ชาเขียวน้อยโออิชิกรีนที

เนื้อเรื่อง

ถึงผู้อ่าทู้กคน
ความเดิมของเรื่องนี้หากอยากรู้ก้ดู  t.v. เสียโดยดูโฆษณา  โออิชิกรีนที  
    
     คำเตือน    อย่าอ่านเรื่องนี้ขณะกินโออิชิกรีนที  [b/]



          “คิดถึงญี่ปุ่นจังเลยจาด้ายกลับบ้านแล้ว”   ชาเขียวน้อยกระโดดไปมาอย่างอารมณ์ดี    “อยากกลับญี่ปุ่นเร็วๆจังเลย”     แล้วก้หลับไป  
            “อืมกลิ่นหอมจังสงกะใสคงเป็นโดรายากิ(เหอ.......เหอเอาเข้าไปยังไม่ได้ออกจากกระเป๋าซักหน่อย) ใส้ช็อคโกแล็ตอยากกินจัง”
             กริ๊ก!
      เสียงกระเป๋าเปิดออก  ชาเขียวน้อยรีบกระโดดออกจากกระเป๋าทันที   เพื่อจะได้เห็นภาพ   ซากุระ   ภูเขาไฟฟูจิ
และผู้เขียนทุกๆท่าน(เหอ      เหอ )  แต่!  โอ้มันเป็นภาพที่ส........สลดใจ(เฉพาะเจ้าชาเขียว)มากๆๆๆๆๆๆๆ
           ที่นั่นคือประเทศอินเดีย    ประเทศที่เต็มไปด้วยแขก  คนผินดำ “ หวากลับเข้ากระเป๋าดีกว่า ”                                 เ จ้าชาเขียวน้อยรีบแจ้นไปที่กระเป๋า   แต่ก้พบว่ามีชายขาวแขกถือกระเป๋าที่มันโดยสารอยู่“  อ๊า!  อ้ายดำนี่เองที่เปิดกระเป๋า   แล้วจะไปญี่ปุ่นยางงายละเนี่ย               OH     MY   GOD!!!!!!  ”      (เพิ่งรู้ก้วันนี้แหละว่าเจ้าชาเขียวพูดภาษา  E NGLISH   เป็น)     บังเอิ้น   บังเอิญ   มีกระเป๋าถือ(อีกละ   จะกระเป๋าไปถึงไหนน้อ)   เอ้า      เอา    ก้  เอา    เจ้ายชาเขียวกระโดขึ้นกระเป๋าถือ  ซ่า..........ซ่า  คลื่นพากระเป๋าถือออกจากฝั่ง……
         “อือ.............ถึงญี่ปุ่นยังเนี่ย    ”  เจ้าชาเขียวน้อยคิดพลางกระโดดลงชายฝั่งทะเล     ที่นั่นเต็มไปด้วยคน
ไทย    “อ๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ    กลับมาไทยอีกแล้ววววววววววววว   เมื่อไหร่จะถึงญี่ปุ่นซักทีแบบนี้ก้เท่ากับเริ่ม
ใหม่น่ะซี่     แง   แง....แง”    แต่แล้วเจ้าชาเขียวก็เปลียนท่าที  “อ๊ะที่นี่ไม่ใช่ไทยนี่      ท....  ทีนี่มันญี่ปุ่น!เย้
ถึงแล้ว   ถึงญี่ปุ่นแล้ว”   เจ้าชาเขียวน้อยกระโดดโลดเต้นไปมา   เด้งซ้ายเด้งขวาไปตามเสียงเพลง(เอ๊ยเพลงมาจากไหนเนี่ย)   แต่แล้วก้เกิดแผ่นดินไหว    แล้วน้ำก้ลดลงอย่างรวดเร็ว   แต่เจ้าชาเขียวน้อยม่ายรู้ตัวยังเต้นอยู่อย่างงั้น
ตูม     ซ่า       ตูม     ตูม     ตูม
            “ไอ้หยา     แค่กๆๆๆๆๆ” เจ้าชาเขียวน้อยสำลักน้ำ
ตูม     ซ่า       ตูม     ตูม     ตูม
                 คลื่นลูกที่  สองมาอีกคราวนี้เจ้าชาเขียวน้อย ก็........................
คิดเอาเองแล้วกัน





                                                             THE    END