คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Fall in love 1
"รุ่นพี่ตื่นได้แล้วฮะ"
"นายจะมาปลุกฉันทำไมตั้งแต่เช้ากันหะ"
"ก็นี้มันได้เวลาที่ผมจะไปโรงเรียนแล้วหนิฮะ"
"แล้วไง?"
"ไป ส่งผมหน่อยนะๆๆๆ" เมื่อไรไอ้เด็กนี้จะเลิกขี้อ้อนสักทีเนี่ย เล่นเอาผมใจสั่นไปด้วยเลย.......เฮ้ย!!!! ไม่ใช่ๆ นี้ผมเป็นอะไรกันแน่ ผมไม่ได้มีใจให้ไอ้เด็กนั้นนะ
"เออๆ งั้นก็ไปเตรียมข้าวเช้าให้ฉันแล้วกัน"
"ฮะ"
"ว่าแต่นายทำอาหารเป็นด้วยหรอ?"
"เรื่องแค่นี้ สบายมากฮะ"
"งั้นก็ไปทำเลย ถ้าไม่อร่อย ฉันจะไม่ไปส่งนายนะ"
"ก็ได้ฮะ" มั่นใจเหลือเกินนะ ไอ้อาหารที่เด็กนี่ทำจะอร่อยสักแค่ไหนกัน.
พอ ผมอาบน้ำเสร็จก็ได้กลิ่นลอยมาจากห้องครัว พอผมเดินไปที่โต๊ะ ก็เห็นอาหารเช้าวางจัดไว้บนจานอย่างเรียบร้อย น่ากินกว่าที่คิดไว้นะเนี่ย
"อาบน้ำเสร็จแล้วหรอฮะ"
"อืม"
"งั้น ก็กินเลยสิฮะ" พอคนตรงหน้าพูดจบ ผมก็เริ่มลงมือทานทันที พอเอาเข้าปากผมก็สัมผัสได้ถึงรสชาติของอาหาร. ผมไม่คิดว่าไอ้เด็กนี่จะทำอาหารอร่อยได้ถึงขนาดนี้
"เป็นไงบ้างฮะ? อร่อยไหม?"
"อืม นายนี่ทำอาหารเก่งดีนะ"
"ขอบคุณมากฮะจุนนี่" เฮ้อยังไงก็ต้องยอมให้ไอ้เด็กนี่เรียกว่าจุนนี่สินะ
"ไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันไปส่ง"
"ฮะ" ดูวันนี้จะมีความสุขเป็นพิเศษนะ ก็แค่ไปส่งจะดีใจอะไรกันนักกันหนา
"ตั้งใจเรียนล่ะ เดี๋ยวเย็นนี้ฉันมารับ"
"ขอบคุณฮะจุนนี่ ^ ^"
"ซอบนั้นใครอ่ะ?"
"จุนนี่"
"พี่นายหรอ"
"เปล่า"
"อ่าวแล้วใครอ่ะ?"
"แฟน"
"อ้อ แฟนนี้เอง......เฮ้ย!!!! จะบ้าหรอ นายอย่ามาล้อฉันเล่นนะ"
"เออๆ ล้อเล่นนะ. จุนนี่เขาไม่ได้คิดอะไรกับฉันหรอก แต่ฉันอ่ะคิด"
"เฮ้อ...ก็แค่นั้นเอง"
"อืม "
".........."
"^ ^"
"เดี๋ยวเมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ"
"ฉันรักจุนนี่"
"จะบ้าหรอ เขาเป็นผู้ชายนะ"
"ก็คนมันรักแล้วจะทำไมอ่ะ"
"เออๆแล้วแต่นายเหอะ แต่ชาตินี้นายคงจีบเขาติดหรอก"
"กีกวางอ่ะ ถ้าไม่ให้กำลังใจอย่ามาปากเสียได้ป่ะ"
"ก็แค่ล้อเล่นเอง อย่าโกรธไปเลยนะ"
"ไปดีกว่าปานนี้จุนนี่คงรอนานแล้ว"
"เออๆ ไปๆเถอะ"
"ไปส่งหน่อยดิ"
"ก็เดินไปเองดิ จะกลัวอะไร"
"เปล่ากลัว"
"แล้วทำไมไม่เดินไปเองอ่ะ"
"ก็คนมันเขินอ่ะ"
"แค่เนี่ย"
"เหอะนะ ไปส่งหน่อยนะๆๆ"
"ก็ได้ๆ"
"ขอบคุณ เพื่อนรัก"
"อืม"
"วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้าง?"
