คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ゛เทพบุตรสุดกากขอรักเพียงเธอ : part 1
บรรยากาศรอบข้างผมตอนนี้เป็นบรรยากาศที่ดีมาก มีทุ่งข้าวสีเหลืองทองอยู่ล้อมรอบตัวผมแสงแดดอ่อนๆสายลมเบาๆที่พัดผ่านร่างกายอันบอบบาง ถ้าใครไม่บอกคงนึกว่าผมถ่ายมิวสิควิดีโอเพลงอยู่แน่นอน ว่าแต่เพลงอะไรดีละ ...... นี้มันฝันของผมชัดๆ ขอต้อนรับเข้าสู่มายดรีมของจองอิลฮุนครับอิอิ
“ จองอิลฮุนนน ~ ”
เสียงหวานที่แว่วเข้ามาใส่หูผมทำให้ผมต้องหันไปหา เฮ้ยนั้นมันใครวะ หน้าตาคุ้นๆ เสียงอย่างงี้คงมีไม่กี่คนหรอก ผมกำลังจะมองให้เห็นแน่ชัดว่าต้นตอเสียงนั้นเป็นใคร ตอนนี้ผมเห็นคนร่างบางผมยาวสลวยใส่ชุดเดรสสีขาวแบบสบายๆ เหยด นั้นมันนางฟ้าปะวะ
“อ้าว หายไปไหนละวะ”
ผมกำลังจะเดินเข้าไปหาเจ้าของเสียงที่เรียกชื่อผมแต่ไม่ทันไรร่างนั้นก็หายไปซะแล้ว อ้าวอีเชี้ยผีหลอกกูปะวะฝันเหี้ยอะไรกูเนี้ยนึกว่าจะมาแนววินเทจนี้เหี้ยอะไรนิ แม่จ๋าผีหลอก ปล่อยหนูปายหนูไม่ชอบฝันแบบนี้หนูกลัวปี๋ฮรือออออ แง T_T ….
“ อิลฮุน !! ”
“ อ้าว รุ่นพี่จีน่าเองหรอครับโถ่ตกใจหมดเลย ! ”
หูยก็นึกว่าผีที่ไหน นี้มันนางฟ้ามายเกิร์ลของผมนี้เอง ผมชอบพี่เขามากๆครับแต่ติดที่ว่าพี่เขาไม่ชอบผมอะดิเฮ้อ ผมจำวันที่ผมรวบรวมความกล้าจะไปบอกพี่เขาได้เลย แต่พี่เขากลับตอบมาเพียงว่า ‘ขอโทษนะพี่ไม่ชอบนายพี่เห็นนายเป็นแค่น้องชายแค่นั้น’ อื้อหือคำนี้แหละครับมันเจ็บกระดองหัวจรัย
“พี่มาทำอะไรที่นี้อะครับ”
“พี่มาเดินเล่นน่ะ....นี่พี่มีอะไรจะบอกนายด้วยแหละ ”
พี่จีน่ายิ้มหวานใส่ผมสีหน้าตอนนี้พี่เขาดูเขินมากๆเท่ามะเขือเทศ10โลได้มั้ง เฮ้ยพี่เขาจะบอกอะไรผมวะครับอย่าบอกนะว่าพี่เขาจะสารภาพรักผมอะอย่านะผมไม่พร้อม แต่เท้าเจ้ากรรมผมนี้ก้าวไปหารุ่นพี่เขาอย่างเร็วแล้ว แหม่โอกาสแบบนี้ใครจะพลาดละครับ ไม่รู้ว่าเป็นอะไรพอเวลาผมอยู่ใกล้รุ่นพี่จีน่าผมเหมือนลูกหมาเชื่องๆนี้เอง
“ พี่มีอะไรจะบอกผมหรอครับ?.... ”
“ คือพี่...... ” ._.
ตอนนี้สีหน้าพี่จีน่ามันน่ารักมากเลยอะอื้อหือมันบรั่บๆๆๆๆ .... ถ้าโดดฟรัดแล้วลากเข้ากองหญ้าแถวนี้ได้ผมคงทำไปแล้วจริงนี้มันความฝันผมอ่ะเนอะๆๆ แต่ผมไม่ทำไงแบบว่าเด็กดีมีวินัยใฝ่เรียนรู้คู่คุณธรรม กูบ่นเหี้ยไรวะเนี้ย=_=
“ คือ.....>_< ”
“ ครับ...??? ” ……….
