[ SF ] BTS Kookmin

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

[SF] Kookmin 




 

SF คู่ Kookmin 

นี่เป็นเรื่องแรกที่ไรต์แต่งขึ้น โดยส่วนตัวชอบคู่นี้มาก
ที่เริ่มจากแต่งเรื่องสั้นก่อน เพราะไรต์ยังคิดว่าต้องมีประสบการ์ณจากเรื่องสั้น
ก่อนที่จะหาแรงบันดาลใจไปแต่งเรื่องราวแบบเต็มๆแทน
และอยากให้รีดเดอร์ทุกๆคนมาเม้นต์แสดงความคิดวเห็นเกี่ยวกับฟิค
ว่าควรปรับและแก้ไขในส่วนไหนบ้าง

เนื้อเรื่อง

- - - - - มหาวิทยาลัย xxx - - - - -
"ย่าาาาห์ !!! จอนจองกุก เมื่อไหร่นายจะมาเข้าชมรมห่ะ !!"
คนตัวเล็กตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างโมโห มีอย่างที่ไหนต้องให้ประธานอย่างเขาโทรตามมาเข้าชมรมแบบนี้ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น หึยยยยยยยย !! นึกแล้วก็โมโหตัวเองที่ทำอะไรไอ้เด็กนั่นไม่ได้ หนอยแหน่ะ !! ไอ้เด็กเจ้าเล่ห์คอยดูนะถ้ามาถึงจะด่าไม่ให้ได้ผุดได้เกิดเลย

"เอาน่าฮยอง เดี๋ยวผมเข้าไปก็เห็นเองแหละ แค่นี้นะฮยอง"
ตู๊ด....ตู๊ด.......  หนอยยยยยย ไอ้เด็กจองกุก กล้ามากที่กล้าวางสายคนอย่างปาร์คจีมิน
"เป็นไงบ้างจีมิน ไอ้เด็กอวดดีนั่นมันว่าไง ตกลงมันจะมาซ้อมมั้ย"
'มินยุนกิ' เพื่อนสนิทจีมิน ผู้ชายร่างเล็กผิวขาวซีดพ่นคำบ่นออกมากอย่างยาวเหยียด ใบหน้าขาวซีดค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงจางๆอย่างช้าๆ ไม่ว่าจะกี่ปียุนกิก็ยังเหมือนเดิม ขี้บ่นเหมือนคนแก่ แถมยังเป็นคนที่ไม่เคยยอมอ่อนข้อให้ใคร
ที่จริงไอ้เด็กจองกุกก็เป็นอีกคนนึงที่ไม่กลัวยุนกิเหมือนอย่างจางโฮซอก...
.
.
.
.
.

- - - - - วันแรกที่จองกุกมาเข้าชมรม - - - - -
"สวัสดีฮ่ะ ผมชื่อจอนจองกุกจะมาสมัครเข้าชมรมฮ่ะ :D"
รอยยิ้มวันแรกที่ไอ้เด็กจองกุกส่งมาให้เขา มันทำให้เขารู้สึกเอ็นดูไอ้เด็กจองกุกขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว.....แต่หลังจากที่เวลาผ่านไป ไอ้เด็กจองกุกค่อยๆเผยธาตุแท้ของตัวเองออกมา ช่วงสัปดาห์แรกของการเข้าชมรมจองกุกเข้ามาชมรมเป็นคนแรก แต่ถ้าเอามาเทียบกับเวลาการเข้ารมรมในปัจจุบันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

พวกคุณคงกำลังสงสัยอยู่ใช่มั้ยหล่ะครับว่าชมรมที่พวกผมอยู่นั่นคือชมรมอะไร มันเป็นชมรมเต้นไงหล่ะครับ สาเหตุที่ชมรมนี้ได้จัดตั้งขึ้นเพราะคณะกรรมการเล็งเห็นถึงความตั้งใจและความสามารถของนักศึกษาที่มีใจและรักในการเต้นเป็นชีวิตประจำวัน ทำให้คณะกรรมการของมหาวิทยาลัยได้เสนอชมรมนี้ให้อธิการบดีได้พิจารณาเป็นกรณีพิเศษ และเขาซึ่งเป็นประมาณคนแรกของชมรมนี้จึงต้องเข้มงวดและโดนกดดันเป็นพิเศษ


แต่ยังดีที่มียุนกิซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเขาและยังควบตำแหน่งรองประธานมาช่วยงานในชมรม ทำให้เขาพอมีเวลาว่างในการทำธุระของตัวเองบ้างเล็กน้อย  หากใครจะเข้าชมรมนี้ต้องมีทักษาการเต้นในหลายๆด้านพอสมควร เช่น ป๊อบแดนซ์ บีบอย ฯลฯ อีกทั้งยังต้องมีความรับผิดชอบและที่สำคัญคือ'หน้าตา'
"เอาหล่ะ !! นี่เวลาก็ผ่านมาเยอะพอสมควรแล้วทุกๆคนแยกย้ายไปฝึกซ้อมได้"
สิ้นเสียงของรองประธานสมาชิกในห้องต่างก็แยกย้ายไปซ้อมเต้นตามมุมประจำของตน
.
.
.
.
.