"ก็ดีฮะ"
"อืมงั้นก็ดี ไปขึ้นรถซะ เดี๋ยวเย็นนี้จะพาไปกินข้าว"
"จะพาผมไปกินข้าวหรอฮะ"
"อืม จะตกใจอะไรนักหนา"
"ก็มันดีใจหนิฮะ"
"งั้นก็รีบขึ้นรถเถอะ"
"ฮะ ไปนะกีกวาง"
"อืม บาย"
"บาย"
"คิดไงถึงพาผมมากินข้าวข้างนอกล่ะฮะ"
"ก็แค่อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง กินข้าวแต่ในบ้านก็เบื่อตายเลย"
"แค่นั้นหรอฮะ"
"อืมก็แค่เนี่ยแหละ นายคิดว่าอะไรล่ะ?"
"เปล่าฮะๆ"
"อืม" แปลกคน อะไรของเด็กนี่กันเนี่ย แล้วการที่เราพาออกมากินข้าวข้างนอกมันผิดตรงไหน หรือว่า....คิดว่าที่เราพามาเพราะมีใจให้อย่างนั้นหรอ แต่จะเป็นไปได้ยังไงไอ้เด็กนี่เป็นผู้ชายนะ คงไม่มารักหรือชอบเราหรอก
"เป็นไงร้านนี้อร่อยไหม?"
"ก็ดีฮะ แต่พี่ดูจุนพามากินบ่อยแล้ว ผมเบื่อ"
"งั้นพรุ่งนี้ เปลี่ยนเป็นร้านอื่นดีไหม?"
"ไม่เอาอ่ะผมไม่อยากกินร้านอาหาร" ไอ้เด็กนี่ดูแลยากจริงๆ จะเรื่องมากไปไหนเนี่ย เหมือนเด็กอนุบาลจริงๆเลย
"อืมๆ ก็ได้งั้นพรุ่งนี้กินที่คอนโดแล้วกัน"
"ฮะ งั้นผมเป็นคนทำอาหารนะ"
"แล้วแต่นาย"
"ขอบคุณฮะ"
"อืม นายจะไปเดินเที่ยวต่อหรือจะกลับคอนโดล่ะ?"
"อืม.....ผมว่ากลับคอนโดดีกว่าฮะ ผมง่วงแล้ว"
"โอเคๆ งั้นก็ไปขึ้นรถได้แล้ว"
"ฮะ" ผมก็อยากจะถามไอ้เด็กนี่อยู่เหมือนกันว่าทำไมถึงนอนเร็วขนาดนี้ นี่มันพึ่งจะทุ่มครึ่งเองนะ แต่ถามไปเดี๋ยวจะยาว แถมเวลาผมถามทีไรก็จะชอบส่งสายตาอ้อนๆมองมาที่ผมทุกที
แล้วก็จะชอบขออะไรที่ผมไม่ค่อยเต็มใจจะทำสักเท่าไร
"นี้นายถึงแล้ว"
"........."
"ฉันบอกว่าถึงแล้วไง"
".........."