เมื่อไหร่จะพูดวะพูดไรก็ได้พูดมาเหอะตอนนี้กูเริ่มจะวีนแล้วนะเดี๋ยวทุ่งหญ้ามันก็แตกโบร้มกลายเป็นโกโก้ครั้นช์หรอก หรือว่าให้เต้นแน่นอกฆ่าเวลาดี พี่จีน่าพี่แน่นอกหรอครับคืออยู่นั้นแหละแบบถ้ามีใครมาปลุกไรตอนนี้ก็จะอดพูดปะ โอ้ย ไม่ได้ดิกูเป็นพระเอกเรื่องนี้เลยนะไม่ดีต้องรักษาลุคไว้อึ้บไว้ลูกพ่อ อึ้บ...
“กับข้าวมาแล้วจ้ากับข้าว !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“ห๊ะ !!!!!!!!????????????????”
เสียงใครที่ไหนมาขายส้นตีนอะไรแถวนี้ครับคนจะสารภาพรักกัน ไม่ได้ละกูต้องพารุ่นพี่จีน่าวิ่งหนีตายไปที่อื่นก่อน เคยดูปะครับคู่กรรมฉากณเดชน์พาดริชชี่ไว้บนบ่าละวิ่ง น่อวเท่เลยดิความฝันกูก็เอาว่ะ นี้ละพอดีเลย
“ มึงจะตื่นไหมอีอ้วน !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ”
ผมสะดุ้งตื่นออกมาจากภวังค์ความฝันของผม โอ้ยแม่งหมดกันอะฉากคู่กรรมที่วาดฝันไว้ยังไม่ทันจะพาดบ่าเลยไรวะแม่ง ผมงัวเงียตื่นแล้วพลิกมาดูหน้าคนมาขายกับข้าวในห้องนอนของผม เดะเหอะกูจะวีนให้บ้านแตกเลยใครมาขายกับข้าวแถวนี้วะ อยากขายมากนักใช่ไหม เอาตีน...กู... อุ้ยหวัดดีครับเสด็จแม่
“สวัสดีตอนเช้าต้อนรับวันใหม่ขอรับเสด็จแม่ขอรับ ต้องการอะไรหรอขอรับ”
ผมแทบจะคลานไปกราบตีนหม่อมแม่อันสุดที่รัก แหม่ถ้าไม่ติดว่าเป็นหม่อมแม่ที่มีบุญคุณให้ข้าวให้น้ำมาตลอด19ปีนี้จะโดดฟาดหางเหมือนนายขนมต้มสัก10รอบเอาให้แม่งน็อคขาที่ไปเลย
“เช้าบ้าบออะไร เอาตะหลิวไปกินไหมนี้มัน10โมงแล้วจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน รีบๆตื่นแล้วลงไปได้แล้ว .. แล้วห้องนี้อะไรเนี้ยแม่บอกให้เก็บตั้งแต่วันศุกร์แล้วไม่ใช่หรอ จัดการเดี๋ยวนี้ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
กรี๊ดดด แทบร้องไห้เจอแบบนี้มันเจ็บจุงเบย=_= ไมต้องรัวใส่ผมขนาดนี้ผมเป็นลูกแม่อยู่ปะครับถามจริง ดูก็รู้ละว่าผมติดขี้บ่นมาจากใครฮรืออ
“ครับ..T_T”
“ตอนเที่ยงแม่จะออกไปซื้อของข้างนอกนะ แล้วตอนบ่ายโมงน้องซองแจที่อยู่ข้างซอยจะมาหาเห็นเขาบอกว่าคิดถึงอยากเจอหน้า”