- - - - - หลังชมรมเลิก - - - - -


"จีมิน วันนี้นายจะกลับบ้านเลยมั้ย ? หรือจะแวะไปที่ไหนอีก"
ยุนกิถามเพื่อนตัวเองหลังจากที่พึ่งเลิกชมรมได้เพียงไม่นาน
"ก็...น่าจะกลับบ้านมั้ง แต่ก่อนกลับฉันว่าจะรอเจอไอ้เด็กจองกุกซะก่อน ถ้านายรีบก็กลับก่อนฉันได้นะยุนกิ"
คนตัวเล็กยิ้มให้เพื่อนตัวขาวอย่างอ่อนโยน ยุนกิเป็นแบบนี้เสมอทั้งๆที่บ้านอยู่ห่างกันหลายกิโลแต่ยุนกิเลือกที่จะไปส่งจีมินถึงบ้าน ก่อนที่จะนั่งรถประจำทางย้อนกลับมาที่บ้านตัวเอง
"ฉันไม่รีบหรอก แต่ถ้านายมีธุระสำคัญคุยกับไอ้เด็กจองนั่นจริงๆ
งั้นวันนี้ฉันกลับบ้านก่อนแล้วกัน ไปนะจีมิน"  ยุนกิยิ้มให้จีมินและวิ่งออกจากห้องชมรมไปอย่างรวดเร็ว
"เฮ้อออออ !! ไอ้เด็กบ้าจอนจองกุก คิดว่าจะเข้าชมรมเมื่อไหร่ก็ได้รึไง !! คิดว่าตัวเองเป็นใครห่ะ !! ขนาดประธานอย่างฉันที่อยากพักผ่อนบ้างยังแทบไม่ได้พัก หึยยยยยย !!"

คนตัวเล็กบ่นคนเดียวในห้องชมรมซึ่งตอนนี้เงียบสงบปราศจากเสียงอื่น  เว้นก็แต่เสียงของตนเองที่บ่นให้กับเด็กใหม่ซึ่งตอนนี้บุคคลที่คนตัวเล็กกำลังบ่นถึงนั้น ได้ยืนอยู่หน้าห้องชมรม พร้อมกับใบหน้าที่กลั้นหัวเราะเพราะกิริยาที่รุ่นพี่ตัวเล็กกำลังยืนบ่นหน้าทำเนียบสมาชิกพร้อมกับใช้มือจิ้มไปนี่รูปของเขา

"ผมว่าถ้าฮยองขืนยังยืนด่ารูปอยู่แบบนั้นก็เมื่อยเปล่าๆนะครับ เพราะมันคงไม่มีความรู้สึกหรือเจ็บที่ฮยองด่ามันหรอกครับ สู้หันหน้ามาด่าผมจริงๆเลยไม่ดีกว่าหรอครับ คิดว่าไงมั้งฮ่ะ :D"

คนตัวเล็กสะดุ้งตกใจเมื่ออยู่ดีๆเสียงที่เคยดังอยู่ไกลๆกลับยิ่งใกล้ตัวมากขึ้นเรื่อยๆ  จนริมฝีปากของอีกคนแนบเข้ากับใบหูของตัวเอง ใบหน้าที่ตกใจเหมือนกับกระต่ายที่กำลังตื่นตูมเวลาลูกมะพร้าวตกลงมาสู่พื้นของรุ่นพี่ตัวเล็กนั้น ทำให้ร่างสูงพอใจเป็นอย่างยิ่ง

เขาชอบ....ชอบเวลาที่รุ่นพี่ตัวเล็กนั้นตกใจ ชอบเวลาที่โดนคนตัวเล็กบ่นให้ตัวเอง และชอบท่าทีเขินๆที่คนตัวเล็กแสดงออกมาเวลาอยู่ต่อหน้าตนเอง
ร่างสูงไม่รู้เหมือนกันว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ตนนั้นชอบแอบมองคนตัวเล็ก ไม่ว่าจะทำอะไร รุ่นพี่ตัวเล็กก็ทำให้เขารู้สึกมีความสุขและมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที และก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ร่างสูงนั้นเลือกที่จะมาเข้าชมรมนี้

