{FIC} 'exo - WIFE

ลำดับตอนที่ #1 : [WIFE] - I - คุณท่านขา

Title : WIFE {1}



Pairing : Jongin x Yifan & Sehun



Author : craznoon



Rating : NC 9+ ,comedy



A/N : มันคือฟิคชั่นนะคะ จุ๊บๆ

WIFE {1}

 

 

" เซฮุน เข้าไปกราบคุณหญิงสิ "
















" ค่ะ คุณท่าน "
















" คุณ...พี่..ทะ…ทำไม ”
















ภาพเด็กสาวร่างเล็กที่คลานเข้ามาคล้ายถูกปรับเป็นภาพช้า และมันเริ่มพร่ามัวเมือหยาดน้ำใสๆค่อยๆมาคลอ

ที่ดวงตาคู่งาม หญิงสาวพยายามกล้ำกลืนหยาดน้ำแห่งความช้ำใจลงไปให้หมด













หยาดน้ำตาของเมียหลวง.......













ร่างแน่งน้อยที่ค่อยๆก้มลงกราบอย่างชดช้อยที่ปลายเท้า คอเสื้อหลวมกว้างหย่อนต่ำลงเผยให้เห็นเนินอก

ขาวอวบเบียดชิดดังบัวตูม เมี่อเงยหน้าขึ้นมารอยยิ้มมุมปาก ดวงตากลมโตที่เคยมีอาการหวาดกลัวกลับ

กลายเป็นเยาะเย้ยอย่างออกนอกหน้า ไม่เหลือแล้วกับเด็กสาวที่กลัวจนแทบเดินไม่ไหวในวินาทีแรกที่

เหยียบย่างเข้าบ้านตระกูลคิม













ไม่ใช่ว่า ‘ คิมจงอิน ’ สามีสุดเจ้าชู้ของอี้ฟานไม่เคยมีบ้านเล็กบ้านน้อย จงอินมีและเยอะมาก แต่ไม่เคยมีครั้ง

ไหนหรือคนไหนที่สามีจะกล้าพาเข้ามาหยามหน้าเธอถึงในบ้าน แต่กับเด็กสาวอายุไม่น่าจะเกินสิบเจ็ดสิบ

แปดปี เจ้าของใบหน้าน่ารักที่เหมือนจะร้องไห้ตลอดเวลา กับเนื้อตัวเต่งตึงขาวนุ่มไปทั้งกาย บ่งบอกให้อี้

ฟานมั่นใจว่ามันมีอะไรมากกว่าเมียน้อยคนอื่นๆ

















" เซฮุนเป็นเด็กกำพร้ามาจากบ้านนอก พี่เห็นว่าน่าสงสาร ก็เลยรับเลี้ยงไว้ "















" เลี้ยงในฐานะอะไรล่ะคะ ฐานะเด็กคนนึงในบ้าน หรือว่าฐานะอื่น "















"น้องไม่ต้องใส่ใจหรอกนะ พี่เห็นว่ากำพร้า เซฮุนไม่มีที่ไป "















"........................."















"พี่จะให้เซฮุนอยู่ตึกหลังบ้าน ไม่มาวุ่นวายบนตึกใหญ่ จะได้ไม่กวนใจน้อง ดีมั้ยครับ" 















"......................................."















"เซฮุนก็ต้องเคารพคุณหญิงเข้าใจมั้ย อยู่ส่วนของตัวเอง อย่าวุ่นวาย"















"ค่ะ คุณท่าน"















ประโยคหลังจงอินหันมาเอ่ยกับอีกคนที่นั่งพับเพียบสงบเสงี่ยมอยู่บนพื้นข้างเก้าอี้ เด็กสาวพยักหน้าหงึกหงัก

รับคำอย่างว่าง่ายพร้อมรอยยิ้มหวานหยดย้อย ดวงตากลมๆนั้นดูซื่อไม่มีพิษภัย ก่อนจะหันไปสบตาร่างของ

คุณหญิงอี้ฟานที่นั่งคอแข็งอยู่บนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม

















"ถ้าคุณพี่คิดว่าทำแบบนี้แล้วน้องจะรู้สึกดีขึ้น คุณพี่ก็คงคิดผิดแล้ว"















" ไม่เอาน่า อี้ฟาน รู้ไม่ใช่เหรอว่าพี่ยกให้น้องเป็นที่หนึ่งเสมอ "













