Happy holiday

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

  พึ่งแต่งเป็นครั้งแรกค่ะ ถ้ามีอะไรไม่ชอบหรืออยากให้แต่งเพิ่มก็บอกได้เลยนะค่ะ

จากนี้ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ

เนื้อเรื่อง

Happy Holiday

“นี่ ฮยอก!!!!!” ใครมาเรียกเรากันเนี่ย รบกวนเวลานอนจริงๆ

“นี่! ซอบเรียกฮยอกไม่ได้ยินหรือไง” เสียงนั้นเริ่มดังขึ้นเลยๆ ไม่รู้ว่าใครกันบังอาจมาปลุกเรา

“ถ้าฮยอกไม่ตื่น ซอบถีบฮยอกตกเตียงแน่” สุดท้ายผมก็ต้องสะดุ้งตื่นและผมก็ต้องตกใจกับคนที่ยื่นอยู่ตรงหน้าผม

“ซะ….ซอบ มาได้ยังไงเนี่ย ไหนซอบบอกว่าจะกลับมาพรุ่งนี้”

“ก็ซอบพร้อมแล้วนี่ก็เลยกลับมาก่อน” ซอบพร้อมแต่ฮยอกยังไม่พร้อมที่จะเจอหน้าซอบนี่  ก็จะให้ผมทำใจได้ยังไงละครับ ในเมื่อคนที่ผมแอบรักมานานกลับมาโดยไม่บอกกล่าวกันแบบนี้ยังไม่ทันจะตั้งตัวเลย

“แล้วซอบจะกลับมาทำไมไม่โทรมาบอกฮยอกก่อน  ฮยอกจะได้ไปรับ”

“ก็ซอบขี้เกียจรอฮยอกก็เลยกลับมาเอง”

“อย่างน้อยก็น่าจะโทรบอกกันมั่ง”  มันน่าน้อยใจจริงๆเลย

“แล้วซอบเป็นไงบาง สบายดีไหม” ผมเริ่มถามด้วยความเป็นห่วง

“สบายดีแต่ว่าน่าเบื่อนิดหน่อย”

“อืม ถ้าซอบสบายดีฮยอกก็โอเคแล้ว”

“แต่ว่าที่นั้นน่าเบื่อจัง”เจ้าตัวเล็กเริ่มบ่น

“เป็นอะไรถึงเบื่อล่ะ”

“ก็ซอบไม่ชอบที่นั้นหนิ”

“ครับๆ” -*-

หลังจากที่เราพูดจบ ผมก็ต้องลุกขึ้นไปทำอาหารให้เจ้าตัวเล็กกิน เพราะรู้สึกเจ้าตัวเล็กจะขี้บ่นเหลือเกิน ผมเลยต้องหาข้ออ้างเพื่อให้เจ้าตัวเล็กหยุดบ่น พูดง่ายๆว่ารำคาญนั้นแหละครับ  แต่จะว่าไปก็น่ารักเหมือนกันนะ ^ ^

“ฮยอกอ่า ทำเสร็จยังซอบหิวแล้วน้าาา”

“ครับๆ เสร็จแล้วครับ” ขนาดหิวยังน่ารักเลย

“ฮยอกทำอาหารเก่งจัง อร่อยด้วย” พูดจบเจ้าตัวเล็กก็ลงมือจัดการกับอาหารบนโต๊ะซะเรียบเลย

“ทำไรซอบอ่า” เจ้าตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อยหลังจากที่ผมเช็ดปากให้เขา

“กินเป็นเด็กไปได้ ปากเลอะหมดแล้ว” ผมพูดไปยิ้มไป ก็จะไม่ให้ผมยิ้มได้ยังไงล่ะครับในเมื่อคนที่อยุ่ตรงหน้าผมน่ารักออกซะขนาดนี้

“เหนื่อยแล้ว ซอบไปนอนดีกว่า” พูดจบเจ้าตัวเล็กก็เดินตรงไปยังห้องนอน พอถึงก็เอนตัวลงบนเตียงทันที สงสัยจะเหนื่อยมาก

“หลับแล้วหรอ ซอบ”

“ ………..” เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับ สงสัยหลับแล้วแน่เลยผมรีบเดินออกมาจากห้องเพราะกลัวเจ้าตัวเล็กจะตื่น

“ ฮยอก  ทำอะไรอยู่อ่ะ”  พอตื่นนอน  เจ้าตัวเล็กก็เริ่มถามนู้นถามนี่จนผมเริ่มจะรำคาญ

“นิซอบไปหาอย่างอิ่นทำดีกว่าไหม ?”