“ผมขอรื้อความทรงจำเมื่อตอนเด็กก่อนน้องซองแจข้างซอย .... อ๋อๆๆๆๆ น้องซองแจ ใช่น้องตัวโตๆคอยาวๆเหมือนยีราฟฟันเหยินหน่อยๆตาตี่อีกปะ”
ผมจำได้ละแต่ก่อนสมัยเด็กๆ ผมเคยถีบสามล้อคันเล็กๆน่ารักลายคิตตี้ไปหาน้องเขาอยู่ประจำ ก็อยู่บ้านคนเดียวมันเหงานี้หว่า อยู่กับแม่น่าเบื่อจะตายวันๆดูแต่ละคร แล้วนี้อะไรตอนนี้โด่วไม่เลิกไม่ราอะไรก็ไม่รู้คุณชายพุตะพรึดชื่อไรไม่รู้แปลกๆบ้าๆบอๆจุฑาเทพโด่ สู้คุณชายอิลฮุนวังเกาะแม่กินได้ปะ มันเทียบกันไม่ติดอะจริง อย่าครับอย่า
“อืมมั้ง..ว่าน้องเขาซะแบบนี้น้องเขาจะมีดีอะไรมั้งอะลูก...ยังกะตอนเด็กแกดูดีตายอ่ะ”
แม่พูดแบบเอือมๆแล้ว เดินออกจากห้องสะบัดตูดหนีออกไปทิ้งผมเอ๋อแดกอยู่บนเตียงคนเดียวภายในห้องที่รกรุงรังเอาจริงๆห้องผมเหมือน สนามรบขนาดย่อมเอาไว้ให้แมลงสาบกะหนูมันมาสังสรรค์ปาร์ตี้ฟูลมูนกันทุกคืน แต่เรื่องอะไรที่ผมจะทำอะครับเดี๋ยวแม่ก็ออกจากบ้านละเรียกป้าข้างบ้านมาทำความสะอาดให้ก็ได้จ้างครั้งละ250โห ชิวๆ บ้านรวยก็งี้
12.30
“อ๊อด อ๊อด”
“ป้ามาละลูกอิล” เสียงป้าวัย40เนาะๆ ที่อยู่ข้างบ้านมาได้เวลาพอดีจะว่าไปถ้าป้ามาผมก็อดตีดอทข้างบนอ่ะคอมอยู่ในห้องผมว่ะ พูดแล้วก็เซ็งจะเล่นไปให้ป้าทำความสะอาดไปก็เกรงว่าฝุ่นมันจะตลบอบอวล สาบานได้ว่านั้นห้องผมไม่ใช่ห้องมหกรรมฝุ่นเริงระบำ สนุกกันเลยสิมึง
“ป้าครับๆ เดี๋ยวผมออกไปกินข้าวหน้าปากซอยนะเดี๋ยวผมเข้ามาอีกครึ่งชม.เจอกัน”
“มาเร็วๆนะป้าเหงาไม่มีเพื่อนคุยๆ”
“ได้ครับจะรีบมาหาทันทีไม่ให้ป้าเหงาแน่นอน เพราะป้าเหงาแล้วเดี๋ยวผมจะขาดใจตามไปด้วยนะอิ” หยอดซักมุขก่อนเดินออกจากบ้าน ไม่ใช่แก่ก็เอานะแต่ถ้าไม่พูดดีป้าไม่ทำให้นี้คือซวย
คงคิดว่าทำไมผมไม่กลัวป้าเขาขโมยของใช่ปะง่ายๆ บ้านผมนี้กล้องวงจรปิดเต็มบ้านครับ ตั้งแต่โจรเข้ามาครั้งล่าสุดแม่ผมก็เข็ดเล่นติดกล้องซะเต็มบ้านเลยก็ว่าได้
