โรงน้ำชายามเฉินของหลิวเฟยหราน(มี E-book)
ในอดีตแม้ชีวิตจะอยู่ในจุดต่ำสุดหากแต่ในเวลานี้ชีวิตพลิกผันมาอยู่ในร่างของคุณหนูใหญ่แห่งจวนสกุลเหยานามว่าเฟยหรานแม้จะเป็นบุตรเพียงคนเดียวของฮูหยินเอกแต่กลับถูกคนชั่วใส่ร้าย จนป่วยตายไปก่อนเวลาอันควร
ผู้เข้าชมรวม
470
ผู้เข้าชมเดือนนี้
11
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ตูม
ท้ายที่สุดสะพานก็ไม่อาจรับน้ำหนักของผู้คนได้จนมีชาวบ้านตกลงไปพร้อมแผ่นไม้จนผู้คนตื่นตกใจร้องเสียงดังลั่น
“ช่วยข้าด้วย!!” เสียงตะโกนขอความช่วยเหลือดังขึ้นชาวบ้านที่เหลือต่างวิ่งหนีตายลงจากสะพาน
ความชุลมุนที่เกิดทำให้เฟยหรานก้าวพลาดจนสะดุดเข้ากับขาของคนผู้หนึ่งเข้าจนร่างกายเอนเอียงไปอย่างไม่อาจควบคุม
ดวงตากลมเบิกกว้างอย่างตื่นตกใจ หากล้มลงไปเกรงว่าคงจะถูกคนด้านหลังเหยียบจนพิการเป็นแน่
เฟยหรานปิดตาทั้งสองข้างแน่น เตรียมรับความเจ็บปวดที่กำลังจะได้รับหากแต่กลับมีเพียงลมหนาววูบหนึ่งพัดผ่านเพียงเท่านั้น
กลิ่นหอมจากบุรุษผู้นี้ทำให้เฟยหรานผ่อนคลายจากความกลัวจนเผลอลืมตาขึ้นมาพบกับสายตาเย็นชาคู่หนึ่งที่มองมาร่างสูงไปร่งราวแปดฉื่อในชุดสีทึบ ใบหน้าเกือบครึ่งถูกปิดบังด้วยพัดที่ถือไว้
“ท่านช่างงามยิ่งนัก” เสียงใสกังวานของคนในอ้อมกอดทำให้บุรุษสูงศักดิ์ชะงักไปทันที
ตั้งแต่เกิดมาย่อมไม่เคยมีผู้ใดเอ่ยปากเช่นนี้กับเขา
ผลงานอื่นๆ ของ ปิ่งกาน 饼干 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ปิ่งกาน 饼干
ความคิดเห็น