"อะ...อะ ไอ้บ้า !!! ไอ้เด็กเจ้าเล่ห์เอาหน้าออกไปห่างๆฉันเดี๋ยวนี้นะ มะ....ไม่งั้นหล่ะก็ เออ...คือ...เออ"
"ไม่งั้น....จะทำอะไรผมหรือครับฮยอง หืมมมมม ?"
ร่างสูงยิ้มขำๆให้กับท่าทางของคนตัวเล็ก
"ไม่งั้นฉันจะส่งรายชื่อนายไปให้คณะกรรมการแล้วบอกว่านายไม่เข้าชมรมหลายครั้งแล้ว
รับรองไม่นายนายโดนไล่ออกจากชมรมแน่นอน !!"
"ถ้าฮยองคิดว่าทำได้ ก็ลองดูสิครับ แต่ว่านะ ผมมีอะไรบางอย่างจะบอกฮยองด้วยหล่ะ"
ร่างสูงค่อยๆขยับเข้าไปใกล้คนตัวเล็กเรื่อยๆ จนทั้งคู่สัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน
"ย่าาาห์ !! ไอ้เด็กบ้า ขยับออกไปห่างๆฉันเลยนะ มันอึดอัดไม่รู้รึไง -///-"
น่ารัก ร่างสูงอบกได้คำเดียวว่าใบหน้าตอนที่คนตัวเล็กกำลังเขินนั้นมันน่ารักเป็นบ้า เขาอยากจะจับคนตัวเล็กมากอดมาจูบให้รู้แล้วรู้รอดแต่ที่ยังต้องทำเป็นใจเย็น เพราะกลัวอีกฝ่ายจะตกใจกับการกระทำของตัวเองมากเกินไป
"นั่นสินะ จีมินฮยองคนจะอึดอัดมากเลย ดูสิหน้าแดงซะขนาดนี้ :D"
'ไอ้เด็กเจ้าเล่ห์'คนตัวเล็กได้แต่แอบคิดในใจ มีอย่างที่ไหนมาแกล้งให้เขาใจเต้นแบบนี้ เกิดเขาตกหลุมรักขึ้นมาจะทำยังไง -//-
"ถ้าฮยองไม่มีอะไรแล้วผมกลับบ้านหล่ะนะ อ่อ ผมมีอะไรจะบอกฮยองแหละ......"
ร่างสูงขยับเข้าไปใกล้คนตัวเล็กอีกครั้งพร้อมๆกับกระซิบอะไรบางอย่างข้างหูคนตัวเล็กเบาๆ
"จีมินฮยองฮ่ะ ฮยองรู้มั้ยว่าฮยองหน่ะ.....น่ากินมากๆเลยนะครับ :D"
'จุ๊บบบบบบบบบบ'
ร่างสูงทิ้งระเบิดลูกสุดท้ายไว้ก่อนที่จะค่อยๆเดินออกไปจากห้องชมรม

"................................................................."
จุดมากมายแทนความรู้สึกของจีมินในเวลานี้ ตกใจที่โดนไอ้เด็กจองกุกนั่นขโมยหอมแก้ม  ตกใจที่หัวใจไม่รักดีของตัวเองนั้นเต้นแรงจนรู้สึกได้ และตกใจที่ตัวเองไม่ได้โมโหในสิ่งที่ไอ้เด็กจองกุกนั่นทำเลยแม้แต่น้อย.....หรือว่า ปาร์คจีมินคนนี้จะตกหลุมรักไอ้บ้านั่นเข้า..
.
.
.
.
.
.


- - - - - ห้องนอนคนเหงา (ปาร์ค จีมิน) - - - - -


กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง ( อ่านให้เป็นเสียงข้อความ )


เปลือกตาหนาค่อยๆขยายขึ้นมือบางเอื้อมไปหยิบสมาร์ทโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดอย่างทุลักทุเล เนื่องด้วยเวลาในตอนนี้นั้นเป็นเวลาพักผ่อนของคนตัวเล็ก
"ตี3 บ้าเอ๊ยยย !! ใครส่งข้อความมาตอนนี้ห่ะ อยากตายรึไงวะ !!"
คนตัวเล็กบ่นกับตัวเองพร้อมๆกับเปิดดูข้อความจากใครบางคนที่ส่งมายามวิกาลขนาดนี้
ใครกันนะ ที่บังอาจส่งข้อความมารบกวนปาร์คจีมินคนนี้ ไหนดูชื่อคนส่งหน่อยสิ 'จอนจองกุก' ไอ้เด็กเจ้าเล่ห์ ไม่หลับไม่นอนรึไงห่ะ !!




'จีมินฮยอง ผมมีอะไรจะบอกฮ่ะ :D'

ผม

รัก

ฮยอง

นะฮ่ะ

เป็นแฟนกันนะ :D'

"อะ....ไอ้เด็กบ้า ใครสั่งใครสอนให้บอกรักคนอื่นแบบนี้กัน -///-"

จีมินยิ้มให้กับข้อความที่จองกุกส่งมาให้ก่อนที่นิ้วเรียวจะพิมพ์ข้อความอะไรบางอย่างและกดส่งอย่างรวดเร็ว
คนตัวเล็กยิ้มให้โทรศัพท์อีกครั้งก่อนที่จะล้มตัวลงนอนอย่างมีความสุข
.
.
.
.
.

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง

'ไอ้เด็กเจ้าเล่ห์ ถ้าอยากรู้คำตอบก็มาพูดต่อหน้าฉันอีกครั้งก็แล้วกัน แบร่ ;P'









- - - - - จบ - - - - -