สิเน่หานางร้าย

“ปล่อยฉันนะคุณก้อง คุณจะทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะ ปะ...” เสียงห้ามถูกกลืนลงในลำคอเมื่อถูกเขาจูบ กาจก้องจูบเธออย่างหิวกระหาย แม้จะโกรธเกลียดเธอมากแค่ไหน แต่เสียงจากหัวใจลึก ๆ ก็ฟ้องบอกว่าเขารักเธอและต้องการเธอมากมายนัก นั่นกระมังที่ทำให้เขารู้สึกโกรธมากยิ่งขึ้น

ชายหนุ่มระดมจูบเธออย่างจาบจ้วง มันเต็มไปด้วยความรุนแรง ไม่มีความอ่อนโยนเลยสักนิดเดียว ณัชชาน้ำตาไหลพรากแม้จะดิ้นรนเท่าไหร่เธอก็คงไม่รอดพ้นเงื้อมมือซาตานอย่างเขาไปได้

“ผมอยากรู้นักว่าผู้หญิงอย่างคุณมันมีดีอะไรนักหนา ผู้ชายหน้าโง่พวกนั้นถึงได้หลงคุณจนโงหัวไม่ขึ้น!” 

 

“ผมรักคุณณัชชา...ผมรักคุณ” ธนานนท์บอกพร้อมดึงตัวหญิงสาวเข้ามากอดไว้แน่น ณัชชากอดตอบเขาทั้งน้ำตา ไม่ว่ายังไงหัวใจของเธอก็ร้องบอกว่ารักเขา ชายหนุ่มผละออกห่างเล็กน้อยก่อนจะใช้มือหนาเช็ดน้ำตาออกให้อย่างอ่อนโยนและบรรจงจูบเบาๆ ที่หน้าผากเนียนอย่างแสนรัก 

        ขณะที่มุกดายืนนิ่งเพราะสิ่งที่ได้เห็นตรงหน้า หัวใจของเธอชาวาบ ความผิดหวังเสียใจเต็มตื้นเข้ามาในห้วงความรู้สึก เพราะคนหนึ่งคือเพื่อนรัก... ส่วนอีกคนคือผู้ชายที่เธอรัก...