ฉันเคยเกลียดไฟ มันทำให้ฉันนึกถึงอดีต...
เจ็บปวดเหลือเกิน...
แปลกจังนะ...
ทำไมคนเราถึงคิดแต่อดีต
เพราะมันเป็นภาพจำงั้นเหรอ?
อนาคตน่ะมันไม่มีภาพให้เรานึกถึงหรอก
มีแต่ปลายทางที่เราไม่รู้ น่ากลัวจังนะ
ทางเดินที่มีแต่ความมืดนั่น
แล้วทำไม เราต้องนึกถึงแต่เรื่องที่ทำให้เจ็บปวดใจกัน?
เรื่องที่น่ายินดีไม่เห็นทำให้ฉันยิ้มออกมาได้
แต่พอนึกถึงเรื่องร้ายๆ กลับทำฉันร้องไห้ทุกที
ฉันเกลียดตัวเอง...
เงาสะท้อนนั่น
ทำให้นึกถึงตอนที่โดนจับหัวกดน้ำ
มันน่าสมเพช
เกลียดทุกครั้งที่ได้ยินเสียงผู้คนตะโกนใส่กัน
มันทำให้ฉันนึกถึงตอนที่โดนด่าหยาบคายโดยที่ไม่ได้ทำความผิด
ฉันเคยเกลียดฟุตบอล
แต่สิ่งที่เกลียดกว่า...
คือคนที่ทำให้ฉันรักทุกอย่างที่เป็นฉัน
ทั้งที่ฉันเคยเกลียดแทบบ้า
น่ารำคาญ...
เหมือนอัศวินกับมังกร
ที่ช่วยฉัน
จากหลุมที่ลึกที่สุด
อัศวิน
ที่แม้จะมากับความมืด
แต่ก็ยังมีความหวังเสมอ
การไม่ยอมแพ้ กับดวงตาที่มุ่งมั่นนั่น
ฉันเกลียดที่สุด
มังกร
มังกรขาวแห่งแสงสว่าง
ทว่ามีความกล้าอยู่เต็มเปี่ยม
ความมั่นใจนั่น
ฉันเกลียดที่สุด
บังอาจมาทำฉันใจเต้นงั้นเหรอ?
แล้วทำไมต้องมาทำเป็นเท่ขนาดนั้นกัน
พวกนายนี่...
บ้าที่สุด
สุดท้ายแล้วที่ปลายทาง
ฉันจะได้เจอกับอัศวิน
หรือมังกรกันนะ?
ถ้าเป็นนายจะเลือกอะไรล่ะ?
" สิ่งที่ดีที่สุดไม่ใช่ตอนที่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดยังไม่เกิดขึ้น แต่เป็นตอนที่เธอก้าวข้ามมันมาได้แล้ว
ไม่ใช่เหรอ...? "
-อัศวินดำ
" น่ารำคาญจริงเธอเนี่ย
ถ้ามองแต่ทางข้างหลังจะเดินไปข้างหน้าได้ยังไงกัน "
-มังกรขาว
" ฉันเกลียดตัวเองจริงๆ
ขอบใจนะ พวกนายทั้งสองคน "
-องค์หญิงผู้ว่างเปล่า
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น