“ทำไมอ่า ไล่ซอบหรอ?”  ทำเสียงอ้อนอีกแล้ว

“ไม่ได้ไล่  ก็เห็นซอบพึ่งกลับมา ไม่ไปหาอะไรทำหรอ ?”

“ไม่เอา ! ซอบจะอยู่กับฮยอก”

“แล้วแต่ซอบเถอะ”  พอผมพูดจบ  ผมก็ลุกขึ้นมาจากโซฟา  แล้วก็ตรงไปที่ราวตากผ้าเพื่อที่จะได้เก็บเข้ามาเพราะดูท่าทาง อากาศวันนี้คงไม่แน่นอน ซักพักพอผมกำลังจะเก็บผ้า  เจ้าตัวเล็กก็โผล่หน้าขึ้นมาจนผมตกใจ

“ซอบ จะโผล่หน้ามาทำไม ตกใจหมดเลย”

“เดี๋ยวซอบช่วยฮยอกเอง”

“อืมๆ”  สักพักฝนก็เริ่มตก

“ ซอบช่วยฮยอกหน่อยสิ ฝนตกหนักแล้วนะ”

“ไม่เอาอ่า ซอบเหนื่อยแล้ว”  ทีเมื่อกี้ยังบอกว่าจะช่วยอยู่เลย  - -

สุดท้ายผมก็ต้องลุกขึ้นไปเก็บ คนเดียวเพราะเจ้าตัวเล็กไม่ยอมช่วยเลย

“ฮยอก  ซอบขอนอนด้วยได้ไหม ?”

“ ทำไมล่ะซอบ  ในห้องมีอะไรหรอ ?”

“ เปล่า แต่ซอบไม่ชอบฟ้าร้อง”  เจ้าตัวเล็กทำหน้าเศร้า

“ อืมๆ”

ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าผมจะได้มีโอกาส  ได้นอนกับคนที่ผมแอบรัก

เปรี้ยง!!!!!!!!!!!

พอเสียงดังขึ้นเจ้าตัวเล็กถึงกับตัวสั่น

“เป็นอะไรหรือเปล่าซอบ”

“ฮะ…ฮยอก…ซะ….ซอบ…กะ…กลัว”  รู้สึกว่าเจ้าตัวเล็กจะอาการหนักเพราะตอนนี้ทั้งตัวสั่น  พูดก็ติดๆ ขัดๆ สงสัยจะกลัวจริงๆ   ผมใช้มือของผมลูบหัวเจ้าตัวเล็กเบาๆ

“ไม่ต้องกลัวหรอก  มีฮยอกอยู่ทั้งคน”  เจ้าตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมองผม ด้วยสายตาที่ดูหวาดกลัวหน่อยๆ

“ฮยอก อย่าไปไหนนะ”

“อืม”  หลังจากนั้น ฝนก็หยุดตก  แต่ใจจริงผมไม่อยากให้หยุดตกหรอกครับ  เพราะผมจะได้อยู่กับเจ้าตัวเล็กนานๆ

เช้าวันรุ่งขึ้น

“ซอบ ตื่นได้แล้วอย่ามัวแต่นอนสิ”

“ขอนอนต่อไม่ได้หรอ?”

“ไม่ได้  ตื่นได้แล้วนะ อย่าลืมสิ ว่าซอบบอกฮยอกว่าอะไร  ถ้าซอบไม่ตื่นฮยอกไม่พาไปนะ”

“ตื่นก็ได้ ฮยอกอ่ะ”

“รีบไปอาบน้ำแต่งตัวเร็วๆเลย”

“ครับๆ” ความจริงผมไม่อยากพาเจ้าเล็กไปหรอก  อยากจะไปขอลายเซ็นดาราที่ตัวเองชอบ อย่างยั่ย IU บ้าบออะไรนั่นนะ

“ฮยอกไปกันเถอะ เดี๋ยวไม่ทัน”

“อืมๆ” ทีอย่างนี้ล่ะรีบ

“ฮยอกดูนั่นสิ IU มาแล้ว ตัวจริงน่ารักกว่าในรูปอีกเนอะ?” ผมเริ่มอยากจะกลับบ้านซะตั้งแต่ตอนนี้เลย ผมทนไม่ได้หรอกที่จะต้องมาเห็นเจ้าตัวเล็กชมผู้หญิงแบบนั้น  ถ้าเป็นเมื่อก่อนล่ะก็น่ารักอยู่หรอก  แต่ตอนนี้มันคงไม่หลงเหลือแม้แต่ความดูดีในสายตาของผมแล้ว

