หนูเป็นเลขา ไม่ใช่ภรรยานะคะ...บอส

ฝาก ‘คุณบอส’ ด้วยค่า ขอบคุณค่า

#นิยายโรมานซ์

โดย มงกุฎไพลิน

เหมือนสวรรค์จะกลั่นแกล้งให้เธอต้องหล่นตุ้บจากตำแหน่งเลขา มาเป็นนังแจ๋วก้นครัวที่บ้านของบอส

เธอต้องซักเสื้อผ้า ทำกับข้าว แถมเขายังให้เธอเป็นพนักงานนวดให้เขาอีก

ตายๆๆ ช่างไม่สมกับใบปริญญาระดับเกียรตินิยมที่เธอจบมาเลยสักนิด จากทาสรับใช้ฐิตาก็กลัวเหลือเกินว่าจะขยับขึ้นไปเป็นทาสบนเตียงนอน

ยิ่งนานวันคุณบอสก็ยิ่งทำราวกับว่าเธอเป็น ‘ภรรยา’ ของเขา

ฐิตาทั้งเครียดทั้งสับสน แม้เธอจะมาอยู่บ้านของเขาด้วยเงื่อนไขบางอย่าง เขาก็ควรให้เกียรติเธอบ้าง ไม่น่าจะทรมานเธอด้วยวิธีการนี้เลยไม่ใช่หรือ

......................................

ออสตินได้ยินเสียงเหมือนแมวขู่ตอนกลางดึกจึงปรือตาขึ้นมองเธอ

“บอสคะ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ไหนบอกว่าฉันจะปลอดภัย”

“ผมไม่ได้ล่วงเกินคุณนะตาล แค่กอด คุณไม่ได้บุบสลายเลย”

“นั่นก็เรียกว่าล่วงเกินแล้ว”

“ผมฝันว่ากอดหมอนข้าง แค่ละเมอเท่านั้นเอง คุณจะโวยวายไปทำไม” บอสจอมเจ้าเล่ห์ยังหาทางแก้ตัวน้ำขุ่นๆ

“เคยโดนหมอนข้างกระโดดเตะกลางอากาศมั้ยคะบอส”

โดนขู่อย่างจริงจังนั่นละ ออสตินจึงยอมถอยห่างออกมาพร้อมรอยยิ้ม ไม่ใช่ว่ากลัว แต่ขำแม่เลขาจอมพยศคนนี้มากกว่า