คนนี้...เฮียจอง

เดย์ ศิรชัช หิรัญวานิช x ว่าน วันวิวาห์ ชื่นอารี

ว่าน สาวน้อยวัย 21 ปี ที่กำลังจะขึ้นปีสี่ แต่ทุกอย่างกลับพังทลายลงเมื่อมารดาซึ่งเป็นทั้งบ้านและพึ่งพาทางใจได้ลาลับไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ แต่เธอก็ไม่เคยท้อยังคงต่อสู้กับโชคชะตาที่ได้พบเจอ

ว่าแต่ผู้ชายที่เธอบังเอิญเจอเขาบ่อยๆ อย่าง เดย์ จะเป็นโชคชะตาของเธอหรือเปล่า แล้วเขาเป็นโชคดีหรือโชคร้ายของเธอกันนะ

******************************************

“ไม่เคยจูบ?”

เสียงเข้มที่เอ่ยถามทำให้ว่านชะงัก น้ำเสียงที่เป็นปกติของเดย์ทำให้เธอช้อนตามองเขาช้าๆ สายตาคมที่จ้องอยู่ก่อนทำให้เธอเม้มริมฝีปากแน่น แต่กระนั้นพิษของแอลกอฮอล์ก็ทำให้เธอใจกล้าจ้องเขาตอบไม่หลบไปไหน

ใบหน้าคมที่ดูดีจนไร้ที่ติ ปากหยักที่พึ่งจูบเธอไปเมื่อสักครู่ยิ่งมองก็ยิ่งอยากสัมผัสมันอีกครั้ง สัมผัสที่นุ่มลึกจนใจเต้นแรงและตื่นเต้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ไม่รู้ว่าความอยากรู้อยากลองเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หรือเพราะความต้องการที่อยู่ลึกๆ ในจิตใจ ถึงทำให้ว่านยกตัวขึ้นไปจูบร่างสูงก่อน ปากนุ่มแตะลงบนปากหยักอย่างแผ่วเบา หัวใจเต้นตึกตักไม่หยุด แต่ทุกจังหวะมันเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“อื้อออ”

 มือเล็กเกาะบ่าแกร่งไว้แน่นเผยอปากจูบตอบอย่างไม่ประสา เสียงเจ้ามู่ที่เห่าก็ไม่อาจทำให้ทั้งคู่ถอนจูบออกจากกัน

“โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง”

“รู้ตัวรึเปล่าว่ากำลังทำอะไร” หลังถอนจูบออกเดย์ก็ถามคนตัวเล็กเสียงเรียบ ตาคมจ้องใบหน้าเนียนไม่หยุด

“.....” ว่านไม่ได้ตอบ แต่พยักหน้าเล็กน้อยเชิงบอกว่าเธอรู้ตัวว่ากำลังทำอะไร ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเธอเองก็ไม่อาจควบคุมร่างกายและความต้องการได้ อยากรู้อยากลองกับสัมผัสที่แปลกใหม่

“แล้วรู้มั้ยถ้าไม่หยุด จะเกิดอะไรต่อ”

“.....” เธอพยักหน้าอีกครั้ง หัวใจเต้นไม่หยุด แก้มเนียนร้อนผ่าว สายตาคมดุดันที่มองมาทำให้รู้สึกกระดากอายเล็กน้อยจนต้องเมินหน้าไปอีกทาง

“งั้นก็รับผิดชอบด้วย เธอเป็นคนปลุกมันขึ้นมาเอง”

***********************************

นิยายเรื่องนี้เกิดจากความคิดและจินตนาการของไรท์ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ

************

ผู้แต่งขอสงวนสิทธิ์นิยายเรื่องนี้ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม)

ไม่อนุญาตให้ผู้ใดคัดลอก ถ่ายรูป หรือทำการดัดแปลงเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งไปเป็นผลงานของตนเอง หรือนำไปเผยแพร่ในรูปแบบและวิธีการอื่นก่อนได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร

********************