“ฮยอกไปขอลายเซ็นให้หน่อยนะๆ”  ทำท่าทางแบบนี้อีกแล้ว  จะบอกว่าไม่ ก็สงสาร ไม่กล้าปฎิเสธสายตาแบบนี้ด้วยสิ

“อืม เดี๋ยวฮยอกไปขอให้”  สุดท้ายก็ต้องยอมจนได้

“ขอโทษนะครับ ขอลายเซ็นหน่อยได้ไหมครับ?”

“ค่ะ” พอเธอเงยหน้าขึ้นมามองผมเธอถึงกับตกใจ

“จะ…จุนฮยอก ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?”

“พอดีน้องชายขอร้องให้มาขอลายเซ็นให้”

“อย่างงั้นเองหรอ? ฉันนึกว่าฮยอกจะมาหาฉันซะอีก”

“ฉันไม่มีทางที่จะมาหาคนอย่างเธอหรอก จำใส่หัวเอาไว้ซะด้วย!!!!” พูดจบผมก็รีบเดินออกมาทันที

“อ่ะ ซอบ”

“ขอบคุณนะฮยอก” ผมไม่ได้เห็นเจ้าตัวเล็กยิ้มแบบนี้มานานเท่าไรแล้วนะ  แล้วทำไมคนที่เจ้าตัวเล็กยิ้มให้ต้องเป็นยั่ยนั้นด้วย  ทำไมไม่เป็นผมล่ะ

“ไม่เป็นไรหรอก”

“กลับบ้านกันเถอะฮยอก”

“อืม” ตอนนี้ผมรู้สึกเสียใจอยู่เหมือนกันที่ซอบไปชอบผู้หญิงแบบนั้นได้   ทำให้เรารัก แล้วยังจะไปมีคนอื่น ให้ตายยังไงผมก็ไม่มีทางกลับไปรักคนอย่างยั่ยนั้นหรอก

กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆ

“เสียงโทรศัพท์ดังนะ  ซอบรับแทนฮยอกหน่อยสิ”

“อืม/  ไม่ทราบว่าใครครับ?”

“ฉัน IU เองค่ะ  ขอสายจุนฮยอกหน่อยได้ไหมค่ะ”

“คุณ IU หรอครับ?”

“ค่ะ”

“ครับๆ เดี๋ยวไปเรียกให้ครับ”

“ฮยอก คุณ IU อยากคุยด้วย”

“บอกไปว่าฮยอกไม่อยากคุย”

“แต่เธอบอกว่า  เธอมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย”

“งั้นเอามา”      

“มีอะไรว่ามา”

“จุนฮยอก  นายกลับมาคบกับฉันเหมือนเดิมได้ไหม?”

“ไม่!!!! ฉันบอกเธอไปแล้วไงว่าฉันไม่อยากยุ่งกับเธอ”

“ถ้านายไม่คบกับฉัน  งั้นฉันจะไปคบกับโยซอบนะ”

“หนิเธอ!!!!”

“เลือกเอาระหว่างมาคบกับฉันหรืออยากให้ฉันคบกับโยซอบ”

“ฉันยอมคบกับเธอก็ได้”

“งั้นออกมาเจอฉันหน่อยสิ”

“อืม” ทำไมทุกอย่างมันต้องเป็นแบบนี้ด้วย  ผมรู้ว่าซอบรักเธอ  แต่ทำไมเรื่องทุกอย่างมันต้องมาจบลงแบบนี้   ผมคงบอกเรื่องนี้กับซอบไม่ได้ เพราะผมรู้ว่าถ้าบอกไป ซอบก็คงต้องเสียใจเพราะคนอย่างยั่ยนั้น

“ซอบ เดี๋ยวฮยอกมานะ”