“เอ้าลูกพ่อได้เวลาทำงานละ ตื่นๆๆๆๆๆ” ผมไม่ได้คุยกะใครที่ไหนหรอกแต่คุยกะจักรยานLAแม่บ้านสีชมพูอาโนเนะของผมเองอ่ะ ย้ำว่าของผมทำไมมีปัญหามากปะครับก็ชอบอะ เห็นแบบนี้ดิ้นหน้าร้านแทบตายนะกว่าจะได้มา อันที่จริงไม่ได้ชอบมากหรอกครับแค่มันเหลือคันเดียวในร้าน แล้วช่วงนั้นโคตรอยากได้ เอาไว้ซิ่งกับเพื่อนในซอยเกร๋ๆเลย
“เอ้าลูกพ่อเตรียมตัว 3 4 !!!” ผมออกตัวอย่างรวดเร็ว เห็นแบบนี้ผมเป็นแชมป์ซิ่งดีเด่น2ปีซ้อนเลยนะโถ่แค่ติดว่าเพื่อนๆในซอยขยันตั้งใจเรียนกันหมดเลยไม่มีเวลามาแข่งกันเหมือนแต่ก่อนเท่านั้นแหละ ใครคิดว่าเจ๋งก็เลี้ยวเข้ามา
วันนี้แปลกๆ อยากกินข้าวมันไก่หน้าปากซอยทะแม่งๆ ไม่รู้ว่าอยากกินทำไมเหมือนกันนะ ปกติผมชอบกวนตีนอาเจ๊กขายข้าวมันไก่บ่อยๆ แต่ติดที่ว่าลูกสาวร้านข้าวมันไก่คือรุ่นพี่จีน่าที่ผมฝันถึงเมื่อคืนดิครับโห่เลยไง เขาไม่เอาปังตอฟันหน้าผมก็บุญแค่ไหนละ ที่ผมชอบไปเกาะแกะลูกสาวเขาบ่อยๆอะ
ตอนนี้ผมกำลังปั่นจักรยานโต้ลมอย่างสบายๆสไตล์จองอิลฮุนง่ายๆ ปั่นแบบไม่รีบใครจะแซงก็แซงไปดิหล่อไม่แคร์ แต่นี้มันจะถึงหน้าบ้านที่หมาดุละแม่งทำไงดีวะหมาบ้านนี้ก็เป็นเชี้ยอะไรก็ไม่รู้ชอบเห่าคนหล่อจังเลยไม่เคยเห็นหรือไง ว่างๆจะไปแฮ่ใส่หน้าให้รู้ซะมั้งว่าหน้าตาคนหล่อมันเป็นยังไง
‘โฮ่ง โฮ่ง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!’
เชี้ยยยยยยยยยยยยยย พูดไม่ทันขาดคำ ได้ยินเสียงนี้เป็นอันรู้กันว่าต้องทำอย่างไรหน้าที่ขาสองข้างของผมรู้ดีรีบปั่นเกียร์หมาสิครับมันมีกี่เกียร์ไม่รู้แต่เกียร์น้องอิลนี้ปั่นแหลกแหกสะบัด
หูยแม่งโหดจริงอะ พึ่งปั่นผ่านหน้าบ้านไม่เท่าไหร่มันเล่นกูแล้วหรอถิ่นมึงนิครับ กูรู้แล้ว หยุดนะหยุด กูจะไปเดี๋ยวนี้แหละ ฮืออย่ากัดกูดิเด้ แผลเก่าก็ยังไม่หายไม่ได้ถูกมันกัดหรอกครับแต่ปั่นหนีแม่งแล้วล้มเองโง่เนอะ ผมปั่นเกียร์หมาแล้วรีบยกขาทั้งสองไว้ขนานกับตะกร้าเลย เป็นไงละยิมนาสตงยิมนาสติกก็สู้กูไม่ได้หรอกเวลานี้ กูชนะขาดอะจริง
.
...
...
..
‘โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง !!!!’
