงามผู้มีบาดแผลบนใบหน้าโดยไม่คาดฝัน

    เขาชื่อ ‘อนุพงษ์’ สมิงหนุ่มครึ่งคนครึ่งเสือผู้งดงามและเย้ายวน

    เรือนกายหนั่นแน่นกำยำ น้ำเสียงทุ้มทรงเสน่ห์ การแตะต้องที่เชิญชวน

    แล้วหญิงใดเล่าจะต้านทานไหว

    แต่สิ่งที่อันตรายกับเธอที่สุดก็คือเขานั่นเอง...สมิงผู้ถูกสาปให้ฆ่าคนรัก

    สำหรับอนุพงษ์ แคทลียาช่างมีกลิ่นเย้ายวน วาบหวามแทบละลายใจ

    และคำสาปนี้เองที่ทำให้เขาอยากครอบครองเธอจนทุรนทุราย...

    ราวกับน้ำมันที่ถูกสาดไว้ใกล้กองไฟ ขอเพียงเฉียดใกล้ แรงเสน่หาจึงลุกโหม!

     

    ร่างบางในชุดชั้นในลูกไม้ที่อาบแสงสีส้มนี้ช่างงดงามยิ่งกว่าภาพฝัน ชายหนุ่มก้มลงไปชิมริมฝีปากสีระเรื่ออีกครั้ง แตะต้องภายในโพรงปาก เน้นที่หลังไรฟัน เธอตัวสั่นระริก รสของแมวน้อยช่างหวานล้ำจนลิ้นแทบละลาย เขาปรนเปรอรสสัมผัสด้วยความเพลิดเพลิน เมื่อรู้สึกว่าเธอหายใจไม่ทันจึงถือโอกาสยกตัวขึ้นมาถอดเสื้อของตัวเอง แคทลียาอ้าปากค้าง เบิกตามองเรือนร่างเขาด้วยสีหน้าตื่นตะลึง

    “น้ำลายครับ” อนุพงษ์หัวเราะพลางแกล้งลูบมุมปากของหญิงสาว “แคทนี่ยังไง ผมถอดเสื้อทีไรชอบมองลวนลามอยู่เรื่อย”

    “น้ำลายตรงนี้ก็น้ำลายคุณนั่นแหละ!” แคทลียาเอามือปิดหน้าแต่ยังแอบมองลอดผ่านนิ้วอย่างน่ารักน่าชัง “ฉันมองมันผิดตรงไหน กะ...ก็คุณหล่อนี่”

    เขาจับมือเธอขึ้นมาแนบใบหน้าข้างที่เคยถูกทำร้าย

    “ถึงผมจะมีแผลนี้น่ะเหรอ”

    เธอกรอกตาเลิ่กลั่ก ริมฝีปากจิ้มลิ้มสั่นระริกราวกับคำตอบที่คิดมันน่าอายมาก

    “ใช่”

    “ชอบเหรอ”

    “อืม”

    “ถ้าชอบ ผมจะให้เป็นสิทธิ์ของแคท ทั้งแผลนี้...ทั้งร่างกายนี้ด้วย”






    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น