“อืม”

~~~~Yoseob Feeling~~~~

ฮยอกจะออกไปไหนกันนะ เริ่มสงสัยแล้วสิ  ตามไปดูดีกว่า 

อ่ะ!!!  นั้นมันคุณ IU หนิ ทำไมถึงมาอยู่กับฮยอกได้ล่ะ 

“มาแล้วหรอ ฉันนึกว่านายจะไม่มาซะอีก”

“ถ้าฉันไม่มาเดี๋ยวเธอก็ทำไรที่มันไม่ดีอีก”

“แล้วนายบอกเรื่องที่เราสองคนคบกันกับโยซอบรึยัง”

“ฉันไม่มีทางบอกหรอก  จำเอาไว้เลยนะ เธอห้ามบอกซอบเด็ดขาด”

“ฉันไม่บอกหรอก”

……………………….

…………………

……………

……….

……

…

..

มันไม่จริงใช่ไหม ฮยอกคบกับคุณ IU งั้นหรอ แล้วทำไมฮยอกไม่บอกเราซักคำ แถมยังบอกไม่ให้คุณ IU มาบอกเราอีกด้วย    ทำไมล่ะ  ทำไมถึงเป็นแบบนี้  ทั้งๆที่เราก็ชอบฮยอกแท้ๆ   ทำไมกันนะ

ปกติตั้งแต่เด็กเราไม่เคยร้องไห้เลยสักครั้ง   แต่ทำไมพอเราเห็นฮยอกคบกับคนอื่น  ทำไมเราต้องร้องไห้ด้วย  ทำไม ทำไม………………  เราจะต้องเข้มแข็งสิ

“ซอบ ฮยอกกลับมาแล้วนะ”

“………………..”

“ซอบ”

ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

“ซอบเป็นอะไรหรือเปล่าเปิดประตูให้ฮยอกเข้าไปหน่อยสิ”

“ไม่!!!!!  ไปไกลๆเลยนะ ซอบเกลียดฮยอกแล้ว”

“เดี๋ยวสิซอบ  เป็นอะไรหรือเปล่าโกรธฮยอกอยู่หรอ?”

“ไม่ต้องมายุ่ง จะไปไหนก็ไปเลย”

“ซอบออกมาคุยกันดีๆได้ไหม  ถ้าซอบไม่ออกมาดีๆ ฮยอกจะพังประตูเข้าไปนะ”

“ซอบเปิดให้ก็ได้”

“บอกมาโกรธอะไรฮยอกอยู่?”

“ไม่ได้โกรธ”

“อย่ามาโกหกดีกว่าซอบ ก็ซอบอารมณ์เสียขนาดเนี่ยยังจะบอกว่าไม่ได้โกรธอีกหรอ?”

“ซอบบอกว่าไม่ได้โกรธก็คือไม่ได้โกรธ”  กลั้นน้ำตาเอาไว้นะ  ไม่อยากให้ฮยอกเห็นเราตอนนี้เลย ตอนนี้รู้สึกตัวเองอ่อนแอเกินไป ที่จะเจอหน้าฮยอก

“ถ้าไม่ได้โกรธก็หันหน้ามาสิ”

“ไม่เอา!!!!”

“ซอบ หันหน้ามาหาฮยอกเดี๋ยวนี้นะ”

“ก็ซอบบอกว่าไม่ไง!!!!”

“ซะ…..ซอบร้องไห้หรอ?”

“ปะ…เปล่านะ”

“เปล่าได้ไงหน้าแดงซะขนาดนี้ แถมยังมีน้ำตาอีก ยังจะบอกว่าไม่ได้ร้องไห้อีกหรอ?”

“………………..”

“บอกมาเดี๋ยวนี้นะซอบว่าทำไมถึงร้องไห้”

“ก็เพราะ…......”

“ก็เพราะอะไร?”
“ก็เพราะฮยอกนั้นแหละ!!!”

“เพราะฮยอก แล้วฮยอกไปทำอะไรให้ซอบตอนไหนล่ะ”

“ก็ฮยอกจะไปคบกับคุณ IU ทำไมล่ะ?” เผลอพูดไปจนได้ จะทำยังไงดีล่ะครับ

“แล้วซอบรู้ได้ไงว่า ฮยอกคบกับ IU”

“ก็…..ก็ได้ยินมาจากคนอื่น”

“แน่ใจนะว่าได้ยินมาจากคนอื่น ไม่ใช่ซอบแอบตามฮยอกมา”

“ปะ….เปล่านะ”

“อย่าพึ่งร้อนตัวสิ  ฮยอกยังไม่ได้บอกเลยว่าซอบทำ”