ฮึ เป็นไงละได้ยินเสียงมาจากไกลๆ ตอนนี้ผมปั่นผ่านถิ่นมันละครับ หูยเฉียดฉิวอะจริงปกติมันไม่ได้มาตัวเดียวนะมันมาเป็นฝูงเจ้าของบ้านแม่งก็นะ ฮึ้ยๆๆๆๆถ้าไม่ติดว่าเป็นแฟนเก่าที่ชื่ออีมินฮยอกผมจะเข้าไปด่าละ แต่คนนี้เขาเจ้าที่แรงครับทำไงได้ไม่กล้าเข้าไปแม้แต่บอกสวัสดีคนมันเก่าแล้วให้ทำไงถ้าให้เล่านี้เรื่องมันยาวครับ คิดแล้วมันเศร้าไปกินไก่ที่ท่าน้ำดีกว่า♥ ~
: ร้านข้าวมันไก่เฮียเฮ้ง :
“อาเจ๊กเหมือนเดิมที่นึงๆๆๆ” ผมเดินเข้าไปในร้านข้าวมันไก่หาโต๊ะนั่งโต๊ะแรกๆที่ติดกับหน้าร้านแต่สายตามองกวาดรอบๆหาหวานใจ
“เอาตีนอั๊วะอะหรอล้ายๆๆๆๆ”
“เฮ้ย บ้าดิเจ๊กก็เอาข้าวมันไก่พิเศษไม่เอาหนัง โรยผักชีแต่ก้านไม่ต้องนะมันแข็งเดี๋ยวติดฟันไม่หล่อ น้ำจิ้มไม่เผ็ด ข้าวไม่มันไม่แดกนะรู้เปล่า น้ำซุปไม่โรยพริกไทยไม่ใส่ฟัก แตงกวาเยอะๆ เหลือเดี๋ยวเอากลับบ้านไปพอกหน้า เนื้อไก่ไม่ต้องเอาไหหลำนะไกลไปเอาเบตงก็พอใกล้ๆ เออที่พูดมาเมื่อกี้อะล้อเล่น ขอข้าวมันไก่แบบพิเศษไม่เอาหนังก็พอละ”
“แหลกตีนกูไหมละ??????????”
“ไรนะเจ๊กไม่แหลกดิ ไม่ๆๆๆๆโนๆๆๆๆ เก็บไว้ตำกระเทียมดีกว่าเอาแหลกๆนะ”
“อั๊วะพูดว่า แดก-ตีน-กู-ไหม”
“หูยเจ๊กคราวนี้พูดชัดเลยอ่ะ ผมล้อเล่นไม่เอาดิจุ๊ๆลูกค้าเยอะแยะ”
“เดี๋ยวลื้อกะอั๊วะเจอกันหลังไมค์เดี๋ยวโดนแน่มึงอ่ะ-_-”
“ล้อเล่นครับเฮียโอ๋เอ๋ๆๆๆๆกริ้วๆๆๆๆๆกุ๊กๆๆๆ”
“อ้าวอิลฮุน มากินข้าวมันไก่อีกแล้วหรอ”
อุ้ยเสียงคุ้นๆ นี้มันแม่นางในฝันเมื่อคืนนี้หว่าคนอะไรไม่รู้ยิ่งโตยิ่งสวยจริงๆครับ มองมุมไหนมันก็แบบเป๊ะมากอ่ะโดยเฉพาะตรงนั้นภูเขานี้ทิวทัศน์สวยมากเลยเชียว ฮั้นแหน่ะคิดอะไรกันผมหมายถึงคิ้วพี่เขาตังหากหรอก โถ่
“ไม่รู้ดิครับวันนี้อยากกินแปลกๆ สงสัยหัวใจมันเรียกร้องอยากเจอพี่ละมั้ง” หยอดไปซักดอกเผื่อจะลุ้นวันที่จะมีกันและกัน
“หือ......เด็กน้อยนิกินน้ำอะไรละเดี๋ยวพี่ไปเอามาให้?”
