เสียงร้องไห้จากเด็กผู้หญิงตัวเล็กวัย 5 ขวบที่คอยจับมือเขาเอาไว้แน่นในงานศพของมารดาเมื่อ 20 ปีที่แล้ว
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาต้นน้ำจึงให้คำมั่นสัญญากับตัวเองมาตลอดว่าชีวิตของเขาทั้งชีวิตนั้นเป็นของเธอ
ไม่! ฟ้าไม่มีวันแต่งงานกับหมอนั่นเด็ดขาด หญิงสาวประกาศลั่น น้ำตาใสๆร่วงพรูรู้ดีว่าที่พี่ชายของเธอพยายามผลักไสตัวเธอให้ไปไกลๆนั้นเป็นเพราะอะไร ใช่... ผู้หญิงคนนั้นกลับมาแล้วและต้นน้ำก็แค่กำลังคิดหาทางกำจัดเธอออกจากชีวิตเสียโดยการบังคับให้แต่งงานกับผู้ชายที่เธอแสนจะเกลียดชังเพื่อที่ว่าเขาจะได้กลับไปหาคนรักของเขาได้อย่างสบายใจ
แต่ฟ้าต้องแต่ง... เพราะพี่จะไม่ยอมให้เราทำอะไรเอาแต่ใจตัวเองอีกต่อไปแล้ว ชายหนุ่มยืนยันเสียงแข็ง บอกกับตัวเองว่าอย่าใจอ่อนยอมให้เธออีก
ผมยอมคุณมามากพอแล้วปลายฟ้า... และผมจะไม่ยอมให้คุณมาปั่นหัวผมเล่นได้อีก สิ้นคำเมตไตรยก็เหวี่ยงร่างบางลงบนเตียงพร้อมทั้งตามลงไปทาบทับ
นายจะทำอะไร? ละล่ำละลักถามเสียงสั่น
ผมก็จะทำหน้าที่สามีให้สมบูรณ์ยังไงล่ะ
ไม่ได้นะ นายทำแบบนั้นไม่... ร้องห้ามเขาเสียงหลงแต่คำพูดก็ถูกกลืนหายเมื่อถูกเขาจูบปิดปาก
นายตรัย! ปล่อยชั้นนะ นายไม่มีสิทธิ์ทำกับชั้นแบบนี้นะ... ปล่อย ใครก็ได้ช่วยด้วย ช่วยฟ้าด้วย... พี่ต้นน้ำ ฮือๆๆ ทุบหลังเขาเป็นระวิงซึ่งหนุ่มเพลย์บอยก็รีบจับสองแขนขึงผืดกับที่นอนนุ่มขึ้นเหนือศีรษะก่อนจะก้มต่ำลงไปซุกไซร้ซอกคอขาวหอมกรุ่น ความต้องการของหัวใจและความโกรธกรุ่นทำให้เขาสติขาดผึง เมตไตรยบอกกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเขาจะไม่ยอมให้เธอมาล้อเล่นกับความรู้สึกของเขาอีก
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น