“…………….” ทำไงดีล่ะครับ  คร่าวนี้ผมต้องแย่แน่เลย  ฮยอกต้องรู้แน่ๆเลย ว่าผมแอบตามเขาไป

“เอ้า! เงียบทำไมล่ะ?”

“ซอบไม่คุยด้วยแล้ว”  หนีเนี่ยแหละทางออกสุดท้าย

“เดี๋ยวสิซอบ  คิดจะหนีกันหรอ?”

“เปล่า  ซอบแค่ไม่อยากคุยกับฮยอก”

“ทำไมถึงไม่อยากคุยล่ะ?”

“ก็ ซอบโกรธฮยอกอยู่หนิ”

“โกรธฮยอกเรื่องอะไรล่ะ?”

“ถามเยอะจัง  ซอบไม่คุยด้วยแล้ว คร่าวนี้เอาจริงนะ”

“ถ้าซอบไม่บอกก็ไม่เป็นไร  แต่ทำไมต้องร้องไห้ด้วยล่ะ ซอบไม่เคยร้องไห้ตั้งแต่เด็กแล้ว มีเรื่องอะไรที่ทำให้เศร้าขนาดนั้นหรอ?”

“ปะ…เปล่า” ถ้าบอกไปมีหวังฮยอกรู้แน่ว่าเราแอบรักฮยอกอยู่

“แน่ใจหรอ?”

 “ก็ซอบ…. ซอบกำลังเศร้าอยู่หนิ”

“แล้วเศร้าเรื่องอะไรล่ะ? มีอะไรก็ปรึกษากันได้นะ ทำไมต้องหลบหน้ากันด้วย”

“ซอบ……”

“บอกมาดีๆนะซอบ”

“บอกก็ได้!!!!  ก็ซอบเสียใจหนิ ที่รู้ว่าฮยอกคบกับ IU อยู่” ทำไงดีล่ะ ผมต้องแย่แน่เลย เผลอบอกไปจนได้ ฮยอกนะฮยอก ไม่น่าบอกไปเลย

“แล้วซอบจะเสียใจทำไมล่ะ?”

“เปล่านะ!!!!”

“ฮยอกไม่เชื่อซอบหรอก”

“ไม่เชื่อก็อย่าเชื่อ!!!”

“หึ!!! หรือว่าซอบหึงฮยอก”

“ปะ….เปล่านะ!!!!!!!!”

“แน่ใจหรอ~~~~~~”

“นะ….แน่ใจสิ”

“งั้นฮยอกคงอกหักแล้วล่ะสิ”

“ทำไมล่ะ?”

“ก็ฮยอกกำลังตกหลุมรักคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าฮยอกอยู่ไง”

คนตรงหน้าฮยอก  กะ…ก็เรานะสิ ไม่จริงหรอก ฮยอกล้อเราเล่นแน่เลย

“อย่ามาล้อซอบเล่นนะ”

“ฮยอกไม่ได้ล้อ ฮยอกพูดจริง”

“มะ….ไม่เชื่อหรอก”

“ซอบจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร แต่ขอให้ซอบรู้ว่า ฮยอกรักซอบนะ”

“ >//////<  ”  อ่า~~~~~~ ทำไงดีล่ะ  ตอนนี้ผมต้องหน้าแดงมากแน่ๆเลย

“แล้วซอบล่ะ รักฮยอกบางไหม?”

“อะ….เออ…คะ….คือ…ว่า…”

“ตอบมาซิซอบ”

“ซะ…ซอบไม่รู้”

“ซอบไม่รู้หรือว่าไม่กล้าบอกกันแน่  หืม?”

“ซอบบอกแล้วไงว่าซอบไม่รู้”

“แน่ใจหรอ?”

“นะ…แน่ใจสิ”

“ถ้าซอบบอกว่าไม่รู้ แสดงว่าซอบอาจจะชอบฮยอก ก็ได้ใช่ไหม?” อ่า~~~~ทำไงดีล่ะครับ ผมหมดทางเลือกแล้ว  ต้องโดนจับได้แน่ๆเลย

“คะ…คือ…….ว่า….”

“คือว่าอะไร?” อ่าทำไงดี  คร่าวนี้แย่แน่เลย เป็นไงเป็นกัน บอกก็บอก

“ซะ….ซอบรักฮยอก…….”

“อะไรนะไม่เห็นได้ยินเลย” ฮยอกแกล้งกันหนิ L

“ซอบรักฮยอก!!!!!!”

“ฮยอกก็รักซอบนะ” พูดจบฮยอกก็ดึงผมเข้าไปไว้ในอ้อมกอด สุดท้ายก็ได้บอกไปจนได้สินะ

