คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : บทที่ 33 :: ลัดวงจร
ลมพายุพัดกรรโชกจนแทบจะฉีกกระช่างร่างของเขาเป็นชิ้นๆ! เรพยายามกวาดตามองหาตัวการจนในที่สุดเขาก็มองเห็นบนพื้นที่ไม่ไกลจากเขานัก เหมือนว่าแหล่งกำเนิดไฟฟ้าจะมาจากที่นั่น แต่แทนที่ชายหนุ่มผมเงินจะยืนอยู่ตรงนั้น...ทุกสิ่งว่างเปล่า!
ราวกับว่ามวลไฟฟ้ามหาศาลนั้นเกิดมากมนุษย์ล่องหน!?
เปรี๊ยะ!
พลันรอยปริร้าวก็เกิดขึ้นแล้ววิ่งไล่ออกเป็นเส้น - - จากอากาศ ลงไปยังพื้นทราย - - จากพื้นทรายขึ้นไปบนท้องฟ้า… เหมือนกับว่าภาพทุกอย่างนั้นกำลังฉายอยู่บนกระจก!!!
เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! เพล้ง!!!
ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวเขาแตกกระจายไม่มีชิ้นดี เบื้องหลังเกล็ดกระจกที่กำลังสลายไปในอากาศคือกลุ่มคนที่คุ้นตาที่สุด...
"คราวนี้ตัวจริงใช่ไหม?" คำพูดของซันที่ยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลากเขานักเรียกรอยยิ้มให้ปรากฏขึ้นบนใบหน้า ดูสภาพสะบักสะบอมของมันก็รู้ได้ไม่ยากว่าคงเจอมาแบบเดียวกัน...จะต่างก็ตรงที่ว่า ได้สู้กับใคร?
"ไม่ยุติธรรมเลย...ให้ตายสิ! ตัวปลอมแท้ๆ...แต่ดันทำให้เจ็บจริง..." เครสเอ่ยเสียงเบา ดวงตาสีอำพันจับจ้องไปยังบุรุษผู้ที่อยู่ใจกลางของตาข่ายไฟฟ้า...
"หึ...ท่าทางว่าคนที่ไม่น่าสู้ด้วยมากที่สุด คงจะเป็นพี่จิ้งนั่นแหละ!" กรเอ่ยเสียงเครียด ก่อนที่ดวงตาสีส้มจะเบิกกว้าง!
เพราะคลื่นไฟฟ้านับแสนๆโวลท์นั่นกำลังไหลทะลักออกจากตัวชายหนุ่ม ขยายวงออกมาหาทุกคนที่อยู่รอบๆ!!!
Blaze Wall!!!
เปลวไฟสีฟ้าลุกพรึ่บไล่ลามจนเป็นวงกลมก่อนจะก่อตัวสูงขึ้นเป็นโดมน้ำแข็งกักกระแสไฟฟ้าไม่ให้ทะลักออกมาย่างสดพวกเขาซะก่อน
"ไอ้บ้าเร! อย่ามาทำเป็นเท่คนเดียวได้มั้ยวะ?" ลู๊ฟแยกเขี้ยวส่งเสียงหัวเราะในลำคอ ขณะที่เรตวัดสายตาเชือดเฉือนมามองไอ้เพื่อนตัวดีที่นอกจากจะไม่ช่วยแล้วมันยังเอาปากมาราน้ำ
"ไปฆ่าพี่จิ้งทิ้งซะ! ไม่งั้นทั้งแกทั้งฉัน ทั้งทุกคนตายกันหมดแน่!" เด็กหนุ่มพูดลอดไรฟันก่อนจะเซถอยหลังไปสองสามก้าวเมื่อกำแพงน้ำแข็งของเขาปะทะกับพลังไฟฟ้ามหาศาลของจิ้ง
Moonlit Baria!