“ขอน้ำเปล่าละกันครับ”
“วันนี้พี่สาวแต่งตัวสวยจังจะไปไหนอ่อครับ”
“ไปเที่ยวจ้า”
“ลื้อจะหยิบให้มันทำไมว้าอาหมวย ให้มันหยิบเองก็ล้ายนี้”
“ไม่ได้หรอกป๊าคนนี้ขาประจำเลยนะต้องบริการหน่อยๆ”
ผมไม่ได้พูดอะไรนอกจากนั่งยิ้มหน้าแป้นแล้นอยู่หน้าโต๊ะแล้วหันไปยักคิ้วให้ อาเจ๊กสองครั้งเป็นไงละนี้น้องรักเลยนะครับให้รู้ซะบ้าง ใครน้องใครพ่อ งงปะละอืมงงอยู่หน่อยนึงมั้ง
ไม่ทันไรพี่สาวสุดสวยก็ยกน้ำแข็งเปล่าแก้วนึงกะน้ำเปล่าหนึ่งขวดมาให้ละ นั่งแบบหล่อๆเป็นลูกค้าประจำก็ดีงี้นี้เอง
“เดี๋ยวพี่ไปหยิบข้าวมันไก่มาให้นะ”
“คร้าบบบบบ”
“กับลูกสาวอั๊วะละพูดลีหนักลีหนา ไมกับอั๊วะเอ็งกวงตีนจังวะ”
“ไม่รู้ดิ่ป๊า มันเป็นสไตล์มั้ง”
“ใครป๊าลื้อเดี๋ยวอั๊วะก็เอาปังตอฟาดหน้าเลยนิ” อาเจ๊กพูดไม่ทันไรก็เตรียมจะหยิบปังตอที่อยู่บนเขียงไก่หน้าร้านออกมาเตรียมทำท่าจะฟันหน้าผมให้ได้ เอาละกูหาที่ซ่อนแปป
“ป๊าาาา น้องเขาก็พูดเล่นน่าไม่ต้องคิดจริงจังหรอกน้องเขายังเด็กอยู่อย่าถือสาเลย” พีจีน่ารีบเข้าไปรั้งทันทีเมื่อเห็นพ่อของตัวเองกำลังทำหน้าจริงจังไปหยิบอีโต้หลังจากที่หยิบจานข้าวมันไก่มาเสิร์ฟผมเรียบร้อย
“อั๊วะล้อเล่นหรอกน่า ถ้ามันไม่ใช่ลูกเพื่อนป๊าตอนเรียนสมัยมหาลัยล้วยกันป่านนี้ไอหน้าหมาไม่เหลือหัวแล้วโว้ยเด็กบ้าอารายหว่ากวงตีนยิ่งกว่าพ่อมังอีก”
“ใช่ๆๆๆ ถ้าผมตายอะน่ะพ่อผมไม่เอาเจ๊กไว้แน่เจรงๆๆๆๆ” ผมพูดในขณะที่กำลังตักข้าวมันไก่เข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
“เอออาหมวยเมื่อไหร่’แฟน’ลื้อจะมารับละนิมันจะบ่ายโมงละนะ” อาเจ๊กผู้เป็นพ่อของรุ่นพี่จีน่าหันหน้าเข้าไปคุยกับพี่เขาแล้วเน้นเสียงดังๆกับคำว่า”แฟน” แล้วหันหน้ามาหาผมพร้อมกับยักคิ้วสองครั้ง เหมือนที่ผมทำเหมือนมะกี้ใส่เจ๊ก
ห๊ะ
..
…..
.
ห๊ะ
“แคร่กๆ” !!!!! ผมรีบคว้าแก้วน้ำที่อยู่ข้างๆจานข้าวมันไก่มายกดื่ม อะไรนะ แฟน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! แทบร้องอ่ะครับไก่นี้แบบติดคอเลยอะ เจ๊กนี้แม่งก็หั่นไก่ชิ้นใหญ่จังเลยอีเหี้ย ดูดิติดคอเลยโอ้ย อะไรอะไม่จริงพระเจ้าช่วยกล้วยปิ้งพระอรหันบนยอดเขาพระถังสัมจั๋งพี่จีน่ามีแฟนแล้ว ไม่เจรง ....
“ป๊า !!! เสียงดังทำไมเล่าน้องอิลเขารู้เลยเห็นไหมอ่า ....’’
“ก็ให้มันรู้ไปสิ จาเป็งอะรายมันจะได้ตัดใจไปหาคนใหม่ซักทีตามตื้อแต่ลื้ออยู่นั้งแหละ”
“หนูสงสารน้องเขาอ่ะป๊า!”
“ไมพี่จีน่าทำร้ายผมขนาดนี้อะครับ ถ้าพี่มีแฟนแล้วพี่ก็บอกผมดิผมทำใจได้อยู่แล้วน่าผมก็รู้อยู่แล้วว่าพี่ไม่ได้ชอบผมตั้งแต่ทีแรก ตอนนี้ผมไม่ได้คิดอะไรกับพี่แล้วเหอะครับ” ผมพูดออกไปอย่างแมนๆ แต่อันที่จริงในใจนี้แทบร้าวทำไมถึงทำกับน้องอิลได้ ..
“งั้นพี่จะบอกก็ได้ว่า....”