"คิดจะแกล้งกันหรือไง ฉันไม่มีอารมณ์มาเล่นด้วยนะ"
".........." เงียบไม่มีเสียงตอบรับ ผมเริ่มจะสงสัยว่าทำไมไอ้เด็กนี่ถึงไม่ตอบผมสักคำ ผมเลยจับหน้าหันมาดู
"อ่าว หลับอยู่หรอเนี่ย" ที่แท้ก็หลับอยู่นี้เอง ตอนแรกก็นึกว่าแกล้งกันซะอีก สงสัยจะง่วงจริงๆ แล้วจะเอายังไงดีละเนี่ย ปลุกก็ไม่ตื่น
"เฮ้อ......อุ้มก็อุ้มว่ะ" พูดจบผมก็อุ้มไอ้เด็กนี่ขึ้นไปนอนบนห้อง หนักก็หนัก แขนผมจะหักอยู่แล้วเนี่ย
"เฮ้อ~~อุ้ม นายขึ้นมานอนเนี่ยเหนื่อยจริงๆเลยนะ แต่พอนอนเงียบๆแบบนี้ก็น่ารักดีนะ....." เฮ้ย!!!เดี๋ยว เมื่อกี้เราพูดว่าไอ้เด็กนี่น่ารักงั้นหรอ พอๆเลิกคิดๆ ไปนอนบ้างดีกว่าขืนอยู่นานกว่านี้ผมคงเป็นบ้าตายแน่ๆเลย
"จุนนี่ฮะ"
"หือ?" ใครมาปลุกตั้งแต่เช้าเนี่ย วันนี้มันวันหยุดนะ
"จุนนี่ฮะ ตื่นได้แล้ว"
"นายจะมาปลุกฉันทำไม? หรือว่านายมีเรียนวันหยุด"
"เปล่าฮะ"
"อ่าว แล้วนายจะมาปลุกฉันทำไมเนี่ย"
"ก็ผมอยากไปเที่ยวหนิฮะ"
"ถ้าอย่างนั้นก็ไปกับเพื่อนนายไป ฉันจะนอน"
"ก็กีกวางไม่ว่างอ่ะ ไปกับผมหน่อยนะๆๆๆ"
มาอีกแล้วไอ้อาการอ้อนเนี่ย ผมต้องยอมไอ้เด็กนี่ทุกทีเลย
"เออๆ ไปก็ไป"
"เย้ๆๆ ผมรักจุนนี่ที่สุดเลยฮะ ^ ^"
"อยากไปไหนล่ะ"
"ที่ไหนก็ได้ฮะ ถ้ามีจุนนี่ไปด้วย ไปที่ไหนก็สนุกทั้งนั้นแหละฮะ"
"..........." พูดอะไรแปลกๆเนี่ย ผมรู้สึกใจเต้นอีกแล้ว นี้คงไม่ใช่ความรู้สึกชอบใช่ไหมครับ?
"จุนนี่ฮะ"
"อะไร?"
"ทำไมเงียบไปล่ะฮะ ผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า"
"เปล่าๆไม่มีอะไร งั้นออกไปเดินเที่ยวที่ห้างก็แล้วกันนะ"
"ฮะ" ไม่ไหวๆถ้าขืนออกอาการแบบนี้อีกต้องตายแน่ๆเลย
"จุนนี่ฮะ ผมหิวแล้วอ่ะ"
"อืมๆงั้นก็ไปกินสิ"
"จุนนี่มาด้วยกันสินะๆ"
"เออๆ - -"
"จะกินอะไรดีฮะจุนนี่"
"อะไรก็ได้สั่งๆมาเหอะ"
"ไม่เอาอ่ะ ผมอยากให้จุนนี่สั่งให้"
"เออๆ" เด็กนี่เอาแต่ใจจริงๆเลย
"ไม่ทราบว่าอาหารที่สั่งครบไหมครับ?"
"จุนนี่ฮะคบไหม?"
"ครบ"
"งั้นพรุ่งนี้จุนนี่ไปเดทกับผมนะ?"
"เฮ้ย!! พูดบ้าอะไรของนายเนี่ย"
"ก็เราเป็นแฟนกันแล้วหนิฮะ"
"จะบ้าหรอ ฉันไปคบกับนายตอนไหน"
"ก็เมื่อกี้ผมพูดว่าคบไหม? จุนนี่ก็ตอบมาว่าคบหนิฮะ"
"ฉันหมายถึงอาหารครบ ไม่ใช่คบกับนาย"
"แต่ผมหมายถึงอย่างนั้นอ่ะ จุนนี่ห้ามเปลี่ยนคำพูดด้วย"
"แล้วฉันจะทำยังไงเนี่ย?"
"ก็ทำหน้าที่คนรักของผมก็พอฮะ" อะไรมันจะซวยขนาดนี้เนี่ย
To be continues..........
--------------------------------------------------
ไรเตอร์ขอโทษนะค่ะที่หายไปนาน
ตอนนี้อยากจะงงสักนิดนะค่ะ
ยังไงก็คอมเม้นให้ไรเตอร์หน่อยนะค่ะ
:) Shalunla
ความคิดเห็น