"ไม่เจียมสังขาร! สภาพทุเรศขนาดนั้นคิดว่าจะทำอะไรได้ ฮึ!" เจ้าหล่อนก้าวเข้ามากางข่ายพลังซ้อนทับช่วยเขาไว้อีกแรง
"เฮ้ย! ไอ้บ้า! ตกลงแกจะให้ฉันไปฆ่าไอ้โรงไฟฟ้าหัวหงอกนั่นจริงๆเรอะ!" กรตะโกนเสียงดังลั่น เรียกให้สองหนุ่มสาวที่ทำหน้าที่สร้างกำแพงหันมามองขวับพร้อมเอ่ยคำตอบโดยไม่ได้นัดหมาย
"ไปฆ่ามันเดี๋ยวนี้เลยไป!!!"
"จ๊ากกกกกกกกก!!! ซันครับ ช่วยเค้าด้วยยยยย!!!"
"ใช่เวลามาเล่นไหมวะกร? ตอนนี้กำลังเครียดนะโว้ย หาทางหยุดพี่จิ้งให้ได้เร็วเข้า" ซันลากคอกรดึงออกมาไกลๆเพื่อนสองคนที่กลังรวบรวมสมาธิดึงพลังจิตออกมาประคองกำแพงไว้ให้นานที่สุด
"เอาน่าๆ... เห็นพวกแกเครียดๆกัน เดี๋ยวจะแก่เร็วซะเปล่าๆนา..." กรยกสองมือขึ้นประสานท้ายทอยด้วยท่าทีสบายๆก่อนจะปรายหางตาไปทางคนบ้าพลังที่ยังปล่อยกระแสไฟฟ้าไม่หยุด
"มีวิธีไหม?" ซันเอ่ยถาม พร้อมรอยยิ้มรู้ทันอย่างที่กรต้องหลุดเสียงหัวเราะ
"พับผ่าสิ! แกสองพี่น้องนี่เหมือนกันจริง... รู้อยู่แล้วจะมาถามทำไมวะ?"
"ว่ามา..." คำเอ่ยสั้นๆพร้อมสีหน้าจริงจังของซันเรียกรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของลู๊ฟ
"...ถ้าเครื่องปั่นไฟมันเล่นทำงานเวอร์อย่างงี้...ก็ทำให้มันลัดวงจรซะสิ...!"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกันเนี่ย!!"
เจสบถลั่นทันทีที่เธอพยุงตัวลุดขึ้นได้ ดวงตาสีเลือดกวาดมองไปรอบๆก่อนจะมองเห็นหลินกับพอลยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากตัว ขาทั้งสองของเธอพาตัวเองเข้าไปหาเพื่อนที่ดูสะบักสะบอมไม่แพ้กัน
"นี่เจ...ตัวจริงใช่ไหม?" หลินเอ่ยถามด้วยท่าทีหวาดระแวง ทว่าพอลกลับเอ่ยขัด
"พี่เจ คนอื่นๆล่ะ?"
"พี่ก็ยังไม่เห็นเหมือนกันแต่พี่จิ้งน่ะ- -"
"พี่จิ้งน่ะ...กำลังโชว์พาวปล่อยกระแสไฟฟ้าเล่นอยู่ตรงนู้นแน่ะ" น้ำเสียงยียวนกวนประสาทดังขึ้นจาข้างหลัง กร วิล แชง...เขามาตั้งแต่เมื่อไหร่! ทำไมเธอถึงไม่รู้สึก!!!
"ทีนี้ ผมกำลังต้องการตัวช่วยอย่างมาก ไอ้เรกับไอ้เครสมันใกล้จะตายแล้ว เพราะพวกมันแค่สองคนต้านกำลังพี่จิ้งไม่ไหว" ดวงตาสีแสดจ้องตรงไปยังหลินที่ดูเหมือนจะเข้าใจความหมายของเด็กหนุ่มเป็นอย่างดี เธอหันหลังกลับออกจากวงสนทนาก่อนจะวาดมือขึ้นตั้งฉากกับพื้นตรงไปทางโดมน้ำแข็งสีทองอร่าม- -
Shade!!!
