นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แรงบันดาลใจ
เป็นผลงานที่อาจารย์ให้ทำส่ง เป็นชุมนุมหนังสือทำมือ ซึ่งก็คือให้แต่งหนังสือ เรื่องสั้น บลาๆๆๆ อยากจะให้ทุกคนได้มาลองอ่านกัน ขอบคุณค่ะ ^^
ผู้เข้าชมรวม
310
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
310
หมวด : รักอื่น ๆ
อัปเดตล่าสุด : 13 มิ.ย. 55 / 17:14 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
แรงบันดาลใจ ?
บางคนก็ไม่รู้ว่าแรงบันดาลใจในการทำอะไร หรืออาชีพที่อยากเป็น ทำไมถึงอยากเป็น อะไรคือแรงบันดาลใจในการอยากทำอาชีพนั้น
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
แรบันาลใ
หลายปี่อน ่อนที่ ‘ัน’ ะบามหาวิทยาลัย ็ืออนที่ันเรียนอยู่ั้นมัธยมศึษา ทุๆรั้ที่อาารย์สั่ให้เียนประวัิส่วนัว และะมีอยู่บรรทัหนึ่ให้เียนอาีพที่ใฝ่ฝันลไป วามฝันอันไม่เยเหมือนเิมสัรั้ อย่าเ่น อนม.1 อยาเป็นแพทย์ ม.2 อยาเป็นพยาบาล ม.3 อยาเป็นนัวิทยาศาสร์ เป็น้น นพ่ออัน้อเอ่ยปาถามว่า
“นภาสร สรุปแล้วลูอย่าะเป็นอะไรันแน่” ันนิ่ไปะหนึ่ และัสินใพูออไปว่า
“ผู้พิพาษา่ะ” พ่ออันนิ่อึ้ านั้น็ไม่ไ้พูอะไรอี
พอันะึ้นั้นมัธยมปลาย ทุๆนที่ะเรียน่อในสายสามั็ำเป็นที่ะ้อเลือแผนารเรียน เพื่อนๆที่รัอัน่าเลือเรียนในสาาที่แ่าันไป แ่ไม่มีใรเลือแผน วิทย์-ิ เหมือนัน ในอนนั้นวามฝันอันยัที่ ว่าันอยาเป็นผู้พิพาษา ารเรียนแผนวิทย์ เรียนหนัเอาเรื่อ แ่ัน็ไม่ท้อหรอนะ เพราะหาเราเื่อว่าเราสามารถทำไ้ เรา็้อทำไ้อย่าแน่นอน !!!
“นภาสร อนนี้ลูยัอยาเป็นผู้พิพาษาอยู่หนือเปล่า”พ่ออเธอเอ่ยถามึ้นอีในเย็นวันหนึ่
“แน่นอน่ะ อนนี้หนูั้ใไว้แล้วว่าหนู... ะ้อเป็นผู้พิพาษาให้ไ้”นภาสรอบอย่ามั่นใ
พ่ออเธอพยัหน้าอย่าภาภูมิ เพราะในที่สุ ลูสาวที่รั็มีวามฝันที่แน่วแน่เสียที ...
่อนที่นภาสระบั้นม.6ไป ทาโรเรียนไ้ัารแนะแนวารศึษา่อในระับอุมศึษา แน่นอนว่าะที่ันเลือไว้เป็นอันับแรือ ะรัศาสร์ ึ่บไป ันน่าะไ้เ้าทำานในศาลไ้ทันที
นภาสรเ้าใถึวามลำบาในารเป็นผู้พิพาษาึ้นมาไ้ ในะที่เรียนอยู่ั้นปีที่2 ทุืนเธอ้อมานั่ำหมายมารา่าๆ เยอะแยะมามาย ทำให้เธอรู้สึท้อถอย เธอถึั้นไปปรึษาับศาสราารย์ที่สอน้านหมาย และำถามหนึ่ที่เาพูึ้นับเธอือ
“อะไรือแรบันาลใที่ทำให้เธออยาเป็นผู้พิพาษา” และำถามนี้ยัวนเวียนอยู่ในหัวอเธอนถึอนนี้ เธอำไ้แม่นว่า เธอหาำอบไม่ไ้ในทันที และเธอ็ไม่ไ้อบออไป้วย เธอึลับไปที่บ้านในเย็นวันนั้น
“พ่อะ”เธอเรียพ่ออเธอที่นั่อ่านหนัสือพิมพ์อยู่ “แรบันาลใหมายวามว่าอะไรหรือะ”
พ่ออเธอเยหน้าึ้นมอหน้าเธอ “ทำไมหรือ ลูมีอะไรหรือเปล่า”
แล้วนภาสร็เล่าให้พ่ออเธอฟั เาทำสีหน้าเ้าใ “อย่านี้น่ะเอ พ่อ็อยาะรู้เหมือนันว่า อะไรือแรบันาลใอลู ทำไมลูถึอยาเป็นผู้พิพาษา”
พ่ออเธอเ็บหนัสือพิมพ์และหันมามอหน้าเธอแทน นภาสรทำสีหน้าลำบาใ เธอเอ็ไม่รู้เหมือนันว่า ทำไมเธอถึอยาเป็นผู้พิพาษา เธอรัวามยุิธรรมหรอ ไม่เลย อนที่เพื่อนอเธอทะเลาะับใร็ไม่รู้อนเรียนมัธยม ทั้ๆที่เพื่อนอเธอเป็นฝ่ายผิ เธอยับอว่าเพื่อนอเธอถูนทำให้ใรนนั้นถูไล่อออยู่เลย ันั้นำว่ายุิธรรมไม่มีอยู่ในพนานุรมอเธอแน่นอน
“ว่ายัไลูรั ลูรู้หรือยั ว่าอะไรือแรบันาลใอลู”
นภาสรยืนมอไปบนท้อฟ้า ำถามอศาสราารย์นนั้นับอพ่ออเธอ ยัอยู่ในหัวอเธอในปัุบัน เธอยิ้มับท้อฟ้า แล้วพูึ้น
“พ่อะ หนูรู้แล้วล่ะว่าแรบันาลใอหนูืออะไร”เธอบอับท้อฟ้า “เพราหนูอยาแ้ไสิ่ที่ผิเป็นถู หนูะไม่ทำผิพลาแบบอนมัธยมอีแล้ว หนูอยาะัสินนที่วามถู้อริๆ”
พ่ออเธอเสียีวิไปหลัาที่เธอเ้าทำานในศาลยุิธรรมสามปี นั่นทำให้เธอ้อรีบหาำอบให้ับำถามอพ่อเธอ และเธอ...็หาำอบนั้นเอแล้ว ....
ผลงานอื่นๆ ของ Nomoreme ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Nomoreme
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น