หวานนักรักรสวนิลา

อารมภบท 
"หง่าวววววว~วนิลาจ๋า..เธออยู่ไหนนะ>0<?" ผมเผลอพูดออกไปอย่างเรื่อยเปื่อย เมื่อวันนี้ผมกลับมาที่บ้านเเล้วพบว่าบ้านว่างเปล่า
"อ้าว ชอคโก้ กลับมาเเล้วหรอ กินข้าวเลยไหมจ๊ะ ^^?"
วนิลาในชุดเสื้อยืดเเขนสั้นสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีชมพู กับรองเท้าเเตะลายคิตตี้ 
อ้ากกกก
น่ารักเกินไปเเล้วนะ
-//-
ชิๆๆๆๆ
น่ารักจังเลยนะ
"เงี้ยววว~กินค้าบบบ เเต่ว่าอยากกินใจวนิลามากกว่านะคับ เเหะๆๆ ^_^;"ผมสงเสียงตอบเเล้วก็เดินไปรอที่หน้าจานข้าวของผม 
กลุก..กลัก..ป้อก.....
ข้าวที่หอมหวนชวนอร่อยก็ไหลมาเทมาเพื่อให้ผมกินอย่างเต็มที่ "มี้~ไม่เกรงใจเเล้วนะค้าบบ "
2 นาทีผ่านไป ไวเหมือนตอเเหล
ชามข้าวใสๆของผมเกลี้ยงหมดเเล้วล่ะนะ
ที่รักของผมก็ดำเนินการจัดเก็บไปล้างทันที
ช่างเป็นคนที่ใส่ใจอะไรเช่นนี้
น่ารักสุดๆๆ
อ้ากกก เเต่งงานกันเหอะนนะ
มี้ๆๆๆๆ
ถึงผมจะพูดไปอย่างนี้ ผมก็รู้ดีหรอกน่า ว่าความจริง เส้นทางชีวิตของเรา 2 ไม่สามารถจะมาบรรจบกันได้
เเอบเศร้านะเนี่ยยย
อ้ากกกก
ฮันนี่ผมมาเเล้ว ผมต้องไปก่อนล่ะ
เด๋วเค้างอน
บะบายยย
เด๋วมาอัพใหม่นะจ๊ะ