กับดักร้อน อ้อนให้รัก

คำโปรย

ภูวิศคาดไม่ถึงว่าชะตาชีวิตจะนำพาให้เขาหล่นตุ้บลงมายังสถานรับเลี้ยงเด็ก ท่ามกลางเด็กเล็กวัยฟันน้ำนมเหล่านั้น

มันเป็นประสบการณ์แปลกใหม่ที่ทำให้เขาได้มาเจอทั้งกลิ่นน้ำนม กลิ่นผ้าอ้อมเด็ก กลิ่นแป้ง แต่ที่น่าพิสมัยที่สุดคงจะเป็นกลิ่นแก้มของเธอ… หญิงสาวซึ่งเป็นเจ้าของเนอสเซอรี่ Cutie home

…………………….

เขาลากเธอกลับไปที่ห้องทำงาน พอเขาปิดประตูก็หันมารั้งร่างบางที่ตั้งท่าจะหนีเข้ามาในอ้อมแขน ยื้อยุดกันไปมาสักพักก็ดึงเธอไปที่เก้าอี้ ร่างของหญิงสาวหล่นลงไปบนตักและเขาก็ไม่พลาดที่จะกักตัวเธอไว้ในทันที

“เด็กบ้า นายอย่ามาหื่นนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้เลย”

“ไม่อยากให้ผมหื่นคุณก็อย่าดิ้นสิ”

“ฉันแก่กว่านายนะ ให้ความเคารพกันบ้าง”

“คุณทำตัวไม่น่าเคารพเองต่างหาก”

“นายมันก็แค่เด็กเกเร”

“พูดมากเดี๋ยวจับปล้ำให้รู้แล้วรู้รอด”

เธอผลักเบาๆ ให้เขาออกห่าง “ฟันนายขึ้นครบแล้วเหรอ มาทำเป็นอวดดี” ปาลิดายังไม่รู้ว่าเสือตัวเล็กก็มีเขี้ยวคมไม่แพ้เสือตัวโต จึงกล้าแหย่อย่างไม่เกรงกลัว

“โตไม่เต็มวัยก็มีเมียได้ก็แล้วกัน”

“ไอ้บ้าอย่ามาทะลึ่งกับฉันนะ ฉันจะฟ้องพ่อนาย”

“คิดว่าผมกลัวเหรอ”

พอเธอทุบเขา ปากร้อนก็ฉกวูบลงมา!