คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : THE BEGINNING NIGHTMARE
THE BEGINNING
NIGHTMARE
เมฆสีขุนขมุกขมัวลอยอยู่เต็มท้องฟ้า จนไม่สามารถบอกได้ว่าตอนนี้เป็นเวลาใด หญ้าแห้งกรอบและพื้นดินที่แตกระแหง อากาศที่เต็มไปด้วยฝุ่นและมลพิษ ที่นี่ดูเหมือนจะไม่มีสิ่งมีชีวิตใดที่จะอาศัยอยู่ได้ แต่ไม่…ที่แห่งนี้มีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่…
เด็กสาวผู้หนึ่งที่มีรูปร่างอรชรงามระหงส์และใบหน้าที่งามหมดจด ผมยาวสลวยสีขาวที่ดูราวกับผ้าไหม ดวงตาแสนสวยสีเทา แต่กับดูไร้ซึ่งวิญญาณ เธอส่วมชุดกระโปรงผ้าแพรสีขาวยาวถึงเข่า เด็กสาวลุกขึ้นยืนจากพื้นหญ้า เธอกวาดสายตาไปทั่วอาณาบริเวณรอบๆ ก่อนสายตาจะไปหยุดที่เด็กสาวผู้มีผมดำยาวสลวยที่อยู่ห่างออกไปไม่มาก เธอแสยะยิ้มออกมานิดๆ ก่อนเดินไปหาเธอคนนั้นที่ต้นไม้สีดำที่ไร้ซึ่งใบ กามากมายที่มีดวงตาสีแดงฉานเกาะอยู่บนต้นไม้ พวกมันพากันส่งเสียงร้องจนน่ารำคาญ
วืด วืด!
เสียงชิงช้าแกว่งไปมาตามแรงแกว่งของเด็กสาวที่นั่งอยู่บนชิงช้า เธอคนนี้มีผมสีดำที่ยาวสลวยจนเกือบถึงพื้นซึ่งเธอนำมันมาปิดหน้าตาที่เหมือนกับเด็กสาวชุดขาวราวกับแกะ ยกเว้นแต่ดวงตาของเธอเท่านั้นที่แตกต่างเพราะเธอมีดวงตาสีดำสนิท แต่มันก็ยังคงดูไร้วิญญาณเช่นเดียวกับเธอ…เด็กสาวชุดขาว เสื้อผ้าเองเธอก็แต่งเหมือนกัน เพียงแต่มันเป็นสีดำสนิท…เท่านั้นเอง บนมือเธอมีกาตัวหนึ่งเกาะอยู่ เด็กสาวพึมพำอะไรรบางอย่างก่อนที่มันจะสลายเป็นผุยผงและลอยไปตามอากาศ กาที่เกาะอยู่บนต้นไม้พากันร้องอย่างตื่นกลัว พวกมันรีบบินหนีไป เด็กสาวแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อย ดวงตาเธอกลายเป็นสีแดงชั่วครู่ก่อนกลับเป็นสีตามเดิม…
เด็กสาวขาวเดินไปยืนอยู่ข้างๆเด็กสาวชุดดำ เธอดูไม่มีทีท่าสนใจเด็กสาวชุดขาวแม้แต่น้อย เธอยังคงนั่งแกว่งชิงช้าต่อไป เด็กสาวชุดขาวเหลือบไปมองเธอเล็กน้อย ก่อนถอนหายใจออกมาเล็กน้อยและมองไปบนท้องฟ้าที่ไร้ซึ่งแสงสว่าง มีเพียงความมืดมิดเท่านั้น…
“พรุ่งนี้ ฉันจะไป” เด็กสาวชุดขาวพูดขึ้น
“…..” เด็กสาวชุดดำยังคงเงียบและดูแล้วเธอคงไม่คิดจะปริปากเป็นแน่
เด็กสาวชุดขาวเหลือบมองเธออีกครั้ง ก่อนจะพูดต่อ “เธอจะไม่คุยกับฉัน ฉันก็ไม่ว่าเธอหรอกนะ แต่ไม่ยังไงฉันก็จะไป ไม่ว่ายังไง!!” เด็กสาวชุดขาวยื่นคำขาดกับเด็กสาวชุดดำ เธอหยุดแกว่งชิงช้าไปชั่วครู่ ก่อนกลับมาแกว่งต่อ เด็กสาวชุดขาวมองเธออย่างเกี้ยวกราด ดวงตาเธอกลายเป็นสีแดง ก่อนกลับเป็นเหมือนเดิม เธอถอนหายใจและเดินจากที่แห่งนั้นไป…
แต่แล้วเด็กสาวชุดดำก็วิ่งมากอดเธอจากด้านหลังและกระซิบบางอย่างที่ข้างหูเธอ เด็สาวชุดขาวยิ้มออกมาอย่างพอใจ เธอกลายร่างเป็นนกพิราบสีขาวและบินหายไปในฟากห้าสีดำสนิท ทิ้งไว้เพียงขนนกสีขาวที่ลอยไปทั่วพื้นฟ้า เด็กสาวชุดดคว้ามันไว้หนึ่งอัน เธอบรรจงจูบไปที่ขนนกนั่น ดวงตาเธอกลายเป็นสีแดงอีกครั้ง ก่อนกลับเป็นดวงตาสีดำอย่างรวดเร็ว
“แล้วเราจะได้พบกันในไม่นานนี้” เธอพูดออกมาและเดินกลับไปที่ต้นไม้….
แล้วเราจะได้พบกันในไม่นานนี้….
ความคิดเห็น