Focus You:ระยะชัด...ที่วัดไม่ได้

นิยายวายเรื่องแรกที่ไม่ใช่แฟนฟิค หลังจากหายไปจากเด็กดีนานนนนนนนมากกกกกกก

ลองอ่าน ติ/ชม ให้กำลังใจ ติฉินนินทา ด่าว่าตัวละคร (และคนเขียน) ด้วยนะคะ

ขอบคุณโค้ดสวยๆ จาก

 

https://writer.dek-d.com/loveprettygang/story/viewlongc.php?id=1128553&chapter=10

แนะนำตัวละครกันเถอะ

1. โมกข์     นิสิตศิลปกรรมศาสตร์ เอกถ่ายภาพ ดีกรีนักกีฬาแบตมินตันของมหาวิทยาลัย ชนะมาแล้วทุกสนาม ว่าที่ตัวเต็งทีมชาติ ว่ากันว่ากำลังคุยๆ อยู่กับผู้นำเชียร์สาวสวยแสนเพอร์เฟ็กด้วยนะ มีเจ้าของแล้วแบบนี้ นายเอก(?)ของเราต้องทำงานหนักแน่ๆ

2. สิรินทร์     คือชื่อที่พ่อแม่ตั้งมา แต่เพื่อนๆ เรียกว่า "ลิลลี่" ค่ะ กะเทยน้อยยังไม่บรรลุนิติภาวะ เฟรชชี่สายแดนซ์ สายเปย์ สายรุก ที่ทำทุกอย่างเพื่อประกาศให้โลกรู้ว่า "พี่โมกข์คือนิพพาน"

3. หยาดจันทร์     ผู้นำเชียร์ของมหาวิทยาลัยที่ "คุยๆ" อยู่กับพระเอกของเรา สาวสตรอง สวย รวย เก่ง จิตใจดี มีเหตุผลจนโมกข์แฟนคลับต้องยอมสยบ คูลขนาดนี้แล้ว ลิลลี่จะทำยังไงกันล่ะ

4. ญาดาภัทร     เพื่อนสาวสนิทซี้ปึ๊กตั้งแต่มัธยมที่กอดคอกันมาอยู่รั้วเดียวกัน แม่ทูนหัวผู้ช่วยเหลือนายเอกของเราอย่างสุดตัว สาวสายลุย สายโหด สายชนขนาดนี้จะมีใครเป็นของตัวเองมั้ยเนี่ย

5. เดชดนัย     เพื่อนซี้สายขรึมของโมกข์ เห็นทั้งดุ ทั้งเข้มงวดขนาดนี้ แต่พี่เค้าก็มีมุมอ่อนโยนเหมือนกันนะ

คุยกันนิดนึง

นิยายเรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจและบรรยากาศมาจากสถาบันที่เคยเรียน แต่มีปรับข้อมูลบางอย่างไปบ้างซึ่งไม่สามารถอ้างอิงอะไรได้อย่างจริงจัง เผื่อมีคนสงสัย(หรือติดใจ)พระเอกจนอยากจะไปเรียนด้วยแล้วถามว่า พี่คะ มีเอกนี้อยู่จริงมั้ย หรือมีชมรมนี้ ภาควิชานี้จริงๆ รึเปล่า? คำตอบคือ อาจจะมี(หรือไม่มี)ก็ได้ แต่เราจัดให้มีเพราะอยากได้พระเอกแบบนี้ ซึ่งจริงๆ นี่ก็จบมานานแสนนานนนนนนมาแล้วววววววววว T_T ไม่สามารถให้คำตอบได้ อยากรู้อะไรนอกจากนิยายก็ไปดูในเมนู TCAS นะจ๊ะเด็กๆ  W_W

เรื่องนี้แต่งโดยใช้มุมมองของสิรินทร์เป็นส่วนใหญ่ เล่าเรื่องผ่านสายตา ความคิด ความรู้สึกของสิรินทร์ เหตุการณ์ทุกฉากเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับสิรินทร์ ส่วนเหตุการณ์อื่นๆ ที่นายเอกของเราไม่ได้เข้าไปรับรู้ หรือไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์เราจะไม่เขียนถึง ให้คนอ่านตีความกันเอง ตัวละครอาจจะดูแบนๆ  เหมือนมีด้านเดียว นั่นเพราะเป็นการรับรู้จากความรู้สึกของตัวละครตัวเดียว ทั้งนี้ทั้งนั้น ตัวละครที่เกี่ยวข้อง (แม้แต่โมกข์เองก็ตาม) อาจจะมีมุมอื่นที่นอกเหนือจากการรับรู้ของสิรินทร์ซึ่งเราไม่ได้กล่าวถึง คนอ่านอาจจะเดาได้จากพฤติกรรมที่เขาแสดงออกผ่านสายตาของนายเอกก็ได้

เนื่องจากคนเขียนไม่ถนัดนิยายดราม่า หรือNCดิบเถื่อน T_T ดังนั้นเรื่องนี้ก็จะเป็นนิยายวายฟีลกู๊ด ใสๆ อ่านเล่นๆ เพลินๆ ไปนะจ๊ะ ^0^ เน้นลุ้นความรู้สึกฟินๆ ของตัวละครกันไปละกัน

อีกเรื่องนึง เนื่องจากเรื่องนี้ยังเขียนไม่จบ (แต่ยังจะเอามาลง? Y_Y)และคนเขียนก็ใช้เวลาอู้งานประจำมาเขียน เพราะงั้นมันอาจจะมาแบบนานๆ มาที มากระปริบกระปรอย มาให้อยากแล้วจากไป ขอให้อดทน stick with me นะทุกคนนนนน คร่าวๆ น่าจะเดือนละครั้ง - สองครั้ง _0_  หรืออาจจะเร็วกว่านั้นถ้าส่งงานแอดไวเซอร์เร็วก็จะรีบมาเขียนต่อ เป็นกำลังใจให้เราด้วยค่ะ

(แต่ไม่ต้องห่วงว่าจะค้างคา เพราะส่วนมากจะจัดการให้จบในตอน แล้วแต่ละตอนก็ยาวพอสมควรเลยทีเดียว)

ปล. ถ้าใครใจดีอ่านละเอียด ช่วยอีดิทคำผิดด้วยก็จะขอบคุณมากนะคะ เผื่อมีหวังจะรวมเล่มกับเค้าบ้าง กิ__กิ

CR.SQW