หออาลักษณ์

ลำดับตอนที่ #1 : ศึกนิรันดร์ และ The End

            นิมิตร้างลาลับ     คืนหวนกลับกระจ่างใส
วิญญาณลาร้างไกล       ร้องหวนไห้คร่ำรำพึง
พินิจแลตรึกตรอง          คำร่ำร้องครวญคำนึง
เพลิงโถมโหมตราตรึง   กลืนกินถึงทิวาวัน
มารร้ายคืนแผ่นดิน        ชั่วชีวินสิ้นสุขสันต์
กล้ำกลืนฝืนชีวัน            สู่ร่างนั้นนิรันดร

---------------------------------------------------------

         สายฝนพรำสร่างซา       ยามทิวาเคลื่อนพ้นผ่าน
พลิกโผนราตรีกาล                  คราจอมมารคืนบัลลังก์
กายากอปรดวงจิต                  หวั่นนิมิตแต่หนหลัง
ห้ำหั่นดุจชิงชัง                         โลหิตหลั่งโลมผืนดิน
บิดรจักลาลับ                           ตะวันดับผืนธานินทร์
สองจิตกอปรมลทิน                ทำลายสิ้นอดีตา

---------------------------------------------------------

      อสนีสาดพื้นนภาหม่น
เมฆพยับอับจนสิ้นแสง
ดวงทิวาลับไกลไร้เรี่ยวแรง
เพียงเดียวดายกร้าวแกร่งสู่ราตรี
      ปราการปรากฎเพียงพริบตา
ห้วงสมุทรโกรธาสิ้นทางหนี
ซากทลายเหลือเพียงเถ้าธุลี
ล้อมธานีมืดหม่นไร้ชีวิน
      เพลิงอัคคีลุกโหมโถมผืนผ้า
ดั่งมายาเพียงเงาฤๅภาพศิลป์
วายุพัดกราดเกรี้ยวเหนือผืนดิน
ร่างเงาเงื้อมทมิฬฟื้นสู่วัน 
      สายลมฝากแฝงความถ้อย
เมฆาเคลื่อนคล้อยเผยฟ้าหม่น
กลับคืนธานินทร์กำเนิดตน
วันวานผ่านพ้นสู่นิรันดร์

----------------------------------------------------

    ตรวนเอย ตรวนใด...
ตราไว้ ซึ่งใจ ข้านี้
กักขัง ตราบสิ้น ชีวี
ตราบสิ้น ปฐวี เวลา

    กรงเอย กรงใด...
จองจำ ไว้ด้วย ใจข้า
หวนไห้ ไร้แสง ทิวา
ชลนา พร่างพรม ผืนดิน

    ลมเอย ลมหนาว...
เหมันต์ ถึงคราว ครองถิ่น
หนาวลึก แผ่นผืน ธรณิน
หนาวสิ้น เสียดลึก ถึงใจ

    กาลเอย กาลผ่าน...
เนิ่นนาน ยังคง สงสัย
ใจข้า รั้งรอ สิ่งใด
วอนใคร ขานไข ข้าเทอญ

--------------------------------------------

    รักเอย รักใด...
ยิ่งใหญ่ เท่ารัก ข้านี้
รักเจ้า รักยิ่ง ชีวี
รักล้น สายนที ธารา

    หวังเอย หวังใจ...
ในหทัย เจ้าคิด เช่นข้า
แม้จันทร์ ดับสูญ สิ้นทิวา
รักข้า มิสิ้น จากใจ

    กาลเอย กาลผ่าน...
ตราบนาน ตราบสิ้น ชีพขัย
รักข้า เหนือยิ่ง สิ่งใด
รักมั่น ด้วยใจ นิรันดร์ 

----------------------------------------

                        ใจเอย ไม่เคย หวั่นไหว
              ยามไกล ไม่เคย ห่วงหา
              บัดนี้ ราวต้อง มนตรา
              ดั่งฟ้า เล่นกล ดลใจ

                        ตระหนัก รักแท้ เมื่อสาย
              ไร้เจ้า เคียงกาย ชิดใกล้
              ทุกข์ทน ขมขื่น อาลัย
              ด้วยใจ เจ้านั้น ร้างลา

                        หากแม้น หมุนเวียน เปลี่ยนกาล
              บันดาล ได้ดั่ง ใจข้า
              แค่เพียง ได้พบ พักตรา
              ตราบฟ้า ตราบชั่ว นิรันดร์...