“สวัสดีครับป๊า’’ เสียงทุ้มๆแบบนุ่มละมุนที่ยืนอยู่ตรงหน้าร้านข้าวมันไก่ เข้ามาแทรกบทสนทนาระหว่างพวกเราสามคน
“อ้าวรุ่นพี่ดูจุน !!!! มาทำไรวะครับหนิ”
“มารับแฟนไปเดทน่ะ” รุ่นพี่ดูจุนพูดกับผมแต่สายตานี้ไม่ได้มองผมเลยอะจริง มองแต่หน้าพี่จีน่าแล้วดูพี่จีน่าท่าทางจะเขินๆด้วยนะ อย่าบอกนะ ...=_=
“เฮ้ยอย่าบอกนะว่านี้พี่กับพี่จีน่าเป็นแฟนกันอ่ะ!!!”
“ช่ายเลี้ยว อาลูจุนกะอาหมวยเป็นแฟนกาน” เสียงอาเจ๊กตอบแทนให้อย่างไม่ลีรอ
“เออลี้ๆๆๆรีบๆไปเหอะ เดี๋ยวอาอิลมันจะแร็ปซะยาวเดี๋ยวป๊ารับหน้าเองๆรีบๆไป”
เจ๊กพูดไม่ทันขาดคำรุ่นพี่สองคนนั้นก็เดินออกจากหน้าร้านข้าวมันไก่ไปแบบงงๆ งงปะครับผมนี้แหละงงปะ โถ่อุตส่าห์จีบตั้งแต่ตัวเท่าฝาหอยเห็นกันอยุ่ทุกวัน ถูกไอแก่ที่มหาลัยรุ่นพี่ปี4ที่คณะงาบไปแดกซะงั้นชอบเหี่ยวๆย่นแบบนี้ก็ไม่บอกรู้งี้หลีกทางให้ดีกว่าไม่สู้อะครับจริง ทำไมชีวิตจองอิลฮุนถึงลำบากขนาดนี้ครับ สวรรค์ทำไมต้องทำแบบเน้
“โห อาเจ๊กอะแม่ง ทำไมทำกับผมงี้รู้ว่าเขาเป็นแฟนกันไมไม่บอกผมอ่ะ ถ้ารู้ว่าเขาเป็นแฟนกันนะผมจะหลีกทางให้ตั้งแต่วันแรกที่เขาเห็นกันเลย !!!!”
“หร๊อออออ ก็อาหมวยมันสั่งไม่ให้พูดนี้หว่ากลัวลื้อจาฟูมฟาย”
“เจ๊กแม่ง............ โว้ะแดกดีกว่าอารมณ์เสีย !!” ผมยีหัวตัวเองแบบหงุดหงิดแล้วนั่งลงเก้าอี้ตักข้าวมันไก่คำโตเข้าไปในปาก
“ลุงครับ ขอข้าวมันไก่ทอดจานนึงนะครับ” เสียงนุ่มละมุนอีกครั้งที่พึ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าร้านข้าวมันไก่
เอ๊ะ เสียงใครหว่าดูคุ้นๆจัง ผมว่ามันดูเหมือนคุ้นเคยมากเลยนะ ผมรีบเงยดูเจ้าของเสียงที่พึ่งสั่งข้าวมันไก่ทอดอย่างไม่รีรอแม้ตอนนี้ผมดูเหมือนกินหมูตายอดตายยากข้าวเลอะมุมปากก็เถอะ
‘ โอ๊ะ...นั้นมัน ......... ’
แฮ่ จบละครับตอนที่1 ช่วยๆกันๆเม้นๆเป็นกำลังใจให้หน่อยได้ไหมคนดี
รู้ไหมว่าต้องการกำลังใจจากเธอ เธอคนนั้นแหละไม่ต้องอ่านหน้าซึนเฮ้อๆๆๆๆๆ
นักอ่านจะมีเงาหรือไร้เงาหัวก็ขอเม้นซักนิดเพื่อฮึดแรงสู้ในการแต่งฟิคกากๆแบบนี้
ต่อไป ผมจะสู้ครับบายๆๆ เจอกันพาร์ท2 รักทุกคนครับ ;-)
ความคิดเห็น