มือหนาที่เอื้อมมาโอบเอวบางพร้อมคำพูดหวานๆของสามีไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น การมีบ้านเล็กบ้านน้อยไม่ใช่

เรื่องแปลกเพราะด้วยความที่เกิดในครอบครัวคนจีนในเกาหลีอันมั่งคั่ง ย่อมชินกับการเห็นพ่อมีเมียอีกคนเป็น

คนที่อายุเท่ากับตัวเธอเอง แต่ต้องไม่ใช่การพาเข้ามาในบ้าน พามายกฐานะเกือบจะทัดเทียมเธอแบบนี้
















" ไม่มีใครอยากเป็นภรรยาอันดับหนึ่งหรอกค่ะ สิ่งที่ผู้หญิงทุกคนต้องการคือเป็นหนึ่งเดียวของสามี "

















..........................................................................













ถ้าเกิดถามคิมจงอินว่าเขารักภรรยามั้ย ชายหนุ่มคงตอบอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อยเลยว่ารัก แน่ล่ะ ภรรยาที่มี

คุณสมบัติครบอย่างอี้ฟานจะไปหาที่ไหนได้อีก หน้าตาสะสวย ชาติตระกูลก็ไม่ได้ต่ำต้อย กิริยามารยาทต่างๆ

เพรียบพร้อมเนื่องจากผ่านการอบรมมาอย่างดี เรื่องหึงหวงจุกจิกจู้จี้ก็ไม่เคย เรียกได้ว่าอี้ฟานมีทุกอย่างที่

ภรรยานักธุรกิจพึงมี














ทั้งสองคนแต่งงานกันด้วยความจำเป็นและความเหมาะสมทางธุรกิจก็จริง แต่ความสวยและอ่อนหวานทำให้

เมื่อแต่งงานกันไม่นาน จงอินก็ตกหลุมรักภรรยาได้ไม่ยาก และก็เป็นธรรมดาที่ผู้ชายทุกคนควรจะเป็น การมี

หญิงอื่นนอกจากภรรยาเป็นสิ่งที่ผู้ชายวัยอย่างเขาเห็นเป็นเรื่องที่ปกติ 














อี้ฟานรู้ทุกครั้ง และทุกคนที่สามีพัวพันด้วย ไม่ว่าจะคืนเดียวจบ หรือรับเลี้ยงเป็นการเป็นเป็นงาน ไปจนถึง

ส่งค่าเล่าเรียน ค่ากินอยู่ต่างๆ แต่หญิงสาวก็ไม่เคยที่จะตีโพยตีพายอย่างที่ควรจะทำ 














ส่วนเซฮุน สาวน้อยตาหวานที่จงอินเพิ่งจะไปติดอกติดใจได้ไม่นาน นักธุรกิจหนุ่มก็กล้าพูดได้เต็มปากเต็ม

คำว่าเขาก็ไม่อาจปล่อยให้หลุดมือไปได้ จงอินเจอเซฮุนครั้งแรกตอนไปไนท์คลับสุดหรู ที่เขาเป็นแขกวีไอพี

อยู่ 














ในตอนนั้นเซฮุนเพิ่งจะเข้ามาเป็นเด็กเสิร์ฟคนใหม่ได้ไม่นาน แต่จะด้วยตั้งใจหรืออะไรก็ตามแต่ น้ำที่เด็กสาว

ทำหกรดสูทราคาแพงของชายหนุ่มวันนั้นก็ทำให้เขาได้ครอบครองเซฮุนในวันนี้














ชายหนุ่มหลงใหลเซฮุนมาก นับว่ามากกว่าทุกคนที่เคยผ่านมา ด้วยร่างกายอันน่าหลงใหลเหมือนดอกไม้ที่ดู

สวยหวานแต่มีกลิ่นหอมรัญจวนใจ กิริยาท่าทางน่ารักไม่ดูมีจริตจกร้านใดๆ เหมือนเด็กเล็กๆใสซื่อบริสุทธิ์














จนระยะหลังมานี้หลังจากเสร็จงานอันหนักหนาขอตำแหน่งประธานบริษัท แทนที่จะตรงกลับบ้านแต่กลับสั่ง

ให้คนขับรถหมุนพวงมาลัยไปหาเด็กสาวหน้าหวานที่ออดอ้อนให้เขากลับไปหาทุกคืนวัน














จนในที่สุดเมื่อไม่สามารถไปหาได้ทุกวัน นักธุรกิจหนุ่มก็กระวนกระวายใจ ในสมองของจงอินคิดภาพเซฮุ