เกราะเงาสีดำซ้อนเข้าทับกับกำแพงอีกสองชั้นเพื่อช่วยรับแรงต้าน เธอหลับตาลงรีดเร้นพลังทุกหยดในร่างกายออกมาเสริมให้เกราะเงาแข็งแกร่งขึ้น ในขณะที่เจกับพอลได้แต่ยืนให้กำลังใจอยู่ข้างหลัง
"เอาล่ะ...ทีนี้ ถ้าเราไม่รีบหยุดพี่จิ้งให้ได้ก่อน ไม่สามคนนั้นตาย ก็พี่จิ้งตาย" กรเปรยเรียบๆด้วยท่าที่ไม่ทุกข์ร้อนในณะที่เจถลึงตาใส่เด็กหนุ่มอย่างไม่พอใจ
"นี่ไม่ใช่เรื่องตลกนะกร! เราต้องช่วยพี่จิ้งให้ได้!!"
"ผมก็ไม่ได้ว่ามันตลกนี่! วางใจเถอะน่า ผมขี้เกียจจะเดินทางคนเดียวมันลำบากจะตายไป... ว่าแต่ว่า...ผมน่ะมีแผนอยู่แล้ว พี่เจจะทำตามรึเปล่าล่ะ?"
หญิงสาวมองคนกะล่อนตรงหน้านี้อย่างแคลงใจ แต่เธอก็รู้ว่าไม่มีเวลามากนัก
เปรี๊ยะ!!
โดมน้ำแข็งเริ่มเกิดรอยร้าวเหมือนจะบ่งบอกว่าเจ้าของพลังจวนจะหมดแรงเต็มที ดวงตาสีแสดฉายแววเคร่งขึ้นมากะทันหันก่อนจะรวบรัด
"เอาเป็นว่าทุกคนต้องทำตามที่ผมสั่ง พี่เจ พี่ไปรวมกลุ่มอยู่กับพี่ทรายไว้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นห้ามเข้ามาใกล้แถวนี้เด็ดขาด ส่วนพอลมานี่..." กรกระชากคอเสื้อของเด็กหนุ่มอีกคนเข้ามากระซิบถ้อยคำบางอย่างลงไป พอลพยักหน้ารับน้อยๆสีหน้าดูเหมือนจะเข้าใจกรเป็นอย่างดี แต่จู่ๆเขาก็กลับเบิกตากว้างอย่างคาดไม่ถึง
"เฮ้! กร แต่ว่า..."
"ไม่มีแต่ล่ะ! นี่เป็นไม้ตายแล้วนะเฟ่ย! บทนี้บทสำคัญ ถ้าฉันทำได้ฉันทำไปแล้ว!" กรเริ่มแยกเขี้ยวในขณะที่พอลมีท่าทางไม่ค่อยมั่นใจ
"อะไร? อะไรกัน? พอลบอกพี่ด้วยสิ!" เจเห็นท่าทางของเด็กหนุ่มสองคนแล้วก็เอ่ยถาม แต่เพียงแค่กรตวัดสายตากร้าวมาให้ เธอกลับรู้สึกกลัวขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ
"ผมจะไม่พูดซ้ำสองนะพี่เจ...เรกับพี่จิ้งกำลังจะตาย พี่จะเดินไปดีๆหรือต้องให้ผมไปส่ง..."
แรงกดดันมหาศาลแผ่ซ่านออกมาจากตัวของเด็กหนุ่มตรงหน้า แววตาของเขาดูเยือกเย็น...ไม่สิ...ดูอำมหิตมากกว่าที่ควรจะเป็น เจก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวก่อนจะหันหลังวิ่งออกไปทางพวกทรายที่รวมกลุ่มกันอยู่ไกลออกไป
"เอาล่ะ ทีนี้...เตรียมตัวได้แล้ว พอฉันให้สัญญาณนายก็เริ่มได้เลยนะ" กรรวบรัดเอ่ยไม่ปล่อยให้พอลมีโอกาสได้ค้านสักนิด เขาววิ่งตรงไปกระซิบอะไรกับหลินสองสามคำ เธอพยักหน้ารับน้อยๆก่อนที่กรจะหมุนตัววิ่งกลับออกไปโดยไม่ฟังคำทักท้วงของใครอีก
พอลมองร่างของเจ้าแผนการที่วิ่งลับหายไปอีกฝั่งของโดมขนาดยักษ์ก่อนจะถอนหายใจน้อยๆแล้วหลับตาลงรวบรวมสมาธิ…
ขอให้วิธีนี้ได้ผลอย่างที่นายว่าแล้วกัน... กร วิล แชง!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
เปรี๊ยะ!