“แล้วทำไมฮยอกกับคุณ IU ถึงคบกันล่ะ?”
“ทำไมล่ะ? อยากรู้หรอ?”

“ก็ใช่นะสิ”

“ก็เพราะ ฮยอกไม่อยากให้คนแบบนั้นมาทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเรานะสิ”

“>////////<” ฮยอกเนี่ยพูดคำพวกนี้เป็นด้วยหรอ? นี้ซอบเขินหลายรอบแล้วนะ

“แต่…..ทำไมถึงต้องคบกับเธอล่ะ ใช้วิธีอื่นก็ได้หนิ”

“ก็เพราะ เธอบอกฉันว่าเธอจะไปคบกับซอบนะสิ ฮยอกแค่ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น”

“หึ ซอบไม่ไปคบกับเธอหรอก เธอก็แค่เป็นไอดอลที่ซอบชอบ  แต่คนที่ทำให้ซอบหลงรัก ก็คือ    ฮยอกนะ”

“ต่อไปฮยอกจะรักซอบแค่คนเดียว”

“ซอบก็เหมือนกัน”

“แล้วซอบจะยอมมาคบกันฮยอกไหม?”
“อืม….” ไม่เคยมีช่วงเวลาไหนที่ทำให้เรามีความสุขขนาดนี้มาก่อน ยังไงซะก็จะไม่ทำให้ช่วงเวลานี้หายไปไหนแน่

“ฮยอกขออะไรซอบอย่างหนึ่งได้ไหม?”

“อะไรล่ะ?”

“บอกรักฮยอกอีกครั้งจะได้ไหม?”
“แต่ซอบพูดไปแล้วนะ”

“ฮยอกอยากได้ยินแบบชัดเจน ซอบพูดอีกครั้งนึงจะได้ไหม?”

“อะ….อืม…ซะ....ซอบรักฮยอกนะ”

“ฮยอกก็รักซอบ” พูดจบฮยอกก็เข้ามากอดผมทันที  แต่ทำไมมันรู้สึกแปลกๆ

“ฮยอกเป็นอะไรหรือเปล่า หน้าซอบมีอะไรหรอ?”
“เปล่าหรอก”

“งั้นฮยอกจะจ้องทำไมล่ะ?”
“ก็....ฮยอกขอจูบซอบได้ไหม?”  ผมอึ้งกับคำพูดของฮยอก จนทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไร แต่ที่รู้ก็คือตอนนี้หน้าผมร้อนไปหมดแล้ว

“ว่าไงล่ะซอบ จะตกลงไหม?”

“มันน่าอายจะตาย ซอบไม่เอาด้วยหรอก”

“ไม่เห็นจะน่าอายตรงไหนเลย หรือซอบรังเกียจฮยอก”

“ปะ....เปล่านะ”

“แล้วเพราะอะไรล่ะ? ถ้าซอบบอกไม่ได้ งั้นฮยอกไปล่ะ” ฮยอกโกรธเราหรอ แค่เพราะเราไม่ให้จูบแค่นี้นะน่ะ

“ฮยอก... ซะ....ซอบขอโทษ” ทำไมกันพอรู้ว่าฮยอกโกรธแค่นี้เราก็ร้องไห้แล้ว นี้เราแคร์ฮยอกขนาดนั้นเลยหรอ?

“ซะ..ซอบ ฮยอกขอโทษนะ ฮยอกไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ซอบร้องไห้”

“ซอบผิดเองที่ไม่ยอมทำตามใจฮยอก”

“ถ้าซอบไม่อยากทำก็ไม่เป็นไร”

“อืม..... งั้นซอบจะเป็นคนทำเอง” พูดจบผมก็ประกบริมฝีปากของผมเข้ากับฮยอก  นี้ผมทำอะไรอยู่กันแน่นะ

“อะ....อืม...ดะ....เดี๋ยวสิฮยอก” ไม่ทันซะแล้ว จูบที่อ่อนหวานแปรเปลี่ยนเป็นจูบที่ดูดดื่มไปในช่วงเวลาอันแสนสั้น  ใช้เวลาอยู่นานกว่าฮยอกจะผละออกจากผม

“ฮยอกรักซอบที่สุดเลย” สงสัยผมจะหนีไม่พ้นซะแล้วล่ะ