นขึ้นห้องหรือปรนนิบัติออดอ้อนชายอื่นเหมือนที่ทำกับเขา เพียงแค่คิดจิตใจก็ร้อนรุ่มจนแทบทนไม่ไหว จะ

ใช้อำนาจของเขาผูกขาดไม่ให้เด็กสาวขึ้นห้องแล้วนั่งๆนอนๆในไนท์คลับ ก็ดูจะไม่เป็นเรื่อง













ดังนั้นมีทางเลือกเดียวที่เขาจะสบายใจได้ว่า เมื่อกลับจากการทำงานในทุกๆเย็นจะมีร่างนุ่มนิ่มรอคอยเขาอยู่

ก็คือการพาเซฮุนเข้ามาอยู่ในบ้าน แรกๆจงอินก็กังวลใจเกี่ยวกับเรื่องภรรยาอยู่เหมือนกันว่าจะยอมหรือเปล่า

เรื่องการมีบ้านเล็กบ้านน้อยเขาไม่กังวล เพราะเขาไม่ได้ถือว่าเป็นการนอกใจ 















และก็ไม่ได้เสียหายที่ตรงไหน อี้ฟานก็ยังคงเป็นคุณหญิงของบ้านที่เขายกฐานะให้เธออยุ่เคียงข้างอย่างเต็ม

ภาคภูมิ เขาไม่ได้เลิกหรือหย่ากับเธอเสียหน่อย ............














"คุณท่านขา ถ้าคุณหญิงท่านไม่สบายใจ คุณท่านส่งเซอุนกลับไปอยู่ที่เดิมก็ได้นะคะ"















ร่างเล็กนั่งทำสีหน้าเศร้าสร้อยอย่างน่าสงสารอยู่บนพื้น หลังจากที่คนของจงอินจัดของใน"บ้านหลังใหม่"

เธอเสร็จ จงอินก็พาเธอหลบใบหน้าซีดเหมือนจะเป็นลมของคุณหญิงอี้ฟานขึ้นมาพักบนห้องใหม่   

เซฮุนซบใบหน้าลงกับตักของจงอิน หยาดน้ำตากลิ้งลงมาบนแก้มใสๆเมื่อเห็นชายตรงหน้ากำลังครุ่นคิด

เธอรู้วิธีร้องไห้ยังไงให้สวย ทำให้มีเพียงหยาดน้ำที่หยดแหมะๆอย่างน่าสงสารกับดวงตาใสๆที่ช้อนมอง















"คุณท่านกรุณาเมตตาชุบเลี้ยง เซฮุนไม่อยากให้คุณท่านกับคุณหญิงไม่สบายใจ"















"ร้องไห้ทำไม ฉันไม่ได้กังวลขนาดนั้นซะหน่อย"















มือหนาเอื้อมมาจับไหล่เล็กก่อนจะดึงร่างขาวให้มานั่งลงบนตัก ก่อนจะซับหยาดน้ำตาที่ยังเปรอะเปื้อนบน

แก้มให้ เซฮุนยกมือของชายหนุ่มขึ้นมาจูบซ้ำๆแล้วซบใบหน้าลงบนบ่ากว้าง เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงละห้อย

เหมือนเด็ก
















"เซฮุนเห็นคุณท่านไม่สบายใจ เลยรู้สึกไม่ดี ถ้าคุณท่าน.......อื้อ..."















ก่อนจะได้พูดจบ กลีบปากอวบอิ่มสีชมพูก็ถูกครอบครองอย่างดูดดื่มจากคนที่อดใจไม่ไหวกับเนื้อนุ่มนิ่มที่

เบียดชิดอยู่บนตัก จงอินดูดกลืนน้ำหวานจากเด็กสาวตรงหน้าอย่างรุนแรง อีกฝ่ายก็ตอบสนองอย่างดีไม่แพ้

กันด้วยการยกสองแขนกลมกลึงคล้องคอ บดเบียดเนินออกน่มนิ่มเข้ากับแผงอกของชายหนุ่ม















"อย่าทำตัวน่ารักบ่อยๆสิ ฉันจะอดใจไม่ให้ปล้ำเธอได้ยังไงกัน"















TBC.

 

.

:) Shalunla