ร่างของเด็กหนุ่มเจ้าของกำแพงน้ำแข็งเซถอยไปหนึ่งก้าว ก่อนที่เจ้าตัวจะกัดฟันตั้งรับพลังบ้าระห่ำของใครบางคนต่อไป ทั้งๆที่ร่างทั้ง่ร่างของเขาแทบจะยืนไม่ไหว กล้ามเนื้อทุกส่วนตึงเครียดเหมือนเส้นเชือกที่ใกล้จะขาดเต็มทน บาดแผลที่ได้รับจากการต่อสู้ดูเหมือนจะยิ่งเปิดกว้างสร้างความเจ็บร้าวแล่นตรงเข้าสู่เส้นประสาท ...ใช่...เขารู้ดี...ถ้าหากว่ามากกว่านี้เขาจะตาย...พลังพิเศษที่เขาได้รับมาแต่เกิดมีข้อจำกัด ถ้าหากฝืนใช้กำลังมากเกินที่ร่างกายสามารถรับไหว นั่นก็หมายถึงชีวิต... ซึ่งตอนนี้เขารู้ดีว่าเขาเกินขีดจำกัดนั่นไปไกลแล้ว...
"เร...หยุดเดี๋ยวนี้นะ!" เสียงกระซิบขุ่นเคืองของเด็กสาวข้างๆดังขึ้นเรียกให้ดวงตาพร่าเลือนของเขาต้องหันไปมองเธอ
"แกกำลังจะตาย! แกต้องหยุดเดี๋ยวนี้นะ!!" ถ้อยคำที่เกือบจะเป็นคำสั่งนั่นเพียงแค่เรียกรอยยิ้มอ่อนโยนให้ฉาบบนใบหน้าของเด็กหนุ่ม
ใช่สิ! เธอรู้! ในบรรดาคนที่กางข่ายพลังนี้เรเป็นคนที่รับภาระหนักที่สุด เพราะต้องปะทะกับพี่จิ้งเองโดยตรง ในขณะที่เธอกับหลินทำได้แค่เพียงประคองเขาไว้ก็เท่านั้น...
เธอเหลือบมองดวงตาคู่สวยที่ตอนนี้แทบจะไร้แวว ใบหน้าขาวซีดแต่กลับเต็มใบด้วยเม็ดเหงื่อ ริมฝีปากเผือดสีไม่อาจจะทำได้แม้เพียงเอ่ยถ้อยคำตอบเธอ
เขากำลังจะตาย!!!
"เร...ได้โปรด...อย่าทำแบบนี้..." น้ำคำแปรเปลี่ยนเป็นเว้าวอน ทว่าเสียงนั่นแผ่วเบาสำหรับเขาเหลือเกิน
เปรี๊ยะ!!!
รอยร้าวเริ่มลากยาวขึ้นเรื่อยๆ ราวกับเป็นคำบ่งบอกว่าคนข้างๆเธอ จะแตกสลายไปพร้อมกำแพงน้ำแข็งตรงหน้านี่
"ถ้าแกอยากตายนัก ฉันจะเป็นคนกำหนดเวลาตายให้แกเอง…"
น้ำเสียงเย็นเยียบของกรวิลแชงดังขึ้นจากทางด้านหลัง เด็กหนุ่มยืนนิ่งดวงหน้าเรียบเฉยดั่งสวมหน้ากาก
"...แต่มันยังไม่ใช่เวลานี้...เร"
ตุบ!
ร่างสูงทรุดฮวบลงกับพื้นอย่างไม่เต็มใจ เพราะโดนกระแทกผ่ามือเข้าที่ท้ายทอยเต็มแรง ดวงตาสีส้มทอดมองเพื่อนเพียงครู่เดียวก่อนจะหันกลับมาหาหญิงสาวที่โดนพลังอัดมาแบบไม่ทันตั้งตัวจนต้องถอยกลับออกไปสองสามก้าว
"เครส...ถ้าหากว่าแกยังเป็นคู่หูฉันล่ะก็นะ... ทำตามที่ฉันสั่ง"
"ว่ามาสิ!" เครสกัดฟันกรอดตอบกลับไป ก่อนจะเพ่งสมาธิเสริมข่ายพลังเท่าที่จะมากได้
"หยุดซะ"
ชั่วครู่หนึ่งที่ดวงตาสีทองเบิกกว้างก่อนจะหันไปมองคู่หูที่ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร แววตาสีแสดนิ่งสนิทต่างไปจากทุกที แต่เพียงแค่นั้นเธอก็รู้ว่ามันมีทาง...
มันมีทางออกสำหรับ กร วิล แชง เสมอ!!!
“หยุดเดี๋ยวนี้!!!”
มือบางเกร็งแน่นก่อนจะกระชากออกจากท่าที่ถูกตรึงไว้อยู่ แรงผันผวนของสนามพลังส่งผลให้ร่างบางๆของสาวน้อยกระเด็นถอยหลังไปสองสามเมตร ทันทีที่กำแพงสีทองอร่ามจางลงเกราะเงาของหลินกหายวับไปพร้อมกันแทบจะในทันที!
“พอล!!! ลงมือเดี๋ยวนี้”
กร วิล แชง ตะโกนสั่งเสียงดังลั่นขณะที่มวลประจุไฟฟ้าไหลบ่าเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว!!
Dimension!!!
ภาพเบื้องหน้าโดยรอบพลันบิดเบี้ยวราวกับถูกฉาบด้วยกำแพงน้ำ เพียงชั่วพริบตาเท่านั้นประจุไฟฟ้ามหาศาลก็ถูกดูดเข้าไปในหลุมมิติเบื้องหน้านั่น และก่อนที่ใครจะได้สงสัยว่าประตูมิติมีปลายทางอยู่ที่ไหน เสียงร้องโหยหวนของใครบางคนก็ดังก้อง
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกก!!!”
ราวกับหัวใจถูกกระชากลงไปอยู่สุดเหว เจหันไปทางต้นเสียงก่อนที่จะพบว่าที่จริงแล้ว หลุมมิติของพอลแปรสภาพผันผวนเหมือนเป็นกระจก สะท้อนกลับเอากระแสไฟฟ้าทั้งหมดเข้าสู่ร่างชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงกลางนั่น!!!
“พี่จิ้ง!!!”
ก่อนที่เธอจะทันได้รู้ตัวขาทั้งสองข้างก็พลันวิ่งเข้าไปหาเขาอย่างที่ไม่ได้เสียเวลาคิด ทรายกับเมรีบตามไปรั้งร่างเพื่อนเอาไว้
“ปล่อยนะ!!” เจตวาดลั่นใบหน้าซีดเผือดดูโกรธเกรี้ยว พยายามสะบัดตัวให้หลุดจากมือของใครก็ตามที่ยื่นเข้ามาดึงตัวเธอไว้
“ใจเย็นๆก่อนสิเจ!” ทรายพูดเรียกสติเพื่อนแต่ทว่าดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผลเพราะคนตรงหน้ายิ่งดิ้นหนักกว่าเดิม
Larva Anger!!!
พื้นดินรอบตัวเจปริแยกก่อนที่ลาวาร้อนจะพุ่งขึ้นเป็นสาย สาดซัดเข้าใส่ทุกคนอย่างโกรธเกรี้ยว เพียงแค่สะเก็ดลาวากระเด็นผ่าน ผิวเนื้อก็แสบร้อนราวกับโดนเผา...โดนเผาจากความร้อนที่พุ่งขึ้นตามอารมณ์ของเธอ
สุดท้ายแล้วเจก็เป็นอิสระ ร่างบางๆวิ่งตรงเข้าไปหาข่ายพลังแปรปรวนข้างหน้าพร้อมความคิดที่ประกาศก้องในใจ...
ฉันจะฆ่านาย กร วิล แชง!!!
ความคิดเห็น